Re: Diezar Varg
666 vargje per pranveren
kur ajo ndjell vdekjen.
Ndryshe nga 777 Km vargje.
Te thurura deri me sot per te.
Pa fillim,pa fund.
Te lyera me gjelberim verbues,
te gdhendura rradhe
ne fabrika lumturie
ku shpresa e zbehte fletet mbulon.
666 vargje per pranveren
sepse vdekje ndjell.
Kur rete perleshen me eren,
kur hena torturohet e lyer me diell.
Kur lulet e njoma te sapocelura,
Pertypen nga delet ne fusha me bar.
Kur qingj i njome i sapolindur
Nga ujk i vjeter cahet ngadale.
Kur ujk i murrme e i stervitur,
vritet nga gjuetar i marre
Kur gjuetari me birin e tij te bukur
Perpihen nga uji i lumit barbar.
666 vargje per pranveren.
E bukur stine qe shtriga sjell
Lulishte mendimesh ne burgun e jetes.
Fole dallendyshesh,veze te krimbura pjell.
Erdhe si gjithmone ti,pa vonuar.
Pa shume zhurme vjen,ne vetmi.
Rrenjet ne varrin e saj jane shtuar.
Raprezalje se i ndihmove ti.
Po i marrin frymen,dhe ketu e groposur.
Mbi varrin e saj ti valle hedh.
Ne errerise eshte e fundosur.
E gjelber ti peisazhe zgjedh.
Askush si numeroi stuhite e tua,
lotet qe mbolle i korre me shi.
E pameshirshme pranvere,
me bresher godite kapaket e syve te mi.
Ne krahet e tu linda dhe une,
por kot mos prit te therras nene.
Genjeshtren me te bukur me dhurove,jeten.
Jeten time kerkove mbreme.
Ndoshta duhet te te jem mirnjohes.
Se te dashuroj me mesove ti.
Po pse s’me the qe dashuria eshte dhimbje?
Si te vuaj pranvere me mesove perseri.
I thyer si ky varg
Jam dhe une tani.
Me krasite ndjenjat
Me sharra iluzionesh.
Ne nje det fytyrash
Kerkoj pikpyetje.
Jam krejt i vetem
Me friken qe me qendron prane.
Qielli mbushi koken time
Me re qe perplasen
Dhe kerkojne te dalin jashte syve.
U bene tre dite
Qe zgjohem duke vdekur.
Dhe jam teper kurioz
Te di sa me shume per arkivolin tim.
Shfletoj katalogje…
Kerkoj kortezhe…
…ndihem mire.
Ne zgavrat e hundes sime
Dallendyshet bejne fole.
Mundohem me kot
Te degjoj aromen e moshes.
Te vrava.
Me armet qe vodha ne varrin e nje luftetari.
Te preva meshiren
Qe kishe varur ne qafe.
Me vjen keq qe te vrava pranvere.
Dua te shijoj dhimbjen tende.
(qeshje te mbytyra trondisin qiellin)
me kot maskohesh me fytyra engjejsh.
Lerme te shijoj dhimbjen tende
Dua qe ti te qash.
Dua qe ti…
…te mbytesh ne lotet e tu.
Te lutem.Qaj.
Varrin tend do kerkoj,
Me 13 qen gjahu bastarde
Kockat e tua delikate do i mar
Ne kremator qirinjsh do ti djeg.
Hirin ta coj ne muze.
Tek kendi i tradhtareve.
Per sadopak kohe.
Se e di qe ti perseri do ngjallesh.
Per tu hakmarre,
kushedi c’kthetra do maresh borxh.
Une,
kur te vdes,
Dua te behem yll.
Lart ne qiell.
Te mos afrohesh.
Nga flakte e mia
Te kesh frike.
Pastaj kur te me kesh harruar
Do kthehem ne meteor.
Do kthehem ne qindra meteore
Te te godas pa meshire
Kur te degjoj renkimet e tua
Do ringjallem edhe une.
Nga dhimbja e njeri tjetrit
Do marim force.
Force…
Si ai luftetari legjendar
Qe kerkonte perjetsine
Ne gjithe mbreterite e tokes.
Nuk e gjeti.
I mashtruar
Vendosi ta kerkonte ne mbreterine e qiejve.
Vrau veten
Akoma pa mare veten nga zhgenjimi
E burgosen ne mes dy yjesh.
Para se te largohej
Ne gurin e varrit shkroi dicka.
Shkroi dicka
Qe prej shekujsh
Po bren shpirtin tim ngadale.
A e di cfare shkroi?
Emrin tim,pranvere.
Emrin dhe qindra data
Lindjesh dhe vdekjesh.
“meni pedme hung”
pershperiste era qe vinte nga Tibeti.
E lashe te me ikte nga duart.
E debova eren.
Se mu duk shume tinxare.
Me mjafton ky gur qe ka zene myshk
Guri qe respektoj.se dhimbjen e te tjereve
Mban me vete.
E di historine e tij?
Jetonte i lumtur dhe i lire
Ne livadhin tend
Derisa nje dite njerezit
Kur kuptuan se ishin te uritur
E coptuan ne tre pjese
Para se ta shporrnin nga fusha.
Njerin gure e corren me dalta,
per ti dhene formen e nje njeriu.
Guri qau kur mbi krye
I vune kurore me gjemba
Kishte frike nga jehonat e faljeve
Qe perplaseshin ne kupolat e kishes.
Pas rrufese i nxire.
Mes shkurresh prehet i plagosur.
Guri tjeter digjet
Vatren e nje te verbri.
Digjet dhe duron
Duron dhe cdo dite lutet.
Lutet ti japin goje,te ulerase
Te nxjerre dhimbjen e shekujve.
I treti guri i varrit te luftetarit
Koha ja ka ulur supet.
Shiu ja ka ngrysur vetullat.
Por dielli kurrsesi
S’mundi t’ja merte syte.
Ajri mundohet te gjeje
Mushkerite e tij te fshehura
Thelle ne toke
Por s’e kalon dot mallkimin e dheut.
Guri lufton c’do dite
Me shiun,eren,ferrat,
por eshte i lumtur
se ruan kujtimin e nje njeriu
qe naten nga lart e deh
me tingujt e yjeve.
Ne shtrat gjethesh
Mbeshtes koken e gjakosur.
Ndjej eren qe me heton levizjet.
Kushedi c’tragjedi mbart me vete?
A eshte e lodhur?
Pasi kaloi pyjet e geshtenjave,
U perplas me fytyrat e ashpra te maleve.
Tani e qete rrotullohet.
Rrotullohet rreth kokes sime.
Bashke me mendimet e lodhura
Qe dalin nga shpirti im i pashpirte
Ne qiellin e pare vizatojne Aurora.
Tre barinj te mashtruar nga drita
Nisen per rruge
Me dhuratat e shpreses.
Te takojne mendimet e huaja.
Mendimet e vjetra per mendjet e reja.
Rruga ju pre nga karvani i ujqerve
Te cilet ndjekin tingujt e heshtur
Qe hena e pafuqishme i sjell
Ne malet e varfra me bore.
Bardhesi.
Si mushkeria
Qe me tymin e cigares u mbush.
E thitha tymin por me perpiu.
Si ne endrrat e femijrise
E pashe veten i varur ne mjegull.
Mjegullnaje.
Fryma ime qe ka frike kerkon ta caje.
Ndjej litaret e padukshem
Qe prangosin gjymtyret e mia.
Buratin i gjakosur.
Objekt i nje shfaqjeje
Qe askush nuk qesh.
Bumerange nga lashtesite e kohes
Prene litaret.
Per cudine time s’u rrezova
I inkurajuar nga duartrokitjet e fshehura
Te nje publiku pa fytyre
Mora fluturimin.
U nisa per nga nata
Qe kishte shtrire kembet e rrudhosura.
Nga yjet kerkova te me rrefenin rrugen
Por me rrefyen histori te vdekura.
Me pluhurin e tyre,
Donin te me vinin ne gjume.
Aspak s’doja te flija.
Degjoja naten qe renkonte.
Kerkova ne damaret e shpirtit
Per dhimbsuri.
Por gjeta vetem mikrobe endrrash
Qe ne forma realeje
Po e konsumoni shpirtin tim
Si krimba ne trup te pajete.
Fantazmat e jehonave
Pershkrojne luginat e pashkelura
E trembin bishat e lumejve
Qe kane frike te tregojne kokat.
Fantazmat e lumejve
therin jehonat
me thika guresh te cmuar.
Fantazma princeshash
Zhveshin lumejte
Per te gjetur eshtrat e dashurise.
Fantazmat e dashurise,
rrembejne eren
dhe prishin floket e tu.
Fantazma jote me prish gjumin.
Zgjohem i nevrikosur
E liroj fantazmen time.
Ne arenen e harruar
Te herojve te dikurshem
Fantazmat ndeshen me njera tjetren.
Fantazma e kembanes fitoi.
Te tjerat i mbyti me tinguj trishtimi.
Por nuk zgjati shume.
Ju dorezua zjarrit.
Krenar perpin druret.
Shikon lulet qe i perulen.
Mbi fronin e kuq
Pret rapsodet ti thurin kenge
Madheshtise se tij.
Shijon momentin e triumfit.
I friksuar nga rete e hirta.
Gjoja lufton me shiun
E zhduket nen guva pemesh.
Shiu zgjat hijen e tij.
Mbulon rrenojat e nje keshtjelle.
Lan gjurmet e fundit te gjakut,
qe paraprijne betejen e ardhshme.
Si membrana te holla sysh,
rete cahen nga rrezet e diellit.
Por edhe dielli
U mund nga shamia e zeze
Qe ne koken e nje nene
duket sikur vallzon
vallet e harruara.
E kishte qendisur vete ate shami,
me ngjyra lotesh.
Qendisi buzqeshje e nje biri
Qe nuk buzeqeshte me.
Ne pranvere.
Varri i tij zbukurohej.
Ajo ndihej me e zeze.
Me e zeze se “dikur” ne stacion.
(“Dikur”)
Treni po afrohet.
I degjuan ulerimat e tij.
Qe larg.
Ne vagonin e gjashte
Eshte e mbyllur dhimbja.
Njerezit me fytyrat e tyre
Si fosile mijra vjecare
Presin dhimbjen ti kafshoje.
Shinat shume te shndritshme
Pasqyrojne rete e hutuara
Lulet kishin ngritur kokat
Mbi traversat e udhes se hekurt.
Si me gijotin
Nga rrotat e perbindeshit u ekzekutuan.
Ka ardhur pranvera.
Askush s’e perfill.
Te gjithe ndjejn dhimbjen.
Tani ajo po vjen.
Ne vagoni e gjashte.
Kane vrare nje buzeqeshje.
Vdekja me petkun e saj gri
Ka mbuluar fytyren e te riut.
Dielli.
Si projektor ne nje kinema province
Nga nje e care ne tavan
Ndricon arkivolin e bukur prej pishe.
Diellit i pelqejne tragjedite.
Treni erdhi ne stacion.
Po hapin vagonin e gjashte.
Ngarkojne dhimbjen mbi krahe,
te heshtur marin rrugen
per tek kujtimet e groposura.
Me lotet e tyre
Shkrijne deboren e fundit.
Qe dhimbja mos te rreshqase.
Me kujdes.
Kane bere gati gropen.
Hija e arres i ben roje.
Ne pllakat e gurve te mermerte
Fotografite e te parve
S’e fshehin dot lumturine
Duket sikur e mirpresin banorin e ri
Ne pallatin e nendheshem te tokes kafe.
Nje grusht dhè.
Nje grusht dhè.
Gjithcka mbaron.
Kaq u desh.
Dhimbja u kthye ne tjeter kujtim te groposur.
Atje lart ne malin e frikshem
Zotat ndjekin shfaqjen.
Po pergatisin tjeter dhimbje
Ne laboratoret e tyre te argetimit.
Loja e tyre e preferuar:
te lozin me rrufe te zjarrta
mbi fshatin e heshtur.
(15 pranvera para “dikur“)
Pleqt,
te mbledhur ne forma rrudhash,
shkrijne unazat e floririt
Duke mohuar martesat.
Derdhin arin.
Dhe shikojne me sy fajtoresh
Formen e zotit te rradhes
Qe krijuan me aq shprese.
Me thiken e drejtuar nga qielli,
per ta bekuar me rrezet e diellit
prene fytin e njome te nje qingji.
Me zerin e tij te mekur
Thau ajrin.
Gjak.
Gjak qe rrjedh poshte te mekurave.
Kujtojne se i jep tokes jete.
“Afroje ballin bir,
ta lyej me gjak.
Ky eshte gjak per ta
Zotat do te mbrojne.”
Mundohet te shmanget.
Sheh gishtat e shtrember
Te ngjyrosura kuq qielli
Sikur do i cjerrin ballin.
Por s’mundet.
Endrra e tij e rradhes:
ndalon ne fytin e pare te nje qingji.
(2 pranvera para “dikur”)
Kur dita theu supet,
ne 10 metra katror
Vertiten 10 endrra.
Neser para se dita te kafshoje nate
Do krijojne karvanin
Per te kaluar qafen e famshme te malit.
Mblodhen tere jeten e tyre
Ne torba leckash
Ja ngarkuan supeve
Mbushen mushkerite
Me kujtimet e fundit
Me kembet qe I zvarriteshin
moren rrugen
Pa I perfillur yjet
Qe i percellonin ndergjegjet.
-“Hidhni tre gure
ne varrin e te panjohurit”
fatkeqi vite me pare
si ata kishte ndjekur diellin.
Ne ate cep rruge
Kishte perenduar per here te fundit.
Tre gure te shenjte
Nderojne te panjohurin,
Tre gure te djersitur
Per te kujtuar vetveten.
Kur te arrije:
Nga gjiri i ftohte
Do nxjerre fotografine e zhubrosur.
Te gjysmes se zemres
Qe ka lene mbrapa.
Por kur zemra ti sherohet,
Do e harroje ne ndonje faqe muri
Fotografine e kthyer ne ikone te padeshifruese.
Por tani,
qe era e ftohte
i pershkonte mendimet
ngrohej me veshtrimin e saj.
Kurse ajo kishte ftohte prane zjarrit.
Dhe ngrohej me
Flaket e fjaleve te fundit:
- Te dua shume.
- Sa me do ?
- Sikur fjalet do mund ta shprehnin
Ato do ngjiteshin lart ne qiell,
Nga yjet do kishim frike
Se do na dukeshin shume afer.
Ne veshin tend
Do vendos zemren time
Ta degjosh.
Pastaj ta degjosh prap.
Derisa mos ti mbetet
Asnje pike gjak.
Brenda do ngelet vetem dashuria.
Pastaj mere zemren time
Fshije nder copat e mendafshit.
Kur kujtimet do te mbysin.
Nxirre nga sirtari i fshehur.
Ajo do mbuloje lekuren tende te bute
Me avujt e mi qe do zbresin nga lart.
Pa u ndjere.
Buzen lehte do ta kafshoj
Kur te ndjesh shijen e embel te gjakut
Do e kuptosh se s’je ne enderr.
Do te ledhatoj supet e njome
Zjarri ta kuptoje qe ti s’je vetem.
A vdesim sonte bashke?
Boten ta denojme
Do i humbase dashuria
Dielli s’do shkelqej me si me pare.
A vdesim bashke?
Tani.
Te zhveshur sic jemi
Me zjarrin deshmimtar.
Une do mbytem ne gjoksin tend.
Do fundosem Brenda teje.
Do behem nje me ty.
Derisa zemren ta perpij.
Ti mermi floket
Sikur ajri te sihte pasion
Meri ere fort.
Do me shohesh mua
Te shtrire ne fundin e liqenit
I rrethuar nga zambake.
Pastaj…
Ti do mbytesh ne floket e mi.
Do jemi si gjithmone.
Bashke.
Dhe per gjithmone.
Dashurine do e marin
Ne c’do skaj ta shetisim.
Ti do i japesh bukuri.
Sepse ti je kaq e bukur.
- Sa e bukur
- Dinake.
Ujvares e ke mare rrjedhen
ne supet e tua e vendose
bores e more ngjyren
Dhe zhyte trupin e brishte
Eres i more shpirtin
Dhe veshe floket e tu.
Guret e cmuar qe lumejt sollen ne det
Bashke me nje grusht blu
I burgose ne syte e tu.
Perendimin me te bukur
Me buze e kape.
Me pluhurin e yjeve
Pastaj i ngjyrose.
Kam 1000 shekuj,
qe te adhuroj.
Dua te vdes
Sepse do lind ne syte e tu.
Cdo dite me lotet
Do te pushtoj fytyren.
Por s’dua qe ti te vuash.
Te dua.
Ti je kaq e bukur.
Kurse une frikacak
Qe neser do largohet.
Por do kthehem.
Kur te kthehem...
- Ti s’do kthehesh.
(2 dite para “dikur”)
Ajo lozte me ujin.
Qielli xheloz
Ne liqenin e zambakeve
Pasqyroi i mazhin e tij.
E mbyti.
Ajo e pa,e kerkoi,i humbi.
Degjoi te qeshurat e qiellit.
E friksuar vrapoi
Te shikonte ne vater.
Trazoi zjarrin
Veshtroi lart.
Pa vetem tymin
Qe tallej me syte e saj.
Dy dite ruante ne dritare
Per ndonje zog zemermire
Ti sillte lajme nga larg.
Dy net ne tritare.
Deri…
“dikur” degjoi vajtimin e lokomotives.
Dhoma i dukej shume e madhe.
Qielli shume i vogel.
I vogel sa per dy.
Tijngujt e kembanave
Tinxash nga dritaret hyne.
Asaj i dukeshin si fjale.
Si flaket e fjaleve te fundit.
Lumturia mbuloi shpresen.
Shpresa genjeu zemren.
Zemra dehu mendjen.
Ne liqenin e zambakeve u zhyt
Atje ne fund duhet te ishte ai.
Diku atje mes zambakeve.
Ja atje,pak me thelle.
Kur zemra ju mbush me uje,
Ajo e pa.
Ai e priste.
Ne fusha trendafilash ujore u perqafuan.
(nje dite pas “dikur”)
kembanat binin perseri.
Njerezit ndjenin keqardhje.
Por qielli i dukej teper i madh
Dhe i frikshem.
Dielli ishte veshur me te zeza.
Dielli mbajti nje minute zi.
Diellit i pelqente Romeo dhe Zhuljeta.
Shpeshhere
Kur dritat e qytetit te lodhura
Refuzojne te ndricojne.
E kuptoj rendesine e erresires.
Ajo si kokrriza rere te shndritshme
Nga shkretetirat vjen.
Erresira ne pranvere
Me kujTon neten para gjumit te qete
Pranvere ne erresire
Me kujton netet pas gjumit te prishur.
Nje vajze e vogel
Me tha qe me donte.
Une jo.
I mbytyr ne egon time
Besoja se ato fjale s'do te dilnin kurre
jashte korridoreve te spitalit.
Lotet e saj te dhimbjes
lagnin zemren time
Lotet e mi te fshehur,
Degjonin endrrat e saj.
Me kerkoi ti shkoja ne dasem
kur nje dite te martohej
Une i perlotur pohova.
Nje vajze e vogel
Me tha qe me donte.
Me fjalet qe i dilnin
nga gjoksi i paformuar.
Une jo.
Nje vajze e vogel
Para se te vdiste
me tha qe me donte
Atehere une vetem buzeqesha.
Nje vajze e vogel vdiq
Une atehere vrapova drejt saj
Por s'e gjeta.
gjeta vetem endrrat
qe rreshqisnin nga muret
te pafuqishme.
Kur dhimbja e saj mori fund
nisi dashuria ime.
Ne Pubin e zakonshem me miqt
Mundohesha ta harroja.
Mundohem akoma.
Por ajo eshte gjithkund.
Ne cdo kujtim te ri.
Ne parfumin e ftohte te eres se mesnates.
Ne kengen e nje sirene te fshehur.
ne blune e nje debore te pare.
ne zjarrin e diamanteve te yjeve.
Ne nje mengjes me avuj.
Dhe ne nje vetvrasje gazete.
Me pelqejne lulet.
Ne kohe te vecanta.
Me ngjyra te vecanta.
e njoh gjuhen e tyre.
Ti je e bukur pranvere.
Por pak e zbehte.
Vjen era epidemi
nga kembet qe s'ke
dhe lepin plaget
derisa zhduken.
Braktise syte.
Le peng buzet
Ne filxhanin e cajit
Kur u takove me urrejtjen time
Godite veteveten
sepse une refuzova ta beja.
Dhe copat e tua
nuk koincidonin.
Ti ke shpirt krijimi
kur loz me eren,
dhe fshin gjurmet
qe sjellin veren.
Ti ke humbur racen tende.
je unike pak lezbike.
Je e lumtur ne burgun e loteve.
Ishte nje kohe
qe kisha nevoje une per ty.
Ti ndejte verdalle pak
sa per mirsjellje.
Dhe me humbe nga syte.
Tani s'gjej dot veten time.
Nje sinfoni mortore
ne qiellin henor ti je.
Poshte lekures se bukur
ne venat qe po te vdesin
ke copa akujsh qe qarkullojn.
Shetit ne boten e gjakosur
te gjakosur me shume nga ne.
Gjetem varrin
e nje mije krahe engjejsh.
S'na pelqente te fluturonim.
Ne jemi nje specie e lindur
nga terrori.
Larg vrimave te hapsires.
Nuk e di cte te them
per manjaket
sepse i vrava dje ne mengjes
kur me fjale lepinin ves.
Kuajt inteligjent po lehnin
ne stallen me neona.
laroshi goditi gurin me koke.
Ne kujtim te tij
bera nje unaze guri.
per ta veshur
ne dramen qe luhej sot.
Mendimet e mia kercejne
ndersa ti cmendesh.
une cmenden
ndersa ti rri e qete.
Buzeqesh
kur nje film komik
mbulon syte e mi
Miresevjen ne boten time.
Hiqi kepucet para se te hysh.
Dhe priti floket se me tremb.
jezu krishti vdiq per veten e tij.
Thote gardiani i portes.
Por ketu do gjesh
shenjtore tualetesh.
prit bileten para
qe te sigurosh nje vend.
do kesh falas:
dashurine tende.
ujin tend.
mendimin tend.
zjarrin tend.
seksin tend.
Kujtimin tend.
lotin tend.
merr ate per cfare s'ke nevoje.
Kur erresira te konsumoje njerezit
dhe bota te konsumoje erresiren
do shesim te gjithe qirinj.
por s'do mundemi
ne e duam shume erresiren.
Tani po te vjen fundi
nga lapsi kerkon meshire.
ti me dukesh si prostitut e pire.
Edhe pak dhe do te tres.
Vargu 665
Pranvera vdes.
