Re: Me degjon?!
S'eshte e lehte te komunikosh sot me ty, sot ti ke vene nje mburoje te cuditshme, te cilen nuk e shemb dot me armet e zakonshme, por te cilin s'ta hedh dot as ne uje (si cdo magji te zeze), se pervecse mburoje ma ke dhe te vetmen ure komunikimi me te cilin une mund te te arrij. Iku koha e te kaluarit "pa dashje" nga lagjja jote, tani me duhet te te therras ne cel per te marre vesh ku je, si je, pse je. Natyrisht ti i pergjigjes gjithnje telefonates dhe per gjysem ore (gjithnje gjysem ore), je aty per kafe. Natyrisht "kafja" jone eshte shume interesante. Celulari bie a dridhet vazhdimisht, sa e mban mend te thash njehere "interesante kjo marredhenia jone midis meje, teje dhe celularit. Mos do te te coj dhe une nje sms te komunikojme permes tij?"
Por ceshtja ndryshon kur te shkruaj nje sms. Atehere te duhen te pakten 10 ore per te me kthyer nje pergjigje qe ngjan formale, por qe pret te te shkruaj perseri, dhe kur te shkruaj, pas distances kohore te pershtatshme (20-30 minuta, se mos o zot! po te te kthej pergjigje menjehere ngjaj si e deshperuar-perveluar), ti merr tere kohen e botes per te mos kthyer pergjigje. Cudi, thua te jete se perton te shkruash mesazhe. Jo pra, e thame me lart qe shpenzon mjaft kohe per kete. S'di c'te me thuash? Po pse valle, kur pyetja ishte e qarte dhe aspak kercenuese per ty, madje-madje dashamirese-ngushelluese. Atehere jam une, asaj qe ti nuk di c't'i thuash, por me te cilen s'shkeputesh dot teresisht. Ndoshta une jam ende shenja qe te kujton se dikur ti ishe njeri... E pra, parimi im i "buka qe thyhet s'ngjit me" qendroka, por kur i them gjerat ne gjeneze me shikon si zogun ogurzi, kurse kur i ben vete, hesht se te vjen turp nga vetja.
Te pakten kemi celularin. Atij gjithmone mund t'i bjere bateria, te mos kete vale, te vidhet, bjere nga dora, bllokohet, madje dhe nipcja mund te luaje me te dhe te te fshije mesazhet, e keshtu faji t'i mbetet parajses dhe teknologjise gjysmake...