Re: POSHTE GREQIA , RROFTE SHQIPERIA
pa shtuar asnje koment nga ana ime po ju njoh me medimin e nanos mbi kete ceshtje shprehur ne nje interpelance parlamentare
I nderuar Zotëri
Zoti Kryetar,
Te nderuar deputete!
Jam para jush per t’iu pergjigjur me kete debat parlamentar pyetjes se
disa deputeteve te opozites me ne krye zotin Neritan Alibali i cili ka
kerkuar: INFORMACION PER TAKIMIN TIM TE DATES 2 PRILL 2003 ME
KRYEMINISTRIN E GREQISE, SI DHE PER QENDRIMIN E QEVERISE SHQIPTARE NDAJ
“LIGJIT TE LUFTES” SI DHE PER PUNEN QE BEN AJO PER TE NXITUR SHTETIN
GREK
TA SHFUQIZOJE KETE LIGJ
Objekti i ketij debati parlamentar ka te beje ne substance me
marredheniet
mes Shqiperise, atdheut tone, dhe te vetmit shtet te Ballkanit
Perendimor
qe eshte anetar i NATO-s dhe BE-se, dhe qe aktualisht ka edhe
presidencen
e ketij te fundit, me Greqine.
Dua te theksoj qe ne krye se Qeveria e Republikes se Shqiperise i
konsideron marredheniet me Greqine ne driten e se tashmes dhe te
ardhmes
se perbashket euroatlantike. Thellimi dhe zgjerimi i ketyre
marredhenieve
eshte pjese e pandare e programeve dhe axhendave tona te veprimit per
integrim te materializuar si ne programin politik te qeverise, ashtu
edhe
ne veprimtarine e perditeshme ekzekutive te saj. Ne situaten e re te
krijuar me hapjen e negociatave per stabilizim asociim me BE-ne ne
janar
te ketij viti, rendesia e marredhenieve me fqinjin tone jugor, sikunder
edhe me vendet e tjera antare te BE-se, fiton logjikshem nje peshe me
te
madhe dhe prandaj kerkon angazhim maksimal te institucioneve te
Republikes
se Shqiperise per ngritur standartet dhe kapacitetet e partneritetit me
to.
Nga ana tjeter, keto marredhenie kane ne bazen e tyre edhe nje te
kaluar
te perbashket, sepse ne jemi dy kombet me te vjeter te Ballkanit.
Pavaresisht nga veshtiresite qe na jane dashur te kapercejme, te dy
popujt
tane jane ndeshur shpesh me sfida te perbashketa per progres shoqeror,
politik e ekonomik dhe kane ndertuar marredhenie miqesore, respekti,
bashkepunimi e ndihme te ndersjelle te shfaqura sidomos ne periudha te
veshtira historike. Edhe vete periudha e luftes italo greke eshte nje
shembull per ate cka sapo thashe.
Me perpjekje te dyanshme dhe intensive eshte restauruar tashme nje
klime e
shendetshme bashkejetese, si antiteze e tendencave dhe realiteteve
anakronike te historise, nacionalizmave primitive e romantike, prirjeve
edhe ne politike ekstremiste e shoviniste qe nuk kane munguar te
shfaqen
kohe me kohe. Bashkerisht, ne emer te nje te ardhmeje euroatlantike, po
kultivohen mentalitete moderne, politika qe mevetesite kulturore
kombetare
te mos gjykohen si gjera qe e perjashtojne njera tjetren dhe realitet
te
bashkejeteses qe pasurojne edhe kete pjese te rajonit tone si pjese e
realiteteve globale.
Politika e jashtme e qeverise shqiptare ne marredheniet me fqinjet,
priret
nga moderniteti, nga perballimi me guxim dhe kapercimi i mendesive
arkaike, paragjykimeve historike dhe ideologjive nacionaliste qe mbeten
ende te pranishme, edhe pse ne tkurrje, ne rajonin tone, ne menyre te
vecante. Politika jone orientohet nga modelet euroatlantike per
krijimin e
atmosferes se partneritetit, duke i perballuar me guxim, duke marre
persiper edhe kostot perkatese te realiteteve ekzistuese dhe duke
respektuar interesat e popujve te mbare gadishullit. Te mbeshtetur
pikerisht te kjo filozofi te progresit, ne bashkepunim me fqinjet dhe
me
partneret euroatlantik, ne mbetemi te vendosur dhe po punojme per
shnderrimin e kufijve te hapesires ballkanike ne simbole konvencionale
dhe
po krijojme nje hapesire te perbashket ekonomike e kulturore sipas
modeleve te Europes se Bashkuar, pjese e te ciles do te behemi edhe
ne.
Shqiperia do te vazhdoje edhe me tej te kontribuoje si nje faktor i
rendesishem paqeje e stabiliteti ne Ballkan e me gjere, pa e ulur aspak
vemendjen ndaj respektimit te standarteve te perparuara te te drejtave
te
njeriut per shqiptaret qe jetojne aktualisht jashte kufjve te vendit
tone.
Njeheresh ne jemi te angazhuar per te permbushur standartet europiane
edhe
per minoritet e ndryshme qe jetojne brenda kufijve tane.
Ne Programin e Qeverise qe une drejtoj, percaktohet se integrimi
euroatlantik i Shqiperise kalon permes nje procesi ambicioz te
integrimit
rajonal, i cili do te vazhdoje te mbetet edhe ne te ardhmen nje nder
prioritetet e veprimtarise sone ne fushen e politikes se jashtme. Kjo
identifikohet me angazhimin e gjithanshem per instalimin e nje politike
emancipuese rajonale, larg skemave te ngurtesuara te se kaluares
konfliktuale, per ndertimin e nje sistemi te qendrueshem te
marredhenieve
te fqinjesise se mire, bashkepunimit rajonal dhe nxitjes reciproke te
frymes se integrimit te Ballkanit ne institucionet euroatlantike.
Stabiliteti i rajonit tone eshte i bashkerenduar me fuqizimin e
panderprere te institucioneve te shtetit te se drejtes dhe kjo mbeten
jetike per kete te ardhme.
Me lejoni te hyj me konkretisht ne marredheniet me Greqine per te
ripohuar
se ato zhvillohen ne kontekstin e tyre aktual, si marredhenie te
karakterit strategjik, si marredhenie me nje fqinj i cili ka dhene nje
ndihmese te cmuar ne zhvillimet tona ekonomike e demokratike, krahas
ndihmes per proceset integruese. Ne te gjithe rrugen tone te ketyre
viteve
te fundit ne kemi gjetur te Greqia nje aleat dhe partner te
rendesishem.
Keto marredhenie karakterizohen nga zhvillime konstante, progresive dhe
qe
jane ne radhe te pare ne interes te te dy popujve tane. Qeverite tona i
shohin me vemendje te posacme programet e zhvillimit te metejshme te
ketij
bashkepunimi per te konsoliduar keshtu nje model shembullor
marredheniesh
midis fqinjeve ne Ballkanin historik.
Po t’u referohemi qofte edhe vertikalisht treguesve te marredhenieve
shqiptaro-greke do te verejme se keto marredhenie kane njohur nje
zhvillim
te panderprere njerezor, ligjor, institucional, ekonomik etj..
Qe nga rivendosja e marredhenieve diplomatike ne maj te vitit 1971,
midis
Shqiperise dhe Greqise jane nenshkruar me shume se 90 marreveshje,
protokolle, procesverbale e akte te tjera te bashkepunimit dypalesh ne
te
gjitha fushat : ne ekonomi, financa, banka, tregti, arsim, kulture,
shendetesi, transport, turizem, bujqesi, etj. Pothuajse gjysma prej
tyre i
perkasin dhjete vjeteve te fundit.
Jane zhvilluar dhjetra vizita delegacionesh te niveleve te larta e
shume
te larta ne te dyja palet. Kurse, persa i perket volumit te shkembimeve
tregtare dhe ekonomike, Greqia vazhdon te qendroje si partner i dytë i
Shqiperise menjehere pas Italisë.
Popujt e te dy vendeve jetojne sot ne miqesi, respektojne njeri
tjetrin,
bashkepunojne ngushte dhe ne saj te levizjes se lire gjithashtu krahas
bashkepunimit ndershteteror jane shnderruar ne faktore te rendesishem
per
paqen, stabilitetin dhe zhvillimin e rajonit ne teresi. Nuk gjej prove
me
te mire per kete realitetit te ri sesa fakti qe prej vitesh me shume se
500.000 shqiptare punojne dhe jetojne duke u integruar gjithnje e me
shume
ne realitetin grek. Ne vleresojme me mirenjohje popullin dhe qeverine
greke per hapat e bera ne lidhje me legalizimin e ketyre shtetasve dhe
qe
do ta beje me te lehte e me kualitative jeten, sipermarrjen apo
levizjen
e tyre. Nga ana e vet qeveria shqiptare ka krijuar te gjitha kushtet e
nevojshme, brenda hapesirave ligjore te nje ekonomie konkuruese te
tregut,
qe biznese te shumta te sipermarresve greke dhe shqiptare ne te dyja
anet
e kufurit te gjejne nje terren te pershtatshem dhe te zhvillohen
normalisht ne dobi jo vetem te shtimit te volumit te shkembimit dhe
levizjes se mallrave dhe kapitaleve midis te dy vendeve por edhe te
prgresit tone ekonomik dhe shoqeror dhe te mireqenies te shtetasve
tane.
Episode sporadike apo incidente te caktuara, te trasheguara apo edhe te
lindura here pas here, edhe shpesh te publikuara ndonjehere me trajta
groteske e tendencioze, une jam i bindur se nuk kane mundur qe te
prishin
marredheniet shqiptaro-greke apo kete fryme bashkepunimi mes fqinjesh
historike. Mbetet detyra jone qe te mos biem ne kurthin e provokimeve
te
emocioneve te dites, per shkak te spekulimeve prej qarqeve te caktuara
qe
perpiqen te keqperdorin problematikat e krijuara ne vite per kapital
politik, ketej apo andej kufirit .
Duke bere kujdesin maksimal per te mos cenuar frymen e pergjithshme
miqesore qe pershkon marredheniet Shqiperi-Greqi, ne nuk kemi nguruar,
kur
ka qene rasti, ke kerkojme t’iu veme ne dukje dhe te aktivizojme dialog
politik ne te gjitha nivelet me koleget tane ne Athine edhe per ndonje
qendrim te papranueshem te ndermarre nga individe ose qarqe te
caktuara,
qe bien ndesh me filozofine e pergjithshme bashkekohore te
bashkepunimit,
mirekuptimit, kooperimit, fqinjesise se mire dhe integrimit. Trajtimi i
ketyre problemeve mes dy shteteve ka qene dhe do te mbetet ne kuadrin
partneritetit, larg sherrnajave tradicionale ballkanike dhe eshte pjese
e
dialogut te shendetshem politik dhe qytetar qe po instalohet ne te
gjithe
rajonin.
Pikerisht ne kuader te proceseve integruese dhe per avancimin e
metejshem
te marredhenieve midis dy vendeve une pata kenaqesine te zhvilloja
bisedimet e fundit me Kryeministrin e Republikes se Greqise, Kostas
Simitis, gjate vizites sime te fundit ne Athine, me 2 dhe 3 prill te
ketij
viti. Informacionet ne lidhje me kete takim tashme i jane bere te
njohura,
sipas rregullave te transparenses se nje qeverisjeje demokratike, edhe
publikut shqiptar. Megjithate une kam rastin te ritheksoj edhe nje here
ketu se me zotin Simitis ndame serish vleresime dhe shqetesime te
perbashketa per forcimin e metejshem te marredhenieve mes dy vendeve
tona,
duke u ndalur vecanerisht ne ato ekonomike, ne bashkerendimin me te
mire
te luftes kunder trafiqeve, krimit te organizuar etj. Ne ndame te
njejtin
vleresim edhe per thellimin e proceseve demokratike dhe integruese ne
rajonin tone, per nje pergatitje me te mire te Samitit te Selanikut si
dhe
per perfshirjen edhe te Kosoves ne proceset asocim stabilizimit ne
Bashkimin Europian. Pata kenaqesine te konstatoj se zoti Simitis ne
krye
te qeverise greke, por dhe te presidences greke te BE kete
gjashtemujor,
ndjek me te njejtin angazhim progresin e Shqiperise dhe te rajonit me
optiken e reformave europiane, vlereson ndryshimet e medha qe ka
realizuar
Shqiperia dhe marredhinet shqiptaro-greke, vecanerisht gjate dy viteve
te
fundit etj. Deklaroj se me kolegun tim, europeistin Kostas Simitis,
gjetem
nje mirekuptim te gjere ne lidhje me ceshtjet e diskutuara. Ne kete
takim
u shtrua nga ana ime edhe ceshtja e « gjendjes se luftes », me te cilen
operohet gjeresisht ne shtypin dhe qarqe te caktuara ne te dyja anet e
kufirit. Ishte kenaqesia ime kur Kryeministri Simitis rikonfirmoi se
çeshtja e Ligjit te luftes me Shqiperine, politikisht dhe juridikisht
perfundimisht eshte mbyllur me Traktatin e Miqësisë dhe te
Bashkëpunimit i
ratifikuar nga te dy Parlamentet, ai i Greqise dhe i Shqiperise, duke i
dhënë fund në mënyrë ligjore ketij kazusi dhe tashme të dy palët jane
angazhuar dhe po vazhdojnë punën për të zgjidhur në mënyrë legale
problemet e krijuara nga ekzistenca e gjendjes se luftes ne dekada.
Kjo sa thashe me siper ishte ne thelb biseda miqesore me zotin Simitis.
Pas kesaj, dhe vetem pas kesaj, per mediat une deklarova se
marredheniet
mes dy vendeve tona jane te shkelqyera.
Sigurisht qe ne lidhje me « ligjin e luftes » ka pasur dhe ka diskutime
te
shumta dhe mua me vjen keq qe edhe segmente te caktuar te politikes
bien
pre e disinformacionit ne kete fushe.
Ne thelb situata e “gjendjes se luftes” mund te kualifikohet si nje
paradoks historik qe dominoi skenen e marredhenieve shqiptaro-greke te
gjysmes se dyte te shekullit te kaluar. Derivate te tij ishin
1- vendosja e pasurive shqiptare te gjendura ne Greqi brenda 28 tetorit
te
vitit 1940, nen sekuestron konservative te shtetit grek si dhe
2 - kontestimi i kufijve midis dy vendeve.
Nuk eshte as vendi dhe as rasti dhe une nuk pretendoj se zoteroj
autoritetin per te bere gjyqin e kesaj historie. Per shumicen e
njerezve
ne te dy anet e kufirit, tashme gjithcka eshte e qarte. Megjithate, ka
ende individe apo edhe organizma, ora politike e te cileve ka mbetur
prapa, qe, here pas here, germojne ne kete te kaluar. Injorojne faktin
se
vullnetet politike qeverisese ne te dy vendet e kane vendosur ate ne
muzeun e historise. Injorojne gjithashtu faktin se popujt e te dy
vendeve,
kane shkeputur cdo lidhje me ate te kaluar absurde, kane zhvilluar
bashkejetesen dhe po ndertojne nje te ardhme tjeter, duke u angazhuar
qe
te punojne se bashku edhe per te kapercyer problemet e mbetura.
Lidhur me ligjin e luftes, per te cilin ka folur ketu para disa kohesh
edhe zv/Kryeministri dhe Ministri i Jashten, Z. Meta, me duhet te
perseris
se pari ate qe dihet boterisht se Shqiperia asnjehere nuk e ka sulmuar
Greqine. Per pasoje nga ana e vet Shqiperia nuk ka qene ndonjehere ne
gjendje lufte me Greqine.
Me 28 tetor 1940, kur fqinji yne jugor u sulmua nga ushtrite fashiste
italiane, nepermjet territorit shqiptar, te pushtuar qysh nje vit e
gjysem
me pare kesaj date, ne Shqiperi nuk kishte asnje autoritet legjitim qe
te
merrte vendime sovrane per te shpallur luften, perfunduar paqen, lidhur
aleanca apo per te hyre ne koalicione. Dihet se ne ditet qe pasuan
agresionin fashist te 7 prillit 1939, u suprimuan plotesisht te gjitha
institucionet qe ishin bartese te sovranitetit te shtetit shqiptar.
Formalisht kishte nje qeveri kuislinge, te instaluar nga autoritetet e
pushtuesit, por qe nuk identifikonte asnje vlere perfaqesuese, ne nje
kohe
kur populli shqiptar, i organizuar ne reparte e njesi te armatosura
ishte
rreshtuar perkrah forcave me progresiste te kohes, ne Koalicionin
Antifashist dhe po luftonte me heroizem per clirimin e vendit nga
okupatoret e huaj dhe ne kete funksion ndihmoi edhe popullin grek.
Fundin e “Gjendjes se Luftes” e zyrtarizoi juridikisht edhe Traktati i
Paqes me Italine, i nenshkruar e ratifikuar edhe nga Greqia, ne te
cilin
Shqiperia aderoi me dekretin Nr. 490, date 9 tetor 1947 dhe u be pale
me
cilesine e fuqise shoqe.
Megjithate, i ashtuquajturi “ligj i luftes”, vazhdoi te bllokonte
zhvillimin e marredhenieve shqiptaro-greke. Keshtu, ne menyre te
vecante
ai u be pengese per realizimin e te drejtave pasurore e financiare te
shqiptareve, te cilat ishin vendosur nen sekuestron konservative te
autoriteteve te shtetit grek qe nga 28 tetori i vitit 1940.
Bashke me ligjin e luftes Nr. 2636/40 te miratuar nga Parlamenti grek
me
10 nentor 1940, “Mbi veprimet juridike te armiqve dhe konfiskimin
konservativ te pasurive armike”, ne Athine doli po ate dite edhe nje
dekret mbreteror “Mbi caktimin shtete armike, sipas kuptimit te ligjit
2636/40, te Italise dhe Shqiperise”.
Pasurite shqiptare ne Greqi ne ate kohe llogariteshin ne disa qindra
milione USD dhe perbeheshin nga shtepi, hotele, restorante, biznese te
ndryshme, troje, toka, pyje, livadhe, kullota, depozita bankare,
pensione
etj.
Ne baze te disa akteve te vitit 1947 u zhbllokuan dhe u moren pasurite
nga
nje numur i kufizuar shtetasish shqiptare, me origjine greke. Ne vitin
1965, me ligjin 4506/1965, u ndalua te kryheshin veprime pa nje leje
speciale per pasurite e shtetasve shqiptare me origjine greke, por me
banim ne Shqiperi.
Si jehone e frymes arkaike te ligjit te luftes, autoritetet greke te
asaj
kohe nuk pranonin te diskutonin edhe mbi ceshtjet qe kishin te benin me
mirembajtjen, riparimin dhe rregullimin e piramidave kufitare ne
kufirin
shqiptaro-grek, nese ne dokumentet perkates, do te permendeshin
Protokollet e Firences te viteve 1913 dhe 1926, si dokumente
nderkombetare
qe kishin percaktuar kufijte midis dy vendeve.
Pas 7 majit te vitit 1971, kur u rivendosen marredheniet diplomatike
midis
dy vendeve, filluan levizjet ne te dyja anet e kufirit, shkembimet
tregtare, u nenshkruan marreveshje te ndryshme etj., nderkohe qe
interesat
pasurore e financiare te shqiptareve ne Greqi edhe pas kesaj, nuk
gjeten
dot nje zgjidhje legale institucionale. Motivi eshte dhene shprehimisht
ne
disa vendime te Gjykates se Larte te Greqise, te asaj kohe, qe
percaktonin
se realizimi i ketyre pasurive do te behej i mundur vetem pas
nenshkrimit
te Traktatit te Paqes midis Greqise e Shqiperise.
Abrogimi i artikuluar formal i Ligjit te luftes u realizua shume vjet
me
vone, ne vitin 1987.
Me 23 prill 1986, ish kryeministri grek Papandreu deklaroi ne
Parlamentin
grek se “Heqja e gjendjes anormale te luftes me Shqiperine eshte
vendosur
perfundimisht nga qeveria.” Ajo u shpall zyrtarisht pas 16 muajsh, me
28
gusht 1987, kur sekretari i pergjithshem i shtypit dhe informacionit te
Presidences qeveritare greke, njoftoi komunikaten e mbledhjes se
Keshillit
te Ministrave te asaj dite, ne te cilen thuhej nder te tjera: “Qeveria
deklaron se karakterizimi i Shqiperise si shtet armik ka pushuar se
ekzistuari...Tashme organet kompetente greke po studjojne me kujdes
menyren me frytdhenese per rregullimin ligjor te ceshtjeve te mbetura
pezull. Perfundimi i gjendjes se meparshme do te kontribuoje ne
forcimin e
metejshem te marredhenieve midis dy vendeve miq dhe ne zgjerimin e
bashkepunimit midis tyre”.
Duket se qeveria e atehershme greke ka bere nje ndarje formale midis
ligjit te luftes, te cilin e abrogoi dhe pronave shqiptare ne Greqi, te
cilat, duke i klasifikuar ne kategorine e ceshtjeve te mbetura pezull,
i
la per zgjidhje dhe rregullim ligjor ne te ardhmen, “ne menyren me
frytdhenese, pas nje studimi me kujdes”, sic u shpreh zedhenesi i
qeverise
greke te asaj kohe.
Ne dobi te mendimit se ligji i luftes u abrogua zyrtarisht ne vitin
1987,
deshmon edhe nje fragment nga diskutimi i ministrit te jashtem te asaj
kohe, Karolos Papulias ne seancen e 3 dhjetorit 1987, ne parlamentin
grek
te kesaj ceshtjeje. Ne pergjigje ndaj pyetjes se deputetes Cudheru, ai
tha
nder te tjera:
“Vendimi i qeverise greke per te avancuar ne heqjen e ligjit te luftes
me
Shqiperine perben nje akt te larte politik. Ai u be me ndjenje te plote
te
pergjegjesise politike dhe u pergjigjet plotesisht ndjenjave
paqedashese
te shumices dermuese te popullit grek”
Ky vendim i qeverise greke, sipas konstitucionalistit te shquar grek G.
Kasimatis, mbeshtetej ne ligjin Nr. 1138/1949, te vitit 1949, ne baze
te
te cilit zgjidhja e ceshtjeve qe kishin te benin me ligjin e luftes me
Shqiperine mund te behej vetem me vendim te perbashket te
Kryeministrit,
Ministrit te Jashtem, te Financave dhe atij te Drejtesise, natyrisht te
qeverise greke.
Me 26 mars 1996 u nenshkrua ne Tirane “Traktati i Miqesise,
bashkepunimit,
fqinjesise se mire dhe i sigurise”, cka do te ishte i paimagjinueshem
ne
kushtet e ekzistences se gjendjes se luftes.
Ne nenin 1 te tij thuhet shprehimisht: “Republika Greke dhe Republika e
Shqiperise zhvillojne marredheniet e tyre ne baze te besimit, te
bashkepunimit dhe te respektit te ndersjelle. Ato shpallin (e theksoj)
perkushtimin e tyre ndaj parimit te paprekshmerise se kufijve
ekzistues,
te njohur nderkombetarisht, ne perputhje me aktin Final te Helsinkit
dhe
Karten e Parisit dhe se vija kufitare midis dy vendeve do te jete vije
paqeje dhe miqesie. Ato deklarojne respektimin nga ana e tyre te
parimeve
te sovranitetit, te teresise tokesore, te barazise se te drejtave, te
solidaritetit dhe te dinjitetit, si dhe te respektimit te lirive
themelore
dhe te te drejtave njerezore dhe minoritare.”
Traktati eshte ratifikuar nga Kuvendi i Shqiperise me 22.07.1996 dhe
eshte
dekretuar nga Presidenti Berisha me 2.08.1996, kurse nga parlamenti
grek
eshte ratifikuar, me ligjin Nr.2568, i cili eshte botuar ne Gazeten
Zyrtare greke Nr.8/A, date 13.01.1998 dhe pas shkembimit te
instrumenteve
te ratifikimit midis te dyja paleve, ka hyre ne fuqi me 4 shkurt 1998.
Ky traktathe zgjidh per here te pare zyrtarisht dy nga ceshtjet, te
cilat,
perdoreshin nga skeptiket apo kundershtaret e marredhenieve miqesore
shqiptaro-greke per te hedhur dyshime lidhur me qenien apo jo ne fuqi
te
ligjit te luftes njohjen e kufijve te perbashket, qe u permend me siper
dhe ate te pronave. Per te dyten, ne nenin 15 te Traktatit eshte
vendosur
nje klauzole e karakterit te pergjithshem parimor. Ne te thuhet: “
Secila
nga palet kontraktuese duhet te perballoje mundesine, brenda kuadrit
ligjor, te heqjes se pengesave per gezimin e pasurive te shtetasve te
njeres pale ne territorin e pales tjeter.”
Me 16 tetor 2000, ne nje konference shtypi me gazetaret, zedhenesi i
athershem i qeverise greke D.Repas, pyetjes direkte te gazetareve i
pergjigjet se per sa i perket ligjit te luftes me Shqiperine, “e dini
shume mire se eshte marre vendim i Keshillit te Ministrave per kete.”
Se fundi eshte deklarata e bere ne takimin me Simitisin per te cilin
fola
me lart si dhe deklarimi i ambasadorit grek ne Tirane, zotit Dhimitri
Iliopullos ne konferencene tij te shtypit te dates 9 maj 2003 i cili u
shpreh literalisht: “Nuk ka nje ligj te luftes mes shtetit shqiptar dhe
atij grek.”
Nje pergenjeshtrim tjeter i mbarimit prej shume kohesh i kesaj situate
anormale eshte edhe zhvillimi i hovshem dhe i frytshem i marredhenieve
shqiptaro-greke ne te gjitha fushat, perfshire edhe fushat e mbrojtjes,
rendit, policise, te sigurimit te kufijve, te sherbimeve inteligjente,
doganave etj., te cilat per nga sensibilitetet qe permbajne jane
krejtesisht te papajtueshme me ekzistencen e ligjit dhe gjendjes se
luftes
midis dy vendeve dhe prandaj bashkepunimi po vjen duke u zgjeruar.
Ne kete optike analize te zhvillimeve dhe deklaratave zyrtare duken
perfundimisht te pamotivuara hamendjet ne se eshte apo jo ne fuqi kjo
relike e se kaluares.
Tani natyrshem persa i perket ceshtjes se pronave shqiptare ne Greqi,
pas
formalizimit te renies se ligjit te luftes, ne tetor te vitit 1987, por
vecanerisht dhe perfundimisht pas nenshkrimit te Traktatit te Miqesise,
Tirana zyrtare, me te gjitha qeverite, ka shtruar sistematikisht per
diskutim ceshtjen per zgjidhje me autoritetet greke. Nderkohe dua te
bej
me dije se nje numer shtetasish shqiptare, sic tha dhe z.Alibali i
kufizuar, ndoqen rrugen individuale, pergatiten dosjet e pasurive te
tyre
dhe ne bashkepunim me specialiste dhe avokate greke, gjeten mundesi,
brenda hapesirave te legjislacionit grek, per te zgjidhur permes
vendimesh
gjyqesore padrejtesite pasurore.
Pikerisht per nje zgjidhje te caktuar te plote krahas asaj individuale,
ne
u angazhuam me Kryeministrin Simitis qe midis autoriteteve te te dy
vendeve te ndertohet nje proces dhe nje ekspertize qe pas qershorit te
ketij viti, ne Athine dhe Tirane te punojne komisione qe asistojne
qytetaret, sepse Kryeministri Simitis u angazhua ne emer te qeverise
greke
se ata po identifikojne renien e pengesave ne legjislacionin tjeter qe
ligjin e “gjendjes se luftes”.
Qeveria qe une drejtoj ka ngritur tashme p pune qe te merret
posacerisht
me kete ceshtje, duke pasur parasysh edhe stipulimet e nenit 15 te
Traktatit te Miqesise qe citova. Kete material qe ju paraqita une
personalisht e kam nxjerre nga nje dosie dhe nje studim fondamental
prej
150 faqesh te hartuar nga ky grup pune.
Hapesira qe eshte krijuar pra per veprimtarine e ketij grupi pune dhe
per
bashkerendimin e veprimtarise se tij me grupin e punes te krijuar nga
vete
qeveria greke, perben nje garanci persa i perket suksesit te pritshem
te
veprimeve te perbashketa per analizen e gjendjes se pasurive te
shqiptareve dhe demet e shkaktuara ne kohe. Me ne fund veprimtaria e
ketyre grupeve te perbashketa te punes do te jete nje model i ri i
standarteve europiane per te mbyllur e problematikat e trasheguara nga
e
kaluara.
Ne perfundim me lejoni te falenderoj ne menyre te vecante z. Neritan
Alibali, ne emer te atij grupi deputetesh qe kerkuan informacion dhe
mocion per kete debat, shpalosi nje qendrim konstruktiv te moderuar
nxites
dhe ndihmues per te informuar publikun dhe Kuvendin lidhur me ecurine e
ceshtjes dhe investimit per zgjidhjen e saj.
une akoma nuk e kam lexuar te gjithin keshtu qe mos me shani kot
