ZOGU ME DY KRENA
Na ishte njëherë, por jo shumë kohë më parë, një zog me dy krena, njëra majtas e tjetra djathtas. Ajo e djathta ishte llupëse dhe e aftë të gëlltisë gjithçka që i duhej të mbushte gushën ; kurse ajo e majta, po aq llupëse, por sidoqoftë ca e ngathtë dhe gjithnjë e uritur.
Një ditë, Kokëdjathta i tha Kokëmajtës :
« Ec me mua (ta pret mendja !), kam gjetur një cep të mirë ku ka për të dyja. Do të kënaqemi fare. »
Kokëdjathta e dinte mirë se ishte një lëndinë e helmuar, por ideja e saj ishte që ta ngordhte Kokëmajtën dhe të ngopej vetëm për vete. Mirëpo s’e kishte menduar aq mirë. Sepse helmi e ngordhi trupin e zogut dhe me ç’rast, të dyja kokat vdiqën.
Na ishte njëherë, por jo shumë kohë më parë, një zog me dy krena, njëra majtas e tjetra djathtas. Ajo e djathta ishte llupëse dhe e aftë të gëlltisë gjithçka që i duhej të mbushte gushën ; kurse ajo e majta, po aq llupëse, por sidoqoftë ca e ngathtë dhe gjithnjë e uritur.
Një ditë, Kokëdjathta i tha Kokëmajtës :
« Ec me mua (ta pret mendja !), kam gjetur një cep të mirë ku ka për të dyja. Do të kënaqemi fare. »
Kokëdjathta e dinte mirë se ishte një lëndinë e helmuar, por ideja e saj ishte që ta ngordhte Kokëmajtën dhe të ngopej vetëm për vete. Mirëpo s’e kishte menduar aq mirë. Sepse helmi e ngordhi trupin e zogut dhe me ç’rast, të dyja kokat vdiqën.
