Saharaja
</p>
poezi nga Vilson Blloshmi </p>
</p>
Saharaja, larg është Saharaja,</p>
Saharaja shkëmb e rërë e gurë,</p>
Që ka shok veç emrin e saja</p>
Dhe ngaqë ssheh ëndrra, ssheh as drurë.</p>
Saharaja sdi të ëndërrojë.</p>
Ajo bluan gurë me mend e saj…</p>
Saharaja ska këngë të këndojë,</p>
Saharaja ska as lot të qajë.</p>
Saharaja nuk ka miq e shokë,</p>
Saharaja nuk ka bijë, as bir.</p>
Saharaja është një copë tokë,</p>
Thonë se dhe me natën sshkon mirë.</p>
Natës si pëlqen në Sahara,</p>
Si pëlqen të ketë veç gurë për shtrojë;</p>
Fjalë e dashuri e njerëz ska;</p>
Perç e saj e zezë ska çtë mbulojë.</p>
As dhe një se di si është kandisur</p>
Me kët plagë mbi shpinë rruzullimi,</p>
Por se thonë në botë është stisur</p>
Kur i duhej njerëzisë mallkimi.</p>
Kur ai për keq e mban në gojë,</p>
Saharaja e mban vesh e qesh.</p>
Saharaja fillon të gëzojë,</p>
Kur ne mallkohemi mes nesh.</p>
E kur bie ndrojtur rrez e diellit</p>
Dhe mbi gurët e pamyshkët ndrit,</p>
I ngjan vello savani i qiellit,</p>
Shkretëtirës shket e shkrepëtit.</p>
Prandaj, kur urrejtjen e fortë e nxehur</p>
Mbi dikë mallon e shfryn e shan,</p>
Që nga skuta del kujtimi i dehur</p>
Dhe thërret menjëherë Saharanë.</p>
Kur mallkimi shfryn e kur kujtimi</p>
Në pusin e harresës tret…</p>
Kur hyn dielli e kur hesht thëllimi,</p>
Shkretëtirë e shkretë mbetet shkretë.</p>
Archiviato in:Ata që na kanë shpëtuar jetën, Lart & Poshtë, Letërsi Tagged: poezi shqip, saharaja, vilson blloshmi
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=3454
poezi nga Vilson Blloshmi </p>
</p>
Saharaja, larg është Saharaja,</p>
Saharaja shkëmb e rërë e gurë,</p>
Që ka shok veç emrin e saja</p>
Dhe ngaqë ssheh ëndrra, ssheh as drurë.</p>
Saharaja sdi të ëndërrojë.</p>
Ajo bluan gurë me mend e saj…</p>
Saharaja ska këngë të këndojë,</p>
Saharaja ska as lot të qajë.</p>
Saharaja nuk ka miq e shokë,</p>
Saharaja nuk ka bijë, as bir.</p>
Saharaja është një copë tokë,</p>
Thonë se dhe me natën sshkon mirë.</p>
Natës si pëlqen në Sahara,</p>
Si pëlqen të ketë veç gurë për shtrojë;</p>
Fjalë e dashuri e njerëz ska;</p>
Perç e saj e zezë ska çtë mbulojë.</p>
As dhe një se di si është kandisur</p>
Me kët plagë mbi shpinë rruzullimi,</p>
Por se thonë në botë është stisur</p>
Kur i duhej njerëzisë mallkimi.</p>
Kur ai për keq e mban në gojë,</p>
Saharaja e mban vesh e qesh.</p>
Saharaja fillon të gëzojë,</p>
Kur ne mallkohemi mes nesh.</p>
E kur bie ndrojtur rrez e diellit</p>
Dhe mbi gurët e pamyshkët ndrit,</p>
I ngjan vello savani i qiellit,</p>
Shkretëtirës shket e shkrepëtit.</p>
Prandaj, kur urrejtjen e fortë e nxehur</p>
Mbi dikë mallon e shfryn e shan,</p>
Që nga skuta del kujtimi i dehur</p>
Dhe thërret menjëherë Saharanë.</p>
Kur mallkimi shfryn e kur kujtimi</p>
Në pusin e harresës tret…</p>
Kur hyn dielli e kur hesht thëllimi,</p>
Shkretëtirë e shkretë mbetet shkretë.</p>
Archiviato in:Ata që na kanë shpëtuar jetën, Lart & Poshtë, Letërsi Tagged: poezi shqip, saharaja, vilson blloshmi
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=3454