islami dhe demokracia
- Thread starter scadarsko
- Data e fillimit
Hektor12
Locus omnem
PO citoj veten diku ne shkrim dhe skam asgje tjeter
Sipas sociologut të njohur Oliver Roy, “Individualizmi nuk sjell pra një diversifikim të përsiatjes dhe të mendimit, as një thellim të krizës, por më shumë një vetkonfirmim të konformizmit, një kërkim të një bashkëpëlqimi normative. Individualizëm nuk do të thotë krijimtari: ka përsëritje të ortodoksisë më fort se paraqitje idesh vetjake.” (Oliver Roy, “Islami i globalizuar”, f 186).
Sipas sociologut të njohur Oliver Roy, “Individualizmi nuk sjell pra një diversifikim të përsiatjes dhe të mendimit, as një thellim të krizës, por më shumë një vetkonfirmim të konformizmit, një kërkim të një bashkëpëlqimi normative. Individualizëm nuk do të thotë krijimtari: ka përsëritje të ortodoksisë më fort se paraqitje idesh vetjake.” (Oliver Roy, “Islami i globalizuar”, f 186).
Hektor12
Locus omnem
Përgjithësisht, në qarqet e atyre që i ofrojnë përkrahje parezervë demokracisë, në aspekt të definimit të saj ekziston konfuzion. Sipas sociologut italian Paret XE "Paret" it, demokracia është, më së paku, një percepcion i paqartë sikur edhe “feja”, kurse reputacioni i saj është më i rëndësishëm se vetë ajo. Duke e theksuar lirinë e vet, Perëndimi dhe KSBE (Konferenca për Siguri dhe Bashkëpunim Evropian, prej para do kohe Organizata për Sigurim dhe Bashkëpunim Evropian (OSBE, N.I.), kanë deklaruar tre standarde: të drejtat njerëzore, demokracinë dhe ekonominë e tregut të lirë. Mirëpo, nuk është sa duhet e qartë përse ndërmjet këtyre tri vlerave detyrimisht shtrohet njëfarë lidhshmërie. Sepse, në bazë të përvojës sonë shohim që as gjatë historisë, as në epokën bashkëkohore nuk kemi argumente të forta për ekzistueshmërinë e obligueshme të lidhshmërisë ndërmjet tri vlerave të cekura; pikërisht e kundërta, në zgjidhjen përfundimtare, në lëmin e të drejtës së Sheriatit (civile, qytetare), nëse tashmë jo edhe në të drejtën zyrtare (örf), së bashku me rendin e vet të sulltanatit, qeveria osmane obligativisht i ka respektuar të drejtat njerëzore dhe atë gati gjatë tërë historisë së vet dhe me kujdes ka ruajtur cilësinë e respektit të shtetit. Natyrisht, nuk mund të thuhet se në qeverinë osmane sulltani është zgjedhur në bazë të parimeve demokratike dhe votave të zgjedhësve, por megjithatë, me sistemin e vet të sulltanatit dhe hilafetit qeveria osmane ka qenë shtet që, në planin e përgjithshëm, të drejtave njerëzore u ka kushtuar vëmendje së paku sa edhe qeveritë e tashme perëndimore (politike). Duke u kthyer prapa, gjendja e këtillë haset edhe te Selxhukët, Abasitët dhe Emevitët.[3]
Prandaj, insistimi këmbëngulës në ekzistimin e lidhshmërisë së fortë të të drejtave njerëzore dhe demokracisë si sistem politik i pjesës më të madhe të bashkësisë njerëzore, paraqet vetëm qëndrimin teorik dhe dëshirën e individëve.
Lansimi i mendimit se të drejtat njerëzore janë të respektuara dhe të mbrojtura vetëm në vendet e tregut të lirë ekonomik, është propagandë e thjeshtë. Krejtësisht e kundërta, ligjet e tregut të lirë, që vlejnë vetëm në demokracitë politike, në thelb kanë karakter garues, por sendërtohen dhe prosperojnë edhe jashtë këtij garimi.
Përktheu Nexhat Ibrahimi
--------------------------------------------------------------------------------
Fusnotat
[1] Edhe sikur disa hulumtues nga Perëndimi të pohojnë se nuk është ashtu, kjo është krejt e pamjaftueshme. Pjesëmarrja gjithëpopullore në zgjedhje dhe në pushtet nuk aplikohet vetëm në shoqëritë perëndimore dhe nuk është e saktë se për herë të parë paraqitet te grekët e vjetër. Më gjerësisht për këtë shih: C. Narthcote Parkinson, Siyasal Dü½üncenin Evrimi (Evolucioni i mendimit politik), përktheu në turqishte M. Harmancı, Stamboll, 1976, fq. 7 e tutje.
[2] Shih: Dr. Nevin A. Mustafa, ¡slam Siyasi Dü½üncesinde Muhalefet (Opozita në mendimin politik islam), përktheu në turqishte dr. V. Akyüz, Stamboll, 1990.
[3] Për demokracinë, të drejtat njerëzore dhe ekonominë e tregut dhe theksimin e tyre permanent si vlera dominante të Perëndimit si dhe për qeverisjen te osmanlinjtë, gjerësisht shih: Ali Bulaç, ¡slam ve Fanatizm (Islami dhe fanatizmi), Stamboll, 1993; kurse për kategoritë e Sheriatit (të drejtës qytetare të vlefshme për mbarë shoqërinë) dhe örfit (të drejtës zyrtare dedikuar vetëm për anëtarët e pallatit) shih: Ibid, fq. 2 dhe 3.
Prandaj, insistimi këmbëngulës në ekzistimin e lidhshmërisë së fortë të të drejtave njerëzore dhe demokracisë si sistem politik i pjesës më të madhe të bashkësisë njerëzore, paraqet vetëm qëndrimin teorik dhe dëshirën e individëve.
Lansimi i mendimit se të drejtat njerëzore janë të respektuara dhe të mbrojtura vetëm në vendet e tregut të lirë ekonomik, është propagandë e thjeshtë. Krejtësisht e kundërta, ligjet e tregut të lirë, që vlejnë vetëm në demokracitë politike, në thelb kanë karakter garues, por sendërtohen dhe prosperojnë edhe jashtë këtij garimi.
Përktheu Nexhat Ibrahimi
--------------------------------------------------------------------------------
Fusnotat
[1] Edhe sikur disa hulumtues nga Perëndimi të pohojnë se nuk është ashtu, kjo është krejt e pamjaftueshme. Pjesëmarrja gjithëpopullore në zgjedhje dhe në pushtet nuk aplikohet vetëm në shoqëritë perëndimore dhe nuk është e saktë se për herë të parë paraqitet te grekët e vjetër. Më gjerësisht për këtë shih: C. Narthcote Parkinson, Siyasal Dü½üncenin Evrimi (Evolucioni i mendimit politik), përktheu në turqishte M. Harmancı, Stamboll, 1976, fq. 7 e tutje.
[2] Shih: Dr. Nevin A. Mustafa, ¡slam Siyasi Dü½üncesinde Muhalefet (Opozita në mendimin politik islam), përktheu në turqishte dr. V. Akyüz, Stamboll, 1990.
[3] Për demokracinë, të drejtat njerëzore dhe ekonominë e tregut dhe theksimin e tyre permanent si vlera dominante të Perëndimit si dhe për qeverisjen te osmanlinjtë, gjerësisht shih: Ali Bulaç, ¡slam ve Fanatizm (Islami dhe fanatizmi), Stamboll, 1993; kurse për kategoritë e Sheriatit (të drejtës qytetare të vlefshme për mbarë shoqërinë) dhe örfit (të drejtës zyrtare dedikuar vetëm për anëtarët e pallatit) shih: Ibid, fq. 2 dhe 3.
Hektor12
Locus omnem
Islami konsideron se sovraniteti i takon vetëm Krijuesit, por populli zë një vend të rëndësishëm, nga se për udhëheqje ai ka të drejtën më të madhe.
Në esencë, Islami është një besim (në një Zot) universal i cili në vete përmban rregulla të cilat nuk konsistojnë vetëm në çështje shpirtërore por edhe në ato shoqërore.
Shumë kundërshtarë të religjionit Islam janë munduar që Islamin ta paraqesin si doktrinë represive të shkeljes së të drejtave të njeriut, fe ashtu quajtur antireformatore, fe e ekstremizmit, fe e shpatës dhe shumë njollosje me qëllim të paraqitjes se Islamit si religjion destruktiv.
Marre nga Wikipedia
Enciklopedia e lire...
Në esencë, Islami është një besim (në një Zot) universal i cili në vete përmban rregulla të cilat nuk konsistojnë vetëm në çështje shpirtërore por edhe në ato shoqërore.
Shumë kundërshtarë të religjionit Islam janë munduar që Islamin ta paraqesin si doktrinë represive të shkeljes së të drejtave të njeriut, fe ashtu quajtur antireformatore, fe e ekstremizmit, fe e shpatës dhe shumë njollosje me qëllim të paraqitjes se Islamit si religjion destruktiv.
Marre nga Wikipedia
Enciklopedia e lire...
Hektor12
Locus omnem
Historiku
Shikuar nga aspekti i ngjarjeve historike, shohim se shumica e popujve përqafuan Islamin si fe shpëtuese nga represioni skllavopronarë e me vonë ai feudal. Është më se e vërtet se Islami është udhërrëfyes për njeriun. Pra në vete përmban norma të sjelljes individuale, por ai ka një qëllim edhe të një organizimi të shoqërisë stabile. Këtë më së miri e kuptojmë nga nismat e para të krijimit të shtetit Islam. Formimi i shtetit Islam fillon me shpërnguljen e Profetit Muhammed (paqja qoftë mbi të) nga Mekka në Medina . Me ardhjen e Profetit besimtarët mysliman fillojnë krijimin e shtetit Islam. Për këtë më së miri argumentohet zgjerimi i territorit të shtetit Islam, ku vetëm për 200 vjet ai u shtri nga Spanja deri në Indi. Zhvillimet dhe arritjet e mëdha shkencore bënë që bashkësia Islame të ketë një përparim të paparë. Për deri sa në botën e krishterëve shkencëtarët të cilët bazoheshin në argumentet e shëndosha ishin të persekutuar, ndërsa bota Islame i hapi dyert e saj për të gjithë ata të cilët dëshiruan ti kontrinojn njerëzimit. Në asnjë mënyrë nuk iu kundërvu shkencës, por përkundrazi ai ndihmon përparimin e saj. Megjithatë nga pike vështirmi im nuk e kisha bërë një krahasim mes Islamit dhe demokracisë, pasi që Islami ka burim hyjnor kurse demokracia buron evoluimet shoqërore. Por me qenë se tema e seminarit ka natyrë krahasuese do të mundohem që në pika të shkurta ta paraqes një prizëm të Islamit.
Më lartë përmendëm një ecuri të zhvillimit të shtetit Islam, duke përmendur vlerat e disa elementeve të cilat ekzistuan në shtetin dhe shoqërinë Islame port ë cilat fatkeqësisht nuk ekzistojnë sot. Me ardhjen e Profetit Muhammed në qytetin e Medinës filloi edhe organizmi i shoqërisë. Organizimi u bazua ne një dokument të rëndësishëm juridik. Karta e Medinës (622) e cila u përpilua nga profeti Muhammed në veti përmbante elemente shumë konstruktive dhe bazike për shoqëri. Kjo Kartë konsiderohet si kushtetuta e pare e shkruar në një vend. Në këtë Kartë garantoheshin të drejtat dhe lirit e barabarta për të gjithë qytetarët e Medinës. Me këtë dokument siguroheshin pjesëtarët e religjioneve të tjera (Hebrenjve, krishterëve, politeistëve, etj ) që në paqe te jetojnë dhe ti kryejnë të gjitha ritet e tyre fetare, pa imponim fetar nga ana e bashkësisë islame. Analizuar nga ana e drejtës kushtetuese, ky dokument përmban një institucion shumë të rëndësishëm, ku edhe në ditët e sodit ky parim gjen vështirësi edhe në zbatim por edhe në shprehje. Lirit dhe të drejtat e shprehura në këtë dokument janë një argument I fort se Islami në parimet e veta nuk aludon në imponim të dhunshëm por është për një respektim të drejtave themelore të njeriut. Deri sa kushtetuta e SHBA-ve vihet në pah si kushtetuta e pare moderne e shkruar, shumë më radhë përmendet Karta e Medinës ku unë e shoh si para ardhës dhe bazament i kartës të OKB-së për të drejtat dhe lirit e njeriut dhe si kushtetuta e pare e shkruar në botë.
Marre nga Wikipedia
Shikuar nga aspekti i ngjarjeve historike, shohim se shumica e popujve përqafuan Islamin si fe shpëtuese nga represioni skllavopronarë e me vonë ai feudal. Është më se e vërtet se Islami është udhërrëfyes për njeriun. Pra në vete përmban norma të sjelljes individuale, por ai ka një qëllim edhe të një organizimi të shoqërisë stabile. Këtë më së miri e kuptojmë nga nismat e para të krijimit të shtetit Islam. Formimi i shtetit Islam fillon me shpërnguljen e Profetit Muhammed (paqja qoftë mbi të) nga Mekka në Medina . Me ardhjen e Profetit besimtarët mysliman fillojnë krijimin e shtetit Islam. Për këtë më së miri argumentohet zgjerimi i territorit të shtetit Islam, ku vetëm për 200 vjet ai u shtri nga Spanja deri në Indi. Zhvillimet dhe arritjet e mëdha shkencore bënë që bashkësia Islame të ketë një përparim të paparë. Për deri sa në botën e krishterëve shkencëtarët të cilët bazoheshin në argumentet e shëndosha ishin të persekutuar, ndërsa bota Islame i hapi dyert e saj për të gjithë ata të cilët dëshiruan ti kontrinojn njerëzimit. Në asnjë mënyrë nuk iu kundërvu shkencës, por përkundrazi ai ndihmon përparimin e saj. Megjithatë nga pike vështirmi im nuk e kisha bërë një krahasim mes Islamit dhe demokracisë, pasi që Islami ka burim hyjnor kurse demokracia buron evoluimet shoqërore. Por me qenë se tema e seminarit ka natyrë krahasuese do të mundohem që në pika të shkurta ta paraqes një prizëm të Islamit.
Më lartë përmendëm një ecuri të zhvillimit të shtetit Islam, duke përmendur vlerat e disa elementeve të cilat ekzistuan në shtetin dhe shoqërinë Islame port ë cilat fatkeqësisht nuk ekzistojnë sot. Me ardhjen e Profetit Muhammed në qytetin e Medinës filloi edhe organizmi i shoqërisë. Organizimi u bazua ne një dokument të rëndësishëm juridik. Karta e Medinës (622) e cila u përpilua nga profeti Muhammed në veti përmbante elemente shumë konstruktive dhe bazike për shoqëri. Kjo Kartë konsiderohet si kushtetuta e pare e shkruar në një vend. Në këtë Kartë garantoheshin të drejtat dhe lirit e barabarta për të gjithë qytetarët e Medinës. Me këtë dokument siguroheshin pjesëtarët e religjioneve të tjera (Hebrenjve, krishterëve, politeistëve, etj ) që në paqe te jetojnë dhe ti kryejnë të gjitha ritet e tyre fetare, pa imponim fetar nga ana e bashkësisë islame. Analizuar nga ana e drejtës kushtetuese, ky dokument përmban një institucion shumë të rëndësishëm, ku edhe në ditët e sodit ky parim gjen vështirësi edhe në zbatim por edhe në shprehje. Lirit dhe të drejtat e shprehura në këtë dokument janë një argument I fort se Islami në parimet e veta nuk aludon në imponim të dhunshëm por është për një respektim të drejtave themelore të njeriut. Deri sa kushtetuta e SHBA-ve vihet në pah si kushtetuta e pare moderne e shkruar, shumë më radhë përmendet Karta e Medinës ku unë e shoh si para ardhës dhe bazament i kartës të OKB-së për të drejtat dhe lirit e njeriut dhe si kushtetuta e pare e shkruar në botë.
Marre nga Wikipedia
Hektor12
Locus omnem
Sovraniteti i popullit në Islam
Sa i përket sovranitetit të popullit në Islam, mund të themi me përgjegjësi se është element për funksionimin e shoqërisë. Interpretimi i sovranitetit nga ana e Islamit ka një perspektiv më ndryshe. Islami konsideron se sovraniteti i takon vetëm Krijuesit por populli zë një vend të rëndësishëm , nga se për udhëheqje ai ka të drejtën më të madhe. Në Islamin burimor nuk është e pranueshme praktika e trashëgimisë të postit shtetëror. Dhe se pushteti shtetëror nuk ka të drejtën absolute. Pra bëhet një kufizim ku interesi i popullit është në qendër të veprimit dhe është obligator kryesor i strukturave shtetërore. Të gjitha këto argumentohen ne fjalimin e (hydbës) fundit të Profetit Muhamed ku porositi paraqesin themelet e të drejtave dhe dinjitetit njerëzor.
Sa i përket sovranitetit të popullit në Islam, mund të themi me përgjegjësi se është element për funksionimin e shoqërisë. Interpretimi i sovranitetit nga ana e Islamit ka një perspektiv më ndryshe. Islami konsideron se sovraniteti i takon vetëm Krijuesit por populli zë një vend të rëndësishëm , nga se për udhëheqje ai ka të drejtën më të madhe. Në Islamin burimor nuk është e pranueshme praktika e trashëgimisë të postit shtetëror. Dhe se pushteti shtetëror nuk ka të drejtën absolute. Pra bëhet një kufizim ku interesi i popullit është në qendër të veprimit dhe është obligator kryesor i strukturave shtetërore. Të gjitha këto argumentohen ne fjalimin e (hydbës) fundit të Profetit Muhamed ku porositi paraqesin themelet e të drejtave dhe dinjitetit njerëzor.
Hektor12
Locus omnem
Qeverisja e së drejtës në Islam
Qeverisja e së drejtës në Islam është një atribut teje i rëndësishëm i udhëheqjes së pushtetit shtetëror Islam. Ligjësia Islame “Sheriati“ është sistem ligjor i cili duhet të respektohet maksimalisht dhe duhet ta ketë fuqinë më të madhe ligjore. Sheriatin mund ta konsideroj edhe si akt më të lartë juridik nga se në përputhshmëri me te nxirren aktet konkrete juridike. Ai konsiston ne respektimin e ligjit, dhe konsideron të gjithë qytetarët në mënyrë të barabartë përball ligjit. Shikuar nga këndi i drejtës kushtetuese Sheriati është rend juridik i cili bënë pjesë në akte juridike të forta , ngase ai nuk ndryshohet. Islami e konsideron ate si pa te ndryshueshëm dhe panevojshmëri i plotësimit të tij sepse është ligj hyjnor, plotësisht i kompletuar.
Qeverisja e së drejtës në Islam është një atribut teje i rëndësishëm i udhëheqjes së pushtetit shtetëror Islam. Ligjësia Islame “Sheriati“ është sistem ligjor i cili duhet të respektohet maksimalisht dhe duhet ta ketë fuqinë më të madhe ligjore. Sheriatin mund ta konsideroj edhe si akt më të lartë juridik nga se në përputhshmëri me te nxirren aktet konkrete juridike. Ai konsiston ne respektimin e ligjit, dhe konsideron të gjithë qytetarët në mënyrë të barabartë përball ligjit. Shikuar nga këndi i drejtës kushtetuese Sheriati është rend juridik i cili bënë pjesë në akte juridike të forta , ngase ai nuk ndryshohet. Islami e konsideron ate si pa te ndryshueshëm dhe panevojshmëri i plotësimit të tij sepse është ligj hyjnor, plotësisht i kompletuar.
Hektor12
Locus omnem
Ndarja e pushtetit shtetëror
Ky atribut zë vend të rëndësishëm në parimin e organizimit shtetëror Islam. Duhet të ceket se gjyqësia në Islam është teje e pavarur në vendimet e saja. Gjyqësia ka të drejt duke u bazuar në parime Sheriatike , garantojnë pa anshmërinë dhe pavarësinë të gjykatave gjatë punës së tyre. Më lartë cekëm se ligji hyjnor nuk pranon ndryshime, pikërisht këtu garantohet pavarësia e organeve gjyqësore. Pushteti ekzekutiv i takon kalifit dhe qeverisë. Kalifi paraqet një figure më përgjegjësi kolektive, ai është I ngarkuar me të gjitha preokupimet shoqërore, dhe ka për detyrë zbatimin e ligjit në sferën e tij të përgjegjësisë. Qeveria po ashtu e mban përgjegjësin e zbatimit të ligjësisë dhe udhëheqjen e resoreve të caktuara.
Zgjedhjet dhe përgjegjësia politike
Në Islam parimi kryesor është respektimi i vullnetit të popullit por në konform me parimet Islame. Personat e zgjedhur duhet të janë në harmoni me vullnetin e popullit dhe se ata të gjithë kanë përgjegjësi ndaj veprimeve politike dhe vendimmarrëse. Veprimet e udhëheqjes duhet të jenë në përputhshmëri me ligjin Sheriatik që duhet ti përgjigjet parimeve parësore Islamike. Këtu mund të themi se për të ekzistuar një shtet Islam duhet të kemi kushtetutshmëri dhe legjitimitet. Islami në të vërtet nuk përmban vetëm elemente të çështjeve personale por edhe çështje sociale, kushtetuese dhe ligjore, ku rregullon spektër të gjerë shoqëror.
Ky atribut zë vend të rëndësishëm në parimin e organizimit shtetëror Islam. Duhet të ceket se gjyqësia në Islam është teje e pavarur në vendimet e saja. Gjyqësia ka të drejt duke u bazuar në parime Sheriatike , garantojnë pa anshmërinë dhe pavarësinë të gjykatave gjatë punës së tyre. Më lartë cekëm se ligji hyjnor nuk pranon ndryshime, pikërisht këtu garantohet pavarësia e organeve gjyqësore. Pushteti ekzekutiv i takon kalifit dhe qeverisë. Kalifi paraqet një figure më përgjegjësi kolektive, ai është I ngarkuar me të gjitha preokupimet shoqërore, dhe ka për detyrë zbatimin e ligjit në sferën e tij të përgjegjësisë. Qeveria po ashtu e mban përgjegjësin e zbatimit të ligjësisë dhe udhëheqjen e resoreve të caktuara.
Zgjedhjet dhe përgjegjësia politike
Në Islam parimi kryesor është respektimi i vullnetit të popullit por në konform me parimet Islame. Personat e zgjedhur duhet të janë në harmoni me vullnetin e popullit dhe se ata të gjithë kanë përgjegjësi ndaj veprimeve politike dhe vendimmarrëse. Veprimet e udhëheqjes duhet të jenë në përputhshmëri me ligjin Sheriatik që duhet ti përgjigjet parimeve parësore Islamike. Këtu mund të themi se për të ekzistuar një shtet Islam duhet të kemi kushtetutshmëri dhe legjitimitet. Islami në të vërtet nuk përmban vetëm elemente të çështjeve personale por edhe çështje sociale, kushtetuese dhe ligjore, ku rregullon spektër të gjerë shoqëror.
Hektor12
Locus omnem
Per gjitha sa kopjova dhe vura nga Wikipedia ... enciklopedia e lire lexoni dhe ne menyre te qarte gjykoni tendencen e kesaj teme ... thjesht subversive dhe paranojake ... Si i trajton feja islame ceshtjet e paresore te demokracise jane me siper ... qellimin e kesaj teme se di ... me duket si pa lidhje