Rugova ma shpëtoi jetën----------------- ("Ikë, shpëtoje kokën"! )
<span style="font-weight: bold">E zhdukur në Kosovë:
Ditari i Renate Flottau nga Prishtina
"DER SPIEGEL"
"Ikë, shpëtoje kokën" </span>
Nga gjermanishtja: Enver ROBELLI
E MËRKURË, 31 MARS
Pas shtatë ditë bombardimesh nga NATO-ja në Prishtinë mbretëron anarkia. Nëpër rrugë janë komandot frikëndjellës "Tigrovi" të çetnikut serb Arkan, duke bërë gjah ndaj shqiptarëve.Policia serbe ndihmon në dëbimin (e shqiptarëve). Ajo sistematikisht kontrollon lagjet shqiptare të banimit. Kuzhina e thashethemeve e njoftimeve të ankthshme zien. Një radiostacion perëndimor njofton se prijësi i
shqiptarëve Ibrahim Rugova është plagosur apo madje ka vdekur.
Edhe për Fehmi Aganin, një bashkëpunëtor i ngushtë i Rugovës, të cilin edhe unë e njoh shumë mirë, thuhet se është vrarë. A është kjo e vërtetë? Me Rugovën kam folur dy ditë më parë. Fjala ishte për përshtatjen përfundimtare të intervistës
sonë nga fundjava.
Aty prijësi i shqiptarëve, i dëshpëruar përballë dëbimit të popullit të tij nga Kosova, kishte apeluar te Alenaca Atlantike, që tashti gjithçka të vë në një kartë "dhe në rast
urgjent të kërcënohet me shkatërrimin total të Serbisë".
Pra, edhe një vizitë te Rugova. Vetura ime që nga fillimi i sulmeve ajrore qëndron në autoparkun pranë "Grand Hotel", Prishtinë. Shenja "40-P" në tabelat e veturës çdokënd sinjalizon se pronari i veturës është përfaqësues i shtypit gjerman. Të lëvizësh tashti me një etiketë të tillë nëpër Prishtinë do të ishte çmenduri. Andaj shkojë në këmbë në lagjen shqiptare Velania për të provuar thashethemet. Ora është disa minura para njëmbëdhjetësisht (paradite).
Rruga para rezidencës së Rugovës, e cila është gëlqerosur në të bardhë, duket çuditërisht e zbrazët dhe e boshatisur. Më vonë mësojë se të gjithë shqiptarët që banonin aty në mëngjes ishin dëbuar me dhunë nga policia serbe.
Vetëm pasi i bie disa herë ziles Rugova hap derën. Nuk u besoj syve,si eshte e mundur të ngelet ai vet !Ai është i gatshëm që në diktofonin tim të japë një lajm për popullsinë shqiptare, të tregojë se jeton dhe t'u bëjë thirrje të përndjekurve të mos humbim shpresën për një ardhmëri më të mirë.
Në çastin kur dua të largohem në dhomë futet me nxitim dhëndrri i Rugovës dhe si me paralajmërim vë gishin mbi gojë. Nga kati pëvidhemi shkallëve teposhtë dhe pas një pjese muri vëzhgojmë se si veturat e policisë dhe automjetet e
blinudara i afrohen shtëpisë dhe ndalen para saj. Dy dyzina pjesëtarësh
të policisë speciale serbe kërcëjnë prej tyre. Ata lëkundin portën e hekurt, dikur e heqin brutalisht nga vendi. Tre të uniformuar vërsulen në shtëpi dhe të gjithë neve na shtyejnë në bodrum në një dhomë, e cila deri më tan i shërbente për konferenca për shtyp.
Gjithsejt jemi 17 persona: Rugova, gruaja e tij Fana me tre fëmijë,dy motra me familjet e tyre dhe Adnan K.Merovci, truproja dhe shefi i protokolit i Rugovës, i cili këtë mëngjes rastësisht kishte qëluar në shtëpinë e prijësit të shqiptarëve. Nga shtatë fëmijë njëri është akoma tetëmuajsh. Ora është dymbëdhjetë. Ne presim të heshtur dhe nuk tundemi vendit derisa dy policë me helmeta dhe antiplumb
kërcënueshëm drejtojnë pushkët e tyre drejt nesh. Polici i tretë e rëndon Rugovën me fjalë: "E, zoti Rugova, politika, me sa duket, politika e prishi krejt punën". Dy shokët e tij e ndërprejnë: "Mbylle gojën, kjo s'është detyrë e jona". Me një goditje me pushkë hiqet nga vendi kamera mbikëqyrëse, që është e varur mbi portën e
hyrjes. Ç'do të ndodhë me ne tashti? Qe disa ditë nëpër Prishtinë qarkullojnë thashetheme për likuidime të planifikuara nga komandot ekzekutuese.
Njëri nga të uniformuarit vendosë dy shishe limonadë mbi tavolinë:
"Edhe ne serbët jemi njerëz", thotë ai, thua se dëshiron të
shfajësohet. Përjashta vijnë automjete të tjera të blinduara. A do të
na marrin me vete? Pastaj, rreth orëe 16.00,vjen komandanti i
policisë speciale. Udhëri i tij është i shkurtër: policia zapton/pushton dhomat e poshtem dhe katin e dytë. Ne qëndrojmë në katin e parë "në mbrojtje policore", të gjithë në një dhomë të vetme.
Pëshpëritshëm këshillohem me Rugovën se është shumë rrezikshëm që tashti të shpalosë identitetin tim si gazetare. Mirëpo Rugova më tha se ti do të prezentohesh si e afërme e familjes sime. Adnani caktohet "ndërmjetësues" mes Rugovës dhe "mbrojtësve"të tij të rinj.
Nga jashtë dëgjohet trokëllima e xhmava të dritareve, shkatërrimi i dyerve. Me sa duket policia pushton të gjitha shtëpitë përreth.Antena satelitore hiqet, kabllot e televizorit dhe lidhjes së telefonit shkëputet nga muri. "A keni radio?", na bërtasin neve. Ne mohojmë.
Telefonat mobilë edhe ashtu nuk funksionojnë që nga fillimi i sulmeve ajrore. Pastaj vërshon makineria propaganduese serbe. Rodovan Urosheviqi nga Media Qendra serbe vjen me disa kolegë/gazetarë besnikë qeveritarë.
Rugova duhet të dalë para kamerave dhe të mashtrojë botën se është shëndosh e mirë dhe person i lirë. Çdo deklaratë tjetër assesi nuk do të emitohej nga
radiotelevizioni shtetëror. Dhe ajo do të rrezikonte jetën e të gjithë neve. Mbrojtësit tanë serbë nuk duken aq të lumtur në gjithë këtë punë. Kemi frikë të madhe, pranon njëri prej tyre, si nga sulmet e NATO-s ashtu dhe nga ndonjë aksion i mundshëm çlirimtar i shqiptarëve të mbetur ende në Prishtinë.
Në orën 19.00, si çdo ditë, në Prishtinë ndalet rryma. Edhe ujë ka vetëm në orë të caktuara. Familja e madhe Rugova gjatë ditës mbush rreth 20 shishe si rezervë. Rrimë ulur para dritës së një gypi të ftohtë neoni, të cilën djali i Rugovës, M., që është gjeni i teknikës, e mban të ndezur me bateri për një orë.
Pastaj në punë futet kombinimi tjetër i baterive, që i ngjan reflektorëve të stadiumit futbollistik. Në orën 20 Rugova thirreet përjashta. Atij i propozohet që mëngjesin tjetër të udhëtojë në Beograd.Presidenti jugosllav Slobodan Milosheviq do të bisedojë me të, "për t'u këshilluar mbi një zgjidhje të krizës".Rugova duhej te pranon me gjysmë zemre dhe me vetëdije se nuk ka zgjidhje tjetër. Natën flejmë në dysheme, të ngjeshur si sardina, njëri pranë tjetrit. Rugova dremitet në kanape me një peshqir të shtrirë mbi kokë . Sulmet ajrore gjatë natës nuk janë aq të ashpra, duket se ato u drejtohen caqeve shumë larg qendrës së qytetit.
<span style="font-weight: bold">E zhdukur në Kosovë:
Ditari i Renate Flottau nga Prishtina
"DER SPIEGEL"
"Ikë, shpëtoje kokën" </span>
Nga gjermanishtja: Enver ROBELLI
E MËRKURË, 31 MARS
Pas shtatë ditë bombardimesh nga NATO-ja në Prishtinë mbretëron anarkia. Nëpër rrugë janë komandot frikëndjellës "Tigrovi" të çetnikut serb Arkan, duke bërë gjah ndaj shqiptarëve.Policia serbe ndihmon në dëbimin (e shqiptarëve). Ajo sistematikisht kontrollon lagjet shqiptare të banimit. Kuzhina e thashethemeve e njoftimeve të ankthshme zien. Një radiostacion perëndimor njofton se prijësi i
shqiptarëve Ibrahim Rugova është plagosur apo madje ka vdekur.
Edhe për Fehmi Aganin, një bashkëpunëtor i ngushtë i Rugovës, të cilin edhe unë e njoh shumë mirë, thuhet se është vrarë. A është kjo e vërtetë? Me Rugovën kam folur dy ditë më parë. Fjala ishte për përshtatjen përfundimtare të intervistës
sonë nga fundjava.
Aty prijësi i shqiptarëve, i dëshpëruar përballë dëbimit të popullit të tij nga Kosova, kishte apeluar te Alenaca Atlantike, që tashti gjithçka të vë në një kartë "dhe në rast
urgjent të kërcënohet me shkatërrimin total të Serbisë".
Pra, edhe një vizitë te Rugova. Vetura ime që nga fillimi i sulmeve ajrore qëndron në autoparkun pranë "Grand Hotel", Prishtinë. Shenja "40-P" në tabelat e veturës çdokënd sinjalizon se pronari i veturës është përfaqësues i shtypit gjerman. Të lëvizësh tashti me një etiketë të tillë nëpër Prishtinë do të ishte çmenduri. Andaj shkojë në këmbë në lagjen shqiptare Velania për të provuar thashethemet. Ora është disa minura para njëmbëdhjetësisht (paradite).
Rruga para rezidencës së Rugovës, e cila është gëlqerosur në të bardhë, duket çuditërisht e zbrazët dhe e boshatisur. Më vonë mësojë se të gjithë shqiptarët që banonin aty në mëngjes ishin dëbuar me dhunë nga policia serbe.
Vetëm pasi i bie disa herë ziles Rugova hap derën. Nuk u besoj syve,si eshte e mundur të ngelet ai vet !Ai është i gatshëm që në diktofonin tim të japë një lajm për popullsinë shqiptare, të tregojë se jeton dhe t'u bëjë thirrje të përndjekurve të mos humbim shpresën për një ardhmëri më të mirë.
Në çastin kur dua të largohem në dhomë futet me nxitim dhëndrri i Rugovës dhe si me paralajmërim vë gishin mbi gojë. Nga kati pëvidhemi shkallëve teposhtë dhe pas një pjese muri vëzhgojmë se si veturat e policisë dhe automjetet e
blinudara i afrohen shtëpisë dhe ndalen para saj. Dy dyzina pjesëtarësh
të policisë speciale serbe kërcëjnë prej tyre. Ata lëkundin portën e hekurt, dikur e heqin brutalisht nga vendi. Tre të uniformuar vërsulen në shtëpi dhe të gjithë neve na shtyejnë në bodrum në një dhomë, e cila deri më tan i shërbente për konferenca për shtyp.
Gjithsejt jemi 17 persona: Rugova, gruaja e tij Fana me tre fëmijë,dy motra me familjet e tyre dhe Adnan K.Merovci, truproja dhe shefi i protokolit i Rugovës, i cili këtë mëngjes rastësisht kishte qëluar në shtëpinë e prijësit të shqiptarëve. Nga shtatë fëmijë njëri është akoma tetëmuajsh. Ora është dymbëdhjetë. Ne presim të heshtur dhe nuk tundemi vendit derisa dy policë me helmeta dhe antiplumb
kërcënueshëm drejtojnë pushkët e tyre drejt nesh. Polici i tretë e rëndon Rugovën me fjalë: "E, zoti Rugova, politika, me sa duket, politika e prishi krejt punën". Dy shokët e tij e ndërprejnë: "Mbylle gojën, kjo s'është detyrë e jona". Me një goditje me pushkë hiqet nga vendi kamera mbikëqyrëse, që është e varur mbi portën e
hyrjes. Ç'do të ndodhë me ne tashti? Qe disa ditë nëpër Prishtinë qarkullojnë thashetheme për likuidime të planifikuara nga komandot ekzekutuese.
Njëri nga të uniformuarit vendosë dy shishe limonadë mbi tavolinë:
"Edhe ne serbët jemi njerëz", thotë ai, thua se dëshiron të
shfajësohet. Përjashta vijnë automjete të tjera të blinduara. A do të
na marrin me vete? Pastaj, rreth orëe 16.00,vjen komandanti i
policisë speciale. Udhëri i tij është i shkurtër: policia zapton/pushton dhomat e poshtem dhe katin e dytë. Ne qëndrojmë në katin e parë "në mbrojtje policore", të gjithë në një dhomë të vetme.
Pëshpëritshëm këshillohem me Rugovën se është shumë rrezikshëm që tashti të shpalosë identitetin tim si gazetare. Mirëpo Rugova më tha se ti do të prezentohesh si e afërme e familjes sime. Adnani caktohet "ndërmjetësues" mes Rugovës dhe "mbrojtësve"të tij të rinj.
Nga jashtë dëgjohet trokëllima e xhmava të dritareve, shkatërrimi i dyerve. Me sa duket policia pushton të gjitha shtëpitë përreth.Antena satelitore hiqet, kabllot e televizorit dhe lidhjes së telefonit shkëputet nga muri. "A keni radio?", na bërtasin neve. Ne mohojmë.
Telefonat mobilë edhe ashtu nuk funksionojnë që nga fillimi i sulmeve ajrore. Pastaj vërshon makineria propaganduese serbe. Rodovan Urosheviqi nga Media Qendra serbe vjen me disa kolegë/gazetarë besnikë qeveritarë.
Rugova duhet të dalë para kamerave dhe të mashtrojë botën se është shëndosh e mirë dhe person i lirë. Çdo deklaratë tjetër assesi nuk do të emitohej nga
radiotelevizioni shtetëror. Dhe ajo do të rrezikonte jetën e të gjithë neve. Mbrojtësit tanë serbë nuk duken aq të lumtur në gjithë këtë punë. Kemi frikë të madhe, pranon njëri prej tyre, si nga sulmet e NATO-s ashtu dhe nga ndonjë aksion i mundshëm çlirimtar i shqiptarëve të mbetur ende në Prishtinë.
Në orën 19.00, si çdo ditë, në Prishtinë ndalet rryma. Edhe ujë ka vetëm në orë të caktuara. Familja e madhe Rugova gjatë ditës mbush rreth 20 shishe si rezervë. Rrimë ulur para dritës së një gypi të ftohtë neoni, të cilën djali i Rugovës, M., që është gjeni i teknikës, e mban të ndezur me bateri për një orë.
Pastaj në punë futet kombinimi tjetër i baterive, që i ngjan reflektorëve të stadiumit futbollistik. Në orën 20 Rugova thirreet përjashta. Atij i propozohet që mëngjesin tjetër të udhëtojë në Beograd.Presidenti jugosllav Slobodan Milosheviq do të bisedojë me të, "për t'u këshilluar mbi një zgjidhje të krizës".Rugova duhej te pranon me gjysmë zemre dhe me vetëdije se nuk ka zgjidhje tjetër. Natën flejmë në dysheme, të ngjeshur si sardina, njëri pranë tjetrit. Rugova dremitet në kanape me një peshqir të shtrirë mbi kokë . Sulmet ajrore gjatë natës nuk janë aq të ashpra, duket se ato u drejtohen caqeve shumë larg qendrës së qytetit.