Fund vit...
U lodha...
U ngrita qe heret ne mengjes, nuk e di perse as vete kaq heret. Isha pushim, nje nate me perpara kish ndenjur deri vone...po hanja darken e Thanksgiving alla shqiptarce, me duket se americanet e bejne dreke! Normalisht duhet te isha ne gjume deri nga ora 11-12, dje u ngrita shpejt thua se me duhej te shkonja ne shkolle...ahhh po tani me kujtohem i kisha premtuar nje grupi miqsh qe do dilnja me to ne pazar, vallahi paska shume ulje cmimesh...pffff!
Teksa afrohesha per nga dollapi duart me shkuan ne kremastaret e rreshtit me pantallona e golfe te zinje, ne fakt nuk kisha shume mundesi te zgjidhnja, majtas djathtas syte mu zune te zeze, dhe ndonje shperlarje tjeter ngjyre qe i afrohej po te zezes. U vesha me pertese, cte bej qe e kam zakon te mbaj fjalen, po te ishte per mua do isha kthyer serisht ne rremujen qe perben krevatin tim. E ndjeva qe ishte ftohte, e te ftotin se duroj dot dhe pse e pelqej shume. Vesha xhaketen, cizmet, morra canten dhe dola...
Ndjeva bulzat nga vesa e mengjesit te me shkisnin pergjate dritareve te kallangjosura te makines, e kam humbur kujtesen e heres se fundit qe e pastrova kete te shkrete. Kam nevoje per pak ajer te ftohte, tani ndihem me mire, me ne fund dhe hundet mu liruan nga ushtaret e gripit te fundit qe me takoi te jetonja deri para nje jave. Megjithse veshin e djathte ende e ndjej si te bllokuar, skisha degjuar ndonjehere grip qe te te sillte dhimbje ne vesh...
Tani me pelqen, rruge me makina, nje xhan gjysem i hapur nga ku me duket se marr fryme jete, nje CD e bere vete me te shkrojtura te kuqe siper qe me kujton mijra vegime, une dhe e zeza ime...sme duhet gje tjeter!
Sa e here e kam degjuar te me thone qe sjemi te persosur. E per kete nuk te duhet me shume se sa dy pare emnd dhe nje vezhgim per rreth per ta kuptuar. Ne jemi forca njerezore qe shtyjme, groposim, vjellim vrer per njeri tjetrin, qajme qeshim, luajme, kercejme, here here dhe kendojme (sidomos une dhe zeri im qe nuk lidh dot dy nota bashke), vrasim me thika, shpata, pushke cte na dali perpara, ecim, vrapojme, veshtrojme...me mire te fus ketu cdo lloj foljeje qe mund te permbaje fjalori i gjuhes shqiper, keshtu me duket pak me e plote.
A mund te kesh ndonjehere sadisfaksion te plote, lumturi te plote? I bej keto pyetje vetes dhe me duket sikur jam duke lexuar tema ne forumin e filozofise se alborumit, nga ato shprehjet dhe menyrat e te menduarit shabllo (dyshoj ne kjo te jete fjale e vertet) qe i gjen kudo dhe te duhet ti degjodh dhe lexosh per te 100000000 e hereve ne jeten tende.
Ndoshta jemi shume te zene e te preokupuar me gjera te tjera per te kuptuar se cfare na mungon vertet. Cilat jane arsyet (dola perseri tek forumi i filozofive)? Jeto, vdis dhe ushqe token me eshtart e trupit tend. Nuk eshte asgje me shume se sa nje cikel i pashmangshem dhe i kushtueshem.
"Persete" i kam perhere ne mendje e me kalerojne palosjet e mendimit mijra here ne dite, pertej shqises se shijimit, ay ku mund ti mberthej dhe ti shrtrydh me forcen qe me lejojne buzet.
Thone te jemi ne 2002, dhe ketij te shkreti po i vjen fundi...E kam qef, e kam qef motin e ftohte, dritat e kuqe qe fillojne te shtohen neper qytet , bredhat e stolisur per krishlindje. Ja dhe nje fundvit tjeter, nje kapitull i hedhur pas kraheve, dashuri, zhgenjime dhe urrejtje varrosen bashke me te. Jam gati te pres nje janar te ri, edhe pse jam me shume se sa e coroditur dhe e shperfytyruar ne jeten time. Si gjithmone gjysma e vitit do me shkoje duke shenuar ne ndonje flete te shkrojtur 2002, ne vend te 2003, aty nga qershori kupton vertet qe jeton 2003 dhe fillon te mendosh dhe te jetosh me parimet e tij per te arrire ne nje fund vit tjeter. Ste duket ndonjehere qe evolojme ne rrathe te cilet i kemi pershkuar mijra here me pare si ne kete jete ashtu sikurse ne ndonje tjeter...
Harrova tju them se mberrita ne destinacion. Me perpara mu desh te benja nje ndalese te pashmangshme ne nje kafene...Me pas u takova me miqte qe kishin filluar te turfullonin e te kercisnin dhembet nga vonesa ime. Hyr ne nje dyqan dil nga nje tjeter, as vete se di perse ndinja ate cmendur. Bleva vetem nje pale pantallona ne nje dyqan, as nuk i provova dhe as nuk i pashe cmimin sa e kishin, kjo jo per arsye se letrat e kreditit i kam te fryra por per mungese interesi dhe neglizhimi. I bleva thjeshte per ti treguar vetes se ato 3-4 ore te shpenzuara ne mapo nuk me dolen huq, te pakten bleva nje pale pantallona.
U lodha...duke ecur verdalle mbi te njejten siperfaqe, me cizmet me taka qe po me vinte ti heq e ti marr per dore, ndoshta me mire keshtu. Shoh se si turma njerzish jane ngarkuar me canta gati sa une ne kembe dhe drejtohen serisht neper te tjera dyqane. Bejne pazaret e festave, dhe une si to kam nje liste te gjate per te cilet me duhet te ble nga nje dhurate, preferoj mos ta bej sot, e kam trurin te ngarkuar, me dhembin mendimet. Valle ne deri cfare pike te komercializimit do te cohen festa te tilla?
(jam gati te fshij gjith cfare shkrojta, keshtu qe po e nderpres ketu...)
U lodha...
U ngrita qe heret ne mengjes, nuk e di perse as vete kaq heret. Isha pushim, nje nate me perpara kish ndenjur deri vone...po hanja darken e Thanksgiving alla shqiptarce, me duket se americanet e bejne dreke! Normalisht duhet te isha ne gjume deri nga ora 11-12, dje u ngrita shpejt thua se me duhej te shkonja ne shkolle...ahhh po tani me kujtohem i kisha premtuar nje grupi miqsh qe do dilnja me to ne pazar, vallahi paska shume ulje cmimesh...pffff!
Teksa afrohesha per nga dollapi duart me shkuan ne kremastaret e rreshtit me pantallona e golfe te zinje, ne fakt nuk kisha shume mundesi te zgjidhnja, majtas djathtas syte mu zune te zeze, dhe ndonje shperlarje tjeter ngjyre qe i afrohej po te zezes. U vesha me pertese, cte bej qe e kam zakon te mbaj fjalen, po te ishte per mua do isha kthyer serisht ne rremujen qe perben krevatin tim. E ndjeva qe ishte ftohte, e te ftotin se duroj dot dhe pse e pelqej shume. Vesha xhaketen, cizmet, morra canten dhe dola...
Ndjeva bulzat nga vesa e mengjesit te me shkisnin pergjate dritareve te kallangjosura te makines, e kam humbur kujtesen e heres se fundit qe e pastrova kete te shkrete. Kam nevoje per pak ajer te ftohte, tani ndihem me mire, me ne fund dhe hundet mu liruan nga ushtaret e gripit te fundit qe me takoi te jetonja deri para nje jave. Megjithse veshin e djathte ende e ndjej si te bllokuar, skisha degjuar ndonjehere grip qe te te sillte dhimbje ne vesh...
Tani me pelqen, rruge me makina, nje xhan gjysem i hapur nga ku me duket se marr fryme jete, nje CD e bere vete me te shkrojtura te kuqe siper qe me kujton mijra vegime, une dhe e zeza ime...sme duhet gje tjeter!
Sa e here e kam degjuar te me thone qe sjemi te persosur. E per kete nuk te duhet me shume se sa dy pare emnd dhe nje vezhgim per rreth per ta kuptuar. Ne jemi forca njerezore qe shtyjme, groposim, vjellim vrer per njeri tjetrin, qajme qeshim, luajme, kercejme, here here dhe kendojme (sidomos une dhe zeri im qe nuk lidh dot dy nota bashke), vrasim me thika, shpata, pushke cte na dali perpara, ecim, vrapojme, veshtrojme...me mire te fus ketu cdo lloj foljeje qe mund te permbaje fjalori i gjuhes shqiper, keshtu me duket pak me e plote.
A mund te kesh ndonjehere sadisfaksion te plote, lumturi te plote? I bej keto pyetje vetes dhe me duket sikur jam duke lexuar tema ne forumin e filozofise se alborumit, nga ato shprehjet dhe menyrat e te menduarit shabllo (dyshoj ne kjo te jete fjale e vertet) qe i gjen kudo dhe te duhet ti degjodh dhe lexosh per te 100000000 e hereve ne jeten tende.
Ndoshta jemi shume te zene e te preokupuar me gjera te tjera per te kuptuar se cfare na mungon vertet. Cilat jane arsyet (dola perseri tek forumi i filozofive)? Jeto, vdis dhe ushqe token me eshtart e trupit tend. Nuk eshte asgje me shume se sa nje cikel i pashmangshem dhe i kushtueshem.
"Persete" i kam perhere ne mendje e me kalerojne palosjet e mendimit mijra here ne dite, pertej shqises se shijimit, ay ku mund ti mberthej dhe ti shrtrydh me forcen qe me lejojne buzet.
Thone te jemi ne 2002, dhe ketij te shkreti po i vjen fundi...E kam qef, e kam qef motin e ftohte, dritat e kuqe qe fillojne te shtohen neper qytet , bredhat e stolisur per krishlindje. Ja dhe nje fundvit tjeter, nje kapitull i hedhur pas kraheve, dashuri, zhgenjime dhe urrejtje varrosen bashke me te. Jam gati te pres nje janar te ri, edhe pse jam me shume se sa e coroditur dhe e shperfytyruar ne jeten time. Si gjithmone gjysma e vitit do me shkoje duke shenuar ne ndonje flete te shkrojtur 2002, ne vend te 2003, aty nga qershori kupton vertet qe jeton 2003 dhe fillon te mendosh dhe te jetosh me parimet e tij per te arrire ne nje fund vit tjeter. Ste duket ndonjehere qe evolojme ne rrathe te cilet i kemi pershkuar mijra here me pare si ne kete jete ashtu sikurse ne ndonje tjeter...
Harrova tju them se mberrita ne destinacion. Me perpara mu desh te benja nje ndalese te pashmangshme ne nje kafene...Me pas u takova me miqte qe kishin filluar te turfullonin e te kercisnin dhembet nga vonesa ime. Hyr ne nje dyqan dil nga nje tjeter, as vete se di perse ndinja ate cmendur. Bleva vetem nje pale pantallona ne nje dyqan, as nuk i provova dhe as nuk i pashe cmimin sa e kishin, kjo jo per arsye se letrat e kreditit i kam te fryra por per mungese interesi dhe neglizhimi. I bleva thjeshte per ti treguar vetes se ato 3-4 ore te shpenzuara ne mapo nuk me dolen huq, te pakten bleva nje pale pantallona.
U lodha...duke ecur verdalle mbi te njejten siperfaqe, me cizmet me taka qe po me vinte ti heq e ti marr per dore, ndoshta me mire keshtu. Shoh se si turma njerzish jane ngarkuar me canta gati sa une ne kembe dhe drejtohen serisht neper te tjera dyqane. Bejne pazaret e festave, dhe une si to kam nje liste te gjate per te cilet me duhet te ble nga nje dhurate, preferoj mos ta bej sot, e kam trurin te ngarkuar, me dhembin mendimet. Valle ne deri cfare pike te komercializimit do te cohen festa te tilla?
(jam gati te fshij gjith cfare shkrojta, keshtu qe po e nderpres ketu...)
/pf/images/graemlins/laugh.gif
