Njëra dorë lan tjetrën, të dyja lajnë fytyrën.
Nga Ardit Rada
Shumë shpesh kemi dëgjuar në lidhje me abuzimet tek femijët si dhe me mungesën e një politike konkrete mbrojtëse për to sikurse kemi dëgjuar jo rrallë herë për përpjekjet që qeveria aktuale po bën për të ndihmuar biznesin i madh apo i vogël qoftë ai.
Ky kontrats ngjarjesh sigurisht që në hyrjen e mësipërme të bën të mbetesh gojë hapur për aq kohë sa nuk mund ta gjesh lidhjen mes dy situatave në vendin tonë. Mirëpo pasi lexova shkrimin e STANDARD, nr 166, në lidhje me femijët shqiptarë të braktisur e pa mbrojtje dhe deklaratën e UNICEF për këtë problem, të them të drejtën nuk u cudita dhe pasi s’është hera e parë që shqiptarët degjojnë të tilla probleme dhe për më tepër ne perballemi përditë me fëmijë lypës, fshirës xhamash të makinave në bulevardet kryesore dhe “banorë” të përhershëm të parqeve në kryeqytet.Por ndryshe nga ajo që UNICEF theksonte në deklaratë, se gjakmarrja po cënon arsimimin e fëmijëve, unë mendoj se ka një mori problemesh dhe gjakmarrja nuk është i vetmi faktor negativ.Për aq kohë sa ministri Pollo shprehet se do të ndërtojë 100 shkolla për të pa arsimuarit dhe nuk ka vënë asnjë gur në themel dhe për aq kohë sa ai nuk ka dhënë asnjë afat se kur do të fillojë ndërtimi i shkollës së parë dhe se kur do të vendoset tjegulla e fundit e shkollës së njëqindtë, a mundemi ne t’ja hedhim sërisht fajin gjakmarrjes apo prindërve të papërgjegjshëm?
Koha ka treguar se propaganda dhe demagogjia të sjell dicka: simpatinë e përkohëshëm tek njerëzit.Por ndryshimi i prekshëm të shpie akoma më larg.Të bën të fitosh një besim të gjatë dhe një emër të mirë për komunitetin.Për tu kthyer sërisht në “kontrastin” e mësipërm dhe lidhjen midis kësaj gjëndje shqetësues për fëmijët dhe lehtësimin e bizneseve, ajo që më erdhi ndërmend ishte roli i qeverisë si rregullator midis subjekteve tregtare dhe organizatave të ndryshme në vendet perëndimore. Kështu përshembull, në shkëmbim të uljes së taksës për një subjekt tregëtar nga ana e shtetit, ky i fundit duhet të ketë financuar më parë ose të vazhdojë të financojë një organizatë që lobon për të drejtat e njeriut dhe femijët.Këto politika të ndjekura prej vitesh jo vetëm në perëndim por kudo në vendet me kulturë demokratike dhe shoqëritë e civilizuara, mbi të gjitha kanë sjellë dukshëm uljen e shkallës së analfabetizmit dhe të varfërisë.
Mendoj se ky shembull është jo pak i nevojshëm që të ndiqet edhe tek ne.I tillë mekanizëm do të sillte mbi të gjitha një ndryshim të dukshëm dhe pozitiv të problemit në fjalë dhe gjithashtu do ti ofronte qeverisë një arsyetim më bindës kur vjen puna për deklaratat në lidhje me uljen e tatimeve dhe cmimit të energjisë për bizneset.Për më tepër, do të justifikonte dhe thënien e urtë të popullit se njëra dorë lan tjetrën dhe të dyja lajnë fytyrën.
Nga Ardit Rada
Shumë shpesh kemi dëgjuar në lidhje me abuzimet tek femijët si dhe me mungesën e një politike konkrete mbrojtëse për to sikurse kemi dëgjuar jo rrallë herë për përpjekjet që qeveria aktuale po bën për të ndihmuar biznesin i madh apo i vogël qoftë ai.
Ky kontrats ngjarjesh sigurisht që në hyrjen e mësipërme të bën të mbetesh gojë hapur për aq kohë sa nuk mund ta gjesh lidhjen mes dy situatave në vendin tonë. Mirëpo pasi lexova shkrimin e STANDARD, nr 166, në lidhje me femijët shqiptarë të braktisur e pa mbrojtje dhe deklaratën e UNICEF për këtë problem, të them të drejtën nuk u cudita dhe pasi s’është hera e parë që shqiptarët degjojnë të tilla probleme dhe për më tepër ne perballemi përditë me fëmijë lypës, fshirës xhamash të makinave në bulevardet kryesore dhe “banorë” të përhershëm të parqeve në kryeqytet.Por ndryshe nga ajo që UNICEF theksonte në deklaratë, se gjakmarrja po cënon arsimimin e fëmijëve, unë mendoj se ka një mori problemesh dhe gjakmarrja nuk është i vetmi faktor negativ.Për aq kohë sa ministri Pollo shprehet se do të ndërtojë 100 shkolla për të pa arsimuarit dhe nuk ka vënë asnjë gur në themel dhe për aq kohë sa ai nuk ka dhënë asnjë afat se kur do të fillojë ndërtimi i shkollës së parë dhe se kur do të vendoset tjegulla e fundit e shkollës së njëqindtë, a mundemi ne t’ja hedhim sërisht fajin gjakmarrjes apo prindërve të papërgjegjshëm?
Koha ka treguar se propaganda dhe demagogjia të sjell dicka: simpatinë e përkohëshëm tek njerëzit.Por ndryshimi i prekshëm të shpie akoma më larg.Të bën të fitosh një besim të gjatë dhe një emër të mirë për komunitetin.Për tu kthyer sërisht në “kontrastin” e mësipërm dhe lidhjen midis kësaj gjëndje shqetësues për fëmijët dhe lehtësimin e bizneseve, ajo që më erdhi ndërmend ishte roli i qeverisë si rregullator midis subjekteve tregtare dhe organizatave të ndryshme në vendet perëndimore. Kështu përshembull, në shkëmbim të uljes së taksës për një subjekt tregëtar nga ana e shtetit, ky i fundit duhet të ketë financuar më parë ose të vazhdojë të financojë një organizatë që lobon për të drejtat e njeriut dhe femijët.Këto politika të ndjekura prej vitesh jo vetëm në perëndim por kudo në vendet me kulturë demokratike dhe shoqëritë e civilizuara, mbi të gjitha kanë sjellë dukshëm uljen e shkallës së analfabetizmit dhe të varfërisë.
Mendoj se ky shembull është jo pak i nevojshëm që të ndiqet edhe tek ne.I tillë mekanizëm do të sillte mbi të gjitha një ndryshim të dukshëm dhe pozitiv të problemit në fjalë dhe gjithashtu do ti ofronte qeverisë një arsyetim më bindës kur vjen puna për deklaratat në lidhje me uljen e tatimeve dhe cmimit të energjisë për bizneset.Për më tepër, do të justifikonte dhe thënien e urtë të popullit se njëra dorë lan tjetrën dhe të dyja lajnë fytyrën.