“Flet” jastëku.
Është një shprehje që le të kuptosh mjaft, marrdhëniet brenda një familjeje shqiptare e cila në përbërje është më e gjerë se ajo e “tipit” europian, duke mos e konsideruar këtë të dytën(europianen) si diçka pa probleme të cilat nuk përbëjnë qëllimin e temës.
“Flet” jastëku, më ka rastisur ta dëgjoj dikur, ndërsa bisedoja me një plak. Ankohej për të birin që kishte ndryshuar pas martesës... për keq, - thoshin. Nusja e djalit sillej keq me “pleqtë” e djalit duke përdorur një fjalor të papërshtatshëm, fyes dhe tepër ofensiv. Madje ajo kishte filluar që të diktonte sapo shkeli në prag, pra të ngushtonte hapësirën e prindërve, jo në kuptimin sipërfaqor, të lidhur me dhomat, por në atë të vendimeve që duheshin marrë për çdo gjë. Sherret ishin të shpeshta, madje edhe për “vogëlsira”, psh lëvizja e një gote nga këtu aty. Kur ia thoshin djalit në darkë, fillimisht nuk besonte, më pas dukej sikur reagonte dhe pasi i uronin njëri tjetrit “natën e mirë” mëngjesi nuk sillte asgjë të re. Dita e re ishte binjake me të mëparëshmen.
Kur fola me nusen, më është përgjigjur kaq sinqerisht sa mbeta i pataksur:
-Ua! - tha, - pse gojën te mamaja e lashë!
Kam dëgjuar për nuse që rreh vjehrrën ose vjehrrin dhe njerzit duke diskutuar, thonë: - Nuk e rrahu nusja, e rrahu djali!
Zakonisht këto marrdhënie mbeten të pazgjidhura, ose është vdekja që i rregullon, kështuqë dëgjon shpesh kur pleqtë të mërmëritin:
- Flet jastëku!
- Përse? Kush e ka fajin, nëse pranojmë se ekziston diçka e tillë?
Është një shprehje që le të kuptosh mjaft, marrdhëniet brenda një familjeje shqiptare e cila në përbërje është më e gjerë se ajo e “tipit” europian, duke mos e konsideruar këtë të dytën(europianen) si diçka pa probleme të cilat nuk përbëjnë qëllimin e temës.
“Flet” jastëku, më ka rastisur ta dëgjoj dikur, ndërsa bisedoja me një plak. Ankohej për të birin që kishte ndryshuar pas martesës... për keq, - thoshin. Nusja e djalit sillej keq me “pleqtë” e djalit duke përdorur një fjalor të papërshtatshëm, fyes dhe tepër ofensiv. Madje ajo kishte filluar që të diktonte sapo shkeli në prag, pra të ngushtonte hapësirën e prindërve, jo në kuptimin sipërfaqor, të lidhur me dhomat, por në atë të vendimeve që duheshin marrë për çdo gjë. Sherret ishin të shpeshta, madje edhe për “vogëlsira”, psh lëvizja e një gote nga këtu aty. Kur ia thoshin djalit në darkë, fillimisht nuk besonte, më pas dukej sikur reagonte dhe pasi i uronin njëri tjetrit “natën e mirë” mëngjesi nuk sillte asgjë të re. Dita e re ishte binjake me të mëparëshmen.
Kur fola me nusen, më është përgjigjur kaq sinqerisht sa mbeta i pataksur:
-Ua! - tha, - pse gojën te mamaja e lashë!
Kam dëgjuar për nuse që rreh vjehrrën ose vjehrrin dhe njerzit duke diskutuar, thonë: - Nuk e rrahu nusja, e rrahu djali!
Zakonisht këto marrdhënie mbeten të pazgjidhura, ose është vdekja që i rregullon, kështuqë dëgjon shpesh kur pleqtë të mërmëritin:
- Flet jastëku!
- Përse? Kush e ka fajin, nëse pranojmë se ekziston diçka e tillë?