Re: Zogjte e Korbit
Cfare do ta bente te vecante mbremjen e 21 gushtit 2004, pervec mbledhjes ne cerdhen e vjeter ku jane shtuar mballomat dhe arnat kane zene arnat?
U poqen zogjte e korbit ne kete date, ashtu trullosur e me nje qind mundime te kohes se paket dhe mosperputhjes se orareve. Sirena mirepriti te bukuren e klases, me te miren e klases, ate me nje dashuri tronditese dhe tragjedi familjare dhe indiferenten zemermire. Fale telekomunikacionit cope-cope shqiptar dhe monopolit te vodafone ne Evrope munden dhe t'i degjojne zerin burimit te humorit te mire.
Eh, kush e dinte pse u mblodhem?! Ndoshta per te kujtuar se dikur ishim femije, femije te mire qe u rriten me njeri-tjetrin ndersa jeta i shqyente vecan per te mos i lene asnje mundesi bashkejetese.
C'u bene vajzat e klases me vajza sybukura? C'u bene gezimet e clirta? C'u bene trillimet per nje pleqeri te paqte nen hijen e pemeve? C'u bene vajzat?
Disa gjenden robina ne kafazin e arte. Disa prej tyre jane kthyer ne gra te lodhura, qe fshehin mundimet nen shtresat e tualetit. Disa marrin e japin shprese nga syte e femijeve te tyre. Disa ndjekin si te cmendura endrra te vjetra e te reja.
E secila ka nga nje histori per te treguar. Secila ka shume vuajtje e gezime te reja, por koha s'premton dhe duhet te perzgjedhin ato me te fortat per te ndare ne trapezin e mallit me ato qe i mbajne mend si ne te kaluaren, kur problemet te benin me shume te qeshje sesa te qaje.
Edhe ty te permendem zemer. Ju tregova me mall e me shihnin ne sy duke perpire cdo fjale. Uronin te kishin qene ne vendin tim duke me rikujtuar dhe njehere se sa e rendesishme ke qene dhe mbetesh per ne. Nuk e dija c'kisha mbreme dhe pse nuk me zinte gjumi. Nuk e kuptoja se dicka me pengonte te isha e qete. Nje eko vinte nga larg e dukej sikur me lagte fytyren me lot te vjeter. Nuk e kuptova mungesen e qetesise se shpirtit pavaresisht nga lodhja deri me sot!
U kujtova se dje ishte 21 gusht 2004, plot 5 vjet qe nga dita kur duke u ndare te thash:
"Ti shkon drejt njohjeve te reja dhe interesante qe do te te hapin plot dyer te reja, ku do te deshirosh te hysh, kurse une, une do te mbetem prapa duke u perpjekur te pershtatem me ata qe dikur nuk i zgjodha si pjese e jetes time!"
Deri diku pata te drejte, edhe pse ne kete humbetire gjeta bashke-eces qe me jane bere shume te shtrenjte, disa prej te cileve edhe i kam humbur rruges, fati do te tregoje se persa kohe. Po keshtu edhe une e hodha canten shpines e hapa krahet ne fluturim drejt horizonteve te reja qe shpalosen gjithnje e me te pamata para meje.
Je e pazevendesueshme, sidoqofte.
Zogjte e korbit vertet bridhkan rrugeve te pafund te botes, por nderkohe jetojne me idene se cerdhja eshte ende ne kembe duke u lidhur keshtu, fort me pafajesine e dikurshme...
p.s. paskam humbur... /pf/images/graemlins/frown.gif
