Dhjetë momente historike që ndryshuan botën gjatë dekadës së
Kjo dekadë është karakterizuar nga momente të rëndësishme historike të cilat ndryshuan fatet e gjithë botës. Shumë prej nesh nuk e kanë vënë re por dhjetëvjeçari i fundit ka shënuar mbi të gjitha një hov dhe revolucion teknologjik në të gjitha fushat. Ajo më kryesorja që na lejon sot të lundrojmë lirshëm në internet u bë e mundur në vitin 2003 pas një beteje midis Yahoo dhe Google, dy motorët e kërkimit më të mëdhenj në botë. Falë kësaj përplasje Yahoo u tërhoq duke i lënë fushëbetejën Google. Pasojat janë ato që provojnë të gjithë sot. Ndërkohë jo prapa mbetet edhe lufta e trupave amerikane në Afganistan në përpjekje për të kapur kreun e Al Kaedës Bin Laden, një prej operacioneve të cilat u mbyll pa fundin e dëshiruar. Beteja e Tora Borës do të konsiderohet një dështim që i kushtoi karrierën presidentin Bush. Po në të njëjtin plan bëjnë pjesë edhe lufta e brendshme dhe gjakderdhja në Irak midis sekteve fetare dhe që i ka kushtuar Shteteve të Bashkuara të Amerikës mbi 30 mijë të vdekur. Por kjo erdhi mbi të gjitha ashtu siç u verifikua më pas si pasojë e shpërbërjes së ushtrisë irakene. Por historike do të mbetet edhe zbulimi i përdorimit të drogës në botën e sportit dhe më tepër në baseball. Por listën e mbyll sidoqë të jetë zgjedhja e presidentit të parë me ngjyrë amerikanë Barak Obama të cilit më vonë iu dorëzua edhe çmimi Nobel për paqen.</p>
1. Kerry zgjedh Obamën për ti dhënë idenë kryesore (2004)
Kur takova Barak Obamën në pranverën e vitit 2004, unë nuk kisha asnjë ide se ai ishte vetëm pak vite nga Shtëpia e Bardhë. Në të vërtetë, unë kam për vete planet e mia për të filluar një mandat të dytë në 2009. Pikëpamja ime për të filloi të ndryshojë me kalimin e darkës në Çikago, ashtu si Barak dhe unë tregtonim histori – për përvojat tona jashtë vendit, dhe mësimet e dhëna nga prindërit tanë. Kur ne bëmë fushatë së bashku në një fabrikë çeliku në mëngjes tjetër, unë u çudita për herë të parë nëse Barack është “një ditë” mund të vijnë më shpejt se çmendojnë ndonjëherë mbështetësit e tij. Disa javë më vonë, menaxheri i fushatës time, Mary Beth, dhe unë vendosëm që ai ishte i përkryer për konventën tonë të ardhshme në Boston.Ai ishte ende relativisht ligjvënësi i panjohur i shtetit, natyrisht, dhe ende vetëm një kandidat për Senatin e SHBA-së, por kemi ndjerë historinë e tij klasike amerikan me temat e tij të unitetit, përfshirjes, dhe të ndryshimit, dhe vizionin e tij si për ti bërë politikat më shumë rëndësishme për njerëzit e përditshëm- duke të përfaqësuar të ardhmen e partisë. Ne ende nuk e kuptojnë se sa shpejt kjo e ardhme do të na sillte këtu. Unë nuk e di se më pak se katër vjet më vonë unë do ta miratoja atë për president. Çfarë unë e di tani është që të gjithë amerikanët kanë nevojë për unitetin që ai e përshkroi në Boston në atë mbrëmje magjike 2004. Ne kemi nevojë për presidencën e tij që të jetë një sukses.</p>
2. Stuhia e pasagjerëve të avionit 93
Janë shkruar libra, filma e bëra, , dhe një monument kombëtar është planifikuar, por asgjë nuk mund ta paguajë guximin apo fshijë kujtimin e 44 udhëtarëve dhe anëtarëve të ekuipazhit të United Fly 93, të cilët qëndruan në terrorin e 11 shtator, 2001.
Sakrifica e tyre shmangu një humbje më të madhe jetësh dhe, sipas të gjitha gjasave, shpëtuan Kapitol Hill të SHBA apo Shtëpinë e Bardhë, simbolet e qeverisjes amerikane. Lincoln tha se edhe 146 vjet më parë në Gettysburg, jo larg nga ku Fluturimi 93 u takua me fundin e saj pranë një minierë qymyri të bonifikuar në Pensilvaninë rurale: “Bota do të vërë për të mos harruar se çfarë thamë këtu, nuk mund të harrohet nga ata që vepruan këtu.”
Çfarë ishin pasagjerët dhe ekuipazhi i fluturimit 93 mbushi me dritë dhe shpresë në një ditë që nuk kishte drita. Ata nuk kishin iluzione. “Unë e dija që ne të gjithë do të vdesim,” tha njëri në telefon në bisedën finale telefonike me gruan e tij në momentet përpara se Todd Beamer të lëshonte thirrjen e tij për të sulmuar kabinën me fjalët e tij tashmë të famshme: “Le të rrokulliset.” Guximi në fushëbetejë është një gjë.Kurajo kundër mosmarrëveshjeje të mëdha është një tjetër veti. Pasagjerët e fluturimit 93 dhe ekuipazhi i heronjve që kanë vdekur duke iu përgjigjur Qendrës Tregtare Botërore dhe sulmeve të Pentagonit janë dëshmia se e mira mund të vazhdojë të përballet me të keqen e madhe. Dhe historia tregon zakonisht se e mira fiton në një kohë të gjatë.</p>
3.SHBA kthehet nga beteja e Tora Boras
Mos harroni “i vdekur apo i gjallë?” Kjo është ajo që Presidenti Bush tha rreth për gjetjen e Osama bin Laden në 11 shtarot, pak para se të autorizonte një dhuratë prej 25 milionë dollarësh dhe sulmet e ashpra ajrore në malet e Afganistanit lindor. Gati tetë vjet më vonë, sigurisht, shefi i Al Kaedës mbetet i lirë. Rrugët shkuan pranë shpellave të Tora Borës në fund të vitit 2001, pasi administrata e presidentit Bush mori vendimin më të keq strategjik të dekadës. Kundër paralajmërimeve të ashpra të CIA-s, e cila e dinte se Bin Laden ishte më shumë me shpatulla pas murit, ai vendosi të mos dërgonte në terren trupat e kërkimit amerikane, sipas njoftimeve të publikuara. Në vend të kësaj, ai dërgoi vetëm dhjetëra trupa të forcave speciale të SHBA-së në betejë kundër qindra operativëve të Al Kaedës, dhe rekrutoi muxhahidinët vendorë të korruptuar dhe ushtarakët pakistanezë për të vulosur rrugët e ikjes. Në mënyrë të parashikueshme, milicitë nuk arritën të ndalonin Bin Laden nga arratisja në Pakistan, ku shumë besojnë se ai mbetet edhe në këto ditë. Ushtarakët kanë kohë që kanë braktisur çdo dëshirë për të lënë tokën afgane, si zbutje të misionit, ndryshim të misionit, dhe konfuzioni në masë vazhdon të dëmtojë përpjekjet në rajon. Çfarëdo që të bëjmë tjetër për ndërtimin e kombit, apo sulme të vogla dhe vdekjeprurëse kundër terroriste nga larg- pragu për tërheqjen ndoshta nuk mund të përmbushet deri në misionin e betejës së Tora Boras përfundimsht ka mbaruar. Ne ende kemi për të kapur Bin Laden të vdekur ose të gjallë.</p>
4. Shpërbërja e ushtrisë irakene (2003)
Kur Paul Bremer i III, i dërguari i Shtëpisë së Bardhë në Irak, nënshkroi urdhrin e Autoriteti të Përkohshëm të Koalicionit në maj 2003, ai ndryshoi kursin e luftës dhe fatin e presidencës së Bushit me një goditje të stilolapsit të tij. Veprim, i cili të shpërbëri të gjithë ushtrinë e Irakut, sfidoi konsensusin e administratës së Presidentit Bush se 150,000 trupa do të jenë të nevojshme në okupimin e pasluftës në Irak, dhe kapi presidentin pa mendje. Ashtu si presidenti Bush do të thoshte më vonë, “Unë jam i sigurt i tha:” Kjo është politikë, që ka ndodhur? Çfarë ka ndodhur, siç u zhvillua, ishte një fatkeqësi e çertifikuar. Brenda verës, dhjetëra mijëra të papunë tani ish-baathistë të armatosur nga Sadam Hussein-rrethuan trupat e koalicionit. Ndërkohë, sunitët e vendit filluan të shpërthenin ndaj mazhorancës shiite në një mënyrë gjithnjë e më të dhunshme dhe forcat e koalicionit ishin të pafuqishme të ndihmonin Irakun i cili po rrëshqiste në një film horror të shpërthimeve në rrugë, duke djegur xhamitë, dhe derdhur gjak. “Ne nuk kalojnë shumë kohë duke planifikuar. . . dhunën sektare,” pranoi Bush. Kthimi në shtëpi, gabimi trashanik i Bremer kishte një ndikim shkatërrues mbi fatin politik të Bushit. Nga fundi i vitit 2006, 3.000 ushtarë amerikanë janë vrarë në Irak, dhe miratimi normës korrensponduese të presidentit e uli në ‘30. Demokratët morën më vonë Kongresin dhe Shtëpinë e Bardhë. Rritje e trupave të vitit 2007 mund të kenë shpëtuar Irakun. Por nëse ushtria irakiane do të kishte mbetur në vend që në vitin 2003, ajo nuk do të kishte qenë e nevojshme.</p>
5. Klinton shënon aktet e mo
Ky artikull eshte marre nga: http://www.shqipmedia.com/?p=23938. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.shqipmedia.com/?p=23938
1. Kerry zgjedh Obamën për ti dhënë idenë kryesore (2004)
Kur takova Barak Obamën në pranverën e vitit 2004, unë nuk kisha asnjë ide se ai ishte vetëm pak vite nga Shtëpia e Bardhë. Në të vërtetë, unë kam për vete planet e mia për të filluar një mandat të dytë në 2009. Pikëpamja ime për të filloi të ndryshojë me kalimin e darkës në Çikago, ashtu si Barak dhe unë tregtonim histori – për përvojat tona jashtë vendit, dhe mësimet e dhëna nga prindërit tanë. Kur ne bëmë fushatë së bashku në një fabrikë çeliku në mëngjes tjetër, unë u çudita për herë të parë nëse Barack është “një ditë” mund të vijnë më shpejt se çmendojnë ndonjëherë mbështetësit e tij. Disa javë më vonë, menaxheri i fushatës time, Mary Beth, dhe unë vendosëm që ai ishte i përkryer për konventën tonë të ardhshme në Boston.Ai ishte ende relativisht ligjvënësi i panjohur i shtetit, natyrisht, dhe ende vetëm një kandidat për Senatin e SHBA-së, por kemi ndjerë historinë e tij klasike amerikan me temat e tij të unitetit, përfshirjes, dhe të ndryshimit, dhe vizionin e tij si për ti bërë politikat më shumë rëndësishme për njerëzit e përditshëm- duke të përfaqësuar të ardhmen e partisë. Ne ende nuk e kuptojnë se sa shpejt kjo e ardhme do të na sillte këtu. Unë nuk e di se më pak se katër vjet më vonë unë do ta miratoja atë për president. Çfarë unë e di tani është që të gjithë amerikanët kanë nevojë për unitetin që ai e përshkroi në Boston në atë mbrëmje magjike 2004. Ne kemi nevojë për presidencën e tij që të jetë një sukses.</p>
2. Stuhia e pasagjerëve të avionit 93
Janë shkruar libra, filma e bëra, , dhe një monument kombëtar është planifikuar, por asgjë nuk mund ta paguajë guximin apo fshijë kujtimin e 44 udhëtarëve dhe anëtarëve të ekuipazhit të United Fly 93, të cilët qëndruan në terrorin e 11 shtator, 2001.
Sakrifica e tyre shmangu një humbje më të madhe jetësh dhe, sipas të gjitha gjasave, shpëtuan Kapitol Hill të SHBA apo Shtëpinë e Bardhë, simbolet e qeverisjes amerikane. Lincoln tha se edhe 146 vjet më parë në Gettysburg, jo larg nga ku Fluturimi 93 u takua me fundin e saj pranë një minierë qymyri të bonifikuar në Pensilvaninë rurale: “Bota do të vërë për të mos harruar se çfarë thamë këtu, nuk mund të harrohet nga ata që vepruan këtu.”
Çfarë ishin pasagjerët dhe ekuipazhi i fluturimit 93 mbushi me dritë dhe shpresë në një ditë që nuk kishte drita. Ata nuk kishin iluzione. “Unë e dija që ne të gjithë do të vdesim,” tha njëri në telefon në bisedën finale telefonike me gruan e tij në momentet përpara se Todd Beamer të lëshonte thirrjen e tij për të sulmuar kabinën me fjalët e tij tashmë të famshme: “Le të rrokulliset.” Guximi në fushëbetejë është një gjë.Kurajo kundër mosmarrëveshjeje të mëdha është një tjetër veti. Pasagjerët e fluturimit 93 dhe ekuipazhi i heronjve që kanë vdekur duke iu përgjigjur Qendrës Tregtare Botërore dhe sulmeve të Pentagonit janë dëshmia se e mira mund të vazhdojë të përballet me të keqen e madhe. Dhe historia tregon zakonisht se e mira fiton në një kohë të gjatë.</p>
3.SHBA kthehet nga beteja e Tora Boras
Mos harroni “i vdekur apo i gjallë?” Kjo është ajo që Presidenti Bush tha rreth për gjetjen e Osama bin Laden në 11 shtarot, pak para se të autorizonte një dhuratë prej 25 milionë dollarësh dhe sulmet e ashpra ajrore në malet e Afganistanit lindor. Gati tetë vjet më vonë, sigurisht, shefi i Al Kaedës mbetet i lirë. Rrugët shkuan pranë shpellave të Tora Borës në fund të vitit 2001, pasi administrata e presidentit Bush mori vendimin më të keq strategjik të dekadës. Kundër paralajmërimeve të ashpra të CIA-s, e cila e dinte se Bin Laden ishte më shumë me shpatulla pas murit, ai vendosi të mos dërgonte në terren trupat e kërkimit amerikane, sipas njoftimeve të publikuara. Në vend të kësaj, ai dërgoi vetëm dhjetëra trupa të forcave speciale të SHBA-së në betejë kundër qindra operativëve të Al Kaedës, dhe rekrutoi muxhahidinët vendorë të korruptuar dhe ushtarakët pakistanezë për të vulosur rrugët e ikjes. Në mënyrë të parashikueshme, milicitë nuk arritën të ndalonin Bin Laden nga arratisja në Pakistan, ku shumë besojnë se ai mbetet edhe në këto ditë. Ushtarakët kanë kohë që kanë braktisur çdo dëshirë për të lënë tokën afgane, si zbutje të misionit, ndryshim të misionit, dhe konfuzioni në masë vazhdon të dëmtojë përpjekjet në rajon. Çfarëdo që të bëjmë tjetër për ndërtimin e kombit, apo sulme të vogla dhe vdekjeprurëse kundër terroriste nga larg- pragu për tërheqjen ndoshta nuk mund të përmbushet deri në misionin e betejës së Tora Boras përfundimsht ka mbaruar. Ne ende kemi për të kapur Bin Laden të vdekur ose të gjallë.</p>
4. Shpërbërja e ushtrisë irakene (2003)
Kur Paul Bremer i III, i dërguari i Shtëpisë së Bardhë në Irak, nënshkroi urdhrin e Autoriteti të Përkohshëm të Koalicionit në maj 2003, ai ndryshoi kursin e luftës dhe fatin e presidencës së Bushit me një goditje të stilolapsit të tij. Veprim, i cili të shpërbëri të gjithë ushtrinë e Irakut, sfidoi konsensusin e administratës së Presidentit Bush se 150,000 trupa do të jenë të nevojshme në okupimin e pasluftës në Irak, dhe kapi presidentin pa mendje. Ashtu si presidenti Bush do të thoshte më vonë, “Unë jam i sigurt i tha:” Kjo është politikë, që ka ndodhur? Çfarë ka ndodhur, siç u zhvillua, ishte një fatkeqësi e çertifikuar. Brenda verës, dhjetëra mijëra të papunë tani ish-baathistë të armatosur nga Sadam Hussein-rrethuan trupat e koalicionit. Ndërkohë, sunitët e vendit filluan të shpërthenin ndaj mazhorancës shiite në një mënyrë gjithnjë e më të dhunshme dhe forcat e koalicionit ishin të pafuqishme të ndihmonin Irakun i cili po rrëshqiste në një film horror të shpërthimeve në rrugë, duke djegur xhamitë, dhe derdhur gjak. “Ne nuk kalojnë shumë kohë duke planifikuar. . . dhunën sektare,” pranoi Bush. Kthimi në shtëpi, gabimi trashanik i Bremer kishte një ndikim shkatërrues mbi fatin politik të Bushit. Nga fundi i vitit 2006, 3.000 ushtarë amerikanë janë vrarë në Irak, dhe miratimi normës korrensponduese të presidentit e uli në ‘30. Demokratët morën më vonë Kongresin dhe Shtëpinë e Bardhë. Rritje e trupave të vitit 2007 mund të kenë shpëtuar Irakun. Por nëse ushtria irakiane do të kishte mbetur në vend që në vitin 2003, ajo nuk do të kishte qenë e nevojshme.</p>
5. Klinton shënon aktet e mo
Ky artikull eshte marre nga: http://www.shqipmedia.com/?p=23938. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.shqipmedia.com/?p=23938