Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

[alinos]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

E pashe se ishte ndezur ne mendime te nderlikuara. Gjeta rasen e mire, prandaj i bera edhe pyetje tjeter mbi Zotin:
-Fort mire per ju! Po kete Zotin e gjithesise, e njerezise - desha te them - si e kuptoni ju? - e pyeta.
Ai u vrenjt dhe pastaj me zemerim me tha:
-Te thashe se s'eshte nevoja te dish besimin tim: beso ate qe do e ashtu si do. Megjithate me qene se do te dish dicka per Zotin e njerezise po te pergjigjem: Une dridhem dhe me ze tmerri te parafytyroj Zotin ne mes te Parajsit te rrethuar me lumturi te pakufizuar, kur vuajne keq po ne ate kohe krijesat e tij ne kete Bote. Po! Une nuk mund te parafytyroj kurrsesi nje fuqi te tille! I japin pra kuptim te shtrember fuqise se mbinatyrshme!
Per veten time Zoti i gjithesise as qe fal dhe as qe do, edhe as qe eshte shtrire nder fijet e lumturise se pakufizuar, sikurse po e shtremberon bota, por vetem meshiron. Pra, nuk eshte diktator, tiran, vrases e fales, d.m.th. nuk eshte njeri, por eshte meshironjes, eshte fuqi e mbinatyrshme, eshte Zot!
Zoti duhet te jete simboli i urtesise, i miresise, i virtytit pa asnje njolle te perkundert. Emri i tij, kur zihet me goje, duhet te ngushelloje te urtuarit e te mjeruarit, duhet t'u ngjalle shpresat te humburve, duhet t'i ngope lakmitaret.
Ai pra vuan me krijesat e tij, se me ata e per ata eshte krijuar. Por... mos me nga me tutje: s'eshte nevoja as te dish dhe as te them... -Keto me tha dhe sikur e mbylli biseden. Por une nuk e lashe; me leje i bera edhe disa pyetje te shkurtra me pergjigje lakonike:
-C'eshte jeta per ty? - e pyeta.
-Flluska sapuni? - m'u pergjigj.
-Po vdekja?
-Shperblimi i jetes!
-C'eshte bota?
-Nje pike helm ne hapesire!
-C'eshte me e pakuptuar ne Bote?
-Vdekja.
-Cila eshte kafsha me e eger?
-Njeriu!
-Po me e bute?
-Ajo qe s'ka lindur!
-Cili njeri ju duket me i poshter?
-Ai qe ndryshon veten me nje emer te huaj edhe ai qe punon aq mizorisht saqe nuk kujton as vdekjen!
-C'eshte budallalleku?
-Te duash nje gje qe s'e ke dhe te kujtosh se je ai qe s'je!
-Po puna me e mencme?
-Ta gezosh te tanishmen!
-C'eshte me e aferme?
-Vdekja!
-Po me e larget?
-Zemra ime me tenden dhe fillimi e fundi i Hicit!
-Cfare eshte e pavdekur?
-Hapesira!
-Cfare eshte me e bukur?
-Fantazia!
-Po me e shemtuar?
-Semundja!
-Me e hidhur?
-Jeta!
-Me e embel?
-Hici!
-C'gje eshte me e madhe?
-Libri i Botes!
-Po me e rende?
-Fjala!
-Me e pamundur? - Ketu u mendua pak, sikur donte te shlodhej. Me shikoi nje cope here ne fytyre si me habi e pastaj, duke m'i shtrenguar te dy duart, me tha me butesi:
-Edhe ne te pyetur duhet mjeshteri! Cfare pyete tani?
-Cfare gje ju duket tani dhe do t'ju dukej edhe mbas disa mije vjeteve - sikur te jetonit- si e pamundur?
-Ta ndryshosh veten dhe formen; d.m.th. jam une e te behem ti; dhe jam njeri edhe te behem pellumb!
-Kur shperblehet njeriu?
-Kur e kujton veten te lumtur!
-Cfare gje ju duket me e merzitur?
-Cdo send eshte me i merzitur se njeri-tjetri!
-Cfare gje ju duket me e veshtire?
-Te jesh njeri!
-Po me e lehte?
-Te krijosh krijese njerezore?
-Cili eshte ngushellimi i te pasurit?
-Pesha e qeses!
-Po i vobektit?
-E ardhmja!
-Nuk ju kuptoj, - i thash per se dyti.
-Vdekja!- m'u pergjigj serioz.
-Po c'permban jeta e njeriut?
-Vetem dyshime! - Keto tha dhe heshti. E pashe se u lodh; kishte nevoje per qetesi, i mora doren duke e quajtur si nje at te vertete, dhe e pershendeta, duke e quajtur si rreze te domosdoshme drite per diturine edhe u largova nga dhoma i bindur ne vetvete se kisha perfituar dicka nga biseda e tij, dhe ... isha qetesuar: Ngushellimi i te vobektit eshte edhe ngushellimi im: e ardhmja e fundit!


...marre nga nje leter e perdorur si kaush farash luledielli...

 

[bobo]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

eshte i vetmi mendimi falas, per cdo rast...!?-tkrijohet pershtypja!
-dhe sikur te perjashtohej kjo mundesi, ste len te mendosh me gjat!,nejse,nje pejsazh i zymt klasik:dritare e mbyll, dhe perde te mbyllura..., qe te len pershtypjen se jan te ngrira, dhe pas tyre nje jete me fytyr te bardh, qe shikon nga pas perdeve...!??
i ngjan naltmadhnis, me heshtjen dhe dhe urtesin me te cilen mendon-mbi veten dhe ate qe e shef nga prapa perdeve te dritares.
kjo eshte jete...!!!
nejse, ne po diskutojm se cila na e sjell paqen, e shum kerkuar dhe aq bukur te perkufizuar;paqe quajme,...(se mbaj mend... :devil: )
pra duke ju permbajtur perkufizimit dhe eksperimentit, arrijm ne konkluzionin qe, jo cdo lloj paqje eshte si ajo e njeriut!?
dhe qe ,ligja denon ata qe parafabrikojn paqe fallso.
nejse, duke pir i got rum dhe duke mendu per paqen, i ra nmend se kishte dhe me shum paqe ne vehte, dhe tha:duhet zgjeru ky term si ne hapsir ashtu dhe permbajtje!!?
kaq!!!...
homerS :cry:

 

[bobo]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

sa her e kishte thene, dhe se kishte degjuar njeri...!??-po mendonte per te...!-tashi qe iku, e themi kete!, kur ishte ketu; as qe e kishte degjuar kush...
e!, crendesi ka!, te gjith e kane thene, ose e ndjejne..., ka gjithmon nje moment, per cdonjerin, ne te cilin i vjen te ndjeje veten te lumtur, te pa`lumtur-,kjo ka bukurin e te qenit "une", eshte per cdonjerin nje dhe vetem nje!
...vetem kur shikohen njerezit ne sy, e ndjejne qe kan dicka te perbashke; dhe qe kan te njejtin perkufizim mbi ate qe i thonaqe, diku ne brendesi te vetvetes!-per disa kjo ndjehet ne stomak, per ca te tjere ne qendren gravitacionale te kokes...!?
ne te dy rastet ndjehet si nje boshllek..., ose si material i papercaktuar ne IS-paris! /pf/images/graemlins/laugh.gif
gjerat i shofim te gjith!, dhe seicili i perkthen ne vetvete, ne menyren e vet!!?-duhet te jete keshtu,aksiom!!!
ngaqe po mendonte nje gje te tille,Kola, sdonte te shqetesohej nga askush...!!!-as nga miss-universi..., ketu i ngeli mendimi nvend!!!-mendimi i qeshur, supriz, e nxiti mendimin tjeter; ketu tolerojm ne, kemi kohe...dmth, e shtyjm i fije mendimin... :angel:
por mendimi i pa`paqte, se mrekullira te tilla sndodhin kurre..., e ktheu prap ne ate stermundimin, e pashmangshem, per te menduar per ate...(???),si i thon???...kur don me dit; se nga dhe ku...??!
nejse, -shtoi, sikur deshi ti ikte asaj...,kujt tha me vete??!!!!,sepse iu duk sikur degjoi dicka...(?)-nje ze ze te embel...!!!-por syt si lan kohe te mendonte per zerin e embel: ishte Maria, banakierja e klubit; qe kur tpyste-ca do me pi?-,tfiste embel...
Kol, Koleee!, do me pi prap?-pyti Maria, duke qesh...
-Kola, po tu qesh-,mushe Mari`..., se pa ty jo vetem gota, do dukej bosh, po gjth ...
Maria, tu mush goten-,ngrejti vetullen e majt...
-e di Mari`-, vazhdoi Kola,-sa ke pa ti as naltmadhnia ska pa!!!???
qeshi Kola, qeshi dhe Maria...

Kola!, kur deshi tshfrytzonte rastin per te menduar mbi paqen!-me got bosh... :devil:

 

[TEA]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

ndihem frustrated me ato mesazhet e tua mbi "rikthimin e buzeqeshjes ". E para se me kujton "my first virtual public humiliation" mbi gabimet ortografike ne italisht. E dyta se megjithse s'jam e profesionit, kam te pakten mbi 10 vjet qe e kam degjuar kete teorine e mendimit pozitiv. E treta sepse mua, dhe shume te tjere qe e kane pjekur mendimin para meje, me duket farsa e ketij shekulli( me shume te te kaluarit mbase) kerkimi i nje gjendjeje lumturie me cdo kusht dhe i nje mendimi pozitiv me cdo kusht. Dikur njerezimi mendonte se lumturia duhej jetuar ne parajse dhe parajsa ishte me e sigurt per ata qe nuk e njihnin lumturine gjate egzistences se tyre tokesore....Pra nuk shtrohet fare pyetja per t'u risjelle buzeqeshjen se e kane. Pyetja eshte a mjafton buzeqeshja dhe mendimi pozitiv per te qene te lumtur? Para se gjithash c'eshte lumturia? Pse duhet te mendojme pozitivisht? per te qene te lumtur? per te pasur vetem suksese ne jete? Pse duhet te jemi gjithnje te lumtur? ku eshte ky komb i lumtur? a jane vetevrasjet me te ulta ne kombet e lumtura? pse duhet te kemi gjithnje suksese? Atehere c'te bejme me ndjenjat e hidherimit, trishtimit, disfates, zhgenjimit, humbjes? Dhe ne fund te fundit a mund te jemi te lumtur, a mund te arrijme te mendojme gjithnje pozitivisht, nqs nuk njohim te kunderten, dmth mendimin negativ dhe hidherimin?

............

 

[Ema]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

O Sterjo Spasse mi alinose /pf/images/graemlins/smile.gif

 

[bobo]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

e...!, ske per ta marre vesh kurre!?-kjo vlen dhe per ty!!!
po ti cdo?
-te kam them; heren tjeter qe do shifemi, do jete ne aeroplan...!!!
megjithse aeroplani ka marre nje simbol tmerri!, ne do e kthejm ne nje simbol...
kesaj rradhe do ja filosh ti!-se smore kurre inisiativen.
:devil: - - :goofy:

 

[TEA]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

ke ke e kishte zotrote

 

[bobo]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

se kam me ty,jo!.po thoshte Kola...,tek po i thoshin; se lokali ishte mbyll, dhe duhej te ngrihej dhe te ikte!
,por atijt ju duk sikur po e akuzonte njeri,- se kishte ofendu Marin!
-un t`ofendoj Marin...(?)!!!-,vazhdoi Kola, dhe mendimi i perfshiu nje pershshkrim mbi Mari`n...
;di ku ke ...-vjetet, me fytyr te rrumbullaket;flok qe pak te gjata, qe i mbante gjithmon te lidhura ..., mbante veshur nje bluze te zeze me krahe te shkurter, qe i rrinte sipas trupit..., dukej se kishte dicka siper per te mbajt ato ..., sepse, kur ndodhej perball ke banaku, shikimi i par ku te shkonte ishin ato..., dhe ajo ngaqe e kuptonte, fuste gishtin dhe e ngrente mbajtesen..., dukej qe ishin i fije te medhaja dhe bishin ne sy..., por asaj i pelqente kjoor e bere embel!-sepse kishte dhe nga ato rastet kur ajo reagonte ashper...!
dhe ,sic thoshte ajo-, e Kole kjo gje ashte e bukur, dhe mduket sikur ja shton ,dhe ti, bukurin kur i shef...!-Kola, skuqej pak-,por mendimi i embel se ku bie shikimi -,mbulonte te kuqmen e fytyres, dhe dukej damari ke temthet si rrihte panderprer, dhe syte e lengezur te Koles,...
duke shiju shikimin dhe duke degjuar "cerrin" e veres qe derdhej ke gota..., mendimi i shkoi shum larg...-aty ku ai, pa Marin, ashtu sic e njifte; ajo fytyr e qeshur dhe e shkelqyeshme, dhe ai ze i embel-,kur donte -...
nuk zgjati shum, paqja ne vehte qe deshi te bente Kola, sepse duhej te lironte lokalin, pasiqe kishte ardhur koha per tu mbyll...
e!-tha Kola,-paqe e bome cop-cop i thon kesaj...

 

[TEA]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

....dhe vazhdoi te endej neper rruge qe e çonin drejt shtepis. shume mendime i kalonin n'der mend qe ja benin jeten nje ferr te vertet...por mjafton qe te kujtonte ate fytyr te qeshur dhe te shkelqyshme, ai ze i embel dhe per çudi i shfaqej imazhi i Maris ... ç'do gje si per çudi u zhdukte...ishin ato te vetmet momentet ku Kola u ndiente ne paqe me vetveten ...
- Eh ç'bote mizore!!! tha Kola duke nxierr çelsat nga xhepi

 

[bobo]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

spo kerkoj as me shum, as me pak...!!?
vetem dua te jem i qarte:asgje svjen nga "ketu", dhe asgje sdo perfundoje "ketu"., edhe pse cdo gje te ngjan me nje "pike"-, e krahasuar me ...!
-te duket sikur mendimi te han, kur fillon te besh krahasime; mendim destruktiv i pa`m`shirshem..., qe ste len te jesh : ti, une...!
-nje vet`krijim, -i dal si form ne munges te konkurences..., dhe kshu krijuam shembelltyren perfekte, te pavdekshe, te njeriut me te gjitha!

nejse, sdonte te mendonte mbi kete...
shija e hidhur qe doli nga stomaku,-i la te kuptoje se kishte pire pak si shum, dhe se heren e fundit kishte ngrene shum hudhra...,-qeshi pak dhe mendoi: sdo jem kurre njeriu perfekt, dhe qe skishte qene kurre...!
e qetsonte veprimi: shikonte lart dhe thoshte-, bir kurve...!

por ngaqe kesaj rradhe e tha me gjith shpirt..., rreshqiti me karrocen e invalidve -ne te cilen ishte ulur me vite-, dhe u largua nga gota e mbushur me rum..., u ndje i pafuqishem!, por mendimi, qe si kishte mbetur shum deri ke paqja me perhershme, i ktheu buzqeshjen e humbur, dhe krenarin e te qenit njeri-,ose te pakten keshtu ju duk!
njeriu i lumtur me fatin!

 

[alinos]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

Ka momente ne jete kur e fikson veshtrimin ne nje pike dhe pyet veten nese ja vlen? Nese ja vlen te shkosh per te fjetur, per t'u zgjuar te nesermen ne mengjes?!
Shkelyen shikimin per te gjetur nje arsye, dicka te gjalle, nje motiv, por perdja e loteve te verbon!

eshte pikerisht ne ate cast, kur kujton nje buzeqeshje, nje shikim te embel qe do te thonin perqafim, nje perqafim te vertete, nje puthje, nje ndjenje te transmetuar, te gjitha keto te kalojne neper vena si rryme elektrike e te shkundin aq fort, sa i thua vetes budallaqe per ato qe ke menduar pak me pare!
-prap njeriu i lumtur prej fatit!

 

[bobo]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

kemi gjithmon dikend; qe na keshillon dhe na mban ne rruge...!(?), -po thoshte me vete.
nje perpjekje per ta pare ne sy..., ate qe na rrethon ,dhe ate qe na mohon-si qenie, ose personalitet!
"ai" dikushu eshte ne qenien tone.-,kshu mduket mu tpakten,- tha me vete!
eshte "ai" personaliteti qe, na ben te jemi ndryshe nga te tjeret; dhe ne disa raste as NE vete!,eshte nje korigjim i vetvetes, nje pasqyr e shembullit-,me te cilin udh`heqemi!?
sjemi kurre vetem!-vazhdoi..., te qenit me dikend tjeter eshte dhe ajo pengesa qe sna len te jemi ne , apo eshte ...???,-sdi cte them!, -i tha vetes...

...
duhet te vras; ose vehten ,ose ate "dikendin"-,te ndjej jeten ne "nje"-tha ,me pas!, por ngaqe skishte kohe te mendonte gjat mbi kete "vrasje"..., u ngrit dhe iku!, keshtu e solli situata!!!

 

[bobo]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

:lol: , qeshi me te madhe...,ishte vetjake, skishte te bente me askend!
qeshi aq shum, sa filloj te ndjehej keq...!
po prap, donte te qeshte,-e kam pa para, du te qesh!...
u ndje pak keq, pasi filloj ti ikte edhe deshira per te qeshur-, sikur fillon te mbaroj cdo gje e bukur; qe duhet ta perdorim me racion!
..., dhe filloj te ndjehej dhe me keq, kur ndjeu formen racionale te shijimit te gjerave; nje ndeshkim, qe ndoshta, per mir, sna len te cmendemi, ose te ndjejm veten te lumtur!-,deshi te qetsonte veten..., dhe fjala i lumtur i ngeli diku..., sikur duhet te paguante shum per ta nxjerr nga aty...
nejse, se vrau mendjen shum, sepse cdo gje ashtu eshte: e mbetur diku, qe si perket askujt.
..., skam me ca ta paguaj, sikur ishte nje vler parash-, tha !
sdua, te pakten kesaj radhe, te krijoj konflikte ne vete, dua paqe!, dhe vetem paqe me veten!

 

[alinos]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten...

Nuk kam pse te jetoj nese do me duhet te jetoj pa ty...

Nuk gjen dot paqen duke te evituar ty...

Nuk eshte faji im qe te ***!
/pf/images/graemlins/smile.gif

 

[alinos]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

Pse jo?!

 

[Kordelja]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

Ata qe provuan tunelet e bardha dhe driten e forte magjepsese neper to qe i therriste ne vende te shndirtshme, shijuan per nje cast udhen e qumeshtit, por nuk qe ajo lumturia me e madhe, me e madhja qe kur paten mundesine ta tregojne qe atje ishte plot drite, por kishin lindur me kemishe qe u kthyen t'ja tregonin te tjereve.

Lere lumin te rrjedhe, shume shpejt ujerat sjellin dhe petale lulesh pervec gjetheve te kalbura.

Mos!

 

[bobo]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

te presim mos sjell, lumi, lule!?
ashu eshte; cdokush shpreson ne nje dite, ne te cilen do vijne "lulet", ne mos i sjellt lumi, nga qielli do vijne!
kshu eshte, per gjerat, sa me te bukura te jen aq me te rradha jane.-per kete arsye, paqja,mbetet vetem(!) nje kenaqesi ne kerkim...
lumi do rdhjedhi, dhe koha do sjelli cdo gje me te, ashtu edhe sic do e marre perseri..., te presesh i fije me shum apo me pak, nuk i intereson askujt, dhe aq me pak kohes!
...dhe nje dit vjen dhe lulja me lumin, futesh per ta kap dhe mbytesh ne lum!
-gjeti paqen, do thon, se ngeli duke prit..., lumi ska per te sjell ndonje gje te hajrit,vetem ato gjerat e pafuqishme ndaj fatit ose deshires, qe bien ne te, edhe pa deshiren e tyre.

 

[alinos]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

...nje lule te brishte per homerS! /pf/images/graemlins/smile.gif

 

[alinos]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

how does a person feel when the only thing they want to do is run, run so fast and so far away from everything, everything but one thing?

London is my death, but if I am far away from it, I will be dead soon. Dead from the boredom of a meaningless life.
How to give meaning to one's life, while your just being in it serves as the meaning of more than one? Of a multitude of followers and of leaders?
How can one convince others to choose a place in space and time and do their part?
Maybe I should go saying: Lead, follow or get the heck out of the way!
And yet, I can already feel their blank eyes staring back at me as if I was an alien and what I am saying insane.
I know I have already won the status of being "weird" and as such allowed to talk and do "traditional" nonsense, but that is just a pathetic victory compared to any of the ultimate goals.
Experiencing little victories and failures every day and day by day seems rather tiring, if not painful! And what is ironic is this kind of situation is that success can be more painful than tiring, especially if you know that what comes after is a hurricane that can swop you out of your own orbit.
"Cheer up!" - they say. "The trength you are looking for is in each of us."
I found it in many people, I found it in myself and still I am looking for a peaceful way to use it, without exploding in a suicidal action that would most probably give an end to the painful existence of many things.
I need an original plan :idea:

 

[TEA]

Re: Nuk gjen dot paqen duke evituar jeten!

oggi ho letto un bel po' dei vostri messaggi e volevo evitare di dire la mia, ma poi non ci riesco... ne ho parlato tanto ieri, con chi non la pensa come me e con chi condivide le mie idee, ma non riesco ad ignorare la cosa qui...
... eppure tutti i giorni ci arriva un bollettino tragico... ma è come un martello che batte di continuo, all'inizio ti da' un fastidio incredibile, poi cominci a sopportarlo, anche se vorresti farlo smettere al più presto... è che la mente umana forse si abitua un po’ a tutto... che cerchiamo sempre di farci una ragione di tutto ciò che ci accade... e spesso, succede anche che certe cose che arrivano da lontano, le confondiamo un po' con la fantasia, come se stessimo guardando un film, quasi per negare la realtà... Poi magari qualcuno avrà pure pensato "me la sono cercata"
... Io dico,-LA VITA UMANA NON HA PREZZO…Poi succedono cose che ti colpiscono come uno schiaffo a viso aperto e ti riportano alla realtà... In fondo, qui, a casa nostra, ci sentiamo tutti sicuri, tranquilli... magari abbiamo un po' paura ma scacciamo l'idea col triplo della velocità con cui ce la facciamo venire... perché viviamo nel 2003... perché esponiamo la bandiera della pace...

Ma succede che certe cose ti toccano molto... e ti si aprono pure mille paure...