Dhimbje dhe poshterim! Pse?
Qerpiket e saj filluan te dridhen nga nervozimi.Syte,te xhamte nga lotet qe i kishin mbushur por qe nuk guxonin te rrokulliten ne faqet e saja,dukeshin shume te frikesuar.
Ajo ishte nje vajze simpatike,rreth 17 vjece,fytyra e saj kishte nje njomesi te embel.
Perballe saj,ishte nje djale i gjate,rreth te njezetepesave,qe e shihte drejtperdrejt ne sy,sikur donte ta perpinte. Ai u ul afer saj dhe filloi ti fliste,por ajo i injoroi lajkat e tij.Ndoshta shume vajza do ti merrnin keto lajka si komplimente joshese.
Ai vazhdonte te fliste,ajo iu pergjigj e nxehur.
Ai coi doren te fshinte nje lot qe kishte rrokullisur padashur ne faqen e saj. Ashtu shkarazi,i rreshqiti dora poshte e me poshte ne trupin e saj. Vajza u mundua te largohej,por ishte mberthyer ne vend nga dora e ti e fuqishme.
Te bertiturat dhe te luturat e saja te dhimbshme tashme nuk kishin asnje efekt ne mendjen e tij.
Trupi i saj i brishte nuk mund te shtynte trupin e tij te fuqishem.
Denesat dhe lotet nuk i pushonin,ia kishin zene frymen,aq sa vetem nje renkim zemerplases degjhej. Dhimbja fizike dhe shpirterore e kishte turbulluar. Zeri nuk i dilte dhe perpelitjet e saja nuk mund ta ndalonin ate.
Ndoshta ai ndiente nje triumf te ndyre ne ato momente kur po ia rrembente ne menyre cnjerezore heren e pare asaj.
Sa urrejtje kishtte ajo ne keto caste per njeriun qe po e shkaterronte.
Me pas,ne fytyren e tij nuk dukej asnje ndjenje faji per aktin e dhunshem she te turpshem qe sapo kishte kryer.
Ndersa ajo,e mbytur ne lote dhe denesa,e pergjakur,ishte e derrmuar,e deshperuar e poshteruar.
Kembet mezi e mbanin,lotet e nxehte nuk i reshtnin,tashme ajo duhet ta mbaje ne zemren e saj vuajtjen e ores qe kaloi.Askush nuk duhet ta dije.
Edhe pse shenjat blu ne trupin e njome nuk mund ta mbajne sekretin per shume gjate...
Qerpiket e saj filluan te dridhen nga nervozimi.Syte,te xhamte nga lotet qe i kishin mbushur por qe nuk guxonin te rrokulliten ne faqet e saja,dukeshin shume te frikesuar.
Ajo ishte nje vajze simpatike,rreth 17 vjece,fytyra e saj kishte nje njomesi te embel.
Perballe saj,ishte nje djale i gjate,rreth te njezetepesave,qe e shihte drejtperdrejt ne sy,sikur donte ta perpinte. Ai u ul afer saj dhe filloi ti fliste,por ajo i injoroi lajkat e tij.Ndoshta shume vajza do ti merrnin keto lajka si komplimente joshese.
Ai vazhdonte te fliste,ajo iu pergjigj e nxehur.
Ai coi doren te fshinte nje lot qe kishte rrokullisur padashur ne faqen e saj. Ashtu shkarazi,i rreshqiti dora poshte e me poshte ne trupin e saj. Vajza u mundua te largohej,por ishte mberthyer ne vend nga dora e ti e fuqishme.
Te bertiturat dhe te luturat e saja te dhimbshme tashme nuk kishin asnje efekt ne mendjen e tij.
Trupi i saj i brishte nuk mund te shtynte trupin e tij te fuqishem.
Denesat dhe lotet nuk i pushonin,ia kishin zene frymen,aq sa vetem nje renkim zemerplases degjhej. Dhimbja fizike dhe shpirterore e kishte turbulluar. Zeri nuk i dilte dhe perpelitjet e saja nuk mund ta ndalonin ate.
Ndoshta ai ndiente nje triumf te ndyre ne ato momente kur po ia rrembente ne menyre cnjerezore heren e pare asaj.
Sa urrejtje kishtte ajo ne keto caste per njeriun qe po e shkaterronte.
Me pas,ne fytyren e tij nuk dukej asnje ndjenje faji per aktin e dhunshem she te turpshem qe sapo kishte kryer.
Ndersa ajo,e mbytur ne lote dhe denesa,e pergjakur,ishte e derrmuar,e deshperuar e poshteruar.
Kembet mezi e mbanin,lotet e nxehte nuk i reshtnin,tashme ajo duhet ta mbaje ne zemren e saj vuajtjen e ores qe kaloi.Askush nuk duhet ta dije.
Edhe pse shenjat blu ne trupin e njome nuk mund ta mbajne sekretin per shume gjate...
