Oktapodhi Ruci
E drejta për të folur Gramoz Ruçi
Nga Mero Baze
Interpelanca e djeshme me kryeministrin Sali Berisha
rreth projekteve të qeverisë së tij për akset rrugore
të jugut dhe veriut të Shqipërisë, u përdor nga
deputeti socialist Gramoz Ruçi, për të ngritur një
platformë politike antiqeveritare, të mbështetur në
ndarjen krahinore të vendit. Duke ruajtur egërsinë e
tij të vjetër politike, zoti Ruçi u përpoq të
paraqiste programin e qeverisë së re, si një program
të strukturuar kundër interesave të Jugut të vendit.
Teza të tilla, shpesh vlejnë si kamerdare për të dalë
nga kriza ku zhyten partitë pas humbjeve të thella,
ose humbjes së pushtetit. Racizmi dhe krahinarizmi
kanë qenë dy armë të vjetra të socialistëve kundër
Berishës, qysh në vitin 1992, dhe nuk kanë funksionuar
keq. Si çdo perversitet politik, edhe ky krijon një
lloj kapitali negativ dhe mund të përdoret për të
nxitur urrejtjen në politikë. Në këtë pikë, Gramoz
Ruçi është njeri i suksesshëm. Por, mbi të gjitha,
është i suksesshëm, sepse ai është i vetmi politikan
që krahinarizmin dhe razicmin politik, i ka përdorur
më mirë se kushdo tjetër në politikën shqiptare. Për
ata që nuk e njohin Jugun, unë, pa shumë dhimbje,
pranoj se Tepelena është rrethi më pak i preferuar për
çdo jugor, megjithëse është vendlindja ime. Për ata që
njohin Tepelenën, Salaria është fshati më pak i
preferuar për çdo tepelenas. Për ata që njohin
Salarinë, mëhalla e Gramoz Ruçit, është mëhalla më e
keqe e fshatit. Por nga kjo mëhallë, Gramoz Ruçi ka
arritur të nxjerrë katër deputetë në parlamentin
shqiptar dhe 3 të tjerë nga mëhallat rrotull këtij
fshati. Kulmi arriti kur pas 3 Korrikut, tri figurat
kryesore të Partisë Socialiste, Sekretari i
Përgjithshëm - Gramoz Ruçi, Sekretari Organizativ -
Elmaz Sherifi, dhe Sekretarja e Marrëdhënieve me
Publikun - Valentina Leskaj, përfunduan sërish nga
“mëhalla” e Gramozit dhe “mëhalla” fqinje. Dy
“profesorë” të tyre, Et’hem Ruka dhe Luan Memushi,
djem të “mëhallës Ruçi”, thjesht përdoren si ilustrim
se jo të gjithë ata që janë në politikë nga Salaria,
janë pa shkollë. Ky krahinarizëm në krye të PS-së dhe
ky centralizim i pushtetit në emër të krahinarizmit,
derivohet në Jug në 100 nipa, mbesa dhe dhëndurrë të
Gramoz Ruçit, që kontrollojnë 100% policinë, doganat,
ndërmjetësojnë tenderat publikë dhe strukturat e
Partisë Socialiste në jug. Kryetari i PS-së në
Tepelenë është nipi i Gramoz Ruçit, 10 drejtorë - nipa
të tij, Drejtori i Policisë - njeriu i shtëpisë së
tij, Shefi i rendit - nipi i tij, policia e
Gjirokastrës - e gjitha e tij, shefi i policisë së
Kakavijës është djali i vëllait të tij, doganieri i
Kakavijës - nipi i tij, drejtorët e Sarandës - nipa
apo dhundërrë të tij dhe, më tej akoma, një oktapod i
tmerrshëm i mafias së përzier me politikën. Por jo
vetëm në Jug. Në Drejtorinë e Doganave - tre njerëz të
afërt të tij, në Ministrinë e Brendshme, së paku në 15
poste kyçe janë njerëz të tij, në Ministrinë e Lulzim
Bashës, gjysma e drejtorëve janë njerëz të shtëpisë së
tij, ndërsa në ministritë e tjera janë njerëz të tij,
ose shefat e personelit, ose drejtorët kyç.
Dhe nuk bëhet fjalë për njerëz, që kanë ndonjë vlerë
profesionale apo politike, por thjesht ushtarë, që u
binden urdhrave të klanit politik. Modeli i tyre
është, për shembull, Eqerem Braçe, i cili nga bari në
Salari deri në vitin 1996, “u vesh” prej Gramoz Ruçit
si biznesmen dhe tani ka fituar tenderin e ushqimit të
Gardës së Republikës, që komandohet nga “veriori” Sali
Berisha, tenderin e rrugës Dukaj-Tepelenë ku nuk ka
hedhur asnjë lopatë dhe që paguhet nga “tironsi”
Lulzim Basha, tenderin e gjimnazit të Tepelenës dhe
disa shkollave në fshatra të humbur të Tepelenës, ku
nuk ka as mësues, as nxënës, po vetëm objekte të lyera
dhe miliona të përfunduara në xhepat e Gramoz Ruçit.
Ky Eqerem Braçja, së fundmi është dënuar me 9 muaj
burg nga Gjykata, dhe politikani parimor Gramoz Ruçi,
jo vetëm që nuk ia dorëzon drejtësisë, por e mban në
makinë të tij për të mos e kapur policia. Nipi tjetër
i tij, krimineli Gjolek Malaj, është pronar i një
ndërtese pa leje në qendër të Tiranës dhe, përmes
pushtetit politik të Gramoz Ruçit, ka detyruar një
fondacion kulturor iranian, të vendosë aty aktivitetin
e tij të shpallur si arsimor, me qëllim që këtij
banditi t’i quhen të pastra paratë, pasi kanë ardhur
nga Irani. Dhe kjo bëhet nën mbikëqyrjen e ministrit
“anti-iranian” Genc Pollo. Ky model politikani, i cili
përpiqet të thërrasë në ndihmë krahinarizimin me të
cilin ekziston në politikë, si një mjet lufte për të
ndezur urrejtjen Jug-Veri, në të vërtetë është i vetmi
në politikën shqiptare, që është ende në skenë, për
shkak të këtij krimi. Unë nuk e di përse do t’i duhej
Shqipërisë Gramoz Ruçi me dy klasë shkollë partie,
nëse nuk do të kishte 100 nipçet dhe dhëndurrët në
pushtet për t’u motivuar politikisht si plaçkitës. Nuk
di ç’do t’i duhej politikës shqiptare ky njeri, nëse
nuk do të transferonte mafian e rrugës në Tepelenë, në
mafia ndërtimi në Tiranë dhe të gjunjëzonte me të Edi
Ramën. Nuk di pse do t’i duhej politikës shqiptare ky
njeri primitiv, që as gërmat e alfabetit nuk shqipton
dot, nëse nuk do t’u imponohej me radhë kryeministrave
socialistë me ato që ai i quan bastione të së majtës
dhe që kontrollohen nga familja e tij mafioze.
Në gjithë këtë histori, Gramoz Ruçi ka vetëm një të
drejtë. Ka të drejtën e triumfatorit mbi pushtetin e
Sali Berishës, që jo vetëm nuk arrin të çmontojë këtë
familje mafioze nga politika, por në mënyrë qesharake,
klani i tij dikton qeverinë e re, tallet me të dhe
ministrat e tij dhe paguhet ende me paratë e buxhetit
të varfër të shqiptarëve. Gramoz Ruçi ka të drejtë të
ngrejë kokën, përderisa nipat e tij kriminelë,
arrestohen në flagrancë duke dhunuar ligjin dhe lihen
të lirë rrugëve, vazhdojnë të ndërtojnë nga Tiranë në
Sarandë, me lejet e ndërtimit që kontrollon qeveria e
Sali Berishës, vazhdojnë të marrin paratë e tenderave
të fituara në mënyrë të paligjshme nga qeveritë e
mëparshme dhe mbrohen politikisht në Kuvend në emër të
luftës Jug-Veri.
Kjo është e drejta që Gramoz Ruçit po i jepet
dita-ditës nga pushteti i ri. Derisa kjo qeveri nuk do
të arrijë të marrë pushtetin, derisa kjo qeveri nuk do
të arrijë të ketë nën kontroll situatën në vend,
derisa kjo qeveri nuk do të jetë në gjendje të
dominojë mbi bandat politike të Jugut të Shqipërisë,
që rrinë këmbëkryq në Tiranë, në Kuvend do të mbahen
përditë fjalime raciste dhe platforma të luftës
krahinore, siç ishte ligjërata e djeshme e Gramoz
Ruçit. Atij i ka ardhur shpejt dita të ngrejë zërin në
emër të Jugut, ndërkohë që Jugu, ndryshe nga Partia
Socialiste, nuk e ka njohur dhe as e ka shpallur
kryeqendër të tij, Salarinë.
TemA
E drejta për të folur Gramoz Ruçi
Nga Mero Baze
Interpelanca e djeshme me kryeministrin Sali Berisha
rreth projekteve të qeverisë së tij për akset rrugore
të jugut dhe veriut të Shqipërisë, u përdor nga
deputeti socialist Gramoz Ruçi, për të ngritur një
platformë politike antiqeveritare, të mbështetur në
ndarjen krahinore të vendit. Duke ruajtur egërsinë e
tij të vjetër politike, zoti Ruçi u përpoq të
paraqiste programin e qeverisë së re, si një program
të strukturuar kundër interesave të Jugut të vendit.
Teza të tilla, shpesh vlejnë si kamerdare për të dalë
nga kriza ku zhyten partitë pas humbjeve të thella,
ose humbjes së pushtetit. Racizmi dhe krahinarizmi
kanë qenë dy armë të vjetra të socialistëve kundër
Berishës, qysh në vitin 1992, dhe nuk kanë funksionuar
keq. Si çdo perversitet politik, edhe ky krijon një
lloj kapitali negativ dhe mund të përdoret për të
nxitur urrejtjen në politikë. Në këtë pikë, Gramoz
Ruçi është njeri i suksesshëm. Por, mbi të gjitha,
është i suksesshëm, sepse ai është i vetmi politikan
që krahinarizmin dhe razicmin politik, i ka përdorur
më mirë se kushdo tjetër në politikën shqiptare. Për
ata që nuk e njohin Jugun, unë, pa shumë dhimbje,
pranoj se Tepelena është rrethi më pak i preferuar për
çdo jugor, megjithëse është vendlindja ime. Për ata që
njohin Tepelenën, Salaria është fshati më pak i
preferuar për çdo tepelenas. Për ata që njohin
Salarinë, mëhalla e Gramoz Ruçit, është mëhalla më e
keqe e fshatit. Por nga kjo mëhallë, Gramoz Ruçi ka
arritur të nxjerrë katër deputetë në parlamentin
shqiptar dhe 3 të tjerë nga mëhallat rrotull këtij
fshati. Kulmi arriti kur pas 3 Korrikut, tri figurat
kryesore të Partisë Socialiste, Sekretari i
Përgjithshëm - Gramoz Ruçi, Sekretari Organizativ -
Elmaz Sherifi, dhe Sekretarja e Marrëdhënieve me
Publikun - Valentina Leskaj, përfunduan sërish nga
“mëhalla” e Gramozit dhe “mëhalla” fqinje. Dy
“profesorë” të tyre, Et’hem Ruka dhe Luan Memushi,
djem të “mëhallës Ruçi”, thjesht përdoren si ilustrim
se jo të gjithë ata që janë në politikë nga Salaria,
janë pa shkollë. Ky krahinarizëm në krye të PS-së dhe
ky centralizim i pushtetit në emër të krahinarizmit,
derivohet në Jug në 100 nipa, mbesa dhe dhëndurrë të
Gramoz Ruçit, që kontrollojnë 100% policinë, doganat,
ndërmjetësojnë tenderat publikë dhe strukturat e
Partisë Socialiste në jug. Kryetari i PS-së në
Tepelenë është nipi i Gramoz Ruçit, 10 drejtorë - nipa
të tij, Drejtori i Policisë - njeriu i shtëpisë së
tij, Shefi i rendit - nipi i tij, policia e
Gjirokastrës - e gjitha e tij, shefi i policisë së
Kakavijës është djali i vëllait të tij, doganieri i
Kakavijës - nipi i tij, drejtorët e Sarandës - nipa
apo dhundërrë të tij dhe, më tej akoma, një oktapod i
tmerrshëm i mafias së përzier me politikën. Por jo
vetëm në Jug. Në Drejtorinë e Doganave - tre njerëz të
afërt të tij, në Ministrinë e Brendshme, së paku në 15
poste kyçe janë njerëz të tij, në Ministrinë e Lulzim
Bashës, gjysma e drejtorëve janë njerëz të shtëpisë së
tij, ndërsa në ministritë e tjera janë njerëz të tij,
ose shefat e personelit, ose drejtorët kyç.
Dhe nuk bëhet fjalë për njerëz, që kanë ndonjë vlerë
profesionale apo politike, por thjesht ushtarë, që u
binden urdhrave të klanit politik. Modeli i tyre
është, për shembull, Eqerem Braçe, i cili nga bari në
Salari deri në vitin 1996, “u vesh” prej Gramoz Ruçit
si biznesmen dhe tani ka fituar tenderin e ushqimit të
Gardës së Republikës, që komandohet nga “veriori” Sali
Berisha, tenderin e rrugës Dukaj-Tepelenë ku nuk ka
hedhur asnjë lopatë dhe që paguhet nga “tironsi”
Lulzim Basha, tenderin e gjimnazit të Tepelenës dhe
disa shkollave në fshatra të humbur të Tepelenës, ku
nuk ka as mësues, as nxënës, po vetëm objekte të lyera
dhe miliona të përfunduara në xhepat e Gramoz Ruçit.
Ky Eqerem Braçja, së fundmi është dënuar me 9 muaj
burg nga Gjykata, dhe politikani parimor Gramoz Ruçi,
jo vetëm që nuk ia dorëzon drejtësisë, por e mban në
makinë të tij për të mos e kapur policia. Nipi tjetër
i tij, krimineli Gjolek Malaj, është pronar i një
ndërtese pa leje në qendër të Tiranës dhe, përmes
pushtetit politik të Gramoz Ruçit, ka detyruar një
fondacion kulturor iranian, të vendosë aty aktivitetin
e tij të shpallur si arsimor, me qëllim që këtij
banditi t’i quhen të pastra paratë, pasi kanë ardhur
nga Irani. Dhe kjo bëhet nën mbikëqyrjen e ministrit
“anti-iranian” Genc Pollo. Ky model politikani, i cili
përpiqet të thërrasë në ndihmë krahinarizimin me të
cilin ekziston në politikë, si një mjet lufte për të
ndezur urrejtjen Jug-Veri, në të vërtetë është i vetmi
në politikën shqiptare, që është ende në skenë, për
shkak të këtij krimi. Unë nuk e di përse do t’i duhej
Shqipërisë Gramoz Ruçi me dy klasë shkollë partie,
nëse nuk do të kishte 100 nipçet dhe dhëndurrët në
pushtet për t’u motivuar politikisht si plaçkitës. Nuk
di ç’do t’i duhej politikës shqiptare ky njeri, nëse
nuk do të transferonte mafian e rrugës në Tepelenë, në
mafia ndërtimi në Tiranë dhe të gjunjëzonte me të Edi
Ramën. Nuk di pse do t’i duhej politikës shqiptare ky
njeri primitiv, që as gërmat e alfabetit nuk shqipton
dot, nëse nuk do t’u imponohej me radhë kryeministrave
socialistë me ato që ai i quan bastione të së majtës
dhe që kontrollohen nga familja e tij mafioze.
Në gjithë këtë histori, Gramoz Ruçi ka vetëm një të
drejtë. Ka të drejtën e triumfatorit mbi pushtetin e
Sali Berishës, që jo vetëm nuk arrin të çmontojë këtë
familje mafioze nga politika, por në mënyrë qesharake,
klani i tij dikton qeverinë e re, tallet me të dhe
ministrat e tij dhe paguhet ende me paratë e buxhetit
të varfër të shqiptarëve. Gramoz Ruçi ka të drejtë të
ngrejë kokën, përderisa nipat e tij kriminelë,
arrestohen në flagrancë duke dhunuar ligjin dhe lihen
të lirë rrugëve, vazhdojnë të ndërtojnë nga Tiranë në
Sarandë, me lejet e ndërtimit që kontrollon qeveria e
Sali Berishës, vazhdojnë të marrin paratë e tenderave
të fituara në mënyrë të paligjshme nga qeveritë e
mëparshme dhe mbrohen politikisht në Kuvend në emër të
luftës Jug-Veri.
Kjo është e drejta që Gramoz Ruçit po i jepet
dita-ditës nga pushteti i ri. Derisa kjo qeveri nuk do
të arrijë të marrë pushtetin, derisa kjo qeveri nuk do
të arrijë të ketë nën kontroll situatën në vend,
derisa kjo qeveri nuk do të jetë në gjendje të
dominojë mbi bandat politike të Jugut të Shqipërisë,
që rrinë këmbëkryq në Tiranë, në Kuvend do të mbahen
përditë fjalime raciste dhe platforma të luftës
krahinore, siç ishte ligjërata e djeshme e Gramoz
Ruçit. Atij i ka ardhur shpejt dita të ngrejë zërin në
emër të Jugut, ndërkohë që Jugu, ndryshe nga Partia
Socialiste, nuk e ka njohur dhe as e ka shpallur
kryeqendër të tij, Salarinë.
TemA