Hektor12
Locus omnem
Kontakti fizik
Dashuria e kontaktit përbën aktin përfundimtar të çdo dëshire seksuale. Kjo fillon me ndjeshmërinë e pjesëve të eksitueshme të trupit të cilat nëpërmjet nervave fundorë anësorë shkojnë nga lëkura në tru. Eshtë një veprim që fillon në një sipërfaqe të gjerë për të përfunduar pastaj në organet gjinore. Kështu zona të ndjeshme janë që nga fytyra, flokët, gjoksi, këmbët, gjuha etj., sigurisht edhe puthja. Puthja është një veprim ndjesie që shpreh dashuri, por jo gjithmonë erotike; por edhe shprehje ndjenjash miqësie, dashurie prindërore etj. Puthja erotike dallohet menjëherë për ndyshimin psikofizik, shkallën e intimitetit, për presionin mekanik të buzëve mbi lëkurë në pjesë të ndyshme të trupit apo në buzë, Në formën e puthjeve delikate o të forta, të thithjeve apo kafshimeve të lehta, të ngacmimeve me gjuhë në pjesë të ndryshme të trupit, në gjoks e në organet gjenitale.
Për puthjet është shkruar një literaturë e tërë, pastaj thuhet se puthja ka edhe një notë etnike. Kështu puthja italiane, puthje fiorentine (që konsiston në puthjen duke futur gjuhën në gojë), puthje franceze (ato që jepen në faqe e në anët e buzëve), puthjet në grykë, qafë e shpatulla.
Puthjen shumë popuj të paqytetëruar nuk e njohin e disa nuk e kanë si mjet dashurie. Tek disa popuj të qytetëruar puthja nuk përdoret, kështu p.sh. japonezët nuk i japin rëndësi, kurse kinezët e quajnë si shprehje të bezdisëshme. Frojdi thotë se tek i rrituri çdo organ ka një funksion të dyfishtë dhe se përbri funksionit fiziologjik është dhe një tjetër erogjen, edhe ky fiziologjik si ndihmës i instiktit të krijimit. Kështu goja përveç që është për të ngrënë, për të folur, është edhe për të puthur... syri shikon dhe jep kënaqësi erotike vizive... e kështu të gjitha ndjesitë japin ndihmesën për të arritur kënaqësinë që është mjet për krijimin. Buda i përcakton ndjesitë si kofiçiente të funksioneve seksuale.
Për të rinjtë nuk ka asnjë formë që godet më fort se figura e gruas, asnjë zë që i vjedh zemrën më shumë se zëri i gruas, nuk ka aromë që i mrekullon më shumë se ajo e femrës, nuk ka shije që i dridh zemrën sa shija e femrës, nuk ka asnjë kontakt më të këndëshëm se kontakti me femrën.
Pra të gjitha ndjenjat pa asnjë përjashtim marrin pjesë në funksionin seksual.
Dashuria e kontaktit përbën aktin përfundimtar të çdo dëshire seksuale. Kjo fillon me ndjeshmërinë e pjesëve të eksitueshme të trupit të cilat nëpërmjet nervave fundorë anësorë shkojnë nga lëkura në tru. Eshtë një veprim që fillon në një sipërfaqe të gjerë për të përfunduar pastaj në organet gjinore. Kështu zona të ndjeshme janë që nga fytyra, flokët, gjoksi, këmbët, gjuha etj., sigurisht edhe puthja. Puthja është një veprim ndjesie që shpreh dashuri, por jo gjithmonë erotike; por edhe shprehje ndjenjash miqësie, dashurie prindërore etj. Puthja erotike dallohet menjëherë për ndyshimin psikofizik, shkallën e intimitetit, për presionin mekanik të buzëve mbi lëkurë në pjesë të ndyshme të trupit apo në buzë, Në formën e puthjeve delikate o të forta, të thithjeve apo kafshimeve të lehta, të ngacmimeve me gjuhë në pjesë të ndryshme të trupit, në gjoks e në organet gjenitale.
Për puthjet është shkruar një literaturë e tërë, pastaj thuhet se puthja ka edhe një notë etnike. Kështu puthja italiane, puthje fiorentine (që konsiston në puthjen duke futur gjuhën në gojë), puthje franceze (ato që jepen në faqe e në anët e buzëve), puthjet në grykë, qafë e shpatulla.
Puthjen shumë popuj të paqytetëruar nuk e njohin e disa nuk e kanë si mjet dashurie. Tek disa popuj të qytetëruar puthja nuk përdoret, kështu p.sh. japonezët nuk i japin rëndësi, kurse kinezët e quajnë si shprehje të bezdisëshme. Frojdi thotë se tek i rrituri çdo organ ka një funksion të dyfishtë dhe se përbri funksionit fiziologjik është dhe një tjetër erogjen, edhe ky fiziologjik si ndihmës i instiktit të krijimit. Kështu goja përveç që është për të ngrënë, për të folur, është edhe për të puthur... syri shikon dhe jep kënaqësi erotike vizive... e kështu të gjitha ndjesitë japin ndihmesën për të arritur kënaqësinë që është mjet për krijimin. Buda i përcakton ndjesitë si kofiçiente të funksioneve seksuale.
Për të rinjtë nuk ka asnjë formë që godet më fort se figura e gruas, asnjë zë që i vjedh zemrën më shumë se zëri i gruas, nuk ka aromë që i mrekullon më shumë se ajo e femrës, nuk ka shije që i dridh zemrën sa shija e femrës, nuk ka asnjë kontakt më të këndëshëm se kontakti me femrën.
Pra të gjitha ndjenjat pa asnjë përjashtim marrin pjesë në funksionin seksual.