Homazh për Prishtinën
Tung ju them unë
Nga ky vend që veç pret
Plotë njerëz të rinj
Që vinë e nuk shkojnë
E bëjnë çfarë të dojnë
Qytetin tim e lëndojnë</p>
A merr fund
Ky ankth e ky sulm
Që të vret kaq shumë
Apo kam faj unë
Që rrugën se gjej
Në qytetin tim
Jetim pa askënd ta udhëheqë</p>
Ref. 2x
Është e prishur, e trishtuar
Prishtina që unë kujtoj
E dënuar, gjithnjë e huaj
Pa fatin që dikush ta dojë</p>
Nuk janë më</p>
As druri ku rrinim të dy
As lumi ku vetën pamë në sy
As rruga ku kalonim ne
Jo më nuk është si dje</p>
Humbe ti, humba unë
Humbem ne, që nuk bëmë më shumë
Për këtë qytet ku asgjë nuk mbet
Në vendin e vet si dikur</p>
Ref. 2x
Është e prishur, e trishtuar
Prishtina që unë kujtoj
E dënuar, gjithnjë e huaj
Pa fatin që dikush ta dojë</p>
Asgjë më nuk mbet
Në këtë qytet
Asgjëja tash është identitet
Asgjënë e jetojmë, asgjënë e prodhojmë
Asgjë s’do ndryshoj
As kjo këngë që e këndoj</p>
Ngrihu tani
Udhëtimi ndryshoj
Nuk mund të vazhdosh
Në një gjendje si kjo
Ti mund të gjykosh
Dhe ti mund të ndëshkosh
Ata që lejuan një gjendje si kjo</p>
Ref.
Është e prishur, e trishtuar
Prishtina që unë kujtoj
E dënuar, gjithnjë e huaj
Pa fatin që dikush ta dojë</p>
Ky artikull eshte marre nga: http://www.tekste-shqip.com/?p=5043. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.tekste-shqip.com/?p=5043
Tung ju them unë
Nga ky vend që veç pret
Plotë njerëz të rinj
Që vinë e nuk shkojnë
E bëjnë çfarë të dojnë
Qytetin tim e lëndojnë</p>
A merr fund
Ky ankth e ky sulm
Që të vret kaq shumë
Apo kam faj unë
Që rrugën se gjej
Në qytetin tim
Jetim pa askënd ta udhëheqë</p>
Ref. 2x
Është e prishur, e trishtuar
Prishtina që unë kujtoj
E dënuar, gjithnjë e huaj
Pa fatin që dikush ta dojë</p>
Nuk janë më</p>
As druri ku rrinim të dy
As lumi ku vetën pamë në sy
As rruga ku kalonim ne
Jo më nuk është si dje</p>
Humbe ti, humba unë
Humbem ne, që nuk bëmë më shumë
Për këtë qytet ku asgjë nuk mbet
Në vendin e vet si dikur</p>
Ref. 2x
Është e prishur, e trishtuar
Prishtina që unë kujtoj
E dënuar, gjithnjë e huaj
Pa fatin që dikush ta dojë</p>
Asgjë më nuk mbet
Në këtë qytet
Asgjëja tash është identitet
Asgjënë e jetojmë, asgjënë e prodhojmë
Asgjë s’do ndryshoj
As kjo këngë që e këndoj</p>
Ngrihu tani
Udhëtimi ndryshoj
Nuk mund të vazhdosh
Në një gjendje si kjo
Ti mund të gjykosh
Dhe ti mund të ndëshkosh
Ata që lejuan një gjendje si kjo</p>
Ref.
Është e prishur, e trishtuar
Prishtina që unë kujtoj
E dënuar, gjithnjë e huaj
Pa fatin që dikush ta dojë</p>
Ky artikull eshte marre nga: http://www.tekste-shqip.com/?p=5043. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.tekste-shqip.com/?p=5043