Re: nje ? per mjekun popullor-- lekura ime
Kete tekst po e perserise prap ketu:
Lëkura paraqet kufirin fizik në mes trupit tone dhe të ambientit. Ajo njëkohësisht është organi më i madh i shqisave që i ndijon fenomenet, si p.sh. nxehtësinë, të ftohtit, epshin, dhembjen dhe shtypjen. Pasi në lëkurën e njeriut ndikon mosha dhe gjendja shëndetësore e njeriut, ajo shpesh here ,pa u vërejtur fare, bëhet faktor i rendësisshëm. Në këtë aspekt përpjekjet e shumë njerëzve për t’u kujdesur për te dhe për ta mbajtur të pastër dhe sa më të re janë të natyrshme dhe të arsyeshme.
Me mjeksi popullore me baroja eshte e mundur qe lekuren ta sherojme ne nje kohe relativisht te shkurtur (edhe nga kanceri apo tumoret e ndryshem).
Per cdo lloj problemi me lekuren, me cajin e perfituar nga bima kualitative dhe e paster Bari Magari, e pastrojme dhe nuk duhet perdor prodhime kemikale-farmaceutike me pas, por vetem prodhime natyrore: Shume kohe me par femrat kan perdorur vaj ulliri ekstrakt nga Bime Mali (Th. Serpillum).
Lëkura e njeriut , në radhë të pare, përbëhet nga indi dhjamor apo epiderma, derma dhe nënderma (indi nënlëkuror) .
Shtresat e lëkurës
Shtresa më e lartë e lëkurës është kornea. Kjo është njëra nga shtresat e holla dhjamore e ujore, e cila sipas vlerës së saj fizikale është e njohur me emrin “mbuloja thartore”.Kjo përbëhet nga gjëndrat e djerësistjes, yndyrës dhe elementet e dekompozimit dhe atyre të trajtës brirore.Pasi që gjëndrat yndyrore dhe ato të djerësistjes nuk janë të ndara në trup në masë të njejtë, përbërja dhe sasia e shtresave të holla të yndyrërave dhe të ujit në disa pjesë të caktuara të trupit janë të ndryshme.
Në pjesën e epërme të lëkurës gjendet derma, e cila përbëhet nga një rrjet i fijeve të lidhura dhe fibrozave (fijeve kallogjene) dhe qëndron ngushtë e dhëmbëzuar me pjesën e epërme . Në dermë qarkullojnë enë gjaku dhe fije nervore.
Pjesa e epërme e lëkurës prej këtu është e pajisur me elemente ushqyese.
Qelizat e lëkurës
Shtresa e pjesës së epërme të lëkurës përbëhet kryesisht nga shtresa brirore e keratinocitetit, e cila është e mbuluar me qeliza „brirore“ të lëkurës. Keratocitet e gjallë- gjithnjë bëjnë ndarjen e qelizave, do të thotë ato shumëzohen. Këto qeliza të reja lëvizin kah ana e epërme dhe ndërkohë shtegtojnë nëpër qelizat brirore. Njëkohësisht krijohet substanca brirore , e cila lidh mirë qelizat me njëra tjetrën. Këto ndryshime quhen „pjekje qelizash“. SA më shumë që qelizat brirore dalin në sipërfaqe të lëkurës, aq më pak do të ushqehen me substanca ushqimore. Arsyeja qëndron në atë se „shtresa e epërme e lëkurës“ nuk ka enë gjaku. Andaj për këtë shkak qelizat e lëkurës në një mënyrë vdesin dhe krijojnë një shtresë të jashtme jashtëzakonisht rezistuese në trajtë brirore të lëkurës. Nëse shtyhen nga prapa qelizat tjera të lëkurës, atëherë shtresat e jashtme dalin në krunde brirore. Kjo „biografi- historik“ i keratociteve prej paraqitjes së tyre deri në zhdukje të tyre në trajtë të krundeve brirore të lëkurës së shëndoshë zgjat afro 4 javë.
Prodhimi yndyror
Yndyra prodhoeht me të madhe në veçanti në lëkurën e kokës, në fytyrë, në shpinë dhe në rajonin „decolletage“ (qafë). Në shuplaka të duarëve dhe shputa të këmbëve nuk prodhohet yndyrë, por megjithatë në ato vende ka mjaft gjëndrra të djerësistjes.
Madhësia dhe aktiviteti i gjëndrave ndryshon gjatë periudhës jetësore. Andaj dhe prodhimi yndyror në fazën e pubertitetit është mjaft i lartë, ndërsa në moshën e shtyer mjaft i ultë.
Vlera „pH“
Te njerëzit e shëndoshë vlera „pH“ e lëkurës është ndërmjet 4-6,5. Kjo masë mbulese e thartirës krijon kushte të këqija jetësore dhe të shumëzimit për bakteriet, kërpurdhorët (fungusët) dhe virusët, gjersa mikroorganizmat normalë të lëkurës në ambientin e thartirës krijojnë kushte optimale dhe e mbrojnë lëkurën nga patogjenet e sëmundjeve ngjitëse.
Në fushën e gjëndrave të erës, gjendrat e mëdha të ashtuquajtura të djerësitjes, të cilat gjenden nën sjetulla dhe në zonën gjenitale, pjesa e epërme është vetëm pak e thart. (pH 5,5-6.5).
Këtu nuk ekziston aftësia e kufizuar mbrojtëse e antitrupave kundër bakterieve të huaja dhe patogjeneve tjera.
Nëse njeriu lahet me sapun, atëherë vlera „pH“ shtohet deri afër 9. Mbështjellësi i natyrshëm mbrojtës atëherë shkatërrohet në mënyrë masive. Megjithatë lëkura është në gjendje të prodhojë prapë vlerën „pH“. Ky proces zgjat sipas tipit individual të lëkurës, prej 1-3 orë. Këtë mundësi vetrregulllimi e quajmë me fjalë të tjera “aftësi alaklike e neutralizimit”.
Kjo aftësi është mjaft e kufizuar te fëmijët e vegjel dhe te njerëzit e shtyer në moshë.
Llojet e ndryshme të lëkurave
Lëkura normale , është e lëmuet, njëkohësisht e reflektueshme, me vrima-pore të vogla, jo aq të yndyrshme e jo aq të thata, pak të ndieshme.
“Lekurae perzier “ (“Lëkurë hibride” përafërsisht)
Vende të lagështa-yndyrore të kësaj lëkureje ndërrohen në ato të thata dhe me pak yndyrë.
Lëkura yndyrore me lagështi
Është e trash “pastös“ , me vrima-pore të mëdha, me kokë të zezë, shkëlqyese dhe me aftësi reaguese.
Lëkura me pak yndyrë dhe e thatë
Me krunde, e butë, me shkyera- të çara të vogla, me zona individuale të ndezura dhe shumë e ndieshme.
