You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an alternative browser.
You should upgrade or use an alternative browser.
Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
- Thread starter renea
- Data e fillimit
B
briiigi
Guest
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
do thoja qe Heminguey njifet jo pak, por per sa i perket te tjereve, mos shpreso shume!
do thoja qe Heminguey njifet jo pak, por per sa i perket te tjereve, mos shpreso shume!
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
kush do me i lexue fijet e barit e t'madhit walt whitman
http://www.bartleby.com/142/index1.html
kush do me i lexue fijet e barit e t'madhit walt whitman
http://www.bartleby.com/142/index1.html
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
Tani ne Shqiperi botohen shume romane dashurie te Danielle Steele.
Per shkak se nje grua qe kisha shume bezdi ne pune lexonte librat e saj, e kam marre Danielle Steele inat pa e lexuar fare. /pf/images/graemlins/smile.gif
Megjithate, Hemingway eshte me te vertete per tu admiruar.
Tani ne Shqiperi botohen shume romane dashurie te Danielle Steele.
Per shkak se nje grua qe kisha shume bezdi ne pune lexonte librat e saj, e kam marre Danielle Steele inat pa e lexuar fare. /pf/images/graemlins/smile.gif
Megjithate, Hemingway eshte me te vertete per tu admiruar.
Alba Shehi
Primus registratum
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
Une gjithashtu! Me pelqen shume stili i Edgar Allen Poe( ne s'gaboj /pf/images/graemlins/wink.gif ) ,por fatkeqesisht nuk kane perkthyer shume vepra te tij ne shqip,per te mos thene shume pak. Sa per Heminguej dhe Xhek London as qe diskutohet qe njihen. Kane filluar te perkthehen,megjithese dobet ca libra te disa autoreve amerikane si psh : Stephen King apo Danielle Steel. Kesaj te fundit kane filluar t'i perkthehen goxha dhe ecin ne Shqiperi. Me sa duket shqipetaret kane nevoje per romantizma dhe historira dashurie.Fillimisht postuar nga renea:
[qb]Xhek London, Heminguey, dhe Poe jane shume shume te njohur, te paken un i lexoja se tepermi[/qb]
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
NUk perkthehet Edgar Allan Poe, sepse ka nje stil fryme marres, inteligjent, dhe te frikshem, nje stil jo i lexuar me kenaqesi nga masat.
Ndersa Heminguey, ka nje stil te thjeshte alla Dojstojeksi, stil i perdorur dhe nga Kadareja, si psh "Deborat e Kilimanxharos", gjuhe e thjeshte me metafora te shpeshta, dhe krahasime marramendese.
ps:Shkrimtaret ruse e franceze, njihen me shume nga c'mendoni, ne Amerike e ka llafin daja
NUk perkthehet Edgar Allan Poe, sepse ka nje stil fryme marres, inteligjent, dhe te frikshem, nje stil jo i lexuar me kenaqesi nga masat.
Ndersa Heminguey, ka nje stil te thjeshte alla Dojstojeksi, stil i perdorur dhe nga Kadareja, si psh "Deborat e Kilimanxharos", gjuhe e thjeshte me metafora te shpeshta, dhe krahasime marramendese.
ps:Shkrimtaret ruse e franceze, njihen me shume nga c'mendoni, ne Amerike e ka llafin daja
Alba Shehi
Primus registratum
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
Ai epiteti "i frikshem" me terheq tek Poe. Me ka magjepsur psh tregimi "LAVJERESI" Gjynah qe nuk perkthejne me shume vepra te tij.
Ai epiteti "i frikshem" me terheq tek Poe. Me ka magjepsur psh tregimi "LAVJERESI" Gjynah qe nuk perkthejne me shume vepra te tij.
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
The Raven - Edgar Allan Poe (I love this)
Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
"'Tis some visiter," I muttered, "tapping at my chamber door --
Only this, and nothing more."
Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow; -- vainly I had tried to borrow
From my books surcease of sorrow -- sorrow for the lost Lenore --
For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore --
Nameless here for evermore.
And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me -- filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating
"'Tis some visiter entreating entrance at my chamber door --
Some late visiter entreating entrance at my chamber door; --
This it is, and nothing more."
Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
"Sir," said I, "or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you " -- here I opened wide the door; ----
Darkness there and nothing more.
Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before;
But the silence was unbroken, and the darkness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, "Lenore!"
This I whispered, and an echo murmured back the word, "Lenore!" --
Merely this, and nothing more.
Then into the chamber turning, all my soul within me burning,
Soon I heard again a tapping somewhat louder than before.
"Surely," said I, "surely that is something at my window lattice;
Let me see, then, what thereat is, and this mystery explore --
Let my heart be still a moment and this mystery explore;--
'Tis the wind and nothing more!"
Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
In there stepped a stately raven of the saintly days of yore;
Not the least obeisance made he; not an instant stopped or stayed he;
But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door --
Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door --
Perched, and sat, and nothing more.
Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
"Though thy crest be shorn and shaven, thou," I said, "art sure no craven,
Ghastly grim and ancient raven wandering from the Nightly shore --
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!"
Quoth the raven "Nevermore."
Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
Though its answer little meaning -- little relevancy bore;
For we cannot help agreeing that no sublunary being
Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door --
Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,
With such name as "Nevermore."
But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only
That one word, as if his soul in that one word he did outpour.
Nothing further then he uttered -- not a feather then he fluttered --
Till I scarcely more than muttered "Other friends have flown before --
On the morrow he will leave me, as my hopes have flown before."
Quoth the raven "Nevermore."
Wondering at the stillness broken by reply so aptly spoken,
"Doubtless," said I, "what it utters is its only stock and store
Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster
Followed fast and followed faster so when Hope he would adjure --
Stern Despair returned, instead of the sweet Hope he dared adjure --
That sad answer, "Never -- nevermore."
But the raven still beguiling all my sad soul into smiling,
Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird, and bust and door;
Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking
Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore --
What this grim, ungainly, ghastly, gaunt and ominous bird of yore
Meant in croaking "Nevermore."
This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;
This and more I sat divining, with my head at ease reclining
On the cushion's velvet lining that the lamp-light gloated o'er,
But whose velvet violet lining with the lamp-light gloating o'er,
She shall press, ah, nevermore!
Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer
Swung by Angels whose faint foot-falls tinkled on the tufted floor.
"Wretch," I cried, "thy God hath lent thee -- by these angels he hath sent thee
Respite -- respite and nepenthe, from thy memories of Lenore;
Let me quaff this kind nepenthe and forget this lost Lenore!"
Quoth the raven "Nevermore."
"Prophet!" said I, "thing of evil! -- prophet still, if bird or devil! --
Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted --
On this home by Horror haunted -- tell me truly, I implore --
Is there -- is there balm in Gilead? -- tell me -- tell me, I implore!"
Quoth the raven "Nevermore."
"Prophet!" said I, "thing of evil -- prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above us -- by that God we both adore --
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore --
Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore."
Quoth the raven "Nevermore."
"Be that word our sign in parting, bird or fiend!" I shrieked, upstarting --
"Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
Leave my loneliness unbroken! -- quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!"
Quoth the raven "Nevermore."
And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon that is dreaming,
And the lamp-light o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted -- nevermore!
The Raven - Edgar Allan Poe (I love this)
Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
"'Tis some visiter," I muttered, "tapping at my chamber door --
Only this, and nothing more."
Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow; -- vainly I had tried to borrow
From my books surcease of sorrow -- sorrow for the lost Lenore --
For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore --
Nameless here for evermore.
And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me -- filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating
"'Tis some visiter entreating entrance at my chamber door --
Some late visiter entreating entrance at my chamber door; --
This it is, and nothing more."
Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
"Sir," said I, "or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you " -- here I opened wide the door; ----
Darkness there and nothing more.
Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before;
But the silence was unbroken, and the darkness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, "Lenore!"
This I whispered, and an echo murmured back the word, "Lenore!" --
Merely this, and nothing more.
Then into the chamber turning, all my soul within me burning,
Soon I heard again a tapping somewhat louder than before.
"Surely," said I, "surely that is something at my window lattice;
Let me see, then, what thereat is, and this mystery explore --
Let my heart be still a moment and this mystery explore;--
'Tis the wind and nothing more!"
Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
In there stepped a stately raven of the saintly days of yore;
Not the least obeisance made he; not an instant stopped or stayed he;
But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door --
Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door --
Perched, and sat, and nothing more.
Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
"Though thy crest be shorn and shaven, thou," I said, "art sure no craven,
Ghastly grim and ancient raven wandering from the Nightly shore --
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!"
Quoth the raven "Nevermore."
Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
Though its answer little meaning -- little relevancy bore;
For we cannot help agreeing that no sublunary being
Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door --
Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,
With such name as "Nevermore."
But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only
That one word, as if his soul in that one word he did outpour.
Nothing further then he uttered -- not a feather then he fluttered --
Till I scarcely more than muttered "Other friends have flown before --
On the morrow he will leave me, as my hopes have flown before."
Quoth the raven "Nevermore."
Wondering at the stillness broken by reply so aptly spoken,
"Doubtless," said I, "what it utters is its only stock and store
Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster
Followed fast and followed faster so when Hope he would adjure --
Stern Despair returned, instead of the sweet Hope he dared adjure --
That sad answer, "Never -- nevermore."
But the raven still beguiling all my sad soul into smiling,
Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird, and bust and door;
Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking
Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore --
What this grim, ungainly, ghastly, gaunt and ominous bird of yore
Meant in croaking "Nevermore."
This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;
This and more I sat divining, with my head at ease reclining
On the cushion's velvet lining that the lamp-light gloated o'er,
But whose velvet violet lining with the lamp-light gloating o'er,
She shall press, ah, nevermore!
Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer
Swung by Angels whose faint foot-falls tinkled on the tufted floor.
"Wretch," I cried, "thy God hath lent thee -- by these angels he hath sent thee
Respite -- respite and nepenthe, from thy memories of Lenore;
Let me quaff this kind nepenthe and forget this lost Lenore!"
Quoth the raven "Nevermore."
"Prophet!" said I, "thing of evil! -- prophet still, if bird or devil! --
Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted --
On this home by Horror haunted -- tell me truly, I implore --
Is there -- is there balm in Gilead? -- tell me -- tell me, I implore!"
Quoth the raven "Nevermore."
"Prophet!" said I, "thing of evil -- prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above us -- by that God we both adore --
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore --
Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore."
Quoth the raven "Nevermore."
"Be that word our sign in parting, bird or fiend!" I shrieked, upstarting --
"Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
Leave my loneliness unbroken! -- quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!"
Quoth the raven "Nevermore."
And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon that is dreaming,
And the lamp-light o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted -- nevermore!
Diabolis Dassaretis
Forumium praecox
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
EDGAR ALLEN POE
Korbi
Perkthyer nga Fan S.Noli
Një mesnate të bezdisur
tek kendoja i zalisur
Disa prralla dhe magjira
të një shkence të harruar
tek dremistja i kapitur
befas vjen një e goditur
permi dere t’odes sime
“Dikush eshte,thashe,jashte
që troket mbi deren time.”
Vetëm kjo dhe asgje me.
Ah,e mbanj ner ment fort mirë
Ishte dimri i ftoht’i ngrire
Dhe n’oxhakun shkrump të nxirre
Uret shuheshin në hi
Desha të gedhihej dita
se me kot nga librat prita
të me ngushellonte drita
për të lumturen Lenore
Vajz e rralle dhe rrezore
Q’i thon’Engjejt Lenore
Permi dhe pa emër me.
Era frynte që perjashta,
rrihte perdet e mendafshta
dhe me ngjethte dhe me drethte
tmere që s’i ndjeva kurre.
Dhe tani,qe të pushonte
zemr e mjere që leftonte
goja po me belbezonte
“Dikush do të hyje brenda
ndonje vizitor i vonet
që kerkon të hyje brenda
Kjo do jet’ e asgje me.”
Mblodha veten menjehere
edhe frike me pa ndjere
zot i thom,a zonje,fajin
Ndjemani,ju lutem shume
se për zotin po dremitja
aq e holle ish goditja
Permi dere t’odes sime
sa mezi ma zuri veshi
Dhe e hapa deren sheshit
Erresir e asgje me.
Syrin thelle n’erresire
shume ndenja në drithtire
Enderra duke shikuar
Që një njeri s’ka enderruar;
Mirpo nat’e erret heshtte
Edhe tjater gje s’me theshte
Vec një emër që me deshte
Peshperitur si “Lenore!”
Këtë un’ e peshperita
Dikush m’u pergjigj:”Lenore”
Vetëm kjo dhe asgje me.
N’ode prape me të kthyer
shpirti ndezur zemra thyer
Perseri vjen një trokitje
Pak m’e forte se me parë
“Pa dyshim,pa fjale,thashe
Dikush është aty jashte
Duhet vajtur,duhet parë
Që të zgjidhet ky myster!
Era është e asgje me.”
Hap ahere xhamen time
Kur me shume ferfellime
Brenda hyn një Korb i mvrenjtur
Madheshtor i kohes se vjeter
As u fal,as pershendoshi
as ben tjater puneboshi
po si zot me shkon trimoshi
dhe qendron mi deren time-
ngjitet mi një bust Pallade
Mun mbi dere t’odes sime-
Ngjitet,rri,dhe s’ben gje me.
Me zu gazi,me shkoi tmeri
M’ate Korb të zi si Ferri
që po mbahej aq i rende
aq i larte,dhe i thom
“Ndonese je preceprere
s’ka dyshim,je trim i ndjere
korb i mvrenjtur,i vrerosur,
Arratisur zall me zall;
Thuam’ emrin tent me nam
Anes detit Plutonian!”
Thote Korbi:”kurre me.”
U cudita fort,pa mase
Kur degjova Korb të flase,
Ndonese ajo pergjigje
s’kishte as kuptim,as lidhje;
as asnje s’mund të me thote
Që nonje njeri në bote
gjer tani ka parë shpende
mun mbi dere t’odes tij
shpend e shtaze mi shtatuje
Mun mi dere t’odes tij
T’emeruar “Kurre me.”
Mirpo korbi rrinte shtruar
permi bustin e latuar
dhe thosh vetëm ate fjale
Që nga shpirti plot me flage.
Asnje pende me s’levizte
Asgje tjater s’mermeriste
edhe zemra me therriste:
“Miqt e tjere iken e shkuan
Neser dhe ky do t’ike
si dhe shpresat që m’u shuan
Thote korbi:”Kurre me.”
I habitur nga pergjigja
Që me tha kur nuk e prisnja
“Pa dyshim kjo fjale,thashe
esht’ e veteme që di
Q’e mesoi nga i zot i mjere
Derembyllur,deresterre,
që e ndoqi,e ndoqi zia
dhe e shojti lebetia
Gjersa vaj’ i shpreses tij
S’qe vec dëshpërim i ri
Edhe kurre, kurre me.”
Edhe Korbi me mbertheu
dhe me gas buzen ma ktheu
shpejt,pra,një kolltuk rotova
edhe deres iu afrova;
edhe i ndenjur enderronja
dhe me mendjen po kerkonja
që të gjenja,te zbuloja
C’desh të thoshte Korb’ i Zi,
Korb’ i mvrenjtur,i vrerosur
Arratisur zall me zall
Me dy fjalet “Kurre me”.
Këtë desha të ckoqitnja
Po as fjale nuk i flisnja
Korbit që me sy prej prushi
Zemren si me zjarr ma mbushi;
Kështu rrinja i trallisur
Pshtetur kryet mi perkresen
kadifeje të qendisur
që e ndritte llamba siper,
Mbi të cilen ah,e mjera,
do mos pshtetet me persiper
do mos pshtetet kurre me.
Era u dent permi qilimet
Me temjan nga Serafimet
Që u tingellinin zilet
posht e lart në dysheme.
“Jo,me Engjej,mor i mjere
të coi Zoti këtë here
Prehje,prehje dhe nepenthe
Të harrosh Lenoren lart.
Pi gelltit këtë nepenthe
Dhe harro Lenoren lart!”
Thote Korbi:’Kurre me”.
“Profet,thashe,nemerende,
po profet qofsh,djall a shpende!
Qoftë se të coi shtrengata
a shenjtori i Ferrit Zi,
të perhumbur ,të patrembur
tek ky vent i shkret’i dhembur
tek ky burk me tmer i shembur,
Thuaj,thuame,te lus!
Thote Korbi:”Kurre me”.
Profet,thashe,nemerende,
po profet qofsh,djall a shpende!
për një Qiell dhe Perendi
Që po lusim un’e ti
Thuajm’ i zemres që mban zi
A do shoh n’Eden të shenjte
Vajzen a do kap të shtrenjte
Q’i thon Engjejte Lenore,
Vajz’ e rralle dhe rrezore
Q’i thone “Engjejte Lenore?”
Thote Korbi :”Kurre me”
“Mbylle gojen,dreq a shpende!
Ngrihem dhe therres me kembe,
“Cporru prape mun në djall,
Në sketerre dhe në zall!
Pende mos me shkunt të zeze
Të me rrej’e të me ndeze;
Mos me ler shenje të genjeshtres
Që me the,po shko prej deres!
Nxirma qipin tent prej zemres,
Thyej qafen jashte deres!”
Thote Korbi:”Kurre me”.
Edhe Korb’ i Zi i humbur
qendron edhe i patundur
mbi të zbehtin bust Pallade
mun mbi dere t’odes sime.
Edhe syte i shkendritin
Si prej djajsh që enderritin
Edhe llamba që ndrit siper
Ja heth hijen permbi dhe;
shpirti im nga ajo hije
Që valon atje mbi dhe
Do mos ngrihet kurre me.
EDGAR ALLEN POE
Korbi
Perkthyer nga Fan S.Noli
Një mesnate të bezdisur
tek kendoja i zalisur
Disa prralla dhe magjira
të një shkence të harruar
tek dremistja i kapitur
befas vjen një e goditur
permi dere t’odes sime
“Dikush eshte,thashe,jashte
që troket mbi deren time.”
Vetëm kjo dhe asgje me.
Ah,e mbanj ner ment fort mirë
Ishte dimri i ftoht’i ngrire
Dhe n’oxhakun shkrump të nxirre
Uret shuheshin në hi
Desha të gedhihej dita
se me kot nga librat prita
të me ngushellonte drita
për të lumturen Lenore
Vajz e rralle dhe rrezore
Q’i thon’Engjejt Lenore
Permi dhe pa emër me.
Era frynte që perjashta,
rrihte perdet e mendafshta
dhe me ngjethte dhe me drethte
tmere që s’i ndjeva kurre.
Dhe tani,qe të pushonte
zemr e mjere që leftonte
goja po me belbezonte
“Dikush do të hyje brenda
ndonje vizitor i vonet
që kerkon të hyje brenda
Kjo do jet’ e asgje me.”
Mblodha veten menjehere
edhe frike me pa ndjere
zot i thom,a zonje,fajin
Ndjemani,ju lutem shume
se për zotin po dremitja
aq e holle ish goditja
Permi dere t’odes sime
sa mezi ma zuri veshi
Dhe e hapa deren sheshit
Erresir e asgje me.
Syrin thelle n’erresire
shume ndenja në drithtire
Enderra duke shikuar
Që një njeri s’ka enderruar;
Mirpo nat’e erret heshtte
Edhe tjater gje s’me theshte
Vec një emër që me deshte
Peshperitur si “Lenore!”
Këtë un’ e peshperita
Dikush m’u pergjigj:”Lenore”
Vetëm kjo dhe asgje me.
N’ode prape me të kthyer
shpirti ndezur zemra thyer
Perseri vjen një trokitje
Pak m’e forte se me parë
“Pa dyshim,pa fjale,thashe
Dikush është aty jashte
Duhet vajtur,duhet parë
Që të zgjidhet ky myster!
Era është e asgje me.”
Hap ahere xhamen time
Kur me shume ferfellime
Brenda hyn një Korb i mvrenjtur
Madheshtor i kohes se vjeter
As u fal,as pershendoshi
as ben tjater puneboshi
po si zot me shkon trimoshi
dhe qendron mi deren time-
ngjitet mi një bust Pallade
Mun mbi dere t’odes sime-
Ngjitet,rri,dhe s’ben gje me.
Me zu gazi,me shkoi tmeri
M’ate Korb të zi si Ferri
që po mbahej aq i rende
aq i larte,dhe i thom
“Ndonese je preceprere
s’ka dyshim,je trim i ndjere
korb i mvrenjtur,i vrerosur,
Arratisur zall me zall;
Thuam’ emrin tent me nam
Anes detit Plutonian!”
Thote Korbi:”kurre me.”
U cudita fort,pa mase
Kur degjova Korb të flase,
Ndonese ajo pergjigje
s’kishte as kuptim,as lidhje;
as asnje s’mund të me thote
Që nonje njeri në bote
gjer tani ka parë shpende
mun mbi dere t’odes tij
shpend e shtaze mi shtatuje
Mun mi dere t’odes tij
T’emeruar “Kurre me.”
Mirpo korbi rrinte shtruar
permi bustin e latuar
dhe thosh vetëm ate fjale
Që nga shpirti plot me flage.
Asnje pende me s’levizte
Asgje tjater s’mermeriste
edhe zemra me therriste:
“Miqt e tjere iken e shkuan
Neser dhe ky do t’ike
si dhe shpresat që m’u shuan
Thote korbi:”Kurre me.”
I habitur nga pergjigja
Që me tha kur nuk e prisnja
“Pa dyshim kjo fjale,thashe
esht’ e veteme që di
Q’e mesoi nga i zot i mjere
Derembyllur,deresterre,
që e ndoqi,e ndoqi zia
dhe e shojti lebetia
Gjersa vaj’ i shpreses tij
S’qe vec dëshpërim i ri
Edhe kurre, kurre me.”
Edhe Korbi me mbertheu
dhe me gas buzen ma ktheu
shpejt,pra,një kolltuk rotova
edhe deres iu afrova;
edhe i ndenjur enderronja
dhe me mendjen po kerkonja
që të gjenja,te zbuloja
C’desh të thoshte Korb’ i Zi,
Korb’ i mvrenjtur,i vrerosur
Arratisur zall me zall
Me dy fjalet “Kurre me”.
Këtë desha të ckoqitnja
Po as fjale nuk i flisnja
Korbit që me sy prej prushi
Zemren si me zjarr ma mbushi;
Kështu rrinja i trallisur
Pshtetur kryet mi perkresen
kadifeje të qendisur
që e ndritte llamba siper,
Mbi të cilen ah,e mjera,
do mos pshtetet me persiper
do mos pshtetet kurre me.
Era u dent permi qilimet
Me temjan nga Serafimet
Që u tingellinin zilet
posht e lart në dysheme.
“Jo,me Engjej,mor i mjere
të coi Zoti këtë here
Prehje,prehje dhe nepenthe
Të harrosh Lenoren lart.
Pi gelltit këtë nepenthe
Dhe harro Lenoren lart!”
Thote Korbi:’Kurre me”.
“Profet,thashe,nemerende,
po profet qofsh,djall a shpende!
Qoftë se të coi shtrengata
a shenjtori i Ferrit Zi,
të perhumbur ,të patrembur
tek ky vent i shkret’i dhembur
tek ky burk me tmer i shembur,
Thuaj,thuame,te lus!
Thote Korbi:”Kurre me”.
Profet,thashe,nemerende,
po profet qofsh,djall a shpende!
për një Qiell dhe Perendi
Që po lusim un’e ti
Thuajm’ i zemres që mban zi
A do shoh n’Eden të shenjte
Vajzen a do kap të shtrenjte
Q’i thon Engjejte Lenore,
Vajz’ e rralle dhe rrezore
Q’i thone “Engjejte Lenore?”
Thote Korbi :”Kurre me”
“Mbylle gojen,dreq a shpende!
Ngrihem dhe therres me kembe,
“Cporru prape mun në djall,
Në sketerre dhe në zall!
Pende mos me shkunt të zeze
Të me rrej’e të me ndeze;
Mos me ler shenje të genjeshtres
Që me the,po shko prej deres!
Nxirma qipin tent prej zemres,
Thyej qafen jashte deres!”
Thote Korbi:”Kurre me”.
Edhe Korb’ i Zi i humbur
qendron edhe i patundur
mbi të zbehtin bust Pallade
mun mbi dere t’odes sime.
Edhe syte i shkendritin
Si prej djajsh që enderritin
Edhe llamba që ndrit siper
Ja heth hijen permbi dhe;
shpirti im nga ajo hije
Që valon atje mbi dhe
Do mos ngrihet kurre me.
Diabolis Dassaretis
Forumium praecox
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
Meqë tema është tek edukimi një autor që duhet të jetë shqip për gjimnazistët është Issac Asimov. Do tju vlente atyre që kanë pasion letërsinë për të mësuar nga kimia, matematika, fizika, astronomia etj, etj, duke lexuar tregime.
Ndërsa shqiptarët kanë boshllëqe në njohjen e letërsisë amerikane, autorët amerikanë na njohin ne që nga Illyria. Jo më larg se dje rastësisht hapa një libër, për tetëvjeçaren le të themi, "Lion of Macedonia", të paktën një kapitull kishte në qëndër Bardhylin.
Meqë tema është tek edukimi një autor që duhet të jetë shqip për gjimnazistët është Issac Asimov. Do tju vlente atyre që kanë pasion letërsinë për të mësuar nga kimia, matematika, fizika, astronomia etj, etj, duke lexuar tregime.
Ndërsa shqiptarët kanë boshllëqe në njohjen e letërsisë amerikane, autorët amerikanë na njohin ne që nga Illyria. Jo më larg se dje rastësisht hapa një libër, për tetëvjeçaren le të themi, "Lion of Macedonia", të paktën një kapitull kishte në qëndër Bardhylin.
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
Manga,
do te isha shume mirenjohese po te ma dergoje, po te coj me PM adresen ku mund te ma dergosh.
Faleminderit (in advance).
----------Fillimisht postuar nga manga:
[qb]kush e do the foundation trilogy t'isak asimovit (natyrisht, n'anglisht, pdf), le t'ngrene doren...[/qb]
Manga,
do te isha shume mirenjohese po te ma dergoje, po te coj me PM adresen ku mund te ma dergosh.
Faleminderit (in advance).
ForbiddenDoors
Primus registratum
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
Manga gjithashtu /pf/images/graemlins/smile.gif ......
Manga gjithashtu /pf/images/graemlins/smile.gif ......
AlbStudent
Primus registratum
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
hmmm... po Mark Twain (Tom Sawyer dhe Adventures of Huck Finn) dhe Philip K. Dick (Do Androids Dream... nga ku eshte bazuar filmi Bladerunner[starring Harrison ford], dhe Minority Report ku eshte bazuar filmi me te njejtin titull [starring Tom Cruise] )???
hmmm... po Mark Twain (Tom Sawyer dhe Adventures of Huck Finn) dhe Philip K. Dick (Do Androids Dream... nga ku eshte bazuar filmi Bladerunner[starring Harrison ford], dhe Minority Report ku eshte bazuar filmi me te njejtin titull [starring Tom Cruise] )???
AlbStudent
Primus registratum
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
hmmm... po Mark Twain (Tom Sawyer dhe Adventures of Huck Finn) dhe Philip K. Dick (Do Androids Dream... nga ku eshte bazuar filmi Bladerunner[starring Harrison ford], dhe Minority Report ku eshte bazuar filmi me te njejtin titull [starring Tom Cruise] )???
hmmm... po Mark Twain (Tom Sawyer dhe Adventures of Huck Finn) dhe Philip K. Dick (Do Androids Dream... nga ku eshte bazuar filmi Bladerunner[starring Harrison ford], dhe Minority Report ku eshte bazuar filmi me te njejtin titull [starring Tom Cruise] )???
AlbStudent
Primus registratum
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
hmmm... po Mark Twain (Tom Sawyer dhe Adventures of Huck Finn) dhe Philip K. Dick (Do Androids Dream... nga ku eshte bazuar filmi Bladerunner[starring Harrison ford], dhe Minority Report ku eshte bazuar filmi me te njejtin titull [starring Tom Cruise] )???
hmmm... po Mark Twain (Tom Sawyer dhe Adventures of Huck Finn) dhe Philip K. Dick (Do Androids Dream... nga ku eshte bazuar filmi Bladerunner[starring Harrison ford], dhe Minority Report ku eshte bazuar filmi me te njejtin titull [starring Tom Cruise] )???
AlbStudent
Primus registratum
Re: Sa njihen autoret Amerikane ne Shqiperi?
hmmm... po Mark Twain (Tom Sawyer dhe Adventures of Huck Finn) dhe Philip K. Dick (Do Androids Dream... nga ku eshte bazuar filmi Bladerunner[starring Harrison ford], dhe Minority Report ku eshte bazuar filmi me te njejtin titull [starring Tom Cruise] )???
hmmm... po Mark Twain (Tom Sawyer dhe Adventures of Huck Finn) dhe Philip K. Dick (Do Androids Dream... nga ku eshte bazuar filmi Bladerunner[starring Harrison ford], dhe Minority Report ku eshte bazuar filmi me te njejtin titull [starring Tom Cruise] )???