Kondrapedali
Kondrapedali
Rrezik për demokracinë
100 ditet e Berishes dhe idealistet e PD-se
E Premte, 30 Dhjetor 2005
Nga Agron Bala
Agim Kashi eshte nje prej militanteve te pare te Partise Demokratike ne Shkoder, qe prej themelimit te saj, dhe vazhdon te jete edhe sot e gjithe diten i tille. Por, prej qenies se tij militant, ai nuk ka fituar asgje; as kur PD erdhi ne pushtet ne vitin '92, e as sot kur ajo eshte rikthyer ne pushtet. Ai ka qene shofer i ambulances se qytetit dhe vazhdon te ngase te njejten makine ambulance edhe sot. As qe i ka shkuar ndonjehere ndermend te kerkoje dicka qe nuk i perket nga partia e tij. Por kerkon te marre nga partia e tij, ate qe i perket; njeren prej makinave te reja te ambulances, qe kane ardhur ne kete spital. Si nje prej shofereve me te vjeter, atij i eshte dashur te pajisej me nje autoambulance te re prej kohesh, por pikerisht pse njihej kudo ne qytet si militant i PD-se, i eshte mohuar kjo e drejte nga drejtuesit e shendetesise ne Shkoder. Ndonese pushtetin politik ne vend tani e ka marre partia e tij, e drejta i mohohet perseri nga i njejti staf qe ia ka mohuar tani e tete vjet, per faktin e thjeshte, se drejtoresha e spitalit e emeruar ne ate detyre, si pasoje e aleances se partise se saj me socialistet, vazhdon te kete te njejtin post, pasi partia e saj iu bashkengjit ne zgjedhjet e korrikut, Partise Demokratike. Megjithese eshte takuar me te gjithe drejtuesit lokale te PD-se ne Shkoder, dhe me deputetet e saj, atij vazhdon t'i mohohet nje e drejte.
Rasti qe sollem nuk eshte fatkeqesisht nje rast i shkeputur, por pjese e nje drame qe po ndodh me nje pjese te madhe te militanteve te PD-se. Ata e kane mbeshtetur partine e tyre ne cdo kohe e ne cdo situate, kane sakrifikuar per te ekonomikisht e fizikisht, kane dale ne mbrojtje te saj dite e nate, atehere kur ne mitingjet e saj ishin vecse dhjetra vete, e me pas kur sheshet "nuk i nxinin me demokratet". Shume pak prej tyre e kane bere kete per arsye perfitimi, nderkohe qe pjesa me e madhe e tyre e kane mbeshtetur PD-ne idealisht, pa interes, pa mendesine se kur te vinte ajo ne pushtet do te kishin tagrin per te punuar neper dogana apo ne dhjetra policite qe ekzistojne ne kete vend. Por ata sigurisht kane pritur qe me ardhjen e saj ne pushtet, te kishin mundesine qe mos te ishin te "persekutuar" si militante te saj, dhe qe ndaj tyre te mos perseriteshin te njejtat qendrime si gjate tete vjeteve kur ne pushtet ishin socialistet. Mesa duket, me ardhjen ne pushtet, demokratet nuk po kujtohen me per ata qe i sollen ne pushtet. Po te flasesh me militantet e kesaj partie neper rrethe te ndryshme (por sigurisht edhe ne Tirane), bindesh qe ata vertet jane ne rastin me te mire te "harruar".
E njejta gje mund te thuhet edhe per njerezit me te shquar qe u grumbulluan rreth PD-se menjehere pas katastofes se vitit '97. Te bindur se ndaj partise se tyre ishte ushtruar dhune, dhe pushtetin kjo parti e kishte humbur nga dhuna. Njerez qe nuk kishin perfituar asgje nga PD-ja (ndonese disa prej tyre ishin themelues te saj ne dhjetor te '90) dhe as qe kishin qellim te perfitonin gje prej saj. Ata ishin idealiste te mirefillte, sepse u perpoqen te kontribuonin ne ate parti, pikerisht kur mendohej se ajo do te qendronte shume gjate ne opozite. Ishin pikerisht keta njerez qe e shpetuan PD-ne nga zhdukja e plote, qe i dhane edhe njehere liderit te saj Berisha, shansin per te vazhduar jeten politike. Ata provuan ne kurriz largimin nga puna, sakrifikimin e familjareve te tyre, rrenimin ekonomik e shoqeror, humben shanset per te vazhduar normalisht jeten e tyre. Sepse te ishe pjese e PD-se ne vitin '97, nuk mund te jetoje normalisht. Madje me sakte, ishe i kercenuar edhe fizikisht. Por ata burra e gra e perballuan me sukses e dinjitet kete "prove te idealizmit" te tyre. Ne heshtje, me sakrifica, pa u ankuar kurre, i rane Shqiperise kryq e terthor per te ribashkuar forcat, per te ringritur strukturat e per te siguruar vazhdimesine e funksionimit normal te kesaj partie. Nuk eshte e veshtire te dihen emrat e tyre. Ata, ne mos ne mendjen e njerezve, mund te gjenden fare lehte ne arkivin e partise. Por eshte e veshtire, ne mos e pamundur, qe dikush nga pushtetaret e sotem t'i therrase kujteses per ato dite te veshtira, apo me tej te germoje neper arkiva per protagonistet e saj ne ate kohe.
Ne pervjetorin e PD-se te ketij dhjetori, me ra ne sy nje fakt vertet interesant: Disa prej keshilltareve te kryeministrit apo "ujqve te rinj" te pushtetit te sotem, endeshin neper hollin e Pallatit te Kongreseve te vetmuar, sepse nuk njihnin askend dhe nuk i njihte askush. Ata ne vitin e "proves", ne rastin me te mire nuk e dinin ku ishte selia e PD-se, dhe ne rastin me te keq ishin kundershtaret me te ashper te saj. Nderkohe qe "idealistet" e viteve te veshtira kishin se cfare te kujtonin dhe te ndanin perseri me njeri-tjetrin. Ndonese jane "harruar", e ndoshta edhe te papune. Faji i tyre i vetem eshte se sakrifikuan atehere kur pushteti ishte shume larg, dhe nuk e kishin qellim per vete ate.
Marrë nga Korrieri Online
Ky shkrim me gjithë të vërtetat që përmban, përbën një rrezik për demokracinë në Shqipëri. Ai bën një thirrje të hapur pro favoritizmit politik dhe mundohet të justifikojë zëvendësimet politike në kurriz të meritokracisë.
Pa dashur ti japim një ngjyrosje partizane, komentoni në lidhje me këtë pikë të nxhtë në politikën shqiptare.
100 ditet e Berishes dhe idealistet e PD-se
E Premte, 30 Dhjetor 2005
Nga Agron Bala
Agim Kashi eshte nje prej militanteve te pare te Partise Demokratike ne Shkoder, qe prej themelimit te saj, dhe vazhdon te jete edhe sot e gjithe diten i tille. Por, prej qenies se tij militant, ai nuk ka fituar asgje; as kur PD erdhi ne pushtet ne vitin '92, e as sot kur ajo eshte rikthyer ne pushtet. Ai ka qene shofer i ambulances se qytetit dhe vazhdon te ngase te njejten makine ambulance edhe sot. As qe i ka shkuar ndonjehere ndermend te kerkoje dicka qe nuk i perket nga partia e tij. Por kerkon te marre nga partia e tij, ate qe i perket; njeren prej makinave te reja te ambulances, qe kane ardhur ne kete spital. Si nje prej shofereve me te vjeter, atij i eshte dashur te pajisej me nje autoambulance te re prej kohesh, por pikerisht pse njihej kudo ne qytet si militant i PD-se, i eshte mohuar kjo e drejte nga drejtuesit e shendetesise ne Shkoder. Ndonese pushtetin politik ne vend tani e ka marre partia e tij, e drejta i mohohet perseri nga i njejti staf qe ia ka mohuar tani e tete vjet, per faktin e thjeshte, se drejtoresha e spitalit e emeruar ne ate detyre, si pasoje e aleances se partise se saj me socialistet, vazhdon te kete te njejtin post, pasi partia e saj iu bashkengjit ne zgjedhjet e korrikut, Partise Demokratike. Megjithese eshte takuar me te gjithe drejtuesit lokale te PD-se ne Shkoder, dhe me deputetet e saj, atij vazhdon t'i mohohet nje e drejte.
Rasti qe sollem nuk eshte fatkeqesisht nje rast i shkeputur, por pjese e nje drame qe po ndodh me nje pjese te madhe te militanteve te PD-se. Ata e kane mbeshtetur partine e tyre ne cdo kohe e ne cdo situate, kane sakrifikuar per te ekonomikisht e fizikisht, kane dale ne mbrojtje te saj dite e nate, atehere kur ne mitingjet e saj ishin vecse dhjetra vete, e me pas kur sheshet "nuk i nxinin me demokratet". Shume pak prej tyre e kane bere kete per arsye perfitimi, nderkohe qe pjesa me e madhe e tyre e kane mbeshtetur PD-ne idealisht, pa interes, pa mendesine se kur te vinte ajo ne pushtet do te kishin tagrin per te punuar neper dogana apo ne dhjetra policite qe ekzistojne ne kete vend. Por ata sigurisht kane pritur qe me ardhjen e saj ne pushtet, te kishin mundesine qe mos te ishin te "persekutuar" si militante te saj, dhe qe ndaj tyre te mos perseriteshin te njejtat qendrime si gjate tete vjeteve kur ne pushtet ishin socialistet. Mesa duket, me ardhjen ne pushtet, demokratet nuk po kujtohen me per ata qe i sollen ne pushtet. Po te flasesh me militantet e kesaj partie neper rrethe te ndryshme (por sigurisht edhe ne Tirane), bindesh qe ata vertet jane ne rastin me te mire te "harruar".
E njejta gje mund te thuhet edhe per njerezit me te shquar qe u grumbulluan rreth PD-se menjehere pas katastofes se vitit '97. Te bindur se ndaj partise se tyre ishte ushtruar dhune, dhe pushtetin kjo parti e kishte humbur nga dhuna. Njerez qe nuk kishin perfituar asgje nga PD-ja (ndonese disa prej tyre ishin themelues te saj ne dhjetor te '90) dhe as qe kishin qellim te perfitonin gje prej saj. Ata ishin idealiste te mirefillte, sepse u perpoqen te kontribuonin ne ate parti, pikerisht kur mendohej se ajo do te qendronte shume gjate ne opozite. Ishin pikerisht keta njerez qe e shpetuan PD-ne nga zhdukja e plote, qe i dhane edhe njehere liderit te saj Berisha, shansin per te vazhduar jeten politike. Ata provuan ne kurriz largimin nga puna, sakrifikimin e familjareve te tyre, rrenimin ekonomik e shoqeror, humben shanset per te vazhduar normalisht jeten e tyre. Sepse te ishe pjese e PD-se ne vitin '97, nuk mund te jetoje normalisht. Madje me sakte, ishe i kercenuar edhe fizikisht. Por ata burra e gra e perballuan me sukses e dinjitet kete "prove te idealizmit" te tyre. Ne heshtje, me sakrifica, pa u ankuar kurre, i rane Shqiperise kryq e terthor per te ribashkuar forcat, per te ringritur strukturat e per te siguruar vazhdimesine e funksionimit normal te kesaj partie. Nuk eshte e veshtire te dihen emrat e tyre. Ata, ne mos ne mendjen e njerezve, mund te gjenden fare lehte ne arkivin e partise. Por eshte e veshtire, ne mos e pamundur, qe dikush nga pushtetaret e sotem t'i therrase kujteses per ato dite te veshtira, apo me tej te germoje neper arkiva per protagonistet e saj ne ate kohe.
Ne pervjetorin e PD-se te ketij dhjetori, me ra ne sy nje fakt vertet interesant: Disa prej keshilltareve te kryeministrit apo "ujqve te rinj" te pushtetit te sotem, endeshin neper hollin e Pallatit te Kongreseve te vetmuar, sepse nuk njihnin askend dhe nuk i njihte askush. Ata ne vitin e "proves", ne rastin me te mire nuk e dinin ku ishte selia e PD-se, dhe ne rastin me te keq ishin kundershtaret me te ashper te saj. Nderkohe qe "idealistet" e viteve te veshtira kishin se cfare te kujtonin dhe te ndanin perseri me njeri-tjetrin. Ndonese jane "harruar", e ndoshta edhe te papune. Faji i tyre i vetem eshte se sakrifikuan atehere kur pushteti ishte shume larg, dhe nuk e kishin qellim per vete ate.
Marrë nga Korrieri Online
Ky shkrim me gjithë të vërtetat që përmban, përbën një rrezik për demokracinë në Shqipëri. Ai bën një thirrje të hapur pro favoritizmit politik dhe mundohet të justifikojë zëvendësimet politike në kurriz të meritokracisë.
Pa dashur ti japim një ngjyrosje partizane, komentoni në lidhje me këtë pikë të nxhtë në politikën shqiptare.
