KALI I TROJES MBETET SIMBOL…
KALI I TROJES MBETET SIMBOL…
(Letër z.Sali Berisha prej shqiptarëve të Australisë)
I nderuar zoti Kryeminister!
Sadoqë e shkurtër, letra jonë do ju marrë ca kohë nga angazhimi juaj i vyer në drejtim të mbarëvajtjes së punëve të rëndësishme në Atmëmëdheun tonë të shtrenjtë. Dëshërojmë t’ju bëjmë me dije se këto rreshta janë vetë zëri i pak a shumë 20 mijë shqiptarëve të Australisë, të cilët kanë mërguar gjatë shekullit të kaluar prej mbarë hapsirës sonë etnike.
Natyrisht, ne ndjekim përditshmërisht situatën në vendlindje. Kështuqë gëzohemi së tepërmi për sukseset e arritura në luftën tuaj si ndaj korrupsionit e po ashtu edhe ndaj krimit të organizuar. Gjithashtu, na bëhet zemra mal që Shqipëria po hedh hapa të sigurta drejt anëtarësimit në NATO. Shprehim bindjen që kjo udhë e bën më të mundshëm edhe afrimin e Shqipërisë me Bashkimin Europian. Dhe kjo nuk është utopi kur mendon se kombi ynë është jo vetëm më paqedashësi, por edhe më properëndimori në Ballkan. Ndërkohë që mëvetësimin e Malit të Zi e shohim si pragun e pavarësisë së Kosovës.
Për t’ju gëzuar edhe juve theksojmë me plot gojën se ne shqiptarët në raport me shtetin Australian jemi ndër etnitë më shëmbullore e pa as më të voglin problem serioz, paçka se në drejtim të vetorganizimit tonë lëmë shumë për të dëshiruar.
Por, për diçka jemi tepër të shqetësuar këto muajt e fundit. Çfarë po ndodh realisht me Shqipërinë e Jugut? Vërtet galopi grek ka marrë revansh të cmendur?! Vërtet këta barbarë arritën deri atje sa të zhvarrosin edhe eshtrat e të parëve tanë e ti tjetërsojnë ato në kokalla të ushtarëve grekë të rënë ne tokën tonë gjatë Luftës së Dytë Botërore? ! Një krim i tillë është i paimagjinuar në botën e civilizuar. Është sa i kobshëm e po aq edhe makabër.
Duke qënë të sinqertë dëshirojmë t’ju themi se vërtet diaspora shqiptare në Australi është jashtëzakonisht e shqetësuar për atë çfarë ka ndodhur, për atë çfarë po ndodh e për atë çfarë mund të ndodhë nesër me jugun e Atmëmëdheut. Historia e marrëdhënieve tona me fqinjët e jugut është identike me atë të veriut. Genocidi allamilosheviçian i çamërisë martire (1944-45) dëshmon qartë për këtë të vërtetë tragjike. Por, siç dihet grekët janë më të djallëzuar, më të sofistikuar se sërbët. Ata jo vetëm kërkojnë ti vënë kapakun e hekurt çamërisë, por kanë marrë edhe një ofensivë të gjërë në “Vorio-Epir”. Në krye të kësaj fushate të rrezikshme siç dihet është vënë kryegjenerali i Asfalisë i veshur me veladon të zi, Janullatos. A nuk është tashmë çasti me i përshtatshëm për të vënë në krye të Autoqefalisë shqiptare një Nol të ri? Ne e dimë që një shporrje e tillë është e vështirë, por jo e pamundur. Revanshi helen në Himarë nuk është për tu nënvlerësuar. Athina zyrtare së toku me gjakprishurit shqiptarë, me Himarën synon të përsërisë Sulin shqiptar, që fatkeqësisht bëri historinë moderne të Greqisë. Na vjen keq që edhe në gjirin e minoritetit po kristalizohen zëra antishqiptarë. A nuk do të ishte më mirë që minoriteti sot të ndjekë shëmbullin e baballarëve apo gjyshërve të tyre të cilët gjatë luftës sonë partizane u bënë edhe vetë dëshmorë apo heronj të kombit tonë? Përsa i takon raportit kombësi–religjion, shqiptarët e Australisë i mbeten besnik vargut monumental të Pashko Vasës që thotë se feja e shqiptarit është shqiptaria.
Reaksion kanë zgjuar tek ne edhe vizitat e dy Presidentëve të fundit të Greqisë ne Shqiperi; Stefanopullos e Papulias. Hera herës ata krijuan përshtypjen se vinin në Jugun tonë si në pronat e tyre. I pa precedentë do të mbetet incidenti i Sarandës më 1 nëntor të vitit 2005, kur Presidenti Papulias anullon takimin e tij me Presidentin tone zotin Alfred Moisiu. Me këtë rast Papuliasi i kujtoi botës se ai mbetet një mik i patjetërsueshëm i ish-Jugosllavisë së Milloshevicit dhe një armik i përbetuar i shqiptarëve.
Të kuptohemi zoti kryeministër. Letra jonë nuk ka karakter konfrontues. Në të vërtetë shqiptarët e Australisë kanë besim e janë të bindur në Atdhetarizmin tuaj. Kjo letër është një lloj bashkëbisedimi i largët apo nje lloj qarje hallesh mes shqiptarësh. Sidoqoftë grekërve nuk duhet t’ju besohet. Një fljalë e urtë popullore, veç jo e shqiptarëve por e të huajve thotë se atyre edhe dhuratat nuk duhet t’ju pranohen. Kali i Trojës mbetet simbol…
Me respekt gazeta “Skënderbeg”, i vetmi organ për shqiptarët e Australisë.
KALI I TROJES MBETET SIMBOL…
(Letër z.Sali Berisha prej shqiptarëve të Australisë)
I nderuar zoti Kryeminister!
Sadoqë e shkurtër, letra jonë do ju marrë ca kohë nga angazhimi juaj i vyer në drejtim të mbarëvajtjes së punëve të rëndësishme në Atmëmëdheun tonë të shtrenjtë. Dëshërojmë t’ju bëjmë me dije se këto rreshta janë vetë zëri i pak a shumë 20 mijë shqiptarëve të Australisë, të cilët kanë mërguar gjatë shekullit të kaluar prej mbarë hapsirës sonë etnike.
Natyrisht, ne ndjekim përditshmërisht situatën në vendlindje. Kështuqë gëzohemi së tepërmi për sukseset e arritura në luftën tuaj si ndaj korrupsionit e po ashtu edhe ndaj krimit të organizuar. Gjithashtu, na bëhet zemra mal që Shqipëria po hedh hapa të sigurta drejt anëtarësimit në NATO. Shprehim bindjen që kjo udhë e bën më të mundshëm edhe afrimin e Shqipërisë me Bashkimin Europian. Dhe kjo nuk është utopi kur mendon se kombi ynë është jo vetëm më paqedashësi, por edhe më properëndimori në Ballkan. Ndërkohë që mëvetësimin e Malit të Zi e shohim si pragun e pavarësisë së Kosovës.
Për t’ju gëzuar edhe juve theksojmë me plot gojën se ne shqiptarët në raport me shtetin Australian jemi ndër etnitë më shëmbullore e pa as më të voglin problem serioz, paçka se në drejtim të vetorganizimit tonë lëmë shumë për të dëshiruar.
Por, për diçka jemi tepër të shqetësuar këto muajt e fundit. Çfarë po ndodh realisht me Shqipërinë e Jugut? Vërtet galopi grek ka marrë revansh të cmendur?! Vërtet këta barbarë arritën deri atje sa të zhvarrosin edhe eshtrat e të parëve tanë e ti tjetërsojnë ato në kokalla të ushtarëve grekë të rënë ne tokën tonë gjatë Luftës së Dytë Botërore? ! Një krim i tillë është i paimagjinuar në botën e civilizuar. Është sa i kobshëm e po aq edhe makabër.
Duke qënë të sinqertë dëshirojmë t’ju themi se vërtet diaspora shqiptare në Australi është jashtëzakonisht e shqetësuar për atë çfarë ka ndodhur, për atë çfarë po ndodh e për atë çfarë mund të ndodhë nesër me jugun e Atmëmëdheut. Historia e marrëdhënieve tona me fqinjët e jugut është identike me atë të veriut. Genocidi allamilosheviçian i çamërisë martire (1944-45) dëshmon qartë për këtë të vërtetë tragjike. Por, siç dihet grekët janë më të djallëzuar, më të sofistikuar se sërbët. Ata jo vetëm kërkojnë ti vënë kapakun e hekurt çamërisë, por kanë marrë edhe një ofensivë të gjërë në “Vorio-Epir”. Në krye të kësaj fushate të rrezikshme siç dihet është vënë kryegjenerali i Asfalisë i veshur me veladon të zi, Janullatos. A nuk është tashmë çasti me i përshtatshëm për të vënë në krye të Autoqefalisë shqiptare një Nol të ri? Ne e dimë që një shporrje e tillë është e vështirë, por jo e pamundur. Revanshi helen në Himarë nuk është për tu nënvlerësuar. Athina zyrtare së toku me gjakprishurit shqiptarë, me Himarën synon të përsërisë Sulin shqiptar, që fatkeqësisht bëri historinë moderne të Greqisë. Na vjen keq që edhe në gjirin e minoritetit po kristalizohen zëra antishqiptarë. A nuk do të ishte më mirë që minoriteti sot të ndjekë shëmbullin e baballarëve apo gjyshërve të tyre të cilët gjatë luftës sonë partizane u bënë edhe vetë dëshmorë apo heronj të kombit tonë? Përsa i takon raportit kombësi–religjion, shqiptarët e Australisë i mbeten besnik vargut monumental të Pashko Vasës që thotë se feja e shqiptarit është shqiptaria.
Reaksion kanë zgjuar tek ne edhe vizitat e dy Presidentëve të fundit të Greqisë ne Shqiperi; Stefanopullos e Papulias. Hera herës ata krijuan përshtypjen se vinin në Jugun tonë si në pronat e tyre. I pa precedentë do të mbetet incidenti i Sarandës më 1 nëntor të vitit 2005, kur Presidenti Papulias anullon takimin e tij me Presidentin tone zotin Alfred Moisiu. Me këtë rast Papuliasi i kujtoi botës se ai mbetet një mik i patjetërsueshëm i ish-Jugosllavisë së Milloshevicit dhe një armik i përbetuar i shqiptarëve.
Të kuptohemi zoti kryeministër. Letra jonë nuk ka karakter konfrontues. Në të vërtetë shqiptarët e Australisë kanë besim e janë të bindur në Atdhetarizmin tuaj. Kjo letër është një lloj bashkëbisedimi i largët apo nje lloj qarje hallesh mes shqiptarësh. Sidoqoftë grekërve nuk duhet t’ju besohet. Një fljalë e urtë popullore, veç jo e shqiptarëve por e të huajve thotë se atyre edhe dhuratat nuk duhet t’ju pranohen. Kali i Trojës mbetet simbol…
Me respekt gazeta “Skënderbeg”, i vetmi organ për shqiptarët e Australisë.
