Rejhana Çekrezi
Primus registratum
Arsyeja që më nxiti të shkruaj për këtë temë, ishte pikërisht një ligjëratë që po e dëgjoja rrugës duke shkuar për në shtëpi.
Po e nis me një ajet kur’anor te cilin e hasi edhe hoxha i nderuar. Allahu i Madhëruar në Kur’an u drejtohet besimtarëve dhe u thotë:
“ O ju qe keni besuar! Përkujtoheni Allahun sa më shpesh dhe madhërojeni Atë në mëngjes dhe në mbrëmje”.(El-Ahzabë,41-42)
Nëse dikush e kujton Allahun, vetë Allahu e kujton atë njeri. Në lidhje me këtë po shkruaj dhe një ajet tjetër kur’anor ku thuhet:
“Pra më kujtoni Mua (me adhurime), t’ju kujtoj dhe Unë (me shpërblim). Më falënderoni Mua e mos më mohoni”.(El-Bekare, 152)
Nga keto ajete kur’anore vërejmë që Allahu i madhëruar ka bërë një dallim të veçantë për ata që e përkujtojnë Atë. Në lidhje me këtë Profeti (a.s) ka thënë: “Të devotshmit (El Muferidunë) ua kanë kaluar të gjithëve”.
Ja pra, këta janë njerëzit që kanë jetuar në të vërtetë. Ata kanë qenë të gjallë duke e kujtuar sa më shumë Zotin, Krijuesin e botërave.
Përkujtimi i Allahut është themel i veprave të mira. Kushdo që e ndjek atë është i bekuar, dhe kjo është arsyeja përse Profeti (a.s) e përmendte Allahun gjatë gjithë kohës.
Qëllimi i dhikrit është pastrimi i zemrës dhe shpirtit të njeriut. Rreth kësaj flet dhe ajeti kur’anor:
“Fale namazin, se me të vërtetë ai largon nga të shëmtuarat dhe të irrituarat e përmendja e Allahut është më e madhja (e adhurimeve)”. (El- Ankebutë, 45)
Nga ky ajet kur’anor kuptojmë se përmendja e Allahut ka një ndikim të madh në ndalimin e veprave të këqija e të padrejta, në këtë mënyrë rritet besimi dhe bindja ndaj Tij, qetësohet mendja dhe zemra e besimtarit. Kjo i referohet thënies së Allahut të madhëruar:
“Zemrat e besimtarëve qetësohen kur përmendin Allahun. S’ka dyshim se përmendja e Allahut i qetëson zemrat”. (Er-Rrad,28)
Kur zemrat kënaqen me të vërtetë, ato kthehen tek idealet më të larta pa u ndikuar nga impulset e dëshirës dhe të epshit. Kjo thekson rëndësinë e dhikrit në jetën e njeriut. Madje Allahu na ka mësuar mënyrën se si ne duhet ta kuptojmë atë, duke na u drejtuar:
“Përmende Zotin tënd (heshtazi) me respekt e me ndrojtje dhe jo me zë të lartë! Përmende Atë në mëngjes e në mbrëmje dhe mos u bë prej atyre që nuk janë të kujdesshëm!” (El-Arafë,205)
Ky ajet na tregon se dhikri në heshtje dhe pa e ngritur zërin është më i mirë.
Një pjesë e kësaj etike është edhe kushti se njeriu që dëshiron të bëjë dhikër duhet të jetë i pastër në trup, veshje dhe të jetë lyer me erë të mirë. Kjo i jep atij një zell dhe një freski, dhe ai do të ndihet i gjallëruar. Gjithashtu gjatë dhikrit duhet të drejtohemi nga Qabeja për sa mundësi të kemi, sepse tubimet më të mira janë ato në drejtim te Qabes.