Re: Poezi per femije
Pranvera
--------------------------------------------------------------------------------
Ne mengjes dielli
nga qielli,
ne shtrat me erdhi
drite derdhi.
Me preku me skofi
me tha - ne shtrat mos ri,
te kam mikeshe
behu trimreshe.
Mos u frikeso fare
dil prej dritare,
une shkela mbi frike
se me pervetsoi zeri magjik.
Ne oborr pash peme
me lule dhe me gem,
prine qershia e para
si me e mbara.
Ne dege zogu bene sefa
kendon panda,
me kenaqesi u mbusha
shtegtova kah fusha.
Tani vertete
pa mend kam mbet,
ara e levruar
pret per tu mbeltuar.
Pemet pertace
ende jane tullace,
ato me te zonja
jane mbush me ojna.
Vello te bardhe
ka vene nje dardhe,
tjetra ngjyre roz
sikur bene poze.
- Te dashurat e mia
me pelqen bashkesia,
ku dominon
bukuria qe te rinon.
Dallendyshet
mbesat, dhe gjyshet,
krahet leviznin
dhe me gezim bertisnin.
- Erdhem me vrap
tek ju prape!
buzeqeshja u gershetua
ardhja me gezoi dhe mua.
Keshtu qe i pershendeta
- ju zgjat jeta,
vazhdova mbi fera
ku ka manafera.
Edhe mbi lendina
ku ka malina,
me emocione te zjarrta
kalova male te larta.
Drunje me metra katror
qe dukej madhshtor,
gjelberimi vertete
me mbushi jete.
Isha kureshtare
nuk u lodha fare,
syri me shikoi
shpirtin ma frymezoi.
Ky portret
eshte realitet,
ishte clodhje ,kenaqsi
per mua kjo sheti.
Nese ta shohesh ke merak
vetem shetite pak,
nese naturen e don
bukuria s'te shpeton