alinos
Forumium maestatis
No man's land
nuk di nese e keni provuar ate ndjesine e te qenit komplet te lire nga cfaredo lloj autoriteti, nga cdo rregull, nga cdo pushtet. Vendet mund te jene te ndryshme: dikush e ka kete ndjesi para detit apo oqeanit te pamate; dikush tjeter ne shkretetire; dikush ne enderr; dikush ne fantazite e veta e keshtu me rradhe shpresoj secili nga ne e ka ate nje cik vend, ku ndjehet i lire.
Per vete kete ndjesi per here te pare e kam pasur duke ecur ne kembe ne kufirin shqiptaro-maqedonas, pasi te kane vene vulen e daljes nga Shqiperia. Per ata qe nuk e dine si eshte, po ju them se duket si nje shkretetire me shume pak peme dhe te jep pershtypjen e boshllekut dhe hapesires se pamase si ne mes te dimrit te ftohte ku bora ngrin si akull mbi rruge, ashtu dhe diteve te nxehta te veres ku ajri valevilet mbi siperfaqe.
Nese ecen neper kete rruge heret ne mengjes pa shkuar ora 8, te duket sikur can nje hapesire pa fund e krye. Te duket sikur cdo levizje e jotja con drejt te qenit e lire dhe nese ndal per nje cast ne mes te rruges, pikerisht aty ku ushtari maqedon ende nuk arrin te te shohe mbi kullen e rojes ne te majten tende, kupton se je ne token e askujt. Kupto se ndodhesh midis tokes dhe qiellit dhe e vetmja gje qe te mban eshte ajri.
Pikerisht aty, ti mundesh per nje cast te vetem te jesh vetvetja deri ne fund e ndergjegjshme dhe e pandergjegjshme per pozicionin ku ndodhesh. Ndonjehere kam menduar se nese do te doja te arratisesha diku do te doja te ishte atje. Do te ulesha aty dhe do te haja nje sanduic per qef tim. S'e kam bere ende, sepse une nuk jam plotesisht e lire, por deshira te vjen natyrshem here pas here.
Sidoqofte, nuk eshte e lehte te gjesh piken e sakte ku ndodhet toka e askujt, toka e njeriut te lire...
nuk di nese e keni provuar ate ndjesine e te qenit komplet te lire nga cfaredo lloj autoriteti, nga cdo rregull, nga cdo pushtet. Vendet mund te jene te ndryshme: dikush e ka kete ndjesi para detit apo oqeanit te pamate; dikush tjeter ne shkretetire; dikush ne enderr; dikush ne fantazite e veta e keshtu me rradhe shpresoj secili nga ne e ka ate nje cik vend, ku ndjehet i lire.
Per vete kete ndjesi per here te pare e kam pasur duke ecur ne kembe ne kufirin shqiptaro-maqedonas, pasi te kane vene vulen e daljes nga Shqiperia. Per ata qe nuk e dine si eshte, po ju them se duket si nje shkretetire me shume pak peme dhe te jep pershtypjen e boshllekut dhe hapesires se pamase si ne mes te dimrit te ftohte ku bora ngrin si akull mbi rruge, ashtu dhe diteve te nxehta te veres ku ajri valevilet mbi siperfaqe.
Nese ecen neper kete rruge heret ne mengjes pa shkuar ora 8, te duket sikur can nje hapesire pa fund e krye. Te duket sikur cdo levizje e jotja con drejt te qenit e lire dhe nese ndal per nje cast ne mes te rruges, pikerisht aty ku ushtari maqedon ende nuk arrin te te shohe mbi kullen e rojes ne te majten tende, kupton se je ne token e askujt. Kupto se ndodhesh midis tokes dhe qiellit dhe e vetmja gje qe te mban eshte ajri.
Pikerisht aty, ti mundesh per nje cast te vetem te jesh vetvetja deri ne fund e ndergjegjshme dhe e pandergjegjshme per pozicionin ku ndodhesh. Ndonjehere kam menduar se nese do te doja te arratisesha diku do te doja te ishte atje. Do te ulesha aty dhe do te haja nje sanduic per qef tim. S'e kam bere ende, sepse une nuk jam plotesisht e lire, por deshira te vjen natyrshem here pas here.
Sidoqofte, nuk eshte e lehte te gjesh piken e sakte ku ndodhet toka e askujt, toka e njeriut te lire...
