Pretendimi
</p>
nga Darien Levani</p>
Parisi thotë,
Më shkruaj një poezi!
E pretendon.</p>
Trego për rrugët e mia e për njerëzit e lavdishëm që i shkelën
Bëj rima me Pantheon, Plas-de-Vozh apo kullën Eifel
(Po me këto emra të koklavitur asnjë rimë nuk del )</p>
Shpjegoju madhështinë time e përkulu,
Jepu një ëndërr e ndizu epshin
Ashtu si shumë të tjerë para teje. </p>
Qyteti e pretendon me edukate
Diçka që gjimnazistët mund të shkruajnë mbi librat e fizikës e të hedhin sytë jashtë dritares
Ngrohtësinë e femrave e dysheqe mjekrash të mjera</p>
Thotë : këtu mund të rifillosh diçka,
Të bësh paqe me vargjet e biles edhe të dalësh e të shikosh veten tënde këtu!
Është i dëshpëruar, thotë gjëra pa kuptim.</p>
Koment</p>
Dje pashe kurvën e madhe të Babilonisë afër meje, ne metro, ishte nga ana tjetër, përtej shinave, më përshëndeti e ftohtë e u kthye tek trupi që po thithte ne atë moment, duhet të ishte i ri por skuptohej sepse i kishin shtyrë bluzen në fytyrë për t’i bërë një masazh kardiak. Shume bënin sikur se kishin mendjen aty, kthenin kokën nga ana tjetër si aktorët e Bergman me shpresën qe ajo do t’u kalonte anash, ndjenin besoj një rrymë të ftohtë në shtyllën kurrizore, por orari i trenit sipër ne tavan u jepte sigurinë e jetës së përditshme, edhe sa minuta do që të vije, edhe sa vite do?</p>
Nëse artikulli ju pëlqen ndajeni me miqtë tuaj në Facebook
</p>
Posted in Lart & Poshtë, Letërsi Tagged: darien levani, paris, poezi
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=3193
nga Darien Levani</p>
Parisi thotë,
Më shkruaj një poezi!
E pretendon.</p>
Trego për rrugët e mia e për njerëzit e lavdishëm që i shkelën
Bëj rima me Pantheon, Plas-de-Vozh apo kullën Eifel
(Po me këto emra të koklavitur asnjë rimë nuk del )</p>
Shpjegoju madhështinë time e përkulu,
Jepu një ëndërr e ndizu epshin
Ashtu si shumë të tjerë para teje. </p>
Qyteti e pretendon me edukate
Diçka që gjimnazistët mund të shkruajnë mbi librat e fizikës e të hedhin sytë jashtë dritares
Ngrohtësinë e femrave e dysheqe mjekrash të mjera</p>
Thotë : këtu mund të rifillosh diçka,
Të bësh paqe me vargjet e biles edhe të dalësh e të shikosh veten tënde këtu!
Është i dëshpëruar, thotë gjëra pa kuptim.</p>
Koment</p>
Dje pashe kurvën e madhe të Babilonisë afër meje, ne metro, ishte nga ana tjetër, përtej shinave, më përshëndeti e ftohtë e u kthye tek trupi që po thithte ne atë moment, duhet të ishte i ri por skuptohej sepse i kishin shtyrë bluzen në fytyrë për t’i bërë një masazh kardiak. Shume bënin sikur se kishin mendjen aty, kthenin kokën nga ana tjetër si aktorët e Bergman me shpresën qe ajo do t’u kalonte anash, ndjenin besoj një rrymë të ftohtë në shtyllën kurrizore, por orari i trenit sipër ne tavan u jepte sigurinë e jetës së përditshme, edhe sa minuta do që të vije, edhe sa vite do?</p>
Nëse artikulli ju pëlqen ndajeni me miqtë tuaj në Facebook
Posted in Lart & Poshtë, Letërsi Tagged: darien levani, paris, poezi
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=3193