ana karenina
Primus registratum
C"eshte drejtuesi / udheheqesi (leader)?
Sipas Dostojevskit, nje lloj drejtuesi karakterizohet nga:
...Se ne thelb te denuarit jane ankimtare dhe gernjare, por qe te ngrihen te gjithe bashke, apo makar disa, kjo ndodh rralle. Nuk para bien kollaj ne ujdi. E dinin edhe vete kete e jo rralle i degjoje te thoshin: llafet e te sharat lume, po pa bereqet. Vec kesaj here tallazia qe e pergjithshme, pritej dic te ndodhte...
Si gjithmone ne kesi rastesh vecohen ata me te zellshmit, me kokeshkretet. Ca te tille s’dine te permbahen, s’i durojne padrejtesite e perseritura, kane besim ne fitore, ndonese ky s’eshte vecse besim naivesh. “Dic edhe mund te arrihet”, - thone. Ca si keta nuk bien me poshte te tjereve per mencuri, por jane natyra shperthyese, aspak te manovrueshme, e bejne punen drejtperdrejte. Ca te tille ne rrethana te caktuara behen prijesa popullore, vec kjo ndodh shume rrall.e Sa per keta te ketushmit, keta s’ishin vecse kurdises pretendimesh, qe kurdohere ndahen te humbur dhe mbushin pastaj dinga kampet e punes se detyruar dhe galerat. Gjaknxehtesia s’ka si i nxjerr aty ku duhet, vec fale saj gezojne ua ngrejne peshe zemrat, madje, edhe ca te tulaturve. Besimi i patundur ne fitore qe kane ben per vete edhe me skeptiket, ndonese ne shumicen e rasteve ky besim eshte aq i vogel dhe i brishte, saqe s’ke si te mos cuditesh qe u shkojne pas kaq verberisht. Dhe jane te paret qe i futen detit me not. Si ca dema qe as vete nuk e dine se kujt po i bien, pa marre asnje mase kujdesi, versulen te terbuar dhe i thyejne briret ne perleshjen e pare. U mungon fare jezuitizmipraktik qe ndonjehere e nxjerr te palagur edhe me te poshtrin, edhe me te zhyerin. E kryesore eshte qe nuk dine te kapen pas kryesores, u qepen vogelsirave. Vec jane kanakare te turmes dhe ne kete qendron forca e tyre.
Shenime nga “shtepia e te vdekurve” / F.M. Dostojevski
Sipas Dostojevskit, nje lloj drejtuesi karakterizohet nga:
...Se ne thelb te denuarit jane ankimtare dhe gernjare, por qe te ngrihen te gjithe bashke, apo makar disa, kjo ndodh rralle. Nuk para bien kollaj ne ujdi. E dinin edhe vete kete e jo rralle i degjoje te thoshin: llafet e te sharat lume, po pa bereqet. Vec kesaj here tallazia qe e pergjithshme, pritej dic te ndodhte...
Si gjithmone ne kesi rastesh vecohen ata me te zellshmit, me kokeshkretet. Ca te tille s’dine te permbahen, s’i durojne padrejtesite e perseritura, kane besim ne fitore, ndonese ky s’eshte vecse besim naivesh. “Dic edhe mund te arrihet”, - thone. Ca si keta nuk bien me poshte te tjereve per mencuri, por jane natyra shperthyese, aspak te manovrueshme, e bejne punen drejtperdrejte. Ca te tille ne rrethana te caktuara behen prijesa popullore, vec kjo ndodh shume rrall.e Sa per keta te ketushmit, keta s’ishin vecse kurdises pretendimesh, qe kurdohere ndahen te humbur dhe mbushin pastaj dinga kampet e punes se detyruar dhe galerat. Gjaknxehtesia s’ka si i nxjerr aty ku duhet, vec fale saj gezojne ua ngrejne peshe zemrat, madje, edhe ca te tulaturve. Besimi i patundur ne fitore qe kane ben per vete edhe me skeptiket, ndonese ne shumicen e rasteve ky besim eshte aq i vogel dhe i brishte, saqe s’ke si te mos cuditesh qe u shkojne pas kaq verberisht. Dhe jane te paret qe i futen detit me not. Si ca dema qe as vete nuk e dine se kujt po i bien, pa marre asnje mase kujdesi, versulen te terbuar dhe i thyejne briret ne perleshjen e pare. U mungon fare jezuitizmipraktik qe ndonjehere e nxjerr te palagur edhe me te poshtrin, edhe me te zhyerin. E kryesore eshte qe nuk dine te kapen pas kryesores, u qepen vogelsirave. Vec jane kanakare te turmes dhe ne kete qendron forca e tyre.
Shenime nga “shtepia e te vdekurve” / F.M. Dostojevski