HELP.... ASAP
hey... problemi qendron ketu:
kam qene e lidhur me nje person per tre vjet e gjysem (15-18 vjec) e kam pare cdo dite gjate kesaj periudhe dhe e kam dashur dhe me ka dashur me shume se cdo gje ne kete bote. Te dy kishim ndermend te mbaronim shkollen dhe martesa mbas disa vitesh ishte thjesht nje vazhdim normal i dashurise sone. Asnjehere nuk e mendoja te isha aq lucky qe te doja nje person kaq shume dhe po ky njeri te me donte ne te njejten menyre.Ne te njejten kohe kam pasur dhe nje presion shume te madh nga familja qe ta mbyllja kete lidhje para se te behej me serioze sec ishte. Mbas shume resistence nga ana ime me ne fund e mbylla si histori ( me shume qe familja te me linte te qete). Per disa kohe mendova qe ishte e mundur to move on por me vone e kuptova qe kjo ishte vetem nje mekanizem qe te genjeja veten dhe mos ti ndjeja aq shume dhimbjen. Mbasi u ndame (arsyeja nga ana ime ishte qe te shifja boten pa te sepse isha lidhur shume e vogel bla bla bla.) por arsyeja e vertet ishte familja. Familja ime jo se kishte ndonje urrejte te madhe po thjesht mendonte qe une mund te gjej nje person me te mire dhe qe eshte keq qe une te martohem me lidhjen e pare serioze qe kam patur. Kur u ndam ky djal u mundua shume qe te luftonte dhe ta mbante kete relationship ( 3 muaj te tere duke pere perpjekje por sigurisht nga ana ime une isha e vendosur qe duhet ta mbyll kete muhabet n.q.se dua qe familja ime te jete e qete). Mbas shume perpjekjesh nga ana e tij me ne fund u dorzua pak dhe mbas 4 muajsh doli me nje vjaze tjeter. Kur une e morra vesh ( te them te drejten ndihesha aq e sigurt sa qe nuk mendoja qe ky do dilte kaq shpejt me nje person tjeter) dhe fillova ta kuptoja gabimin tim dhe te mundohesha te afrohesha. Tani kane kaluar 8 muaj qe ai eshte me kete gocen tjeter dhe megjithse me jep shpresa qe ne nje dite do jemi bashke, refuzon ta leje kete tjetren sepse kjo eshte e pafajshme ne kete histori. Une vazhdoj dhe pres mundohem ti afrohem por sa kalon koha behet dhe me e veshtire sepse ai megjitheese me jep shpresa te medha (dhe mua me duket sikur me do akoma por eshte shume hurt nga ca une kam bere) vazhdon te jete me ate tjetren. Une kam 7 muaj qe mundohem dhe i tregoj ndenjat e mia. Ju lutem mendimet tuaja duhet te vazhdoj te kem durim me shpresen qe ai do ndahet me ate nje dite( sepse me ka thene qe me ate nuk eshte gje serioze si martese p.sh.) apo mos humb me kohe sepse po vras veten time kot megjithse e dua dhe jam e sigurt sikur ai te jepte a second chance we would be soooooooooooo happy.
P.s. sorry per kete msg kaq te gjate /pf/images/graemlins/frown.gif
hey... problemi qendron ketu:
kam qene e lidhur me nje person per tre vjet e gjysem (15-18 vjec) e kam pare cdo dite gjate kesaj periudhe dhe e kam dashur dhe me ka dashur me shume se cdo gje ne kete bote. Te dy kishim ndermend te mbaronim shkollen dhe martesa mbas disa vitesh ishte thjesht nje vazhdim normal i dashurise sone. Asnjehere nuk e mendoja te isha aq lucky qe te doja nje person kaq shume dhe po ky njeri te me donte ne te njejten menyre.Ne te njejten kohe kam pasur dhe nje presion shume te madh nga familja qe ta mbyllja kete lidhje para se te behej me serioze sec ishte. Mbas shume resistence nga ana ime me ne fund e mbylla si histori ( me shume qe familja te me linte te qete). Per disa kohe mendova qe ishte e mundur to move on por me vone e kuptova qe kjo ishte vetem nje mekanizem qe te genjeja veten dhe mos ti ndjeja aq shume dhimbjen. Mbasi u ndame (arsyeja nga ana ime ishte qe te shifja boten pa te sepse isha lidhur shume e vogel bla bla bla.) por arsyeja e vertet ishte familja. Familja ime jo se kishte ndonje urrejte te madhe po thjesht mendonte qe une mund te gjej nje person me te mire dhe qe eshte keq qe une te martohem me lidhjen e pare serioze qe kam patur. Kur u ndam ky djal u mundua shume qe te luftonte dhe ta mbante kete relationship ( 3 muaj te tere duke pere perpjekje por sigurisht nga ana ime une isha e vendosur qe duhet ta mbyll kete muhabet n.q.se dua qe familja ime te jete e qete). Mbas shume perpjekjesh nga ana e tij me ne fund u dorzua pak dhe mbas 4 muajsh doli me nje vjaze tjeter. Kur une e morra vesh ( te them te drejten ndihesha aq e sigurt sa qe nuk mendoja qe ky do dilte kaq shpejt me nje person tjeter) dhe fillova ta kuptoja gabimin tim dhe te mundohesha te afrohesha. Tani kane kaluar 8 muaj qe ai eshte me kete gocen tjeter dhe megjithse me jep shpresa qe ne nje dite do jemi bashke, refuzon ta leje kete tjetren sepse kjo eshte e pafajshme ne kete histori. Une vazhdoj dhe pres mundohem ti afrohem por sa kalon koha behet dhe me e veshtire sepse ai megjitheese me jep shpresa te medha (dhe mua me duket sikur me do akoma por eshte shume hurt nga ca une kam bere) vazhdon te jete me ate tjetren. Une kam 7 muaj qe mundohem dhe i tregoj ndenjat e mia. Ju lutem mendimet tuaja duhet te vazhdoj te kem durim me shpresen qe ai do ndahet me ate nje dite( sepse me ka thene qe me ate nuk eshte gje serioze si martese p.sh.) apo mos humb me kohe sepse po vras veten time kot megjithse e dua dhe jam e sigurt sikur ai te jepte a second chance we would be soooooooooooo happy.
P.s. sorry per kete msg kaq te gjate /pf/images/graemlins/frown.gif
tani une kam 6-7 muaj qe e pres dhe te them te drejten ky me ka thene goxha shprese ( per arsye se e dashura e ketij do ikte jashte kontinentit per 3-4 muaj dhe une shpresova qe keshte keto to beheshin me cold) ajo ka 1 muaj qe ka ikur dhe gjate kesaj periudhe ky eshte sjell si zakonisht ( pervec deklaratave te rastit te dashurise qe i bente edhe kur ajo ishte ketu). meqe llogjike ishte qe ky te konsideronte qe te kthehej kur ajo te ikte edhe une prita per 6-7 muaj por tani pritja qe ai kerkon eshte deri ne shtator!!!!!! une e di qe kam bere gabim por a eshte normale une te vazhdoj te pres deri ne shtator kur ai po nderton dicka me nje person tjeter plus lajmi i fundit qe zbulova eshte qe ky ka ikur ti bej nje vizite kesaj ne kontinentin tjeter