Re: Sindroma e Protagonistit
po flisja per protagonizmin si sjellje, dhe jo ate virtual. Per ate mund te jete e vertete ajo qe thua ti, dhe me vjen keq qe qenke/paske qene e humbur. Edhe pse mos te harrojme se nje Shqiperi kultura politike pjesemarrese eshte ende dicka e re dhe njerezit kane kaluar nga te mos-shprehurit e asnje mendimi, tek te shprehurit per te gjitha. Kjo vjen nga mungesa e specialisteve ne debatet publike. Po ta vesh re, shume pak persona ketu ne forum sjellin me link apo ne tekst autore qe kane diskutuar per te njejten gje qe flasim ne forum, dhe kjo sepse shumica mendojne qe shkolla dhe te diturit jane te nje sasie e thellesie tek te gjithe, dhe se ata qe pretendojne se dine me shume jane mendjemedhenj dhe te deshperuar. Ne kete forum konkretisht njerezit e ditur jane zbythur gjithnje nga mediokrit me pretendimin se 'secili ka mendimin e vet' dhe shume harrojne se liria e shprehjes duhet te shoqerohet me pergjegjesine e asaj qe thuhet dhe pasojat e sjelljes se tyre tek te tjeret. Dhe njehere mungesa e kultures se pjesemarrjes, debatit te shendoshe dhe tolerances i ka shkaktuar keto situata qe jo rralle here kane qene te pakendshme.
sidoqofte, nuk duhet te harrojme se ekziston dhe dicka si personaliteti i liderit dhe ajo qe ne shoqerine time me humor e quajme "pick me, pick me" syndrome (nga filmi i Shrekut ku per te shpetuar Fionen Shreku kerkon ndihme, dhe gomari eshte i vetmi qe kerkon te shkoje me te, por kur e zgjedh gezohet sikur te kishte konkuruar me shume). Podiumi ne keto raste eshte i vetmi vend ku keta njerez qendrojne. Fatkeqesisht, edhe ketu shpesh harrohet se nuk eshte vetem e drejte, por edhe pergjegjesi.
Aty na calon gjithmone gomari, sepse pergjegjesia nder njerezit e ketij komuniteti eshte e barabarte me fajin dhe si e tille dicka per t'u shmangur dhe hedhur tek te tjeret.