Perse eshte keshtu???
Kush thot se ka zot qe e vendos drejtesin mbi toke, kush tjeter thot nuk ka zot por natyra eshte ajo qe na krijoj ne njerzve qe ta sundojme token!!!!
Edhe njera edhe tjetra mund te jene te verteta per ata qe iu besojne ketyre filozofive...
Nese ai zoti na qenka, perse e ka ndertuar boten mbi gjakun dhe mundin e te pafajshmive, perse duhet te vuaj dhe te privohet nga jeta dhe te mirat e saja nje pjes e ketyre njerzive? Apo per te deshmuar besnikerin ndaj zotit ne qjell... he dhe te ngushllohet me shpresen se ne boten e amshimit do te jetoj ne parajs.Perse ai zoti disave iu shkaton dhembje aq te medha shpirterore dhe trupara saqe ne nje qast dhe nje nje kohe jane te paperballueshme? Perse? Perse?
Eh edhe kjo natyra kishte krijuar keto krijesa njeri per ta sunduar boten me padrejtesin dhe shpirteligesin e tyre...ketu nuk kam „perse“, sepse „njeriu per njeriun eshte ujk“ nuk kane thene kot dhe pa baze, por nga pervoja dhe pervuajtjet e te pervujaturve!
Njeriu duhet te jetoj sepse nuk mund te behet shpirtmarres i shpirtit te tij, edhe pse ne shume raste ndoshta do te ishte me i lumtur qe jeta te mbaroj dhe te mos vuaj, vuaj, pa nje shpres se nje dite do te behet mire pasi edhe i behet mundi per kete!
Te ngrishesh ne mengjes per te shkuar ne pune si gjithe te tjeter, pasi jeton ne nje shoqeri ku duhet thene ka ber ca hapa ne barazin e te pabarabarteve te natyres apo zotit.
Eshte e natyrshme qe edhe punedhenesi nuk te shikon me syrin e te pabarabarteve por e kerkon edhe punen e barabart, keshtu nje denim pavetedie i dyt per te denuarin e zotit. Ai duhet te ngrihet me heret se te tjeret duhet te lodhet me shume se te tjeret, ati i duhet kohe me shume se te tjerve per te arrite sa te tjeret...dhe kjo zikzake e jetes vazhdon nese deshiron te inkuadrohesh ne shoqerine e hapur dhe te mos mbyllesh ne vetveten tende, brenda mureve te padrejtesis se zotit apo natyres.
Privohesh nga e drejta ne emre te zotit apo te natyres qe te enderrosh ashtu sikur gjithe te tjeret, edhe enderren duhet te shkundesh dhe ti thuash ejjjjj une jam ky dhe nuk kam te drejt per nje „domosdoshmeri“ te till, sepse me keni marr ca pjes te trupit dhe me keni lene vetem shpirtin endrrimtar. Ah ndonjehere edhe ikja nga realiteti per ca sekonda eshte i embel, enderron me zemer me shpirt dhe...papritur e kupton se sa vler ka jete, dhe si nuk e qmojn ata qe munden ta jetojne, ata qe munden ta shijojn!
Edhe kur e shikon me syt e tu, te duhet ti mbyllesh syt per te mos pikuar lot dhe te meshirohesh me erresiren e qepallve te lagura nga padrejtesia. Edhe kur e ndjen shterngon dhembet dhe e kafshon dashurin per te, qe te mos dhembe me shume dhe te pikoj gjak.
Nuk ke kurajo as ti thuash nje fjale sepse ke ne vete shume mangesi qe te bejn te stepesh dhe te heshtesh ne heshtejn tende duke mos kerkuar nga askush te bej sakrific per te pranuar dhe keshtu si je me shpirt dhe zemer por pa nje pjes te trupit...
Ecjet neper rruget e qytetit me kalldrem te vendlindjes sime me takojne me meshiren me sy gjyhnaqar. Por jo o njerez une nuk dua meshir nuk dua, nuk dua me vie te uluri gjer ne kup te qjellit ku ndoshta do te me degjonte ai zoti atje dhe do ti bie ndermend se sa padrejtesi ka krijuare ne kete bote mekatare.
Ti shoqeria ime e tokes sime ndoshata nuk ke faj qe nuk me pranon edhe te till, ndoshta une jam fajtor pse kerkoj per te jetuarjeten, pse kerkoj per te shijuar jeten te cilen e dua dhe do te bej te pamunderen per ta jetuar!!!
Kush thot se ka zot qe e vendos drejtesin mbi toke, kush tjeter thot nuk ka zot por natyra eshte ajo qe na krijoj ne njerzve qe ta sundojme token!!!!
Edhe njera edhe tjetra mund te jene te verteta per ata qe iu besojne ketyre filozofive...
Nese ai zoti na qenka, perse e ka ndertuar boten mbi gjakun dhe mundin e te pafajshmive, perse duhet te vuaj dhe te privohet nga jeta dhe te mirat e saja nje pjes e ketyre njerzive? Apo per te deshmuar besnikerin ndaj zotit ne qjell... he dhe te ngushllohet me shpresen se ne boten e amshimit do te jetoj ne parajs.Perse ai zoti disave iu shkaton dhembje aq te medha shpirterore dhe trupara saqe ne nje qast dhe nje nje kohe jane te paperballueshme? Perse? Perse?
Eh edhe kjo natyra kishte krijuar keto krijesa njeri per ta sunduar boten me padrejtesin dhe shpirteligesin e tyre...ketu nuk kam „perse“, sepse „njeriu per njeriun eshte ujk“ nuk kane thene kot dhe pa baze, por nga pervoja dhe pervuajtjet e te pervujaturve!
Njeriu duhet te jetoj sepse nuk mund te behet shpirtmarres i shpirtit te tij, edhe pse ne shume raste ndoshta do te ishte me i lumtur qe jeta te mbaroj dhe te mos vuaj, vuaj, pa nje shpres se nje dite do te behet mire pasi edhe i behet mundi per kete!
Te ngrishesh ne mengjes per te shkuar ne pune si gjithe te tjeter, pasi jeton ne nje shoqeri ku duhet thene ka ber ca hapa ne barazin e te pabarabarteve te natyres apo zotit.
Eshte e natyrshme qe edhe punedhenesi nuk te shikon me syrin e te pabarabarteve por e kerkon edhe punen e barabart, keshtu nje denim pavetedie i dyt per te denuarin e zotit. Ai duhet te ngrihet me heret se te tjeret duhet te lodhet me shume se te tjeret, ati i duhet kohe me shume se te tjerve per te arrite sa te tjeret...dhe kjo zikzake e jetes vazhdon nese deshiron te inkuadrohesh ne shoqerine e hapur dhe te mos mbyllesh ne vetveten tende, brenda mureve te padrejtesis se zotit apo natyres.
Privohesh nga e drejta ne emre te zotit apo te natyres qe te enderrosh ashtu sikur gjithe te tjeret, edhe enderren duhet te shkundesh dhe ti thuash ejjjjj une jam ky dhe nuk kam te drejt per nje „domosdoshmeri“ te till, sepse me keni marr ca pjes te trupit dhe me keni lene vetem shpirtin endrrimtar. Ah ndonjehere edhe ikja nga realiteti per ca sekonda eshte i embel, enderron me zemer me shpirt dhe...papritur e kupton se sa vler ka jete, dhe si nuk e qmojn ata qe munden ta jetojne, ata qe munden ta shijojn!
Edhe kur e shikon me syt e tu, te duhet ti mbyllesh syt per te mos pikuar lot dhe te meshirohesh me erresiren e qepallve te lagura nga padrejtesia. Edhe kur e ndjen shterngon dhembet dhe e kafshon dashurin per te, qe te mos dhembe me shume dhe te pikoj gjak.
Nuk ke kurajo as ti thuash nje fjale sepse ke ne vete shume mangesi qe te bejn te stepesh dhe te heshtesh ne heshtejn tende duke mos kerkuar nga askush te bej sakrific per te pranuar dhe keshtu si je me shpirt dhe zemer por pa nje pjes te trupit...
Ecjet neper rruget e qytetit me kalldrem te vendlindjes sime me takojne me meshiren me sy gjyhnaqar. Por jo o njerez une nuk dua meshir nuk dua, nuk dua me vie te uluri gjer ne kup te qjellit ku ndoshta do te me degjonte ai zoti atje dhe do ti bie ndermend se sa padrejtesi ka krijuare ne kete bote mekatare.
Ti shoqeria ime e tokes sime ndoshata nuk ke faj qe nuk me pranon edhe te till, ndoshta une jam fajtor pse kerkoj per te jetuarjeten, pse kerkoj per te shijuar jeten te cilen e dua dhe do te bej te pamunderen per ta jetuar!!!
