Pavdekshmeria.

[Thamina]

Pavdekshmëria, krejt e mundshme falë një…kompjuteri

Të jetosh përgjithmonë të bëhet e mundur! Të paktën kjo është teza e doktoreshës Hannah Critchloë, neuropsikiatre e Universitetit të Cambridge. “është sigurisht një mudnësi potenciale”. Kjo deklaratë që mund të duket fanta-shkencë bazohet në avancimin e pabesueshëm teknologjik të dekadave të fundit.
Realisht do të jetë e mundshme të disponohet një sistem virtual që simulon 100 trilionë sinopse të trurit njerëzor. Pyetja tani është: A do t’ia vlejë të jetohet përgjithmonë, duke qenë të lidhur me një superkompjuter? Doktoresha Critchloë përgjigjet: “Koncepti etik i ekzistencës është një çështje krejt filozofike. Ende nuk jemi në gjendje të përcaktojmë, as të përkufizojmë natyrën e vetëdijes, duke mos pasur mundësi ta përshkruajmë dhe shumëfishojmë”.

 

[joetisti_]

E, nuk ka teknologji qe arrin pavdekesine. Dhe edhe po arriti te beje jetegjatesine, prape do ta beje ne menyre artificiale qe me fjale te tjera do te thote gjysmake.
S'ka pse te deshirohet pavdekesia. Madje te ishim te pavdekshem deri tani do te ishte punuar me me shume zell se per te kunderten qe te arrihej vdekesia. Vetedija se do te vdesesh te motivon me shume dhe te jep pervec te tjerave edhe sigurine ne jete.

Vdekjen megjithate s'e mendojme fare, madje edhe kur e mendojme, e mendojme te larget. Kur mund te jete edhe neser. Larg qofte !

 

[agim40]

Nuk mundem ta imagjinoj se si është të mos vdesish kurrë...

 

[joetisti_]

Mbase ia vlen te jetosh pergjithmone me nje superkompjuter, por lind pyetja: ky kompjuter sa do te jetoje?

Mani e gabuar kjo e te jetuarit pergjithmone. Nganjehere vetem ideja se nje dite s'do te jemi, te jep shume force te jetosh momentin.

 

[SNAP]

Cdo fillim e ka nje fund, fundin nuk edim

 

[joetisti_]

Te pavdekshem jemi sepse s'do ta dime kurre se kemi vdekur.