Bulimia
Nuk di ne eshte trajtuar ndonje here tema "bulimia" ne kete forum dhe nese jo mendoj qe eshte shume i rendesishem per vete faktin qe eshte nje nga crregullimet e te ushqyerit me te perhapur sot, qe me veshtiresi diagnostikohet sepse bulimiku fsheh problemin e tij sepse i vjen turp dhe mbi te gjitha provokon shume rrjedhoja fisike dhe psikologjike tek personi ne fjale.
Ideja mbi kete teme lindi nga nje bisede me nje kolegen time mbi rastet qe ajo ka njohur mbi bulimine. Me tregoi qe njera nga keto kishte 15 vjet qe vuante dhe vit per vit shtrohej ne nje klinike psikiatrike per tu mjekuar si ana psikologjike si dhe nga ana fisike. Edhe sot e kesaj dite ajo vazhdon te vuaj nga ky crregullim. Ky rast me beri shume te mendoj dhe duke konsideruar dhe arsyet qe shkaktojne kete crregullim, te cilat jane me baze psikologjike (si konfliktet ne femijeri e me vone me figurat prinderore, konfliktet me modelet qe na ofron shoqeria si mbi aspektet fisike si dhe te te qenurit, konfliktet me vetveten, nje depresion i pakuruar etj.)mendova ta shtroja kete teme me shume si nje mundesi shprehjeje per te gjithe ata qe kane edhe sadopak nje problem te tille, per te gjithe ata qe njohin raste te tilla. Mendova keshtu sepse mundesia e shprehjes eshte nje ndihme e madhe per ate qe vuan.
BULIMIA = URI KAU
Shfaqet me minimumin dy raste te mbingrenia (te me falni per neologjizmat por po mundohem vetem te perkthej ato terma qe ne shqip nuk i di) ne jave, me pak fjale personi ha deri sa ndihet keq duke marre ne nje vakt deri 5000 kalori kur racioni ditor eshte maksimumi 2500. Ha cfare te kete perpara deri ne brume te papjekur dhe pastaj fillon momenti i eliminimit duke perdorur te vjellurin e nxitur, lasative, sport te eksagjeruar. Kjo procedure duke filluar nga te ngrenit deri ne eliminim behet fshehurazi dhe me vrull. Psikologet e shohin bulimine si nje konflikt dashuri-urrejte per ushqimin qe ne rastin e konliktit me prinderin e identifikojne me te. Une te dua ndaj te ha (te bej pjese te trupit tim) une te urrej ndaj te vjell. Nga ana fisiologjike kane pare qe ushqimi nxit nje zone te trurit (ipocampo) qe eshte shume afer zones qe provokon kenaqesine. Keshtu kur stimujt e jashtem ose mendore nuk cojne ne kenaqesi vetjake, personi mundohet te stimuloje me ane te ushqimit.
Nuk di ne eshte trajtuar ndonje here tema "bulimia" ne kete forum dhe nese jo mendoj qe eshte shume i rendesishem per vete faktin qe eshte nje nga crregullimet e te ushqyerit me te perhapur sot, qe me veshtiresi diagnostikohet sepse bulimiku fsheh problemin e tij sepse i vjen turp dhe mbi te gjitha provokon shume rrjedhoja fisike dhe psikologjike tek personi ne fjale.
Ideja mbi kete teme lindi nga nje bisede me nje kolegen time mbi rastet qe ajo ka njohur mbi bulimine. Me tregoi qe njera nga keto kishte 15 vjet qe vuante dhe vit per vit shtrohej ne nje klinike psikiatrike per tu mjekuar si ana psikologjike si dhe nga ana fisike. Edhe sot e kesaj dite ajo vazhdon te vuaj nga ky crregullim. Ky rast me beri shume te mendoj dhe duke konsideruar dhe arsyet qe shkaktojne kete crregullim, te cilat jane me baze psikologjike (si konfliktet ne femijeri e me vone me figurat prinderore, konfliktet me modelet qe na ofron shoqeria si mbi aspektet fisike si dhe te te qenurit, konfliktet me vetveten, nje depresion i pakuruar etj.)mendova ta shtroja kete teme me shume si nje mundesi shprehjeje per te gjithe ata qe kane edhe sadopak nje problem te tille, per te gjithe ata qe njohin raste te tilla. Mendova keshtu sepse mundesia e shprehjes eshte nje ndihme e madhe per ate qe vuan.
BULIMIA = URI KAU
Shfaqet me minimumin dy raste te mbingrenia (te me falni per neologjizmat por po mundohem vetem te perkthej ato terma qe ne shqip nuk i di) ne jave, me pak fjale personi ha deri sa ndihet keq duke marre ne nje vakt deri 5000 kalori kur racioni ditor eshte maksimumi 2500. Ha cfare te kete perpara deri ne brume te papjekur dhe pastaj fillon momenti i eliminimit duke perdorur te vjellurin e nxitur, lasative, sport te eksagjeruar. Kjo procedure duke filluar nga te ngrenit deri ne eliminim behet fshehurazi dhe me vrull. Psikologet e shohin bulimine si nje konflikt dashuri-urrejte per ushqimin qe ne rastin e konliktit me prinderin e identifikojne me te. Une te dua ndaj te ha (te bej pjese te trupit tim) une te urrej ndaj te vjell. Nga ana fisiologjike kane pare qe ushqimi nxit nje zone te trurit (ipocampo) qe eshte shume afer zones qe provokon kenaqesine. Keshtu kur stimujt e jashtem ose mendore nuk cojne ne kenaqesi vetjake, personi mundohet te stimuloje me ane te ushqimit.
