Re: Kush eshte ne liste mbas Tahir Zemajt?
PËRSHKRIMI MË I HOLLËSISHËM I
REZISTENCËS NË DISA FSHATRA TË
RRAFSHIT TË DUKAGJINIT
Te gjitha fshatrat e rrafshit te Dukagjinit kanë dhënë kontribut te shquar ne përpjekjet për liri. Me duhet te theksoj kontributin e fshatrave Isniq, Strrellc I Epërm e i Ultët, Prapaçan , Broliq, Kryshec dhe i tërë Lugu i Baranit. Ne Lugun e Baranit janë shquar këta individë: Rrustem Shala ne kuadër te logjistikës ka ndihmuar shumë brigadën 131, Nikë Krasniqi i Nepoles nga pozita e komandantit te Shtabit te Mbrojtjes Territoriale ka mbajtur lidhje te forta mes njësive operative dhe mstitucioneve informuese te qeverisë se Republikes se Kosovës. Ai, se bashku me Rrok Berishën, kanë informuar për gjithçka. duke garantuar një transparence te lartë dhe një informim efektiv, te saktë e frymëzues për trupat dhe populisme civile. Agim Krasniqi i fshalil Vranoc ka ndihmuar shtabin e Brigades 131 me pajisje teknike dhe material sanitar. Maxhun Smajii ka informuar me korrektësi dhe guxim mu nga vijat e frontit. Skender Çeku, një komandues i njësive te mbrojtjes territoriale, është shquar sidomos ne organizimin e mhrojtjes se pjesës se Morinëve te Loxhës gjatë betejës me te njëjtin emër.
Shënime nga Ditari i Major Nazif Ramabajës
…Me rënien e territ, filluam marshimin në drejtim të Kosovës duke përmbushur qëllimin e fazës së dytë të marshit, për të mbërrijur në fshatin Jasiç. Gjatë kalimit të kufirit Shqipëri-Kosovë nëpër Rrasë te Zogut takuam disa grupe të ushtarësh të cilat kishin humbur rrugën dhe nuk dinin kah t’ia mbanin. Kur i pyeta, se kush ishte udhëheqësi i tyre, disa m'u përgjigjën "Togeri", e disa të tjerë më thanë Qergashi, (dihet se këta emra ishin pseudonime). Duke u lëshuar nga Rrasa e Zogut, afër kufirit, takuam një grup tjetër gjithashtu të humbur, i cili hapi zjarr dhe vetëm falë gjakftohtësisë sonë, nuk erdhi deri te konfontimi (të luftimi mes veti). Kur vërejtëm se flisnin shqip i ftuam të na bashkangjiteshin. Kështu të gjitha këto grupe ushtarësh të humbur i pranuam në kolonë dhe vazhduam marshin ditor, i cili zgjati njëmbëdhjetë orë e gjysmë. Ishte ky një marsh i gjatë dhe i mundimshëm pa ushqim, të ngarkuar edhe deri në pesëdhjetë kilogram. Vetëm me ujë, që na e kishte falur natyra, e mbanim shpirtin. Në orët e hershme të mengjesit (07.00) arritëm në fshatin Jasiç dhe në grykën e maleve pamë të ikurit nga zonat e luftës, nga fshatrat e kumunës se Deçanit, Batushës, Vokshit, Pobergjës etj. Kolona e brigadës marshonte, në ballë të saj ushtaraku Farush Thaçi mbante flamurin luftarak të brigadës 134 me shqiponjën dykrenare ngjyrë të zezë, në mes të sfondit gjyrë gjaku me shkronja të arta mund të lexohej UÇK, në dy anët e shqiponjës brigada 134, ndërsa FA dhe dy duar të shtërnguara nën shqiponjë. Ku ishte flamur lufte.
...Banorët e fshatit Jasiç na pritën aq bukur sa qe ishte e papërshkrueshme për momentin. Me të mbërritur në fshat ndodhi një incident i vogë, disa të armatosur rrëzë pyllit hapën zjarr mbi kokat tona kjo ishte nje shenjë e keqe për ne dhe ne në brendi të fshatit u detyruam t'i zëmë pozicionet. Më vonë mësuam se ata të cilet kishin hapur zjarr ishin disa individë të cilët kishin shprehur pakënaqesi për ardhjen tonë. Pas vendosjes në fshat, bashkevendasi i cili na afroi mikpritje me emër Osman në një moment qajti dhe tha se ky fshat kurrë nuk e ka ndier veten më të gëzueshëm në histori. Pas mbërritjes në fshatin Jasiç me 25 qeshor menjëherë kontaktuam me shtabin e Junikut dhe Rrafshit te Dukagjinit, morëm ultimatumin që deri në orën 18.00 po të njëjtës ditë "të ktheheni kah keni ardhur, sepse jeni ushtri tjetër dhe keni ardhur në territor të çliruar nga të tjerët". Gjatë bisedimeve na u ka parashtruar kushti që të hynim nën komandën e tyre dhe se shtabi i Rrafshit të Dukagjinit do të na sistemonte nëpër njësitë e tyre, siç e parashikonin ata se ishte e nevojshme dhe nuk pranonin kurrësesi ekzistencën e shtabit qeveritar jashtë Kosovës dhe as njësinë tonë s'e pranonin si të tillë. Këtë në mënyrë të vrazhdë e theksonte Ramush Haradinaj, Sali Veseli (Vetima) i cili ishte ushtarak dhe kishte hyrë dy javë para nesh per të na sistemuar, ndërsa Naim Maloku (Topi) edhe ky ushtarak e bëri në një mënyrë më diplomatike, sepse njihej me disa eprorë dhe se edhe ky kishte punuar në mënyrë institucionale deri vonë, por në momentin e fundit vendimin për të hyrë në Kosovë e kishte marrë vetë. Ne ua dërguam përgjigjen se ultimatumi eshte i pa pranueshem, për bisedime erdhi prap Naim Maloku, Sali Veseli dhe Lum Haxhiu (pseudonim) emrin e vërtetë e kishte Hajdin Abazi dhe me të njihesha nga Suedia, por ky nuk prezentohej kurrë me emrin e vërtetë. Në pyetjen time se a e di se ç'ka ke thënë në Suedi, se do të punosh natë e ditë për ta arritur një bashkim, ai m'u përgjigj, po Nazif edhe tani e kam këtë mendim, por ju jeni të vonuar dhe keni ardhur në terren të lirë. Hajdin Abazi për mua e Lum Haxhiu për të tjerët kryente detyrën e oficerit për moral në Rrafshin e Dukagjinit. Që të dy kërkonin që t'u nënshtroheshim urdhërave të shtabi te Rrafshit të Dukagjinit, i cili ishte formuar me 23 qeshor po të njëjtën ditë, kur ne kishim filluar marshin për të hyrë në Kosovë . Pas shumë bisedimesh dhe peripecish ne grupi i oficerëve së bashku me bërthamën e brigades 134 vendosëm qe t'u iknim provokimeve dhe të marshonim për në Isniq, Prapaçan.
Me 02 korrik u mbajt një takim pune me komandantët e brigadave 134, 131, 121 me përfaqësuesit e zonave, në Isniq dhe për nder të dy korrikut deklaratës kushtetuese të Republikës të Kosovës. Tubimin e hapi Tahir Zemaj, i cili i njoftoi të pranishmit Rrustem Tetën, Gani Gjukën dhe Skender Rexhahmetajn mbi qëllimet dhe aktivitete e këtyre tri brigadave dhe informoi. Rrustem Teta nuk njihte kurrfarë shtabi në Tiranë dhe as qeveri, as Ministri të Mbrojtjes nëse nuk i mbath çizmet, gjithashtu nuk njeh kurrfarë presidence as qeverie nese nuk vjen në zonë të lirë. I vetmi Rrustemi kundërshtonte të hynte në sistemin institucional.
Vlerësimet për betejën e Loxhes
...Ka qenë beteja me e madhe e fillimit të luftës, pra beteja e Loxhës la pas vetes një moral të pathyeshëm dhe krijoi mitin se është një ushtri superiore, ndërkohë qër qe e përbërë nga ushtarët e Brigadës 134, luftëtarë të Loxhës se Morinëve dhe vullnetarë të ardhur nga fshatrat e tjera. Armiku la tanket m fushën e betejës, filloi të largohet edhe nga kazerimt dhe qyteti i Pejës, duke shushuritur se ra edhe Peja. Të vetëdijshëm se nuk kishim força dhe armatim të mjaftueshëm për ta mbajtur qytetin, vendosëm ta fortifikojmë, ta minojmë dhe ta forcojmë Loxhën në mënyrë që të bëhet e padepërtueshme për armikun dhe këtë e bëmë. Armikut iu desh të bëjë përgatitjen e sulmit të dytë mbi Loxhë për një muaj e gjysmë me shfrytëzimin e aviacionit bombardues, përdorimin helmeve kimike të tipit si në Srebrenicë në vitin1995.
...Pas retrerimit që ishte bërë një natë më parë, pra më 09.07.98, në kryerjen e kujdestarisë ishte eprori Shaban Draga, i cili ishte caktuar me eprorin Esat Ademajn për të shkuar në Lugun e Baranit dhe për t'u dhënë ndihmën e nevojshme shtabeve rajonale që nënkuptonte në çfarë shkalle janë bërë përgatitjet e vijave të para të pozicionit dhe mënyra e organizimit të sistemit te zjarrit, duke përfshirë edhe fotifikimin dhe masat të cilat janë marrë në punët xhenerike dhe maskimin e tyre, sipas marrëveshjes që kishim bërë gjatë bisedimive në Llukë të ulët me Rramush Haredinajn, Sali Veselin (vetimën), Rrustem Tetën në njërën anë dhe Tahir Zemën, Kemajl Shaqirin dhe meje, Nazif Ramabajën ku ndër të tjerat kishim ra në dakort që eprorët të shpërndahen gjatë ditës nëpër shtabe të fshatrave dhe të ndihmojnë në organizimin e një siteve, mësimin dhe njohjen me armatimin dhe mënyrën e përdorimit te tij, funksionimin dhe gjëndjen e armatimit ekzistues. Biseda ishte herë herë e ashpër nga ana e Sali Veselit "vetimës" të cilën e kishim inçizuar në tërësi dhe pas ndërhyrjes sime duke e shpjeguar nevojën e bashkimit të të gjitha forcave ushtarake dhe qëllimin e ardhjes së këtij grupi kaq të madh me 23 eprorë, për organizimin dhe riorganizimin e njësiteve duke filluar që nga kreu d.m.th. brigadat, e më poshtë deri te skuadrat, dhe duke mos ua mohuar të pranishmëve meritat për qëndrueshmërinë e tyre prej fillimit të luftës e gjer tani. Momenti Tahir Zemaj theksoi se kishte ardhur momenti për një organizim institucional dhe të mirfilltë, me shti në përdorim kuadrin profesional ushtarak dhe për formimin e njësiteve operative me karakter sulmues me një qëllim të vetëm të çlirohej çdo pëllëmbë e Kosovës sonë martire. Ai theksoi gjithashtu nevojën e shtrirjes së aktivitetit të katër brigadave me qendra: një në Prapaçan, e dyta në Baran dhe e treta në Dushkajë, konkretisht Bardhaniq dhe e katërta në Rekë të Keqe me mendim se këto brigada ishin të kompletuara me strukturën komanduese ushtarake. Ky ishte kompromisi i bërë, edhe pse në fillim, me të hyrë në Kosovë këto njësite operative kishin plane të përpunuara mirë, por për të bërë luftë të përbashkët pa kushtëzime, që brigada 121 me bërthamën e saj të mos dërgohet në territorin e Drenicës, ku më vonë u dërguan dy eprorë të cilët kishin paraparë te formojnë bërthamën e kësaj brigade e këta ishin Kemajl Shaqiri dhe Shaban Draga. Pasi bëra zëvendësimin e Shaban Dragës në detyrë të kujdestarit të repartit në Prapaçan, i cili shkoi me Isat Ademajn në Lugun e Baranit në marrëveshje me Tahir Zemën bëra të gjitha përgatitjet për formimin e GAB-it (grupi artilerik i brigadës) që përbëhej nga tetëmbëdhjetë ushtarë të zgjedhur nga më të mirët dhe gjashtë minahedhësa 80.mm, kjo mund të merret si datë për formimin e njësitit artilerik 10.07.98
Pas gjithë këtyre marr e mos-marrëveshtjeve, të nesërmen pra me 11.o7.98 është sulmuar Strellci nga ushtria, policia dhe paramilitarët serb. Shpejt është bërë mobilizimi i disa personave me në krye Tahir Zemën dhe Gani Gjukën, i cili ishte përgjegjës për atë territor dhe gjatë tërë kohës së zhvillimit të operacioneve i kam përcjellur në motorol 16 kanalëshe, të cilën e kisha fituar personalisht dgjatë luftës ne Loxhë. Armiku i la të vrarë dy policë dhe dy të tjerë të plagosur. një sitë e armikut kaluan në defensivë dhe u bë çrregullimi total i tyre, përkundër rastit tonë që ishim të gjithë një në vijën e frontit. Siç dalin kërpudhat pas shiut edhe disa trima lajmëroheshin pas ofensivave të armikut, kur mbretëronte një qetësi relative, duke u mburrur se sa shkije i kishte mbytur ose merreshin me boshatisjen e shtëpive duke i plaçkitur. Por megjithatë Strellci u mbrojt dhe njësitet operative të UÇK-së treguan vendosmëri të fortë në luftë kundër barbarëve serbë dhe u ngritën dhe më shumë në nivelin ushtarak.
Edhe pse kishim mospajtime në mes veti prapë se prapë gjenim diçka të përbashkët dhe kjo ishte qëndresa dhe rezistenca ndaj shkaut, duke i shfrytëzuar të gjitha mundësitë që kishin në disponim në rajonin e Rrafshit të Dukagjinit, në momentet e mësymjes të forcave ushtarako-serbe, të gjithe së bashku gjendeshim në front e kjo ishte e përbashkët, në çastet më të vështira na „bashkonte“ armiku. Për këtë me 12.07.98 në ora 13.00 në Vranoc të Vogël, në prani të shtabeve të më se dymbëdhjetë fshatrave të Lugut të Baranit, luftëtarëve të këtyre fshatrave si dhe në prani të Rramush Haredinajt, Sali Veselit "vetimës", Rrustem Tetës dhe oficerëve të njësiteve operative Isat Ademajt, Musa Dragës dhe Nazif Ramabajes u dakorduam që brigada 131 të vendosej në Baran.
...Diku rreth orës 19.00 në Vranoc u mbajt mbledhja me dymbëdhjetë fshatarë më qëllim që të caktohej se ku do te vendosej njësiti me të gjitha organet e veta, rekrutimi i ushtarëve nga shtabet në komandën e brigadës, formimi i bërthamës së policisë ushtarake me angazhimin dhe ndihmën e shtabeve te fshatrave, caktimi apo lajmërimi i një personi i cili kishte për ta kryer detyrën e vozitësit të komandantit të brigadës dhe të ishte njohës i mirë i zonës dhe rrethinës, formimi i grupit të emergjencës e në këtë kuadër edhe të logjistikës. Pas informimit të të gjithë të pranishmëve për karakterin dhe detyrën e njësiteve operative të UÇK-së dhe zonës që ishte komplet Lugu i Baranit prej fshatit Raushiq deri te Kpuzi, Drini i Bardhë, u lajmërua vozitësi me gjithë kombi për fillimin e aktiviteteve, vozitjen e komandës së brigadës, kontrollimin e tërë zonës dhe vijave të para të zjarrit, e ky ishte Zymer Sefaj nga fshati Kodraliq, jurist që u lajmërua vullnetarisht ta kryejë këtë detyrë kaq të rëndësishme, të cilën e kreu me përpikmëri dhe angazhim maksimal, herë herë duke e rrezikuar edhe veten, sepse përveç detyrës së vozitësit, njohësit të zonës kishte edhe detyrën e sigurimit të Shtabit të Brigades, truprojes, shpërndarësit të informatave të rëndësishme me karakter luftarak. Lajmërimi i Zymer Sefajt ishte shpëtim i madh për komandën e brigadës, ku merrnin pjesë tre eprorë Isat Ademaj, Musa Draga dhe Nazif Ramabaja, si dhe një ushtar e ai ishte Sinan Shala nga fshati Dubovik. Kjo ishte bërthama e brigadës që kishte për detyrë imformimin, organizimin dhe zhvillimin e të gjitha aktiviteteve ushtarake në bashkëpunim me shtabet lokale në zoeën që mbulonte ajo. U mor vendim që të vëzhgohen objektet, fabrika dhe shkolla e Baranit. Pas caktimit të objektit të repartit ushtarak menjëherë filloi pranimi i rekrutëve, ushtarëve të cilët arrinin të përzgjedhur nga shtabet lokale të zonës së brigadës. Më pas u bënë vizita në fshatrat Gllogjan, Nepole, Buqan dhe u bë kontrollimi i sistemit të organizimit të zjarrit në vijat e para, ndërsa në Gllogjan është bërë tubimi informativ me shtabin e fshatit, me Zef Kamerin, Pal Kocin, Rrok Berishën dhe të tjerë, ndërsa në Buqan me të gjithë fshatarët, ku shpjeguam detyrat e brigadës në zonën përkatëse dhe nevojën e pjesëmarrjes së tyre në kryerjen e detyrimeve që parashtroheshin para njësiteve operative dhe shtabeve lokale.
Pas dy ditësh, pra me 14.07.98 brigada filloi të rritet numerikisht, erdhën 65 ushtarë, me të cilët u formuan njësitet siç jane batalionet I, II, dhe III, kompanitë, togat dhe skuadrat. Në brigadë u angazhuan Cuf Krasniqi nga fshati Vranoc Komandant i kompanisë dhe Musa Krasniqi komandant toge, i cili ishte mësues.
...Bëra vizitën te eprori i plagosur Faruk Xhemajli dhe vizita në Strellc dhe Loxhë. Ardhja e brigadës 121, të dytë siç e quanin në Gllogjan, tentimi i vendosjes së tyre në atë fshat, demonstrimi i forcës pa nevojë nga disa personave nga Jabllanica shkaktuan largimin e tri familjeve nga shtëpitë e tyre siç u njoftova nga biseda ime me shtabin ndër të cilët qenë Pal Koci dhe Rrok Berisha. U premtova se brigadat do të vendosen në zonat përkatëse dhe se ky problem do të evitohet së shpejti dhe se mund të ketë ndodhur ndonjë mosmarrëveshje. Filluan të zbatohen në praktikë dhënia e detyrës që shtabet e fshatrave t'ua dergojnë ushqimin në repart ushtarëve, fillimi i mësimit me ushtarë, njohja e armatimit që zotëronin etj. Në mënyrë vullnetare u vu në shërbim të ushtrisë vetura mercedes 240 m-79 nga Tal Ibrahim Krasniqi. Pas mosmarrëveshjes se cili njësit të veprojë në Lugun e Baranit, kishim caktuar një tubim në Gllogjan, ku do të merrte pjesë edhe Rramush Haradinaj në orët e mbrëmjes. Tubimi u mbajte sipas planit të paraparë. Që në fillim Rramushi shpjegoi se mosmarrëveshja është evituar dhe se ju keni pasur të drejtë, se në këtë zonë do të veprojë brigada e III-të, pra e 131-ta dhe se të tjerët kanë marrë për detyrë të shkojnë në lokacionin e Dushkajës në Dashinoc. Rramushi bëri shpjegimin e luftës së UÇK-së deri më tani ashtu siç kanë ditur e mundur dhe bëri prezantimin e ardhjes së forcave të reja që do të bashkangjiten dhe ndihmojnë në luftën e mëtejshme. Pastaj fjalën e mora unë si ushtrues i detyrës së komandantit të Brigadës. Pas informimit që bëra dhe njoftimit me fshatarët theksova: « Ka ardhur koha që të bëhet një riorganizim i luftës sonë çlirimtare dhe këtë duhet ta kuptojë çdonjëri prej nesh. Duhet që pas riorganizimit dhe formimit të njësiteve operative, të cilat do të kenë jo vetëm karakterin e mbrojtjes së pragut të shtëpisë si deri tani, por karakter thjesht sulmues, ku çdo pëllëmbë e territorit të çliruar do t'u dorëzohet shtabeve lokale përkatësisht mbrojtjes territoriale ».
Ne mbremje rreth ores 18.00 patem një takim pune me Ramush Haredinajn, Sali Veselin « Vetima » Rrustem Teten, Nazmi Ibrahimi te Jabllanices se Leshanit, Fadil Nimanit « Tigeri », Tahir Zemes dhe meje Nazif Ramabaja. Kjo ishte edhe një shenje dhe pergjigje per te gjithe ata te cilet pyesin se pse nuk keni bashkepunuar ne mes forcave qe vepronin dhe atyre qe hyne ne Kosove. Bashkepunimi egzistonte, por rrjeti i atyre te cilet nuk e dinin kete bashkepunim ishte i madhe si ne Kosove ashtu edhe jashte saje, e ne ket rrjete mernin pjese shume emisare te cilet ishin « turist » te kesaj lufte dhe gjenin perfitimin e tyre nepermes fjaleve te medha, shpifjeve dhe intrigave te ketyre « turisteve ». Ramush Haredinaj hapi ket takim pune duke i ardhur keq qe nuk jemi takuar një here ne jave ku kemi nevoje dhe duhet te takohemi. Per ket takim ram ne takort qe ti shqyrtojme keto çeshtje: 1. Gatishmerija luftarake 2. Morali Luftarak 3.Logjistika 4. Detyrat e njësiteve.
Ofensiva e armikut në Lugun e Beranit
Sipas te gjitha informatave qe posedonim, nepermes vezhgimeve dhe opergjimeve te organizuara ne komanden e brigades pritej qe te sulmohen fsatrat e Lugut te Baranit ne oret e hershme te mengjesit, pra me dy gusht, qka me vone gjate analizes se kesaj ofenzive u tregua se ishte e vertete, sepse fshatrat e Qeskoves dhe shtabi i ketij fshati, kishin ndegjuar dhezjen e tankeve dhe zhurme te madhe ne oret e hershme te mengjesit, pra ne ora kater (4.00) qe vinte nga Dullova.
Diku rreth ores dhjete e tridhjete (10.30) ne komanden e brigades u lajmerua « Magjupi »- Lah Ibrahimi nga shtabi i Jabllanices se dushkajes i cili defilonte perreth repartit ushtarak vetem vetem kur ishte ne situate te veshtire dhe ku ndiente nevojen per tu reklamuar. Sipas ketij « Magjupi » Lahi Ibrahimit : Qeskova dhe Kepuzi nuk bine ne duar te armikut, ndersa gjysem ore pasi duke ikur me vetura se bashku me « fytin »dhe dy vajza lane fshataret ne meshire te armikut dhe u largua ne drejtim te Gllogjanit te rekes duke lajmeruar se qeskova ra d.m.th. forcat ushtarako-policore dhe paramilitaro-mercenare hyne ne fshat.
Sjellja e ktille e ketij komandanti revolucionar i cili me pare kishte qene pretenden per tu bere komandant ne Rrafshin e Dugagjinit, pershkak se shtabi i Jabllanices ishte themeluar i pari dhe se keta kishin merita, per te udhehequr i perkiste diletantizmit ushtarak, qe te tille pretenden e kishte ne permasa te medha. Duke e kuptuar se ne qfare situate te veshtire ushtarake gjindemi, beme organizimin e te gjitha forcave, per ti dal balle kesaj ofenzive, ndame detyrat dhe ishim ne sherbim njezet e kater deri ne dyzet e tete ore pa nderpre. Fillimisht muarem informacione nga sistemi i pergjimit te cilin e kishim formuar ne brigade, me nje motorol-16 kanaleshe, ku zbulonim fekvencat dhe benim te mundur qe te lidhemi ne to edhe me mjete t`jera te nderlidhjes. Pergjimet u bene ne keto fekvenca-kanale : Te cilat i deshifruam se shpejti dhe na mundesuan qe te bejme percjelljen e operacioneve luftarake-ofenzive se armikut.
Gjate verejtjes se ketyre frekvencave-kanaleve, kodeve dhe shifrave jepe te nenkuptoje se kishim te bejme me një kundershtare mire te organizuar ushtarakisht dhe teknikisht. Ne ket sulm perveq tankeve, autobilindave, pragave, mjeteve te lehta mekanizues, kamijoneve ushtarak-dajcave merrnin pjese edhe kamijone 8211; maune te cilet u perdoren per logjistike, transportimin e ushqimit. Ne sulm merrnin pjese : Forcat ushtarak, policore, paramilitaret e tigrave te « Arkanit » dhe çetnikeve te sheshelit, mercenarët rusë, belorus dhe ukrahinas, me një fjale një expedite shkaterrimtare e cila kishte planifikuar pastrimin etnik te kosoves duke zbatuar planin e tokes se djegur.
Verejtje : Te gjitha fjalet e pergjuara jane te perkthyera (shih origjinalin e fletores zyrtare te N.R). Pas fillimit te granatimeve te Çeskoves beme formimin e një siteve intervenuese, te kater grupet te cilat i kishim ushtruar me pare, u mbajta pese minuta ore morale siq e kishim praktikuar para qdo interenimi luftarak, me potencimin e ndermarrjes se veprimeve luftarake sipas planit te parapare :Njesiti ne sulm me qellim qe te bllokohet trekendeshi i udhekryqit rrugor Nepole-Çeskove dhe Nepole-Kepuz, ndaljen e forcave ushtarako-policore dhe paramilitaro-mercenare serbe ne menyre qe te formohen kushtet per te kaluar ne ofenzive dhe largimin e armikut nga zona pergjegjese e brigades. Per evitimin e ketij sulmi angazhuam edhe disa luftetar te fshatit Buqan si dhe ardhja ne ndihme te një sitit operativ nga Bardhaniqi. Siq deklaroj : « Gani Morina komandant i shtabit te Çeskoves ne ora 9.00 kan filluar sulmet nga Grabanica,nepermes te Bokshiqit ne drejtim te Çeskoves dhjete « 10 » tanke dhe mjetet t`jera mekanizuese, ndersa ne drejtim te Dulloves kan sulmuar njezet /20/ tanke dhe pas dy ore e gjysme sulmi te gjitha jane bashkuar ne një pike, fshataret i kane leshuar pozicionet vetem pese ushtar kane mbetur ne pozicione dhe faktikisht pushkomitrolozi 12,7 mm ka ra ne duar te shkive, ndersa topin pa dridhje 75 mm e kane mshehur Shaban dhe Xhemajl Berisha. Me hyrjen e forcave serbe ne fshat ka mbetur nje plak rreth 100 vjeqar dhe nuk dihet per fatin e tij ». Nga « Bistrica » siq e quanin shkijet Pejen ne kodimet e veta ishte nisur per t`ju ardhur ne ndihme expedita shkaterruese ne nje kolone te gjate ne te cilen gjindeshin te gjitha mjetet luftarake si bashkangjitje e forcave te meparme te cilat kishin filluar sulmin ne Çeskove, Bokshiq, Gllogjan dhe Nepole. Pas granatimeve te para Çeskova i leshoj pozicionet e veta, keshtu veproj edhe Bokshiqi, Pas bllokimit te udhekryqit Nepole-Çeskove-Kepuz me një sitet operative armiku u detyrua ta nderroj drejtimin e sulmit dhe te orjentohej nga kota 490. Ne ket udhekryq intervenoj edhe skuadra artilerike me minahedhese 82 mm me komandant Ramadan Gashin, ku ne arsenalin e municionit kishim vetem dhjete predha. Pas hudhjes se predhave te para u be goditja e zingjireve te një tanku dhe u be bllokimi i te njejtit, ku dhe një ushtare serbe ishte plagosur ne kembe i kishin bllokuar gishternijet. Kete informate e muarem drejteperdrejte gjate pergjimit nepermes sistemit one te nderlidhjes, ku anmiku kerkoj Guscniqarin per ta terhequr sepse gjeja se kishte ra ne një grope, pra « Gropa » ishte shifra e tyre se bente fjale per prishje-shkaterrim. Ishte hera e pare ku ishin perdorur minahedhesat dhe ishte qelluar caku, per kete ishte hutuar edhe anmiku i cili nuk u degjua plote një ore dhe nuk beri kurfar levizjesh luftarake, aj kuptoj se lansimi i tyre ishte bere ne menyre profesionale dhe ushtarakisht te persosur. Per shkak te mos rezistences ne kodren eGllogjanit dhe armatimit jo te nevojshem kundertankor nga ana e mbrojtesve te fshatit. Njëkohësisht kisha dhene urdher qe te kthehet një siti operativ nga Raushiqi te cilin e kisha derguar si mbeshtetje dhe ngritje te moralit luftarak. Me ardhjen e një sitit me te cilin komandante Isat Ademaj menjiher e njoftova me detyren luftarake dhe qellimin e saje, por ndodhi çka ndodhi ajo te cilen nuk e pritnim dhe me se paku na u nevojitej ne ate moment-fatkeqesia. Fatkeqesia e komunikacionit qe ndodhi me kombin e Zymer Sefajt te cilin e drejtonte Arianit Krasniqi ku u lenduan nente ushtar te njesitit operativ e keta ishin Arjanit Krasniqi, Elmi Krasniqi, Shpend Krasniqi, Arsim Hysenaj, Muje Dervishaj, Tahir Malushaj, Gaszmend Xhoci, Xhelil Krasniqi dhe Ahmet Thaqi, te cilet u praptuan para hyrjes ne Kosuriq dhe kjo ngjarje pamundesoj bllokimin e rruges e cila shpiente nga Bokshiqi per ne Gllogjan. Me kete u be vonimi i intervenimit dhe ne oret e pas dites hyne disa tanke ne Gllogjan. Njesiti artilerik ne mungese te predhave u detyrua te terhiqet ne fshatin Buqan, keshtu qe pas marrjes se krahut te majte nga ana e armikut dhe hyrjes se disa tankeve ne Gllogjan na u rrezikua prapavija dhe u detyruam qe te bejme terheqjen taktike nëpërmës se bistrices dhe te bllokohet rruga e cila shpiente Gllogjan-Llugagji dhe ura e cila kalonte mbi bistrice per ne Jabllanice, e cila ishte objekt i rendesishem dhe duhej te mbrohej me te gjitha forcat te cilat i kishim ne disponim . Ne anen tjeter beme bllokimin e rruges kryesore Gllogjan-Kosuriq para shkolles se Gllogjanit tek ura dhe muarem pozicionet ne bregun e majte ku shpieshin disa rruge nga Bokshiqi, keto bllokime i beme me njesitin operativ te komanduar nga komandanti Isat. « Siq e pershkruan Pal Koci komandant shtabi ne Gllogjan se informaten per ardhjen e nje konvoji nga Grabanica per ne Dullove dhe nje konvoj per ne Bokshiq e kame marre nga Ali Sylaj dhe menjeher e kame percjellur lajmin te Llugagjite dhe Nepolja. Rojet jane te terhjek me rafalin e pare, nuk ka rrene faktikisht keto roje jane larguar « behet fjale per roje te fshatit » nga pozicioni pa e shkrepur asnje fyshek deri ne pyell. Ne ora 12.00 kane hyp tanket ne koder te Gllogjanit, ndersa ne ora 25.30 kane ra tri tanke deri te shtepija e tij » Veprime terheqese : taktiko-teknike te cilat u detyruam ti ndermarrim, per shkak te mos lejimit te forcave ushtarako-policore dhe paramilitaro-mercenare te depertojne me tutje ne drejtim te fshatrave te Lugut te Baranit dhe ardhja ne shprehje e perdorimit te strategjise se Cun Xus « blokade te qdo vendi te rendesishem me nje qetesi te plote apsolute »duke e bere nervoz armikun per mos mundesin e zbulimit te trasheve, istikameve te një siteve operative, me nje fjale je ne qdo vend dhe nuk dihet se ku je, kesaj strategjije ja humben vleften disa komandanta revulucionar nga Jabllanica te cilet duke e perdorur strategjine e tyre te quajtur «Trimerija e mos dijes »sipas vepres se Homer li-se, prej pozicioneve te quajtura pozicionet e shqiponjes ne nje largesi prej 2-2,5 km. Hapin zjarr me top pa dridhje 75 mm ne koder te kepuzit dhe bejne zbulimin e organizimit te vijes se pare mbrojtese dhe si rezultat armiku nepermes te shtrirjes ne perdorim te sistemit digital ne tankun T-84 bene llogaritjen e koridinatave dhe i dergon komanden deri te pragat te cilat zakonisht mernin pozicionin luftarak nje prage ne mes dy tankeve te cilat kishin nje mundesi manovrimi 360 shkalle ne hark dhe 280 shkalle ne lartesi dhe ishin shkaterruese per sistemin organizativ dhe taktiko-teknik te perdorur nga keta komandanta revolucionar. Udheheqja e operacioneve defanzive dhe marrja e raporteve prej vijes se pare te frontit u be nepermes se komandes se brigades me organet perkatese siq jane : Sistemi i pergjimit nderlidhes, vezhgimit te operacioneve nga ana e grupit vezhgues dhe informimi i tyre, perdorimi i kurireve te cilet luajten rrol te rendeshishem ne dhenjen e urdherave te cilat u leshonin nga komanda e brigades dhe dergimi deri te njesitet operative dhe anasjelltas, sepse kishim mungese ne aparate te nderlidhjeve, te gjitha keto informata regjistroheshin ne harta topografike dhe sipas situates ne teren u merrnin vendimet luftarake. Te gjitha keto i percolli komandanti i vetshpallur ne Lugun e Baranit Dine Krasniqi te cilin e kisha lene pran, ne menyre qe ta shohe vet dhe te bindet se si duhet komanduar dhe vepruar ne rrethana te pavolitshme per njesitet tona, sepse kundershtari kishte epersi te madhe ne njerez te armatosur dhe teknike luftarake. Gjate ter luftimeve te dites se sotit njesitet tona operative nuk paten humbje ne njerz dhe teknike luftarake, por patem vetem tre te plagosur nga granatimet e anmikut te cilat ishin te panderpreshme. Ne mbremje te dites se pare te sulmit mbi fshatrat e Lugut te Baranit erdhen ndihma ne njerez nga shtabi i Isniqit 27 luftar dhe pese nga Breliqi te cilet kerkuan te shkojne te komandanti Isat Ademaj ne vijen e pare te frontit te cilet i derguam sipas vullnetit te tyre, sepse kishin ndegjuar se lufte e madhe eshte duke u bere ne Lug te Baranit dhe kishin shpreh deshiren qe te jene pjesemarres te kesaj lufte ne një ane e ne anen tjeter oficereve te kesaj brigade ju kishte rrit nama pas luftes se Logjes. Ne oret e vonshme te nates diku pak para mese nate me erdhi Isati dhe me lajmeroj se e ka veshtrire te rezistoj ne vijen e pare te frontit nese nuk dalin ne ndihme te vijes se pare. Me pastaj beme riorganizimin e vijes se pare te fronit duke angazhuar edhe luftetaret e fshatit Kosuriq ku ndihmese te madhe dha komandanti i shtabit Selim Kelmendi. Nata kaloj ne qetesi, por me ankth pritnim diten e neserme se qka do te sjell. Sote ne diten e dyte te ofenzives serbe sulme te reja ne fshatrat e lugut te Baranit dhe Jabllanice te dushkajes (03 gusht 98). Edhe sote pate sulme te rrepta ndaj forcave tona te armatosura te krahut te dhjathte afer Llugagjive dhe detyrimi i një siteve operative per mbajtzjen e objekteve te rendesishme qe luanin rrolin kyq ne strategjin e me tutjeshme dhe ishin çelesi i rezistences, per mbajtjen ne duart e forcave tona te armatosura ket drejtim i cili ishte damari kryesor ne rrafshin e dukagjinit si ne kuptimin ushtarak ashtu edhe ate civil sepse kishte dyndje te madhe te popullates ne kete regjion. Per shkak te mos mundesise se depertimit te armikut nga drejtimi Gllogjan-Llugagji, beri nderrimin e sulmit duke e shfrytezuar drejtimin rezerve nepermes Nepoles dhe ne pamundesi ta kaloj bistricen, per shkak te rezistences se forcave tona u detyrua te vazhdoj sulimin anes se majte te bistrices (e cila bashkohej me tutje me drinin e bardhe) dhe ne mbeshtetje te zjarrit artilerik dhe mjeteve te tjera siq ishin : Tanket, autoblindat, pragat dhe shumtyteshat te cilat dogjen dhe shkrumuan pozicionet mbrojtese te shqiponjes ne kodren-bregun e Jabllanices. Ndersa pas marrjes se fshatit Gllogjan nga forcat ushtarako-policore dhe paramilitaro-mercenare serbe ne kete fshat jane stacionuar me se 38 tanke, nje pjese e popullsise se fshatit eshte evakuar ne drejtim te Llugagjise, ndersa pjesa tjeter eshte mbyllur ne kishe te fshatit ne meshire te zotit dhe mbrojtje te priftit. Ne kishe ju kane thene pleq e femije shkoni ne shtepi, por ju gjetem arme ne dore do t`ju pushkatojme. Me se keqi e kane pesuar ata te cilet kane dale prej shtepive te tyre. Ka filluar kontrollimi i shtepive dhe ku kane gjete armatim kane djege shtepit, jane djegur pese ne familje te Palit, por jo e tije , e Rrokut dhe e ushtarakut dhe se nuk ka shtepi qe nuk jane thyer orendite shtepiake. Nepermes lidhjes operative jane informuar se gjate sulmit te forcave serbe ne drejtim te fshatit, komandanti i shtabit lokal te fshatit Gllogjan Pal Koci ka shkuar ne traktor te vetin dhe e ka terhjekur rojen e cila ishte afer kodres se Bokshiqit, ndersa rojen tjeter as qe e ka lajmeruar e as terhjekur. Nga komanda e brigades kam derguar komandantin e policise ushtarak Hasan Gashin dhe Isuf Krasniqin me disa te njesitit te atije per tu njohur me afer me situaten dhe njohjen e shtabit te Gllogjanit me deyrat luftarake ne vijen e frontit. Personat te derguar nga Barani pas bisedes me Pal Kocin kane shkuar ne vijen e frontit afer rruges se Bokshiqit dhe atje kane qendruar deri sa kane arritur forcat e okupatorit. Ne kishen katolike kane qene te strehuar edhe anetar te shtabit lokal te fshatit Gllogjan siq jane : Zef Kameri, Ilir M.Berisha, Ndue Lazeri. Gjithashtu ne kishe kane qene te strehuar shumica e mashkujve te moshes mbi 18 vjeqare. Me te hyre policia dhe ushtria serbe ne Gllogjan se pari e kane ftuar priftin dhe e kane pyetur se a ka arme ne kishe dhe ne dhomat e banimit, ku dhe kane ber kontrollimin dhe nuk kane gjetur asgje. Pastaj policija kane dal jashte ne oborr dhe kane thene gra dhe femij mund te hyjne mbrenda ne kishe, ndersa te tjeret i kane rreshtuar dhe i kane pyetur se a ka » terorista » ketu, ku prifti eshte pergjegjur se jo. Pastaj nga rreshti i te rreshtuarve e kane nxjerr një djal te ri te quajtur Ndue P. Desku dhe i kane thene se ti deri tani ke qene duke luftuar ketu e tash ke ardhe ne kishe. Keti personi i bie te fiket ateher reagojne prifti dhe Jake Mirdita duke ju thene policise se ky person eshte i semuar ku policia e therrasin mjekun serb i cili e kontrollon ket person dhe pas lutjeve te priftit dhe Jakut e falin. Me vone e thirrin Jakun dhe Kole Arifin per me i kontrolluar shtepijat, ku ne disa shtepija kane pire kafe, lengje e me vone ju thone rrini Shlire se nuk ju ngucim ne do te vazhdojme per ne Jabllanice te Gjakoves, Jaku i një hte dy police njeri prej Dollove i quajtur Jagosh ndersa te tjetrit nuk i kujtohet emri. Ateher kane hyre neper shpija se pari kane plaqkitur e pastaj kan filluar te djegin disa shtepi. Jakut i kane thene pse na bet rezistenc se na nuk e kemi patur per qellim me e djege Gllogjanin, ateher Jaku ju ka thene se ne nuk kemi luftuar, por erdhen Barani dhe Rashiqi dhe ju bene rezistence, ateher njeri prej policeve ju thote nese doni me pshtu mos ju bashkangjitni UÇK-se dhe rrini mire se ne nuk ju ngucim. Ne fshatin fqinje ate te Nepoles fshataret kane rezistuar me te gjitha forcat dhe i kane shkaktuar armikut humbje ne njerez dy polic te vrare e nje i plagosur, ku u rriten humbjet e armikut dhe gjer me tani dy tanket te shkaterruara, tre te plagosur dhe dy te vrare, ndersa ne anen tone kishim kater te plagosur. Per tu hakmarrur forcat e armikut bene shkrum e hi fshatin Nepole ku dogjen 38 shtepi dhe vetem pese kishin shpetuar pa u ndezur, armiku ketu perdori planin per pastrimin etnik te kesaj treve duke zbatuar taktiken e « tokes se djegur ». Pas granatimeve te panderprera ne Jabllanice ku me afer ishte kanali i depertimit te armeve nga Shqiperia neper Gllogjan, Jabllanice per ne Malisheve dhe Drenice. Aq shume ishte rritur fama e Jabllanices sa te bente te mendosh se ketu ka edhe raketa kunderajrore e realiteti ishte krejtesisht i kundert, nepermes te ketij fshati u bente trgtia me arme sa qe një kallashnikov ne Malisheve u shitke deri ne 2000-2500 marka gjermane deri sa vete Jabllanicasit nuk kishin per vete. Qdo person i armatosur i cili kalonte nepermes te ketij fshati dhe qe kishte me teper se nje arme ka qene i detyruar ta le nje arme ne shtabin e fshatit si kompenzim per mundesin qe ja ofronte ky shtab per te shkuar ne shqiperi dhe sjellur armatimin aq te nevojshem per momentin. Te gjitha pikenisjet per marrjen e armatimit u benin nga shtabi i fshatit Gllogjan ne Deçanit me lejen dhe urdherin e Ramush Haredinajt. Per ket armiku shprazi e ter arsenalin luftarak duke menduar se eshte objekt i rendesishem i rezistences se UÇK-se i cili posedon armatim te persosur. Me ramjen e Jabllanices ne duar te armikur edhe vete ata u habiten me sa lehtesi e bene ket dhe nepermes sistemit te pergjimit te brigades pergjuam duke thene : /328/ djelmosha ra Jabllanica. Pas terheqjes se popullates dhe UÇK-se ne fshat kishin mbetur pese persona, prej tyre kater civill dhe nje ushtar i cili ivetmi nuk e kishte leshuar frntin. Prap nepermes mjeteve te pergjimit ndegjojme qendren e operacioneve duke pyetur : /305/ a jane dorezuar ata te pestit ?
Me hyrjen e forcave ushtarako-policore dhe paramilitaro-mercenare me ndihmen e qetnikeve vendas siç ishin Jagoshi nga Dollova dhe shume Jagosha te tjere bene masakrimin e ketyre civileve : Arif Adem Kosumaj 72 vjeq, Hane Ibrahimi 80 vjeq dhe Zize Zekaj duke i prere ne fyt ndersa ushtarit te cilit nuk ja mesuam emrin i vrare me kapakun e kokes se hjekur.
...Sot eshte dita e katert qe prej fillimit te sulmit ne fshatrat e Lugut te Baranit (05.gusht 98) dite me e qete pa aktivitete te medha luftarake, detyre kryesore ksihin pergjimin dhe vezhgimin e ter zones se brigades, veqanerisht teritorin ku ishin zhvilluar operacionet luftarake Gllogjan-Nepole-Jabllanice-Bokshiq-Çeskove. Gjate ter kohes se zhvillimit te operacioneve luftarake-sulmeve te forcave serbe ne fshatrat e Lugut te Baranit ne komanden e brigades qendroi dr. Din Krasniqi i cili e kishte hapur edhe nje lloj ambulance ne repartin ushtarak dhe bente kontrollimin e ushtareve. Ai ishte mjek dhe ne mbarim te operacioneve luftarake mori agregatin te cilin ja kish huazuar komandes se brigades per shfrytezim te nevojave te luftes dhe pakon me mjete medicionale. Me interesoj se a i kane terhjekur disa te burgosur nga reparti ushtarak, Dina u pergjegj se i kishte derguar ne Gllogjan te Rekes dhe e terhoqi doren rreth qafes se vete. I thashe se une e pashe dhe nuk guzon te veproj ashtu pa gjygj ushtarak ma kthej se jemi ne lufte (personat te cilet ishin ne pyetje quheshin Misim dhe Zenun). Keta persona i kishte derguar ne Gllogjan Zeqir Krasniqi nga Vranoci djali i agjes se Din Krasniqit. Pas pyetjes sime se pse po i merr keto gjera dhe se ku po shkon ai u pergjegjse po i kthehem profesionit tim, i thashe se gjejen me te mire qe ka mundur ta besh eshte kjo. Per rrjedhjen e operacioneve e kishte informuar vete Ramush Haradinajn i cili e kishte emruar komandant te Lugut te Baranit, por me arritjen e oficereve profesional u binde vete se luften duhet udhehequr profesionalistet. Ne mengjes rreth ores 8.30 shkova ne Prapaçan te komandant Tahir Zemaj. Aty ndodhej edhe Ramush Haredinaj dhe analizuam situaten e kapercyer veçanerisht operacionet serbe ne anen lindore te zones pergjegjese te brigades sone. Ramush Haredinaj na tha vete se :“ çka kisha bere une po te mos ishit ju oficeret“. Pas ketij takimi pune shkova ne spital dhe vizitova ushtarin tim te plagosur Arsim Hysenaj dhe vizitova te tjeret ushtar ne shtepit e tyre, Muje Dervishaj dhe Halil Margataj te cilet u lenduan gjate intervenimit te njesitit operativ ne Gllogjan.Ne kete menyre mbylla ketre dite.
10. gusht 98. Vazhdon ofenziva e forcave ushtarako-policore dhe paramilitaro-mercenare serbe ne fshatrat e komunes se Deqanit, Carrabreg, Lluke e Eperme, Beleg, Prilep, Rastavice, Baballoç, Gramaçel, Shaptej, Dubrave, Irzniç, Gllogjan dhe Prapaqan. Sulmi i sotem eshte nder sulmet me te fuqishme, anmiku sulmoj me 60 tankese, 40 autoblinda, raketehedhese shumtytesh 128 mm (32) dhe automjete te motorizuara luftarake, ku 30 mije banore te anadrinit qendrojne pa strehe, pa ushqime dhe ilaqe, ndersa 10% e popullates civile ne Kosove eshte e shendruar ne refugjat. Duke e analizuar kete situate ne ora 9.30 me vetdije vendosa qe te hyje ne Gllogjanin e Deqanit me vozitesin, Percjellesin tim kryesor Zymer Fak Sefaj dhe dy percjellesat tjere, per te verejtur dhe vezhguar situaten per se afermi pas granatimeve serbe. Gjate ter rruges nga Lumbardhi, Pozhari, Irzniqi u ndeshem me granatime te fuqishme te cilat vazhdonin me nje intenzitet te panderprere, posaqerisht ne qender te Irzniqit ishin shkaterruar shtyllat elektrike, telat e shtyllave elektrike zhvarriteshin mbi rruge edhe shtepi deri sa ato ishin shendrruar ne germadha. Edhe pse patem keto veshtersi gjate ter vezhgimit vendosem qe te vazhdojme per ne Gllogjan ku ne te hyre ne kete fshat u hasem ne bresheri granatash, poer ia dolem disi te futemi ne shtab. Aty ishin mbledhur disa dhjetera luftar, por komandanti Ramush Haradinaj, nuk ishte ne shtab. Pas pyetjes sse bere se ku eshte ai, disa u pergjegjen se nuk dine te tjeret heshtnin, ndersa nje me tha se eshte ne front. Vendosa qe te pres nje kohe dhe pas 10-15min. si i pergjumshem u lajmerua Ramushi duke thene se ku je Ramabaja ? Ju bertiti te pranishmeve se qka jane mbledhur ashtu dhe ne qfar gjendje te qrregulluar dukej shtabi. Hyme ne nje dhme e cila ishte e errtë pa rryme elektrike sepse ishin granatuar shtyllat dhe telat kalonin prej nje ane ne anen tjeter te rruges. Ramushi i terhoqi nga dyshemeja disa sende te cilat na pengonin dhe nga deshira per t`me pritur mire e ndiente vehten te prekur nga kjo gjendje, ndezi llampen e vajgurit u ulem dhe drejtuam shiqimin nga njeri tjetri. Fillova ti drejtohem me keto fjale : « Ramushe pasi se anmiku ndermorri nje ofenzive te madhe me granatime nga armet te te gjitha kalibrave vendosa qe te vije tek ti me tri pyetje ». Se pari deshiroj ta di se si je, si e ndien vehten, ku i ke shoket. Se dyti deshiroj te informohem per situaten momentale dhe së treti me thuaj se a ke nevoje per ndihme. Ne pyetjen e pare mu pergjegj siq po e sheh, disa jane ne front. Ne te dyten me informoj se eshte fjala per nje ofenzive e cila eshte duke u ndermarrur me qellim te pushtimit te fshatit. Në te treten me eshte drejtuar posi nuk kame nevoje per ndihme, ndihma e jote eshte me se e nevojshme. I premtova se do t`ia derdoj nje toge nga njesiti operativ per nderhyrje te shpjte me nje komandant i cili e njeh terenin forte mire dhe i propozova ose ta leje si rezerve dhe ta perdori ne lufte per ti freskuar forcat ne drejtimin kryesor te sulmit anmiqesor, ose ta perdori ne vijen e pare te frontit, sepse luftaret e kesaj toge qe do t`ja dergoj kane pervoje te madhe dhe se kane marre pjese ne luftra te deritanishme. Ne kthim mbrapa u ndala ne repartin e Prapaqanit dhe prej komandantit Tahir Zemes mora kater polic ushtarak te cilet kishin mberri nga pregatitjet ne Shqipëri (Papaj).
