Virtual Dia-logues Nuk shkon
</p>
Ndodh që dikush, ndonëse veç një zë virtual (fjalë mbi një ekran, falë teknologjisë bashkëkohore që ka materializuar ” l’ etere”, shenjë e dëshirës dhe vullneti të një njeriu që nuk njohim personalisht), të të frymëzojë. Dhe ti ulesh, gishtërinjtë e tu luajnë një “pjesë” të panjohur për ty mbi një tastierë dixhitale. Në fund, pa e lexuar edhe veç njëherë ti klikon “Pubblica” dhe atë “pjesë” e lexojnë të tjerë, po aq virtual sa dhe burimi i frymëzimit tënd. Kjo është një anekdotë, e cila ka dy personazhe: mua dhe Darien Levanin. Çfarë ndjek është fruti modest i një miqësie virtuale…..</p>
</p>
..dear D…</p>
Rruga është ecejake
mbi shpinë perëndish të kërrusura
Duart lahen në dëshirë lulesh
buzët njomen me gjakun e tokës</p>
E ne rrjedhim, ne rrjedhim
bulëza në sipërfaqet e pasqyrave,
ëndrrat e një profeti që pret ndëshkimin
ndërsa sytë e tij ndezin djej e yje</p>
Nuk shkon D, asgjë nuk shkon
diç vjen, diç ikën përgjatë vijës
që një shkëndijë në hapësirën e një çasti
vizaton, shkëndijë dhe vijë, nënë e bijë</p>
//////////////////////////////////////////////////</p>
Nuk shkon!</p>
nga Darien L.</p>
Dhe nuk shkon
E marr, e trazoj, e shtyj në zjarrin tënd e valon
Por nuk shkon</p>
E shkruaj në pese a gjashtë gjuhë
E marr. E ziej. E shaj. E provon përsëri.
Dhe nuk shkon.</p>
E shoh në ëndërr, prish ditët e mia
E kuroj çdo mbasdite, dhe nuk shkon</p>
Kirurg të famshëm, gazetare të etur,
miq të dashur e mësues të tretur
ndoqa të gjithë këshillat e tuaja
i provova në shume vënde të huaja
Rezultati qe i njëjti, e nuk vonon
E thanë edhe në radio : nuk shkon.</p>
Një gotë vere kushton dy pikë njëzet
(Ka shumë makina në këtë qytet)
Vitrinat që shkëlqejnë janë premtime të mërzitshme
pëshpërit mikesha me ide socialiste</p>
Archiviato in:Letërsi Tagged: edvin kukunja, poezi
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=4021
Ndodh që dikush, ndonëse veç një zë virtual (fjalë mbi një ekran, falë teknologjisë bashkëkohore që ka materializuar ” l’ etere”, shenjë e dëshirës dhe vullneti të një njeriu që nuk njohim personalisht), të të frymëzojë. Dhe ti ulesh, gishtërinjtë e tu luajnë një “pjesë” të panjohur për ty mbi një tastierë dixhitale. Në fund, pa e lexuar edhe veç njëherë ti klikon “Pubblica” dhe atë “pjesë” e lexojnë të tjerë, po aq virtual sa dhe burimi i frymëzimit tënd. Kjo është një anekdotë, e cila ka dy personazhe: mua dhe Darien Levanin. Çfarë ndjek është fruti modest i një miqësie virtuale…..</p>
</p>
..dear D…</p>
Rruga është ecejake
mbi shpinë perëndish të kërrusura
Duart lahen në dëshirë lulesh
buzët njomen me gjakun e tokës</p>
E ne rrjedhim, ne rrjedhim
bulëza në sipërfaqet e pasqyrave,
ëndrrat e një profeti që pret ndëshkimin
ndërsa sytë e tij ndezin djej e yje</p>
Nuk shkon D, asgjë nuk shkon
diç vjen, diç ikën përgjatë vijës
që një shkëndijë në hapësirën e një çasti
vizaton, shkëndijë dhe vijë, nënë e bijë</p>
//////////////////////////////////////////////////</p>
Nuk shkon!</p>
nga Darien L.</p>
Dhe nuk shkon
E marr, e trazoj, e shtyj në zjarrin tënd e valon
Por nuk shkon</p>
E shkruaj në pese a gjashtë gjuhë
E marr. E ziej. E shaj. E provon përsëri.
Dhe nuk shkon.</p>
E shoh në ëndërr, prish ditët e mia
E kuroj çdo mbasdite, dhe nuk shkon</p>
Kirurg të famshëm, gazetare të etur,
miq të dashur e mësues të tretur
ndoqa të gjithë këshillat e tuaja
i provova në shume vënde të huaja
Rezultati qe i njëjti, e nuk vonon
E thanë edhe në radio : nuk shkon.</p>
Një gotë vere kushton dy pikë njëzet
(Ka shumë makina në këtë qytet)
Vitrinat që shkëlqejnë janë premtime të mërzitshme
pëshpërit mikesha me ide socialiste</p>
Archiviato in:Letërsi Tagged: edvin kukunja, poezi
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=4021