Gabimet e pafalshme të negociatorëve shqiptarë
Reagimet e ish-ushtarakëve, historianëve dhe zyrtarëve: Sa do t’i kushtojë vendit marrëveshja?</p>
Veron Sadiraj, ekspert i problemeve juridike për transportin detar – tregtar, në një analizë për gazetën “Shekulli”, të pak ditëve më parë u shpreh se Marrëveshja për delimitimin e ujërave detare mes Shqipërisë dhe Greqisë ka bërë një interpretim të gabuar me Konventën e Detit të vitit 1982.</p>
Ish-punonjës i Flotës Detare Tregtare prej mëse 30 vjetësh e kapiten i lundrimeve të largëta, Sadiraj thotë, duke komentuar rastin e Gjirit të Sarandës se pretendimi që gjiri i Sarandës fillon nga kepi Denta në jug dhe kepi Paladha në veriperëndim, nuk i përgjigjet realitetit. “Ai konfigurim është radë e portit-limani i Sarandës me radën dhe jo gjiri i Sarandës.</p>
Gjiri i Sarandës është prej vijës bazë të drejtë që fillon prej Kepit të Qefalit deri te Kepi i Butrintit, duke u konsideruar ujëra të brendshme, ujërat përtej kësaj vije deri te vija e bregdetit tonë, ku shteti shqiptar ushtron sovranitet ekskluziv në këto ujëra.</p>
Mirëpo e Drejta Ndërkombëtare si dhe në vështrim të nenit 10 të Konventës së re, pranon që të trajtohen si ujëra të brendshme edhe ujërat e atyre gjireve detare, hyrja e të cilave është më e gjerë se sa dyfishi i ujërave territoriale, me kusht që shteti bregdetar të ketë ushtruar kontroll mbi këto ujëra gjatë një periudhë të konsiderueshme historike”,- shprehet ai duke marrë edhe shembuj të huaj.</p>
Sipas tij devijimi nga vija ndarëse reale e kufirit ujor të Shqipërisë në pjesën veriore të Ngushticës së Korfuzit e kryesisht në Gjirin e Sarandës dhe në pjesën më të ngushtë të saj dallohet qartë kur krahason ndarjen e re sipas koordinatave gjeografike të marrëveshjes për kufirin detar me Greqinë me hartën e lundrimit, botim anglez të përdorur nga luftanijet britanike në 22 Tetor 1946, duke lundruar nëpër ngushticën e Korfuzit, me kurs për në veri afër bregdetit shqiptar, në vijë të Sarandës, ku është tërhequr kufiri detar me vijë të ndërprerë, duke filluar nga ishulli Togo, në drejtim të piramidës 79, duke vazhduar në ngushticë në distancë të baraslarguar nga dy brigjet, pastaj kthehet në kurs travers kepit Barbaro të Korfuzit, duke iu afruar fenerit Peristeri, duke lënë paksa në lindje shkëmbin Barketa (Psillos).</p>
“Kjo vijë duhet të ndiqte mesin e ngushticës duke qenë në çdo pikë të vet e baraslarguar nga brigjet ballë për ballë. Mbi këtë bazë qoftë Shqipëria e Greqia, përcaktuan në mënyrë të pavarur vijën e kufirit ujor, vijë që në thelb ishte e njëjtë dhe u njoh e u respektua nga të dy palët deri në ditët tona. Sqaroj, se shkëmbi Barketa nuk u llogarit asnjëherë si element ndikues në heqjen e vijës ndarëse.</p>
U zgjata pak me këto përcaktime, sepse shpesh në media krijohej mendimi se: “Nuk kemi pasur kufi detar mes Shqipërisë dhe Greqisë”. Pra kufiri detar ka qenë prej vitesh dhe është respektuar nga palët, kurse marrëveshja për kufirin do të ligjëronte praktikën e njohjes së vijës së kufirit në ngushticën e Korfuzit.</p>
Pse ka qenë kufiri detar mes Shqipërisë dhe Greqisë? Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë në vendimin e saj dt. 15.12.1949 për incidentin e Korfuzit ka pranuar se Britania e Madhe me anijet e saj me dt. 12-13 nëntor 1946 ka dhunuar sovranitetin e RPSH. Kjo Gjykatë administroi si prova hartat e lundrimit me ditarët e lundrimit”,- thotë avokati Sadiraj.</p>
Arben Puto</p>
Historiani i mirënjohur shqiptar, Arben Puto, i ka bërë thirrje Kuvendit të Shqipërisë që të mos e ratifikojë marrëveshjen Shqipëri-Greqi për përcaktimin e kufirit detar mes dy vendeve. “Kjo është shkelje e hapur e sovranitetit territorial të Shqipërisë”,- është shprehur profesor Puto, duke përsëritur qëndrimin e tij kundër marrëveshjes.</p>
Ai bëri thirrje që studimi të shihet edhe një herë me shumë seriozitet, sepse ka probleme të shumta: “Aprovimi nga Komisioni Parlamentar i Ligjeve i kësaj marrëveshjeje, është shumë i nxituar dhe mendimet e specialistëve e bëjnë të domosdoshëm rishikimin e saj, sepse ajo është në dëm të sovranitetit territorial të Republikës së Shqipërisë dhe nuk duhet të ratifikohet nga Parlamenti.</p>
Këtu preken edhe interesat e Italisë, sepse hyn midis këtij shteti dhe Shqipërisë dhe kjo ka të bëjë direkt me sigurinë e dy shteteve”. Puto u bën thirrje institucioneve shqiptare dhe deputetëve të të gjithë krahëve që të mos e ratifikojnë marrëveshjen me Greqinë.</p>
Pajtim Bello</p>
“Kjo zonë e territorit detar që diskutohet në media dhe përfshihet në marrëveshje është një zonë strategjike përsa i përket pikëpamjeve dhe zhvillimeve energjetike në Ballkan dhe Evropë”. Ish-zëvendësministri i Energjetikës, Pajtim Bello, ka sqaruar atë çka do të fitonte fqinji ynë jugor dhe do të humbiste Shqipëria, nëse marrëveshja për kufijtë detarë do të ratifikohej në Parlament.</p>
Ai u kthehet bisedimeve të viteve më parë, të cilat mbetën pasi palët nuk ranë dakord, sepse Shqipëria do të humbiste shumë shumë, aq sa do të humbiste nëse marrëveshja ratifikohet.</p>
Sipas tij kjo zonë e territorit detar që diskutohet në media dhe përfshihet në marrëveshje është një zonë strategjike përsa i përket pikëpamjeve dhe zhvillimeve energjetike në Ballkan dhe Evropë.</p>
“Në këndvështrimin e politikave energjetike shohim se të gjitha projektet që lidhen me transportimin e gazit natyror nga Lindja në Perëndim, e konkretisht nga vendet e Kaukazit drejt Italisë dhe Evropës Perëndimore, tentojnë kalimin nëpërmjet vijës bregdetare shqiptare dhe kanalit të Otrantos.</p>
Në këtë kuadër është edhe një projekt që zhvillohet nga tre shtete: Turqi-Greqi-Itali. Në këtë projekt të mbështetur edhe nga Bashkimi Evropian, para vitit 2005, qeveria jonë e atëhershme ka kërkuar që Shqipëria të bëhet pjesë e transportimit të gazit natyror prej Turqisë drejt Italisë”.</p>
Sipas tij, “Thembra e Akilit”, e këtij projekti ka qenë kalimi i tubacionit në cektinën detare të po asaj zone, që po diskutohet sot se i është kaluar shtetit grek para disa muajve, me anë të një marrëveshje mes ekzekutivëve të dy vendeve. Pikërisht, për kalimin mbi këtë vijë janë zhvilluar debate mes palës sonë dhe asaj greke në atë periudhë. Kjo pasi kemi kërkuar që gazësjellësi të kalojë në luginën e Vjosës, duke shkurtuar gjatësinë e linjës tokë-ajër”,- u shpreh ai.</p>
Sipas z. Bello nëse tubacionet e transportimit të gazit apo linjat e transmisionit të energjive të tjera nuk kalojnë në vendin tonë, atëherë humbasim të ardhura vjetore nga tranziti. “Nëse tubacioni transportues i gazit do të kalonte në vendin tonë, Shqipëria mund të furnizohej me një sasi të qëndrueshme vjetore.</p>
Kështu që mund të kishte gaz të mjaftueshëm edhe për të prodhuar energji apo për ta shfrytëzuar në fushën e industrisë. Tjetër përfitim madhor që humbet vendi ynë është ajo se ne nuk do të jemi më anëtarë në vendimmarrjet e politikave energjetike. Si pasojë, do të jemi të detyruar të blejmë gazin apo energjinë, gjithmonë nga vendet e tjera dhe në sasi të limituara”.(Shekulli)</p>
Ky artikull eshte marre nga: http://www.albaniasite.net/?p=25794. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.albaniasite.net/?p=25794
Reagimet e ish-ushtarakëve, historianëve dhe zyrtarëve: Sa do t’i kushtojë vendit marrëveshja?</p>
Veron Sadiraj, ekspert i problemeve juridike për transportin detar – tregtar, në një analizë për gazetën “Shekulli”, të pak ditëve më parë u shpreh se Marrëveshja për delimitimin e ujërave detare mes Shqipërisë dhe Greqisë ka bërë një interpretim të gabuar me Konventën e Detit të vitit 1982.</p>
Ish-punonjës i Flotës Detare Tregtare prej mëse 30 vjetësh e kapiten i lundrimeve të largëta, Sadiraj thotë, duke komentuar rastin e Gjirit të Sarandës se pretendimi që gjiri i Sarandës fillon nga kepi Denta në jug dhe kepi Paladha në veriperëndim, nuk i përgjigjet realitetit. “Ai konfigurim është radë e portit-limani i Sarandës me radën dhe jo gjiri i Sarandës.</p>
Gjiri i Sarandës është prej vijës bazë të drejtë që fillon prej Kepit të Qefalit deri te Kepi i Butrintit, duke u konsideruar ujëra të brendshme, ujërat përtej kësaj vije deri te vija e bregdetit tonë, ku shteti shqiptar ushtron sovranitet ekskluziv në këto ujëra.</p>
Mirëpo e Drejta Ndërkombëtare si dhe në vështrim të nenit 10 të Konventës së re, pranon që të trajtohen si ujëra të brendshme edhe ujërat e atyre gjireve detare, hyrja e të cilave është më e gjerë se sa dyfishi i ujërave territoriale, me kusht që shteti bregdetar të ketë ushtruar kontroll mbi këto ujëra gjatë një periudhë të konsiderueshme historike”,- shprehet ai duke marrë edhe shembuj të huaj.</p>
Sipas tij devijimi nga vija ndarëse reale e kufirit ujor të Shqipërisë në pjesën veriore të Ngushticës së Korfuzit e kryesisht në Gjirin e Sarandës dhe në pjesën më të ngushtë të saj dallohet qartë kur krahason ndarjen e re sipas koordinatave gjeografike të marrëveshjes për kufirin detar me Greqinë me hartën e lundrimit, botim anglez të përdorur nga luftanijet britanike në 22 Tetor 1946, duke lundruar nëpër ngushticën e Korfuzit, me kurs për në veri afër bregdetit shqiptar, në vijë të Sarandës, ku është tërhequr kufiri detar me vijë të ndërprerë, duke filluar nga ishulli Togo, në drejtim të piramidës 79, duke vazhduar në ngushticë në distancë të baraslarguar nga dy brigjet, pastaj kthehet në kurs travers kepit Barbaro të Korfuzit, duke iu afruar fenerit Peristeri, duke lënë paksa në lindje shkëmbin Barketa (Psillos).</p>
“Kjo vijë duhet të ndiqte mesin e ngushticës duke qenë në çdo pikë të vet e baraslarguar nga brigjet ballë për ballë. Mbi këtë bazë qoftë Shqipëria e Greqia, përcaktuan në mënyrë të pavarur vijën e kufirit ujor, vijë që në thelb ishte e njëjtë dhe u njoh e u respektua nga të dy palët deri në ditët tona. Sqaroj, se shkëmbi Barketa nuk u llogarit asnjëherë si element ndikues në heqjen e vijës ndarëse.</p>
U zgjata pak me këto përcaktime, sepse shpesh në media krijohej mendimi se: “Nuk kemi pasur kufi detar mes Shqipërisë dhe Greqisë”. Pra kufiri detar ka qenë prej vitesh dhe është respektuar nga palët, kurse marrëveshja për kufirin do të ligjëronte praktikën e njohjes së vijës së kufirit në ngushticën e Korfuzit.</p>
Pse ka qenë kufiri detar mes Shqipërisë dhe Greqisë? Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë në vendimin e saj dt. 15.12.1949 për incidentin e Korfuzit ka pranuar se Britania e Madhe me anijet e saj me dt. 12-13 nëntor 1946 ka dhunuar sovranitetin e RPSH. Kjo Gjykatë administroi si prova hartat e lundrimit me ditarët e lundrimit”,- thotë avokati Sadiraj.</p>
Arben Puto</p>
Historiani i mirënjohur shqiptar, Arben Puto, i ka bërë thirrje Kuvendit të Shqipërisë që të mos e ratifikojë marrëveshjen Shqipëri-Greqi për përcaktimin e kufirit detar mes dy vendeve. “Kjo është shkelje e hapur e sovranitetit territorial të Shqipërisë”,- është shprehur profesor Puto, duke përsëritur qëndrimin e tij kundër marrëveshjes.</p>
Ai bëri thirrje që studimi të shihet edhe një herë me shumë seriozitet, sepse ka probleme të shumta: “Aprovimi nga Komisioni Parlamentar i Ligjeve i kësaj marrëveshjeje, është shumë i nxituar dhe mendimet e specialistëve e bëjnë të domosdoshëm rishikimin e saj, sepse ajo është në dëm të sovranitetit territorial të Republikës së Shqipërisë dhe nuk duhet të ratifikohet nga Parlamenti.</p>
Këtu preken edhe interesat e Italisë, sepse hyn midis këtij shteti dhe Shqipërisë dhe kjo ka të bëjë direkt me sigurinë e dy shteteve”. Puto u bën thirrje institucioneve shqiptare dhe deputetëve të të gjithë krahëve që të mos e ratifikojnë marrëveshjen me Greqinë.</p>
Pajtim Bello</p>
“Kjo zonë e territorit detar që diskutohet në media dhe përfshihet në marrëveshje është një zonë strategjike përsa i përket pikëpamjeve dhe zhvillimeve energjetike në Ballkan dhe Evropë”. Ish-zëvendësministri i Energjetikës, Pajtim Bello, ka sqaruar atë çka do të fitonte fqinji ynë jugor dhe do të humbiste Shqipëria, nëse marrëveshja për kufijtë detarë do të ratifikohej në Parlament.</p>
Ai u kthehet bisedimeve të viteve më parë, të cilat mbetën pasi palët nuk ranë dakord, sepse Shqipëria do të humbiste shumë shumë, aq sa do të humbiste nëse marrëveshja ratifikohet.</p>
Sipas tij kjo zonë e territorit detar që diskutohet në media dhe përfshihet në marrëveshje është një zonë strategjike përsa i përket pikëpamjeve dhe zhvillimeve energjetike në Ballkan dhe Evropë.</p>
“Në këndvështrimin e politikave energjetike shohim se të gjitha projektet që lidhen me transportimin e gazit natyror nga Lindja në Perëndim, e konkretisht nga vendet e Kaukazit drejt Italisë dhe Evropës Perëndimore, tentojnë kalimin nëpërmjet vijës bregdetare shqiptare dhe kanalit të Otrantos.</p>
Në këtë kuadër është edhe një projekt që zhvillohet nga tre shtete: Turqi-Greqi-Itali. Në këtë projekt të mbështetur edhe nga Bashkimi Evropian, para vitit 2005, qeveria jonë e atëhershme ka kërkuar që Shqipëria të bëhet pjesë e transportimit të gazit natyror prej Turqisë drejt Italisë”.</p>
Sipas tij, “Thembra e Akilit”, e këtij projekti ka qenë kalimi i tubacionit në cektinën detare të po asaj zone, që po diskutohet sot se i është kaluar shtetit grek para disa muajve, me anë të një marrëveshje mes ekzekutivëve të dy vendeve. Pikërisht, për kalimin mbi këtë vijë janë zhvilluar debate mes palës sonë dhe asaj greke në atë periudhë. Kjo pasi kemi kërkuar që gazësjellësi të kalojë në luginën e Vjosës, duke shkurtuar gjatësinë e linjës tokë-ajër”,- u shpreh ai.</p>
Sipas z. Bello nëse tubacionet e transportimit të gazit apo linjat e transmisionit të energjive të tjera nuk kalojnë në vendin tonë, atëherë humbasim të ardhura vjetore nga tranziti. “Nëse tubacioni transportues i gazit do të kalonte në vendin tonë, Shqipëria mund të furnizohej me një sasi të qëndrueshme vjetore.</p>
Kështu që mund të kishte gaz të mjaftueshëm edhe për të prodhuar energji apo për ta shfrytëzuar në fushën e industrisë. Tjetër përfitim madhor që humbet vendi ynë është ajo se ne nuk do të jemi më anëtarë në vendimmarrjet e politikave energjetike. Si pasojë, do të jemi të detyruar të blejmë gazin apo energjinë, gjithmonë nga vendet e tjera dhe në sasi të limituara”.(Shekulli)</p>
Ky artikull eshte marre nga: http://www.albaniasite.net/?p=25794. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.albaniasite.net/?p=25794