Re: PARTI TE REJA - ne moshe apo ne mendime???
Të rinjtë përballë politikës
ERION DASHO
1.
Sot nuk vihet në dyshim që Shqipëria po përjeton një krizë të thellë. Ndërsa politikanët marrin një nga një në shqyrtim variantet e mundshme, analistët dhe personalitete të ndryshëm kanë hedhur prej kohësh një opsion sipas të cilit, protagonistët e politikës aktuale duhet të largohen për t’ia lënë vendin një klase politike jokonfliktuale, të pakorruptuar, me një vizion të qartë për të ardhmen e vendit dhe me vullnet për ta zbatuar atë. Bëhet fjalë për t’i hapur rrugën politikanëve të rinj që nuk të lajnë e të lyejnë me premtime boshe për integrimin euro-altantik, por që ofrojnë zgjidhje reale për kapërcimin e problemeve që ka vendi; që nuk çirren kot më kot tribunave të mitingjeve, por që tregojnë se si do të rriten pagat dhe pensionet; që nuk shesin demagogji sipas parimit "gënje, gënje se diçka do të mbetet", por që japin afate dhe tregues të qartë monitorimi.
2.
Vota popullore nuk mund t’i largojë politikanët aktuale sepse ata kanë krijuar një qark të mbyllur ku topi kalon nga njëri tek tjetri. Edhe mekanizmat brendapartiake jane të pafuqishëm për shkak të rrjeteve të interesave që shtrihen në formë piramide. Disa dekada më parë mund të mendoheshin rrugëzgjidhje "revolucionare", por sot demokracia imponon që gjithçka të zgjidhet me forcën e votës së lirë. Në këto kushte, ndryshimi mund të vijë prej të rinjve – jo domosdoshmërisht të rinjtë në moshë, por mbi të gjitha të rinjtë në ide. Të kesh qeveritarë si këta të tanishmit është fatkeqësi, por të largohen nga vendi edhe ata që mund të jenë shpresa e së ardhmes, është disafish fatkeqësi. Të rinjtë e sotëm politikanë nuk duhet të bien pre e këtij mentaliteti të bartur nga "ustallarët" e politikës, jo vetëm për hir të idealizimit, por edhe për një arsye tjetër shumë më të thjeshtë. Nëse një politikan pesëdhjetëvjeçar mund të shpresojë se duke mbajtur larg të aftët mund të shtyjë ditët deri në moshën e pensionit, një politikan tridhjetë apo dyzetvjeçar ka pak shpresa për ta bërë një gjë të tillë. Konkurrenca e lirë e vlerave dhe ideve do ta përmirësonte ndjeshëm politikën aktuale dhe do të çonte njëkohësisht në vetëpërsosjen e aktorëve të saj. Kuptohet të atyre që nuk janë refraktarë.
3.
Pritja që politika shqiptare të reformohet nëpërmjet ndryshimeve të brendshme mund të rezultojë e gjatë. Pjesa në pritje nuk duhet të mbetet duarlidhur deri sa të vije momenti i "thirrjes nën armë" nga homologët e tyre politikanë. Në se ata do të mashtroheshin nga tendencat për të hapur, gjoja, dyert e formacioneve partiake ndaj të ashtuquajturës shoqëri civile, kjo do të ishte fatkeqësia e tretë e këtij vendi. Sepse në Shqipëri ende nuk dihet se kush e përfaqëson këtë pjesë të shoqërisë. Ndërsa për të majtët e gjithe botës një pjesë e rëndësishme e shoqërisë civile janë sindikatat, tek ne si i tillë trumbetohet ndonjë student i dalluar apo ndonjë përfaqësues OJQ-je. Do të ishte më e ndershme sikur ata te thirreshin me këto cilësime në vend të termit manipulues "shoqëri civile". Ndërkaq, të rinjtë dhe të aftët duhet të vazhdojnë përpjekjet të pandikuar nga situata demotivuese dhe mashtrimet e politikës.
4.
Edhe politikani më i dështuar shqiptar nuk do të largohej vullnetarisht nga pushteti. Më lehtë mund të shkëputet një kërmill nga guaska. Të rinjtë e sotëm shqiptarë kanë në duar një shans të artë. Në një vend ku klasa politike është zhvleftësuar në sytë e popullit dhe po humbet dita-ditës mbështetjen e komunitetit ndërkombëtar, ata mund të tentojnë direkt riformatimin e politikës aktuale. Të rinjtë e mbështetur nga personalitete të spikatur të jetës politike e asaj shoqërore dhe, domosdoshmërisht, nga mendimtarët e lirë të medias mund të kthehen natyrshëm në alternativën e tretë që do të shkundë nga themelet politikën e mykur shqiptare.
15/11/2003
KATEGORIA: Analiza
dhe ec e me thoni se af nuk ka ze <img src="/pf/images/graemlins/laugh.gif" alt="" />
Të rinjtë përballë politikës
ERION DASHO
1.
Sot nuk vihet në dyshim që Shqipëria po përjeton një krizë të thellë. Ndërsa politikanët marrin një nga një në shqyrtim variantet e mundshme, analistët dhe personalitete të ndryshëm kanë hedhur prej kohësh një opsion sipas të cilit, protagonistët e politikës aktuale duhet të largohen për t&#8217;ia lënë vendin një klase politike jokonfliktuale, të pakorruptuar, me një vizion të qartë për të ardhmen e vendit dhe me vullnet për ta zbatuar atë. Bëhet fjalë për t&#8217;i hapur rrugën politikanëve të rinj që nuk të lajnë e të lyejnë me premtime boshe për integrimin euro-altantik, por që ofrojnë zgjidhje reale për kapërcimin e problemeve që ka vendi; që nuk çirren kot më kot tribunave të mitingjeve, por që tregojnë se si do të rriten pagat dhe pensionet; që nuk shesin demagogji sipas parimit "gënje, gënje se diçka do të mbetet", por që japin afate dhe tregues të qartë monitorimi.
2.
Vota popullore nuk mund t&#8217;i largojë politikanët aktuale sepse ata kanë krijuar një qark të mbyllur ku topi kalon nga njëri tek tjetri. Edhe mekanizmat brendapartiake jane të pafuqishëm për shkak të rrjeteve të interesave që shtrihen në formë piramide. Disa dekada më parë mund të mendoheshin rrugëzgjidhje "revolucionare", por sot demokracia imponon që gjithçka të zgjidhet me forcën e votës së lirë. Në këto kushte, ndryshimi mund të vijë prej të rinjve &#8211; jo domosdoshmërisht të rinjtë në moshë, por mbi të gjitha të rinjtë në ide. Të kesh qeveritarë si këta të tanishmit është fatkeqësi, por të largohen nga vendi edhe ata që mund të jenë shpresa e së ardhmes, është disafish fatkeqësi. Të rinjtë e sotëm politikanë nuk duhet të bien pre e këtij mentaliteti të bartur nga "ustallarët" e politikës, jo vetëm për hir të idealizimit, por edhe për një arsye tjetër shumë më të thjeshtë. Nëse një politikan pesëdhjetëvjeçar mund të shpresojë se duke mbajtur larg të aftët mund të shtyjë ditët deri në moshën e pensionit, një politikan tridhjetë apo dyzetvjeçar ka pak shpresa për ta bërë një gjë të tillë. Konkurrenca e lirë e vlerave dhe ideve do ta përmirësonte ndjeshëm politikën aktuale dhe do të çonte njëkohësisht në vetëpërsosjen e aktorëve të saj. Kuptohet të atyre që nuk janë refraktarë.
3.
Pritja që politika shqiptare të reformohet nëpërmjet ndryshimeve të brendshme mund të rezultojë e gjatë. Pjesa në pritje nuk duhet të mbetet duarlidhur deri sa të vije momenti i "thirrjes nën armë" nga homologët e tyre politikanë. Në se ata do të mashtroheshin nga tendencat për të hapur, gjoja, dyert e formacioneve partiake ndaj të ashtuquajturës shoqëri civile, kjo do të ishte fatkeqësia e tretë e këtij vendi. Sepse në Shqipëri ende nuk dihet se kush e përfaqëson këtë pjesë të shoqërisë. Ndërsa për të majtët e gjithe botës një pjesë e rëndësishme e shoqërisë civile janë sindikatat, tek ne si i tillë trumbetohet ndonjë student i dalluar apo ndonjë përfaqësues OJQ-je. Do të ishte më e ndershme sikur ata te thirreshin me këto cilësime në vend të termit manipulues "shoqëri civile". Ndërkaq, të rinjtë dhe të aftët duhet të vazhdojnë përpjekjet të pandikuar nga situata demotivuese dhe mashtrimet e politikës.
4.
Edhe politikani më i dështuar shqiptar nuk do të largohej vullnetarisht nga pushteti. Më lehtë mund të shkëputet një kërmill nga guaska. Të rinjtë e sotëm shqiptarë kanë në duar një shans të artë. Në një vend ku klasa politike është zhvleftësuar në sytë e popullit dhe po humbet dita-ditës mbështetjen e komunitetit ndërkombëtar, ata mund të tentojnë direkt riformatimin e politikës aktuale. Të rinjtë e mbështetur nga personalitete të spikatur të jetës politike e asaj shoqërore dhe, domosdoshmërisht, nga mendimtarët e lirë të medias mund të kthehen natyrshëm në alternativën e tretë që do të shkundë nga themelet politikën e mykur shqiptare.
15/11/2003
KATEGORIA: Analiza
dhe ec e me thoni se af nuk ka ze <img src="/pf/images/graemlins/laugh.gif" alt="" />