Arnavutça bir şiir
“…Sikur tё isha ti natёn futem nё kraharorin tёnd,
Sytё mёngjezit ia hap sikur tё isha ti,
E di qё diçka mungon, njё diçka, ti nuk je,
Ti mё je agimi qё zbardhon, ajo qё mё qesh nё dritaren time,
Ti mё je kopёshti nё çajin tim, reja e bardhё nё pije,
Ti je turma e zogjёve nё kraharor,
Ti je bleta punёtore e pёrpjekjeve tё mia,
Ngado qё shkoja tё kisha pёrballё, por ti nuk ishe aty,
Me tё vёrtetё pёrse nuk je?
U hypi sharabajkave sikur tё isha ti,
Pёrkёdhel rrugicat osmane, rrugёt e lyera me gjak,
Sheshet me tё vdekur, gonxhet e sapoçelura,
Lulet bojёqielli tё shkelura sikur tё isha ti,
Tё gjitha shёmtitё i dua sikur tё jem ti,
Gёnjehem, vrapoj te telefoni se mos je ti,
Hesht pёrpara tradhёtive sikur tё isha ti,
Pёrballё thirrjeve tё errёsirёs se mos vallё je ti,
Ngado qё shkoja tё kisha pёrballё, por ti nuk ishe aty,
Me tё vёrtetё pёrse nuk je?
Qёndroj pёrballё klithjeve tё zjarrit duke menduar sikur je ti,
Ndosha, kjo ishte jeta, ndoshta dhe fytyra tjetёr e sajё,
Ndoshta, bukur do ishte tё harrosh, pёr tё dashuruar tё kёrkosh,
Ndoshta, ishte pasuria, dhe patjetёr ka qenё varfёria,
Ndoshta, kjo ishte humbja, mbase dhe gjetja,
Ne, e zbukuruam kёtё kafaz, ne, u gёnjyem pas kёtyre bukurive,
Ti ishe dhimbja qё kisha pёrbrenda, shqetёsimi im nё fytyrё,
Ato, tё cilat prisja tё largoheshin, ato qё trembesha se mos mbesnin,
Ngado qё shkoja tё kisha pёrballё, por ti nuk ishe aty,
Me tё vёrtetё pёrse nuk je?
Me mijёra sy, me mijёra fytyra, me mijёra forma
S’lashë vend pa të kërkuar, s’lashë vend pa pyetur
İshe aty ku unё nuk pyeta,
Ti je dhimbja qё ndjej nё mish, dyshimi qё kam nё gjak,
Ngado qё shkoja tё kisha pёrballё, por ti nuk ishe aty,
Me tё vёrtetё pёrse nuk je?
Duart tuaja ishin nё duart e mia, por ato nuk ishin,
Sytё ishin nё sytё e mi, por ata nuk ishin,
Nё album ishim si dy portrete pranё njёri-tjetrit,
Tё dashurova nё gjumё, por ti nuk di gjё,
Ty tё njoha sikur tё njoh njё kaçak,
Vetёm se veten time nuk e njoha dot....”
Umarım beğenmişsinizdir
“…Sikur tё isha ti natёn futem nё kraharorin tёnd,
Sytё mёngjezit ia hap sikur tё isha ti,
E di qё diçka mungon, njё diçka, ti nuk je,
Ti mё je agimi qё zbardhon, ajo qё mё qesh nё dritaren time,
Ti mё je kopёshti nё çajin tim, reja e bardhё nё pije,
Ti je turma e zogjёve nё kraharor,
Ti je bleta punёtore e pёrpjekjeve tё mia,
Ngado qё shkoja tё kisha pёrballё, por ti nuk ishe aty,
Me tё vёrtetё pёrse nuk je?
U hypi sharabajkave sikur tё isha ti,
Pёrkёdhel rrugicat osmane, rrugёt e lyera me gjak,
Sheshet me tё vdekur, gonxhet e sapoçelura,
Lulet bojёqielli tё shkelura sikur tё isha ti,
Tё gjitha shёmtitё i dua sikur tё jem ti,
Gёnjehem, vrapoj te telefoni se mos je ti,
Hesht pёrpara tradhёtive sikur tё isha ti,
Pёrballё thirrjeve tё errёsirёs se mos vallё je ti,
Ngado qё shkoja tё kisha pёrballё, por ti nuk ishe aty,
Me tё vёrtetё pёrse nuk je?
Qёndroj pёrballё klithjeve tё zjarrit duke menduar sikur je ti,
Ndosha, kjo ishte jeta, ndoshta dhe fytyra tjetёr e sajё,
Ndoshta, bukur do ishte tё harrosh, pёr tё dashuruar tё kёrkosh,
Ndoshta, ishte pasuria, dhe patjetёr ka qenё varfёria,
Ndoshta, kjo ishte humbja, mbase dhe gjetja,
Ne, e zbukuruam kёtё kafaz, ne, u gёnjyem pas kёtyre bukurive,
Ti ishe dhimbja qё kisha pёrbrenda, shqetёsimi im nё fytyrё,
Ato, tё cilat prisja tё largoheshin, ato qё trembesha se mos mbesnin,
Ngado qё shkoja tё kisha pёrballё, por ti nuk ishe aty,
Me tё vёrtetё pёrse nuk je?
Me mijёra sy, me mijёra fytyra, me mijёra forma
S’lashë vend pa të kërkuar, s’lashë vend pa pyetur
İshe aty ku unё nuk pyeta,
Ti je dhimbja qё ndjej nё mish, dyshimi qё kam nё gjak,
Ngado qё shkoja tё kisha pёrballё, por ti nuk ishe aty,
Me tё vёrtetё pёrse nuk je?
Duart tuaja ishin nё duart e mia, por ato nuk ishin,
Sytё ishin nё sytё e mi, por ata nuk ishin,
Nё album ishim si dy portrete pranё njёri-tjetrit,
Tё dashurova nё gjumё, por ti nuk di gjё,
Ty tё njoha sikur tё njoh njё kaçak,
Vetёm se veten time nuk e njoha dot....”
Umarım beğenmişsinizdir