Lëmosha...pa lypsarët.
Lëmosha...pa lypsarët.
Janë shtuar dhe shumë madje. I shikon kudo, në çdo qytet të Shqipërisë. Disa tërheqin zvarrë ndonjë këmbë sikur të jetë e dikujt tjetër, (ndonjë imiton çalamanin) ca duke zbuluar një gjymtim të krahut, të tjera, presin që semafori të bëhet i kuq dhe ato pak sekonda kohë të shtrydhin lëmoshën e tyre shpesh deri në besdi. Me një fëmijë në krah dhe fëmijë, që të ndjekin pas me dorën e shtrirë. Shumë fëmijë fytyrëpalarë si për t’i dhënë lypjes të drejtë qytetarie, por jo nërmjet fëmijërisë se sa me palarësinë si veti thelbësore, shfaqje e varfërisë e cila s’ka nevojë të jetë e nënkuptuar.
Ekzistencë.
Përse lëmoshë dhe jo përse dhuratë?
(Ja njëra nga pyetjet)
Ku qëndron ndryshimi midis lëmoshës dhe dhuratës?
Është një pamundësi për të jetuar, (një thuajse gjithmonë e tillë), apo ndoshta një Carpe Diem(jeto ditën)? Si të thuash, një filozofi të jetuari.
Pyetja tjetër:
Jepni lëmoshë? Nëse po, përse?
Kërkojmë një përgjigje, psh, për arsye fetare apo thjesht njerëzore. Pa mënjanuar edhe arsyet psikologjike.
Çfarë të kujton një lypsar kur shfaqet para teje? Një gjendje në të cilën një ditë mund të katandisesh për ndonjë trill të jetës, apo një ndjenjë fajësie, si të thuash, ta quash veten një nga shkaktarët e mjerimit të quajtur “lëmoshë”?
Në cilin rast ndihesh i kënaqur me veten kur jep lëmoshë, apo kur bën një dhuratë?
Lëmosha...pa lypsarët.
Janë shtuar dhe shumë madje. I shikon kudo, në çdo qytet të Shqipërisë. Disa tërheqin zvarrë ndonjë këmbë sikur të jetë e dikujt tjetër, (ndonjë imiton çalamanin) ca duke zbuluar një gjymtim të krahut, të tjera, presin që semafori të bëhet i kuq dhe ato pak sekonda kohë të shtrydhin lëmoshën e tyre shpesh deri në besdi. Me një fëmijë në krah dhe fëmijë, që të ndjekin pas me dorën e shtrirë. Shumë fëmijë fytyrëpalarë si për t’i dhënë lypjes të drejtë qytetarie, por jo nërmjet fëmijërisë se sa me palarësinë si veti thelbësore, shfaqje e varfërisë e cila s’ka nevojë të jetë e nënkuptuar.
Ekzistencë.
Përse lëmoshë dhe jo përse dhuratë?
(Ja njëra nga pyetjet)
Ku qëndron ndryshimi midis lëmoshës dhe dhuratës?
Është një pamundësi për të jetuar, (një thuajse gjithmonë e tillë), apo ndoshta një Carpe Diem(jeto ditën)? Si të thuash, një filozofi të jetuari.
Pyetja tjetër:
Jepni lëmoshë? Nëse po, përse?
Kërkojmë një përgjigje, psh, për arsye fetare apo thjesht njerëzore. Pa mënjanuar edhe arsyet psikologjike.
Çfarë të kujton një lypsar kur shfaqet para teje? Një gjendje në të cilën një ditë mund të katandisesh për ndonjë trill të jetës, apo një ndjenjë fajësie, si të thuash, ta quash veten një nga shkaktarët e mjerimit të quajtur “lëmoshë”?
Në cilin rast ndihesh i kënaqur me veten kur jep lëmoshë, apo kur bën një dhuratë?
