Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

Nje familje nga Durresi shiten djalin e tyre tre vjecar per nje televizor. Fatmira Bonjaku dhe burri i saj kishin planifiukuar edhe te shisnin gocen e tyre e posalindur. I shoqi i Fatmiras tani ndodhet ne burg i akuzuar per shitjen e djalit. Rreth 6000 femije jane derguar jashte Shqiperise per te lypur ose per prostitucion.

 

[TranofiljA]

Re: Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

Fatmira Bonjaku and a son, Hekuran, with the television from an Italian who bought another of her sons.


...e c'te kushton te krijosh nje femije e pastaj ta shnderrosh ne nje lavatrice, ose frigorifer, ose...thua kane satelit kta per TV-ne e ri???

Deri ku mund ti gjykojme ne keto veprime, kur prindi pretendon se e ben per te miren e femijes, per ti dhene nje shans ne jete...nje shans qe ata vete nuk mund t'ja ofrojne kurre.

Thone qe varferia i shtyn njerezit ne keto gjera

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

For Albanians, It's Come to This: A Son for a TV
By NICHOLAS WOOD

Published: November 13, 2003


DURRES, Albania, Nov. 11 — Fatmira Bonjaku's husband is in jail, accused by the police of selling their 3-year-old son to an Italian man in return for the television set that six other children watch in the family's dimly lighted room. The police also say her husband had plans to sell their newest born, whom she is breast feeding.
Mrs. Bonjaku, interviewed at her family's two-room shack on the outskirts of this port city, denied that she intended to sell her newborn but admitted trading her son, Orazio, thinking the Italian man "would provide a good life."
Over the past 12 years, since the collapse of Stalinism here, a substantial trade in children has established itself in Albania, Europe's most impoverished and long most isolated country.
No one has exact figures for the number of children involved, but the government estimates that 6,000 children have been sent abroad for use in begging and prostitution rackets, or in some cases sold to Western couples for adoption.
A vast majority come from the Jevgjit community, a group of some 300,000 Albanian-speaking Gypsies, or Roma, who have fared even more poorly than most.
Albania's anti-trafficking police estimate that more than 1,000 children are currently in Greece, working mainly as beggars. One or two Albanian minors are arrested every day on Albania's border with northern Greece and sent home, the Swiss charity, Terre des Hommes, reported this year, citing the head of the police's juvenile department in Salonika in northern Greece.
The trafficking is part of a larger trade in humans, including East European women shuffled through Albania for prostitution, and is an outgrowth of the misery and the organized crime that has blossomed in this clannish society.
In Albania most documented cases of child trafficking have involved older children who are sold or rented by their families to minders, or pimps, who take them to Greece and Italy, where they work as beggars or child prostitutes.
Many families apparently believe, like Mrs. Bonjaku, that their children will gain better lives abroad; for several, too, it can seem a relatively small step to send children from the streets of Albania to neighboring Greece.
"You also have to understand what immigration means to most Albanians," Pierre Ferry, a child protection officer with Unicef in Tirana, the Albanian capital, said. "To send your child abroad is also a kind of success and does not appear as primitive exploitation."
In Pogradec, a town of 20,000 on the shores of Ohrid Lake, which straddles the Albanian border with the Macedonian republic, half a dozen young children beg on the waterfront on most days.
Judy Mitstifer, 43, a missionary from Liberty, Pa., has set up a school for street children in Pogradec. Many of them, she said, are on the cusp of becoming child prostitutes and run a high risk of being trafficked.
"The kids here, we try to keep track of them," said Ms. Mitstifer, after approaching two girls, Bukuria, 11, and Bala, 12. "We know who buys and who sells. Our hope is that the school is attractive enough so they stay."
Ms. Mitstifer showed a visitor a school photograph of 12 children from 2000. Seven, she said, had already been sent abroad or their families were involved in the trade. The proportion, she said, was typical for her 110 pupils, three-quarters of them Roma.
Lila Shuli, who herself begs a living in Pogradec streets, sends four of her children to Ms. Mitstifer's school. Over the past decade, she said, her family has been split up by trafficking.
Lila's younger sister was married at 14 to a man from the next town who later took her to France and made her work as a prostitute. Nine years ago, Ms. Shuli said, her mother sent Lila's 6-year-old son, Armandor, to work in Greece. He has not been heard from since.
In an interview, Lila's mother, Kimete Sinani, denied that she sold the boy but admitted to "hiring" him out for $80.
Now, Ms. Shuli said, she is coming under pressure from a neighbor who said he could take her son Fadil, 11, to Greece.
The Albanian government has introduced public awareness campaigns to alert families to the potential dangers of such decisions. New laws penalizing child trafficking have been enacted, and policing has been stepped up.
Twelve anti-trafficking police units have now been set up nationwide, one of which uncovered the case of the Bonjakus, the family alleged to have traded their son for the television set.
Albanian investigators in the port of Durres arrested Mrs. Bonjaku's husband, Kjutim, 60, on June 26, along with two middlemen.
They were charged with arranging the deal with the Italian, Angelo Borelli, a 69-year-old pensioner, who was arrested by the Italian police in the port of Pescara in late September.
The Italian police say Mr. Borelli paid a total of $6,000 to the middlemen in 1999 to take charge of the Bonjakus's son Orazio, then 3.
Mrs. Bonjaku denied receiving anything beyond the television. She said she and her husband were working as street cleaners when they were first approached by a local man, Gjergj Shkembi, on Mr. Borelli's behalf.
She said she was promised that the whole family would go to Italy in exchange for Orazio. But that trip never took place.
Instead, she said, Mr. Borelli himself came several times to the family's shack, bringing small amounts of money and clothing, a gesture that Mrs. Bonjaku said convinced her that Orazio was being treated well in his new home. Family photos show Mr. Borelli standing with Mrs. Bonjaku and her other children.
Flamur Gjuzi, the head of the anti-trafficking unit in Durres, said wiretaps on Mr. Borelli's telephone showed that he also intended to buy the family's newborn, arranging to pay the Bonjakus 5,000 euros (about $5,750) before the baby was due, and another 5,000 euros upon delivery of the child.
Mrs. Bonjaku admitted to receiving what she called limited payments from Mr. Borelli each month of her pregnancy, but she insisted that it was merely to help her out and that she had no intention of selling the child. Since her husband's arrest she has heard nothing more from Mr. Borelli, nor anything about Orazio, now 7. The Italian police say he is being cared for in a state-run home for children...

 

[komino]

Re: Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

me falni nuk e lexova artikullin ketu e mbase gabohem

ketu behet fjale per dicka te ndodhur andej nga viti '90

 

[Blendi]

Re: Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

Ky lajm eshte botuar ne Gusht ne Revisten Klan, New York Times eshte kujtuar ca vone, dhe per sensacion me tituj denigrues.
Sidoqofte, Tema DUA TE BLEJ NJE FOSHNJE SHQIPTARE qe hapa me 29 Gusht tej Diskutime Shoqerore trajton kete problem akoma me ne thellesi.

Ja artikulli i revistes Klan (Gusht 2003)

Artikulli qe vijon eshte nga revista Klan. Komentet Tuaja jane te mirpritura.

KESHTU E SHITA DJALIN TIM
kortezi nga revista KLAN

Durres: nje femije i shitet nje italiani nepermjet nje ndermjetesi. Ne kembim, nena e tij merr nje televizor. Trafikanti 10 milione lireta. Por ky nuk eshte nje rast i vetem. Sic po e verteton edhe nje hetim ne Itali, rreth 100 femije shqiptare jane derguar jashte vendit te pashoqeruar nga prindrit. Rreth 40 te zhdukur.

Ja prova. Ne timbrin e zerit te nenes se nje femije shqiptar te blere kater vjet me pare, ne vitin 1999, nga nje pronar i moshuar tokash ne Kalabri: "Ishte gusht, erdhen e moren ne shtepi dhe e cuan larg me anijen e darkes". Firma ne nje cek prej 10 milione liretash ishte cmimi i paguar per te derguar ne Itali te voglin, "te shoqeruar" ne kete udhetim pa kthim nga nje trafikant qeniesh njerezore, i cili e mbante ne krah sikur te ishte i biri.

Hetimi qe policia dhe gjykata e qytetit Italian Peskara po kryejne prej kohesh me objekt tregun e te miturve, treg ky i cili renditet nder me fitimpruresit per kriminalitetin nderkombetar.

Sipas statistikave te ministrise se Rendit jane rreth 6075 femijet shqiptare te derguar neper bote. 3971 prej tyre ne Itali. 1730 ne Greqi dhe te tjeret te shperndare ne vende te ndryshme.

Rrefimi i nenes se Arbenit te vogel (nuk mund te jepen me shume hollesi per arsye hetimi), perben te paren prove dramatike te ketij biznesi qe u zhvillua nga njeri breg i Adriatikut ne tjetrin. Ai hedh nje drite ogurzeze mbi nje shqetesim dhe lind dyshimin se femijet me te varfer dhe me te ligeshtuar te Shqiperise, tashme jane shnderruar ne nje mall, i cili blihet ne tregun e zi dhe me pas rishitet ne bursen e adoptimeve te paligjshme, te lypjes, te pedofilise dhe ne disa raste, edhe te trafikut te organeve.

Prova e pare, pra ajo e deshmise se nenes se Arbenit, ze fill pas udhetimit te nje inspektori policie te Peskares ne Shqiperi. Gruaja u zbulua nga Xhovani di Persio, i derguar me mision te posacem per te rindertuar intrigen e kalimit te paligjshem te femijeve mes Barit, Durresit dhe Ankones. Gjithcka filloi ne vitin 2002 pas arrestimit, mes te tjereve, edhe te Ramiz dhe Xhuljeta Petallit. Te dy bashkeshortet elbasanas kishin vajtur emigrante ne kryeqendren abruceze, ai per te punuar si punetor ne nje ndermarrje funebre, ndersa ajo si pastruese. Por qe, sic e pohuan pas dhjete muajsh burg, per te plotesuar fitimet e tyre ata benin pjese, megjithese ne rangjet me te uleta, ne nje organizate te specializuar ne trafikun e qenieve njerezore.

"Nje dite, ishte maji i vitit 1999, erdhi ne shtepine time Besnik Xhafa dhe tha se donte te fliste me burrin tim" tregoi per policine Fatmira, nena e vogelushit Arben, i cili ishte emri i pare i nje serie te tere, qe me 25 qershor te ketij viti, bene qe te perfundojne ne burg pikerisht Besnik Xhafa, se bashku me Gjergji Shkembin 54 vjec dhe te atin e Arbenit, Kujtimin 56 vjecar. Arbeni, fati i te cilit nuk dihet ende, ishte me i vogli i shtate femijeve, te cilet prinderit mezi i mbajne me ate grusht lekesh qe fitojne cdo muaj duke pastruar rruget e pluhurta te Durresit.

"Besnikun e dergoi tek ne Gjergji Shkembi, i cili e kishte njohur tim shoq ne burg nga viti 1978 deri ne 1983 dhe e dinte qe nje italian donte te merrte nje prej femijeve te mi" vazhdojne fjalet e nenes se Arbenit. "Une u pergjigja se do te isha dakort vetem nese Arbeni adoptohej, perndryshe nuk behej fjale. Dhe i thashe se nese italiani e donte femijen, ai duhet te na ndihmonte ekonomikisht".

Bisedimet vazhduan per rreth nje muaj dhe per shkak te kembenguljes se pacipe, nje dite gruaja arriti e nxori Gjergjin edhe nga shtepia. "Ai eshte nje njeri qe merret me pislleqe" i uleriti Fatmira te shoqit, i cili ne nje nga castet e shpeshta kur ishte i pire, arrin e bindet qe ta jape femijen. Ne kete pike, per te mbyllur rrethin hyn ne skene Besim Metani, i quajtur "Besi', bosi i frikshem, i cili kontrollonte te gjitha levizjet ne tregun e qenieve njerezore. I pasuruar duke endur fillin e ketij trafiku te mbushur me frike dhe mjerim, ai drejtonte perndarjen e kerkeses dhe ofertes se femijeve te cilet do te hynin ne Itali. Ai kishte ngritur edhe nje fabrike dokumentash identifikimi te rreme dhe leje-qendrimesh, e cila i kishte bere te mundur shnderrimin nga nje ish murator emigrant ne Brindizi ne nje "pasanik' me vile jo larg bregdetit te Durresit. Ne mengjesin e 4 prillit te shkuar, policia italiane dhe ajo shqiptare rrethoi me 120 vete te forcave speciale vilen e bosit "Besi".

Me te perfunduar ne burg Besim Metani, hetimi i ndermarre nga hetuesi i Peskares Xhampiero Di Florio, njohu nje pershpejtim te dukshem. Heshtja, te cilen bosi e perdorte per te terrorizuar kedo qe fliste me te, tashme u shkri. Nena e Arbenit, e cila e meson lajmin e arrestimit te "Besit" ne televizor, tani ndihet me e forte edhe perballe burrit te saj dhe vendos te flase.

Ishte "Besi" ai qe i siguroi dokumentat e rreme per ta cuar Arbenin ne Kalabri. Kostoja e operacionit: 5 milione lireta. Ishte viti 1999 dhe Besim Metani, i cili tani eshte 43 vjec, e kishte ngritur aktivitetin e tij te eksportit te qenieve njerezore. Por organizata u shtri edhe me tej duke i persosur mjetet e saj. Kete here, per ta cuar deri ne fund shitjen e Arbenit, "Besi" u ndihmua edhe nga gruaja e tij Teuta: ishte ajo qe zevendesoi ne lejen e qendrimit fotografine e djalit te saj me ate te Arbenit dhe me pas u nis me te me tragetin Palladio per t'ia dorezuar me pas bleresit ne Itali.

Njeriu, te cilin Fatmira e njeh si bleresin e djalit te saj (per te cilin nuk jepen elemente te tjere per te mos penguar hetimet) e pagoi vogelushin me nje cek prej 10 milione liretash. "Por une nuk mora asgje, pasi i mbajti te gjitha Gjergji" betohet Fatmira, e cila ne kembim te krijeses se saj, mori vetem nje televizor me ngjyra dhe disa rroba, te cilat i moshuari kalabrez ia paskesh dhene familjes se saj. Keshtu te pakten deklaroi ne polici i ati i Arbenit, Kujtimi, i cili tregoi gjithashtu se si u bind nga ish shoku i tij i qelise, Gjergji: "Me tha se meqenese kisha shume femije, ai kishte menduar se mund t'ia dhuroja njerin prej tyre nje mikut italian, i cili nuk kishte femije. Kjo do te ishte ne te miren time dhe te familjes time".

"Dhuroj". Vertet e shqiptoi kete fjale i ati i Arbenit? Do te ishte me mire qe te behej fjale per nje gabim perkthimi, per nje pakujdesi ne hartimin e verbalit te deklaratave te ketij burri, te cilit alkoli dhe varferia ia kane c'orientuar jo vetem kodin rregullator te gjuhes, por edhe ate te ndjenjave paresore. Kush e di se ku ndodhet tani djali i tij. Nese do te kishte thirrur "mami, mami", te gjithe do e kishin kuptuar se ajo qe e mbante per dore nuk ishte nena e tij. Atij, qe ishte vetem 4 vjec, nuk mund t'i shpjegohej qe kurren e kurres nuk duhet ta tradhetonte vehten, te thoshte emrin e tij te vertete, nuk mund t'i thuhej se po nisej ne nje udhetim, te cilit nuk i diheshin as arsyet dhe as ndalesa e fundit.

Keto jane udhezime qe i jepen te medhenjve, atyre qe hipin ne traget nen nje emer te rreme dhe me dokumenta te sajuara. Dikush per t'i shpetuar varferise, dikush per tu vene nen mbrojtjen e krimit te organizuar dhe dikush tjeter per tu takuar me ndonje te aferm ne menyre te paligjshme ne Itali.

"Kur erdhi casti per tu nisur" i tregon Panorames, Sofija (ne fotografine ketu poshte) "me thane qe te mesoja permendesh nje emer. Qe nga ai cast, kujtdo qe te me pyeste, une duhej t'i thosha emrin tim te ri".

Hetimi i Peskares, qe per momentin ka perfshire edhe pjesen italiane te rrjetit qe trafikonte femijet, po heton edhe nje avokat te kryeqytetit abrucez dhe nje hetues privat te Teramos. Ata sebashku kane deshmuar se kane kaluar neper duar me shume se njeqind te mitur te cileve u eshte dashur te mesojne nje identitet te ri per te perballur kalimin nga Shqiperia per ne Itali. Per rreth 60 prej tyre, udhetimi, edhe pse i frikshem, ka sherbyer per te fituar shpresen e nje jete me te mire. Por per 40 te tjeret, shumica e te cileve jane marre ne dorezim nga te panjohur ne portin e Ankones, ekziston dyshimi se kane patur te njejtin fat me Arbenin. Pa dyshim, po si ai, ata nuk i jane dhuruar askujt. Sepse kjo tregti, me e ndyra qe mund te behet, nuk i parashikon aspak dhuratat.

Une, vajza ne duart e trafikanteve

Pervoja e tmerrshme e Sofijes, e derguar ne Itali nga klanet kriminale

"Me lyen floket dhe me thane qe te mesoja nje emer: Arjola. Kujdes, fute mire ne koke. Mos hap goje dhe sidoqe te shkoje puna, mos thuaj asnjehere qe une nuk jam nena jote e vertete". Ky eshte rrefimi i Sofijes (vajza ne fotografi, kurse emri i saj eshte i rreme), nje nder te miturit shqiptare qe trajtohen nga organizata e zbuluar nga skuadra e levizshme e Peskaras, tani nen autoritetin e Pierpaolo Marrafias.

Ne gusht te vitit 2001, Sofija hipi ne tragetin Durres-Ankona. Ajo ishte 16 vjec dhe per ta sjelle ne Itali ne menyre te paligjshme, nena e saj, prej kohesh e ndare nga i ati, pagoi barazvleren e 4 milione liretave. "Nuk e njihja gruan qe me shoqeronte dhe gjithe kohen ndenja e mbyllur ne kabine. Nuk fola asnjehere me ate grua dhe frika, e perzjere edhe me nje ndjenje te madhe turpi, me pushtoi te teren kur arritem ne Ankona. Cfare do te mendonin per mua gjithe ata njerez qe ishin ne traget nese kur te behej kontrolli i dokumentave do te zbulonin te verteten? Qe vija per tu bere prostitute. Ndersa une i kisha bere qejfin nenes, pasi ishte ajo qe vendosi ardhjen time ketu".

Udhetime dhe fate

Te pajisur me dokumenta te rreme, te miturit largohen nga Shqiperoa per te shkuar ne Itali ku bashkohen me familjen e ardhur ne menyre te jashteligjshme ose detyrohen te punojne per krimin e organizuar.

Pa meshire

Ne fotografi, emigrante te vegjel. Nje hetimi i Prokurorise se Peskares po hedh drite mbi nje trafik te perhapur te shitblerjeve te femijeve shqiptare, i cili administrohet nga ndermjetes mizore.

Puna e dyte e Ramizit

Bashkeshortet Petalli flasin me Panoramen pas arrestimit

Ramiz dhe Xhuljeta Petalli jane kthyer ne shtepine e tyre ne Peskara. Por nuk mund te dalin sepse, pas dhjete muajsh burg, ata tani gjenden ne arrest shtepiak. Revista italiane Panorama shkoi te takonte me ta ne gjashte gusht. Hetimi mbi tregtine e femijeve, tashme ka marre emrin e tyre, edhe pse dy bashkeshortet jane vetem ushtare te ketij trafiku. Atehere ata se bashku me Nexhip Kacurrin, akuzoheshin se kishin trafikuar rreth 56 femije, fati i te cileve nuk dihet ende.

Agjentet e skuadres italiane te drejtuar nga Enriko Di Simone, ishin te sigurte se se paku ne dy raste, qe te tre kishin kaluar drejt Italise femije midis moshave 8 dhe gjashtembedhjete vjec.

Petalli ne fakt eshte ndaluar nje here te vetme ne rrugen midis Fierrit dhe Durresit kur ne 26 korrik te nje viti me pare e akuzuar si kkorriere e trafikut te femijve. Ate kohe prindrit fierake deklaruan se nuk kishin para per ti mbajtur ndaj i kishin dhene femijet e tyre. Por megjitheate policia e liroi Xhulieten duke e lene te udhetonte drejt Peskares.

"Me kane thene qe fotografia ime ka mberritur deri ne Amerike" ngre zerin Xhuljeta, 34 vjec, flokezeze dhe me nje byzylyk prej kuarci te kuq ne doren e majte. "Ne burg nje arixheshe me kapi per gryke. Dhe me tha: cfare u ke bere femijeve?".

Xhuljeta mbrohet. Thote se ka sjelle ne Itali vetem kater te mitur per t'i bashkuar me prinderit e tyre. Nderkohe qe bashkeshorti i saj Ramizi 40 vjecar "ka trafikuar" tridhjete femije. Kjo ishte nje pune e dyte per te: "I hipja trenit per ne Bari te premten, nisesha per ne Shqiperi dhe pasi merrja femijen ne Durres, i hipja tragetit per ne Ankona dhe te dielen isha perseri ne Peskara".

 

[glaukus]

Re: Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

Pjese sqaruese nga nje artukull ...

Joromët
Ardian VEHBIU
20/11/2003, gazeta Shekulli

Shtysa për këtë shkrim u bë një artikull i “The New York Times” javën që shkoi (“For Albanians, It's Come to This: A Son for a TV” nga Nicholas Wood, 13 nëntor 2003); një nga ata artikujt aq të rëndomtë të “The New York Times” ose të çfarëdo gazete tjetër perëndimore, të cilët nuk lodhen së kopjuari njëri-tjetrin, në mos për nga përmbajtja të paktën për nga teknika e shtjellimit të argumentit ose për nga etosi gazetaresk.

Artikulli bënte fjalë për një nënë durrsake që ia kish shitur fëmijën një italiani, përkundrejt një televizori me ngjyra – <span style="font-weight: bold"><span style="font-style: italic">vetëm se gruaja në fjalë i përkiste pakicës rom</span></span>, dhe me këtë rast gazeta specifikonte se kjo pakicë në Shqipëri sot numëron në gjirin e vet rreth 300.000 vetë.
<span style="font-weight: bold">Nuk është hera e parë që mediat në Perëndim lëngëzohen me bëma të romëve në Shqipëri e gjetiu</span>; ndoshta ngaqë këta të fundit – për arsye të ndryshme që nuk është vendi të përmenden – ndjekin precepte e modele etike jo doemos të njëjta a të ngjashme me ato që sundojnë në shoqëritë evropiane. Ka pasur një periudhë kur mediat italiane ngazëlleheshin pa masë duke qëmtuar histori pikante romësh e ciganësh ardhur prej Shqipërie, Jugosllavie, Bullgarie (ose edhe drejtpërdrejt nga filmat e Kusturicës); pa përmendur lukuninë e gazetarëve e të dërguarve në hotelet e Tiranës, që i shndërruan fëmijët lëmoshëtarë e ulokë (të cilëve u kishin mësuar deri edhe emrat) në heronj e protagonistë reportazhesh përndryshe të dështuara.
Ndoshta romët janë mallkuar (a bekuar) me dukshmëri të tepërt në mjediset urbane; meqë është e vështirë të përfytyrohet jeta e përditshme në qytete të tilla si Tirana e Durrësi pa vendosur romët në sfond: si titullarë shërbimesh qytetëse aq kritike sa pastrimi, zhbllokimi i kanaleve e higjienizimi; si popullues të vetvetishëm hapësirash publike; si muzikantë virtuozë ahengjesh e dasmash; e sidomos si luzma fëmijësh brekëgrisur vrapues me rreth e përfshirë në gjithfarë rrëmujash, zhurmash, tregtish pëllumbash, vjedhjesh të vogla, e në përgjithësi gjërash që nuk do të donim të na ndodhnin neve vetë.

Megjithatë, edhe pa i urryer a përndjekur këta të shkretë që fati i kish hedhur në trojet as bujare as të hapura ndaj botës të Shqipërisë nën diktaturë, shqiptarët gjithnjë janë kujdesur ta ndajnë veten prej tyre; madje ndonjëherë deri në atë shkallë sa edhe ta përkufizojnë veten nëpërmjet distancimit. Lëkura e zeshkët kthehej kështu në një shkurtesë të rehatshme për t’i dalluar romët nga joromët (“shqiptarët”) e për të mos lejuar përzierjen fatale, trazimin e geneve, përtretjen e shapit në sheqer, korruptimin e racës pellazge. Shumëkush do të shohë këtu një ves etnocentrik që nuk u solli shumë dëme psikologjike shqiptarëve vetë – tradicionalisht të mësuar me pakicat dhe tolerantë ndaj tyre; sado që nuk di ç’mendojnë për këtë diskriminim romët vetë. Gjithsesi, në rrethanat kur romët e Shqipërisë në masë të madhe janë shkëputur krejt nga mënyra e jetesës karakteristike për ciganët, duke harruar deri edhe gjuhën dhe duke u ngulitur në periferi të qyteteve; dhe sidomos kur një masë e madhe e tyre identifikohen si “rom” thjesht ngaqë u ka mbetur vetëdija e diskriminimit të heshtur (ose të paktën kujtesa), dallimi midis romëve dhe joromëve vjen e mjegullohet deri në pamundësi.
Shifra e 300.000 vetëve – ose kjo ushtri e papritur dhe masive që u faneps kaq papritur në horizontin e trazuar të shqiptarizmit post-modern – <span style="font-weight: bold">ngjalli, siç mund të pritej, indinjatën aq karakteristike ndër elementë flakëhedhës të diasporës</span>.

... shkeputa vetem pjesen e fillimit se pastaj gazetari fshikullues kalon ne analize te diaspores por qe e ka te lehte z.Vehbiu se s'ka jetuar me vite jashte shteti, nderkohe qe te shkoje e te vizitoje faqen zyrtare te Ministrise se jashtme greke e te shohe se c'vend kryesor i vihet diaspores nga greket.

Po keshtu eshte kur te hipin po*dhet me popullin tend dhe fillon e kritikon mbare e mbrapsht pa pyetur nese lendon a vret me fjale.
Pse ne nuk dime fakte dhe c'bejne mergatat e tjera per kombin mor &quot;pacifist ballkanik&quot; ?

 

[une_une]

Re: Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

illuminimi 500vjecar qe na mbrojti nga asimilimi nga serbet (qe cuditerisht ishin te pushtuar po ashtu!). Kjo i sjell keto veprime

 

[Florus]

Re: Familja Shqiptare shet djalin (ne faqen e pare te New York Times)

jane familje jevgjish &lt;img src=&quot;/pf/images/graemlins/mad.gif&quot; alt=&quot;&quot; /&gt; degjova qe gruja po pret nje femije tjeter dhe e ka gjet se kujt do ja japi qe para se te lindi...se ca do merr si shkembim kete here nuk e di

mbase nje celular