Re: berisha-shqiperia mund te perfundoje si qipro!
<ul style="list-style-type: disc">[*]"Shqipëri greke", "Shqipëri turke" dhe "Qiproja nanoiste"[/list]
Preç Zogaj
Janë bërë dy luftëra në Ballkan këto pesë vitet e fundit. Më e madhja, ajo e NATO-s për çlirimin e Kosovës nga Serbia. Një luftë e pashembullt që i dha fund një padrejtësie të madhe në kurriz të shqiptarëve dhe hapi epokën e bashkimit të tyre brenda Europës së re. Lind pyetja: Pse do të bëhej gjithë ajo luftë që ndryshoi kursin e rajonit, nëse jo Shqipëria e madhe, por kjo e vogla, Republika e Shqipërisë, rrezikohet nga virusi qipriot? Kjo pyetje thërret në kauzë pikësëpari kryeministrin e Shqipërisë, i cili ka nxjerrë dje nga mënga një letër befasuese, jo për ne që ia njohin inkoshientin, por për politikën e lartë perëndimore. Duke komentuar zhvillimet e fundit në vend, Nano ka thënë në aktivin e PS-së së Tiranës se rreziku më i ri që kërcënon Shqipërinë quhet një ndarje apo një konflikt ala "Qipro"! Nuk ka të dhëna se ç'vend ka zënë në analizën e Nanos përqasja midis zhvillimeve shqiptare ku qytetarët po protestojnë kundër qeverisjes se keqe dhe rastit qipriot, kur për dekada ka patur një konflikt etnik midis grekëve e turqve që popullojnë të njëjtin ishull. Nuk dihet gjithashtu si është pritur dhe a është zbërthyer më tej nga të pranishmit në aktiv thagma në fjalë? Gjasat janë që ky kumt i zi të jetë përcjellë me heshtje, me injorancë apo me shtirje budallenjsh. Përndryshe, ashtu siç u njoftuan kundërshtimet e Ilir Metës ndaj spekullimeve me shifrat, do të ishte njoftuar edhe indinjata e ndonjërit apo e ndonjërës ndaj paralelizmit provokativ midis Qipros greko-turke dhe Shqipërisë shqiptare. Absurditeti i këtij paralelizmi shtohet akoma më shumë kur shohim se komunitetet greke dhe turke në Qipro po përpiqen jo pa sukses të lënë pas të kaluarën konfliktuale dhe të themelojnë një bashkëjetesë të re mes tyre. Kryeministri ynë vërtet nuk ia thotë për analiza politike, por vështirë të mos e dijë ç'ka ndodhur e ç'po ndodh në Qipro. Po të kishte pakëz respekt për mendimin dhe të vërtetën kurrë nuk do të guxonte, madje do t'i vinte turp të bënte Kasandrën qipriote për Shqipërinë, thjesht sepse opozita ka nxjerrë në rrugë mijëra njerëz që kërkojnë demokratikisht largimin e tij nga posti. Ç'ka ndodhur me ketë njeri, që na tërhiqte deri dje me frymën demokratike të teksteve të veta! Vërtet i ka rënë pushteti në kokë në atë shkallë sa të mos kuptojë as edhe një fije nga arsyeja e protestuesve dhe kundërshtarëve politikë? Mos po kalon momente lajthitjeje? Mos nuk di? Mos nuk e ka veten në dorë? Mos përdoret? Unë nuk jam në gjendje tani të vë gishtin, por për një gjë kam sigurinë se nuk po gaboj: Kërcënimi me skemën e konfliktit të deridjeshëm qipriot është një vepër tipike e kancelarive dhe lobeve antishqiptare, pavarësisht se Nano mund ta ketë marrë për ta përdorur si gogol ndaj opozitës në një anë dhe si diversion ndaj partnerëve euroamerikanë në anën tjetër. Nano, në një farë mënyre, i paralajmëron ata me ndarje të vendit, nëse nuk e mbrojnë pa kushte ndaj protestave qytetare të udhëhequra nga opozita. Besoj se me ketë hap kryeministri ka dekonspiruar një kartë virtuale që do ta ndëshkojë atë politikisht. Është e vërtetë se lobet greke, veçanërisht lobi grek në SHBA, kanë rritur peshën e tyre në ekonominë dhe vendimmarrjen politike qeveritare duke mbajtur shpeshherë si brerore flamurin amerikan, por nuk ka, as ka për të patur Shqipëri greke në kuptimin e Qipros greke. Jugu i Shqipërisë është i gjithë Shqipëri dhe Nano vetëm e fyen këtë pjesë të vendit duke e llogaritur si rezervë luftarake në flateritë e tij politike. E vërteta është se në kohën tonë çështja shqiptare nuk po shkon drejt "mureve qipriote", por drejt modelit të hapjes dhe bashkimit. Ky proces është i pakthyeshëm. Sigurisht, armiqtë e Shqipërisë dhe Ballkanit të ri, s'kanë rreshtur së punuari për të penguar zgjidhjen e çështjes kombëtare shqiptare dhe rivendosjen e ekulibrit natyror në rajon midis shqiptarëve, serbëve dhe grekërve. Këto gjashtë vitet e fundit ata i kanë ofruar vendit tonë të varfër dy-tre herë rresht skemat e luftës civile dhe të likuidimit të opozitës demokratike. Nëpërmjet marionetave të tyre në krye të qeverisë socialiste ata kanë shtënë në dorë sektorët kyç të ekonomisë dhe kanë bllokuar me sukses zhvillimin e vendit. Shqiptarët nga Jugu në Veri po e kuptojnë çdo ditë pse janë të varfër e të nëpërkëmbur. Prandaj po mbushin kudo sheshet e protestës dhe nuk do të kthehen në shtëpitë e tyre pa u dhënë fund njëherë e mirë padrejtësive të jashtëzakonshme në shpërndarjen e pasurive që krijohen. Përkundrejt këtij zgjimi dhe ndriçimi historik, ja ku kryeministri i tyre, për turpin e botës, u ofron fantazmën e konfliktit qipriot. Që përkthehet kështu: "Ose mbajmë privilegjet dhe kolltukët, ose i vëmë zjarrin gjithë vendit"! Ne të tjerët duhet të zgjedhim!
Janë dritëshkurtër, po aq sa të ligj. E përsërisim se nuk ka patur, nuk ka e nuk do të ketë "Shqipëri greke" dhe "Shqipëri turke". Shqipëria është një në gjithçka, edhe në hallin e saj. Analogjia e Shqipërisë me Qipron mund të përdoret metaforikisht vetëm në formën e "Qipros nanoiste" si ishull i nepotizmit dhe kleptokracisë. Rrjedhimisht, Nano apo ata që qëndrojnë pas tij, e kanë kot kur mendojnë se mund ta hedhin lumin me kërcënimin e një lufte civile apo me provokimin e saj.
