You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an alternative browser.
You should upgrade or use an alternative browser.
PRONAT
- Thread starter cao
- Data e fillimit
Re: PRONAT
-Nga mosinteresi per kete teme dal me mendimin se shumica juaj jeni pronare te rinj qe ose keni zaptuar toka ose ju kane dhene qeverite me "reformen agrare" qe aplikuan keto 14 vjet.
-Ndoshta dhe ngaqe nje pjese e madhe e juaja jetoni jashte dhe te them qe nuk ja dini vleren prones,ben vaki,apo mosha?
-Thoni te jete kaq pa interes kjo teme?????
-TEO,nuk e di,ku jeton ti?
PERSHENDETJE
-Nga mosinteresi per kete teme dal me mendimin se shumica juaj jeni pronare te rinj qe ose keni zaptuar toka ose ju kane dhene qeverite me "reformen agrare" qe aplikuan keto 14 vjet.
-Ndoshta dhe ngaqe nje pjese e madhe e juaja jetoni jashte dhe te them qe nuk ja dini vleren prones,ben vaki,apo mosha?
-Thoni te jete kaq pa interes kjo teme?????
-TEO,nuk e di,ku jeton ti?
PERSHENDETJE
Re: PRONAT
kur projekt ligji te miratohet do te iki te marr token e trasheguar nga gjyshi dhe babai ne puke ne qytet bej pjese ne te paktat familje qe kane toke ne puke dhe ate ne qytet mendoj se do te me sjelle ca te ardhura por edhe probleme.
nje kthim i pronave u mundshem do te jete i mire sepse ato prona dikur jane blere me napolona ari dhe jo si sot me droge etj
pronarve te ligjshem tju kthehen ne baze te mundsive qe shteti ka
jo qeveria se nje hik e tjetra vje
kur projekt ligji te miratohet do te iki te marr token e trasheguar nga gjyshi dhe babai ne puke ne qytet bej pjese ne te paktat familje qe kane toke ne puke dhe ate ne qytet mendoj se do te me sjelle ca te ardhura por edhe probleme.
nje kthim i pronave u mundshem do te jete i mire sepse ato prona dikur jane blere me napolona ari dhe jo si sot me droge etj
pronarve te ligjshem tju kthehen ne baze te mundsive qe shteti ka
jo qeveria se nje hik e tjetra vje
Re: PRONAT
e drejte bregdetaro, toka ti kthehet 100%pronarit !!!
me kete mendim, nga ana e tim e ti, duhet te marr tokat e 5-6 fshatrave,e ti qis ata 3-4 mije fshatare ne rruge te madhe..nga nena duhet te rrezohet cereku i pallateve te nje qyteti jugor..se keni keq kete mendim.. :smash: :smash:
e drejte bregdetaro, toka ti kthehet 100%pronarit !!!
me kete mendim, nga ana e tim e ti, duhet te marr tokat e 5-6 fshatrave,e ti qis ata 3-4 mije fshatare ne rruge te madhe..nga nena duhet te rrezohet cereku i pallateve te nje qyteti jugor..se keni keq kete mendim.. :smash: :smash:
Re: PRONAT
JU LUMTE O DJEMA E VAJZA QE NUK JU JANE SHKULUR AKOMA MENTALITETET SOCIALKOMUNISTE.
FSHATARESIA PA TOKE LE TE PUNOJE ASHTU SI GJITHE BOTA NE ATA ME TOKE.
NUK E DI SE NGA PO FLISNI POR PER MUA KETU NE GREQI NUK I ERDHI KEQ ASNJERIT E TE ME JEPTE NDONJE METER TOKE PO PUNOJ E PAGUHEM SI GJITHE BOTA.
PRONA ESHTE E SHENJTE E NUK E PREK NJERI E AQ ME TEPER KUR ESHTE PRIVATE POR JU JENI TE VEGJEL NDOSHTA E KU TA DI UNE DHE BIJ FSHATARESH PA TOKE.
RROFTE PARTIA.
JU LUMTE O DJEMA E VAJZA QE NUK JU JANE SHKULUR AKOMA MENTALITETET SOCIALKOMUNISTE.
FSHATARESIA PA TOKE LE TE PUNOJE ASHTU SI GJITHE BOTA NE ATA ME TOKE.
NUK E DI SE NGA PO FLISNI POR PER MUA KETU NE GREQI NUK I ERDHI KEQ ASNJERIT E TE ME JEPTE NDONJE METER TOKE PO PUNOJ E PAGUHEM SI GJITHE BOTA.
PRONA ESHTE E SHENJTE E NUK E PREK NJERI E AQ ME TEPER KUR ESHTE PRIVATE POR JU JENI TE VEGJEL NDOSHTA E KU TA DI UNE DHE BIJ FSHATARESH PA TOKE.
RROFTE PARTIA.
Bukuroshja
Primus registratum
Re: PRONAT
bregdetari!
Nuk e kisha pare kete teme me perpara se do te kisha kthyer une pergjigjen e postimit tuaj.
==================================================
lir me siper shkruan:
e drejte bregdetaro, toka ti kthehet 100%pronarit !!!
me kete mendim, nga ana e tim e ti, duhet te marr tokat e 5-6 fshatrave,e ti qis ata 3-4 mije fshatare ne rruge te madhe..nga nena duhet te rrezohet cereku i pallateve te nje qyteti jugor..se keni keq kete mendim..
==================================================
Lir!
Atyre fshatareve le ti ndertoje shteti nje fshat te ri ne Spaç ose ne Burrel
Ose tjetra, le te punojne per ish pronarin dhe ti paguajne atij qirane e tokes se tij mbi te cilen kane ndertuar shtepine.
Ata fshataret le te punojne dhe ti mbledhin parate dhe le ta blejne pastaj token mbi te cilen kane ndertuar ate shtepi nga ay pronar i cili e kishte blere dikur po me ate para te fituar me pune dhe jo me dhune.
Sa per pallatet! Jemi dakort qe mos rezohen. Por ato te jene prone e atij pronarit te tokes mbi te cilen ato jane ndertuar.
bregdetari!
Nuk e kisha pare kete teme me perpara se do te kisha kthyer une pergjigjen e postimit tuaj.
==================================================
lir me siper shkruan:
e drejte bregdetaro, toka ti kthehet 100%pronarit !!!
me kete mendim, nga ana e tim e ti, duhet te marr tokat e 5-6 fshatrave,e ti qis ata 3-4 mije fshatare ne rruge te madhe..nga nena duhet te rrezohet cereku i pallateve te nje qyteti jugor..se keni keq kete mendim..
==================================================
Lir!
Atyre fshatareve le ti ndertoje shteti nje fshat te ri ne Spaç ose ne Burrel
Ose tjetra, le te punojne per ish pronarin dhe ti paguajne atij qirane e tokes se tij mbi te cilen kane ndertuar shtepine.
Ata fshataret le te punojne dhe ti mbledhin parate dhe le ta blejne pastaj token mbi te cilen kane ndertuar ate shtepi nga ay pronar i cili e kishte blere dikur po me ate para te fituar me pune dhe jo me dhune.
Sa per pallatet! Jemi dakort qe mos rezohen. Por ato te jene prone e atij pronarit te tokes mbi te cilen ato jane ndertuar.
Bukuroshja
Primus registratum
Re: PRONAT
Sa te drejte kishte Sh.Musaraj kur shkruante
"Do na mbulojne plehrat e tokes
do ngrihen kembet ti bien kokes..."
Sa te drejte kishte Sh.Musaraj kur shkruante
"Do na mbulojne plehrat e tokes
do ngrihen kembet ti bien kokes..."
Re: PRONAT
Do te me duhej tju falenderoja "BUKUROSHJA" por nuk e bej pasi ato qe shkruan jane me llogjiket ne kete anomali qe po jetojme.
Nuk me habitin mendimet e "Lir" pasi jam afer me Shqiperine dhe i degjoj perdite nga media e prapambetur shqipetare por nuk mund te pranoje qe nuk ekziston dhe mendimi kapitalist per temen.
Lexoj debate me faqe te tera per teori boshe mbi kristianet e muslimanet e tema te cilat jane praktike e vrasin njerez ne Shqiperi nuk diskutohen.
Eshte mbushur forumi me teoriciene kokeboshe te cilet na citojne pjese nga kurani e bibla e nuk diskutohet per tema qe e lene me te vertete shqiperine mbrapa.
Ke te drejte te citosh ato dy rreshta te SH.MUSARAIT ke te drejte,ashtu eshte.
Do te me duhej tju falenderoja "BUKUROSHJA" por nuk e bej pasi ato qe shkruan jane me llogjiket ne kete anomali qe po jetojme.
Nuk me habitin mendimet e "Lir" pasi jam afer me Shqiperine dhe i degjoj perdite nga media e prapambetur shqipetare por nuk mund te pranoje qe nuk ekziston dhe mendimi kapitalist per temen.
Lexoj debate me faqe te tera per teori boshe mbi kristianet e muslimanet e tema te cilat jane praktike e vrasin njerez ne Shqiperi nuk diskutohen.
Eshte mbushur forumi me teoriciene kokeboshe te cilet na citojne pjese nga kurani e bibla e nuk diskutohet per tema qe e lene me te vertete shqiperine mbrapa.
Ke te drejte te citosh ato dy rreshta te SH.MUSARAIT ke te drejte,ashtu eshte.
Re: PRONAT
Flet zëvendësministri i parë i Rendit pas çlirimit, Nexhmi Ballka. "Çuditë e punës sime për urdhërat e papritur që më vinin dhe pse i kërkova Enver Hoxhës të m'i jepte me firmë"
"Enveri më urdhëroi të sekustroja vilat e pasanikëve"
--------------------------------------------------------------------------------
Nexhmi Ballka, një prej ish-kuadrove më të lartë të Ministrisë së Rendit, i cili kishte ardhur në detyrën e lartë që në ditët e para të çlirimit të vendit, rrëfen për gazetën ato që përjetoi kur mori detyrën e papritur. Çfarë ndodhi kur u takua me ministrin e parë të pasluftës, Haxhi Lleshin, dhe porositë e marra prej tij? Si e konceptoi strukturën e parë të kësaj ministrie menjëherë sa filloi punën dhe odiseja e gjatë që u ndoq nga funksionarët e parë për të gjetur ambientin në të cilin do të instalohej dikasteri, që më vonë "do të bënte hije" mbi popullin e thjeshtë? Përplasja e papritur e tij me njeriun e fuqishëm të Partisë Komuniste, Koçi Xoxen, për shkak të emrit që do të merrte organi i rendit në të ardhmen. Pse Koçi dha urdhrin e prerë për të pasur emrin "Milici popullore", ndërsa Ballka këmbëngulte për t'u quajtur "Polici popullore"? Si ndërhyri Enver Hoxha dhe pse ai i dha të drejtë funksionarit Ballka? Këto dhe shumë hollësi të tjera i lexuat në numrin e kaluar të intervistës së 90-vjeçarit Nexhmi Ballka. Ndërkohë, në vazhdimin e intervistës së tij në numrin e sotëm do të lexoni për situatën ekonomike në të cilën ndodhej shteti komunist i porsadalë nga lufta dhe si hanin bukë qeveritarët në restorantin e hotel "Dajtit", duke regjistruar emrat në listën e borxheve. Urdhri i Koçi Xoxes për të detyruar Nexhmi Ballkën që me forcat e policisë që zotëronte në atë kohë, të dëbonte nga shtëpitë njerëzit e thjeshtë, që kishin vila private, të përshtatshme për të banuar këshilltarët jugosllavë, të cilët po vinin kohët e fundit me shumicë në Tiranë. Kundërshtimi i prerë që i bëri Ballka një gjëje të tillë dhe si vijoi situata e mëtejshme pas këtij incidenti. Çfarë debati bëri ai me Enver Hoxhën ndërsa hanin drekë në restorantin "Vakëf" të hotel "Dajtit". Guximi e Nexhmi Ballkës, i cili atëherë ishte veç 30 vjeç, për t'i kërkuar kryeministrit Hoxha çdo urdhër me shkrim dhe asnjëherë verbal etj. Gjithçka do ta ndiqni në intervistën e mëposhtme të Ballkës, i cili ndonëse tashmë i ka kaluar 90 vjetët, gjithsesi ka një gjendje fizike të admirueshme.
(Vijon nga numri i kaluar)
Zoti Ballka, si e programonit kohën e punës, ndërkohë që shtetit i mungonin institucionet.
Ishin kohë shumë të vështira, kur e nisnim punën që në orën 05.00 dhe e përfundonim atë pas orës 24.00 apo edhe 01-02.00 pas mesnate. Kthehesha në shtëpi i sfilitur, haja ndonjë trahana me qepë apo ç'të gjeja tjetër, dhe binim të flinim si të vdekur, pasi na priste të nesërmen sërish një ditë plot ankth dhe tension, apo kushedi se çfarë peripecie e re ishte ruajtur, pasi çdo ditë nuk shpëtonim dot nga ndonjë e tillë.
Gjenit dëshirë për të punuar në atë mënyrë, me shpërblime minimale?
Kishim një gjë në atë kohë. Nuk e di, por kishim një besim të madh në të ardhmen e popullit dhe të fëmijëve tanë, pasi dinim se ajo do të bëhej me të vërtetë e bukur dhe e begatë. Ne në atë kohë vinim nga lufta dhe vendi kudo binte era barut, kështu që idealizmi nuk na lëshonte kollaj. Besimin se do të vinin ditë të lumtura nuk mund të na i hiqte kush. Kjo, dihej, kishte ardhur, pasi kishte zënë mirë vend në ndërgjegjen tonë propaganda komuniste për një të ardhme të lumtur. Duke u mbështetur mbi këtë ndërgjegje tonën, ne nuk pyetnim për oraret dhe as për veten tonë, në qoftë se na ndodhte gjë nga të papriturat e shumta me të cilat ndesheshim kudo në punën tonë.
Çfarë quani të papritura?
Unë, deri sa do të më thërriste Koçi Xoxe, nuk dija gjë se si do të vinte saktësisht e ardhmja dhe as kisha idenë se çfarë planesh kishte në mendje udhëheqja më e lartë e shtetit, të cilat më vonë do t'i kthente në vendime qeverie dhe do të përcaktonte parimet mbi të cilat do të ecte shteti në të ardhmen. Këtë e mora vesh pikërisht kur më thanë se më kërkonte urgjentisht në zyrën e tij sekretari organizativ i Partisë dhe një nga njerëzit e fuqishëm të shtetit, Koçi Xoxe. Ishte vera e vitit 1945, kur mora njoftimin se më kërkonte urgjentisht në zyrën e tij Koçi Xoxe. Atje kuptova se Koçi ishte në dijeni të të gjitha reformave të ardhshme që do të ndërmerrte shteti komunist. Ai kishte kompetenca të atilla, saqë i imponohej kujtdo qoftë. Sa shkova në zyrën e tij, madje pa arritur as dhe të përshëndesja, ai, pa m'i drejtuar fare sytë, por duke vazhduar të lexonte, a thua do të jepte ndonjë urdhër për pastrim oborri dhe jo një urdhër që do të merrte në qafë dhjetëra e dhjetëra njerëz, më tha që të shikoja nëpër Tiranë për të verifikuar mbi 10 vila të mira. Sqaroi se vilat private, ku tashmë banonin pronarët e tyre, duhej të shikoheshin nga ana funksionale, paraqitja e jashtme, të kishin lule apo gjelbërim, të ishin me oborre dhe në pozicione të mira. Unë, pa e ditur se përse bëhej fjalë, më tej i them Koçit se këtë gjë e mbaroj unë që të nesërmen, dhe pa e zgjatur e pyeta nëse mund të largohesha. Ai ma bëri me kokë, duke dashur të thotë se nuk kishte gjë tjetër për të thënë, vetëm se ishte në pritje të zbatimit të urdhrit të dhënë.
E zbatuat?
Isha i detyruar. Por e çuditshmja ishte se as nuk e dija përse i donte Koçi këto evidentime dhe as e pyeta. Mua nuk më shkonte mendja kurrë se ato i donin për të futur funksionarët jugosllavë, që atë periudhë po vinin me shumicë në Tiranë si këshilltarë. Ishin, siç të shpjegova pak më parë, ditët e para, dhe nuk e kishim idenë se si kishte ndër mend të ecte shteti komunist. Kështu që të nesërmen thërrita në zyrën time drejtorin e përgjithshëm të policisë, Namik Xhafën, të cilit i dhashë urdhrin e marrë nga Xoxe. Unë, për të qenë më korrekt, i thashë drejtorit të policisë që të mos verifikonte dhjetë, por shumë, mbi tridhjetë apo edhe pesëdhjetë të tilla. Namiku, menjëherë sa mori urdhrin, shkoi të rreshtonte forcat dhe të zbatonte detyrën e ditës.
A i konstatoi?
Atëherë kishte vila shumë të bukura të tregtarëve të Tiranës apo të tiranasve të vjetër që kishin hyrë e dalë në shumë shtete. Por, kryesisht ata që ishin marrë me tregti, kishin bërë shumë vila të hijshme, të cilat ishin me oborre të bukura, mbjellë me portokalle apo limona. Kishin hijeshi të jashtëzakonshme dhe ndodheshin gjithashtu edhe pozicione të mira. Namik Xhafa u kishte vënë në dispozicion vartësve të vet dy makina tip "breshke", të cilat kishin ngelur nga gjermanët, dhe i kishte urdhëruar ata që t'i binin kryq e tërthor Tiranës për të zbatuar detyrën. Nga mbrëmja më thotë se ka evidentuar, me adresa shumë të sakta, jo dhjetë e njëzet vila, por plot 60 të tilla, që "janë shumë të mira, me ato kërkesa që na janë thënë". I mora adresat në dorë dhe, pasi pashë vendndodhjen e tyre dhe duke pyetur për sqarime dhe drejtorin, piketova dhjetë më të mirat, dhe shkova të nesërmen në zyrën e Koçit.
E mësuat përse i donte Koçi?
E mësova patjetër, se ajo për mua nuk ishte një gjë e thjeshtë, por gjëja më e pamundur që mund të më ndodhte në ato momente. I shpjegova Koçit se vilat luksoze ndodheshin në kodrat e Fuat Beut, te Shkolla e Kuqe, Rruga e Durrësit dhe Rruga e Dibrës. Ai, si dëgjoi me vëmendje, në mënyrë krejt të natyrshme më dha urdhrin e papritur. " Mirë, dakord për sa më the. Tani duhet të shkosh të marrësh forcat e policisë dhe t'i zbrazësh menjëherë, pasi na duhen të lira". Në atë kohë m'u rrotullua vendi dhe iu ktheva Koçit se ato ishin të pronarëve dhe nuk mund të na lejonte kush të bënim një gjë të tillë. Pronarët e tyre nuk do të kishin aspak dëshirë për të dalë nga ato shtëpi. "Ku mund t'i çojmë ata?" e pyeta. "Ku të duash, - ma ktheu. - Nuk dua të di për këtë gjë të vogël. Pronarët çoji po deshe në Myzeqe, apo po deshe në malësi. Mua deri nesër do të më raportosh që vilat janë gati, pasi është menduar që në to të banojnë këshilltarët jugosllavë". Toni i Xoxes për mënyrën e kundërshtimit tim këtë herë ishte bërë shumë i ashpër. Unë nuk dija çfarë të bëja. Këtë gjë, që mund të nxjerrësh tjetrin nga banesa dhe t'i thuash që "ik ti, se do të vijë ky tjetri", as e kisha parë dhe as e kisha dëgjuar. Nuk mund të kuptoja atëherë se mbi këtë bazë do të ecte rregullisht shteti.
Çfarë bëtë?
E çfarë mund të bëja, veçse në atë inat që më kishte kapur, s'më ngelej veç të mbërthehesha me Koçin, megjithëse e dija që ishte me rrezik për të ardhmen time. Megjithatë, u lëshova: "Dëgjo këtu, zoti Koçi, unë nuk mund ta zbatoj këtë urdhër, pasi nuk mund ta kuptoj se si mund të nxjerrësh tjetrin nga shtëpia dhe t'i thuash që 'nuk dua të di se ku do të shkosh këtej e tutje', kur ai për vite të tëra, madje edhe për breza, ka arritur të bëjë një shtëpi të tillë. "Me ç'të drejtë, shoku Koçi, - vijova më tej, - ato gra dhe fëmijë që jetojnë në shtëpitë e burrave dhe të prindërve të tyre t'i nxjerrim jashtë?". Ai, me një gjakftohtësi të habitshme dhe pa e humbur toruan, ma ktheu me një ton të qetë: "Me të drejtën e nevojës. Unë nuk dua të di se ku do të përfundojnë ata borgjezë, por mua më interesojnë vilat e tyre për misionarët jugosllavë që vijnë këtu për të mirën dhe progresin e vendit tonë. Unë po të them se së shpejti këtu do të jenë dhjetë familje të tilla, për të ndihmuar administratën më të lartë të shtetit dhe ata duhen sistemuar bashkë me familjet e tyre".
E zbatuat urdhrin?
Vijova akoma debatin, duke i thënë së fundmi Koçit: "Unë jam për zbatimin e ligjshmërisë së pushtetit popullor dhe jo për shkeljen e saj. Kështu, po ju them se këtë urdhër nuk do ta zbatoj". Atëherë Koçi, çuditërisht i nxehur për sa i fola, ma ktheu: "Unë po ju them se do ta çoj problemin deri te kryeministri". Pas kësaj dola, pa e kthyer më kokën, duke thënë me vete: "Të bëjnë çfarë të duan".
Shkoi çështja deri te Enveri?
Patjetër që shkoi, se unë isha i vendosur që të mos e zbatoja urdhrin. Por, nga sa kuptova, jo vetëm që Enveri u informua saktësisht për përgjigjen time, por ai ishte personi që i kishte dhënë direkt ato urdhra, por e kishte taktikë të vinte para Koçin.
Nga e kuptuat këtë?
Një drekë, pasi kishin kaluar 4-5 ditë nga koha kur kisha debatuar me Koçin për problemin që fola, shkova në restorantin e hotel "Dajtit" për të drekuar, pasi aty haja edhe unë, si të gjithë kuadrot e larta, ndërsa regjistrimet e shpenzimeve bëheshin në një bllok të posaçëm. Sa hyra në restorant, pashë që së largu se diku në skaj të lokalit ishte ulur Sejfulla Malëshova dhe po hante bukë. Ai ishte vetëm dhe ma bëri me dorë. Në atë periudhë Sejfullai ishte anëtar i Byrosë Politike të Komitetit Qendror të Partisë dhe ministër i Arsimit. U ula te miku im i vjetër, duke kthyer krahët nga dera. Nuk kishin kaluar veç pak çaste që isha ulur, kur një dorë më bie si me delikatesë mbi sup nga mbrapa. Kthej kokën, ndërsa shikoja Sejfullain që po qeshte me domethënie, dhe pashë që ishte vetë kryeministri Hoxha. Kishte ardhur të hante drekën së bashku me Koçin dhe Nakon, të cilët në ato momente kishin zënë vend diku në njërën nga tavolinat e rezervuara për udhëheqjen më të lartë. Ai, pasi më dha dorën, më tërhoqi disi, si për të më dhënë të kuptoja se kishte diçka me mua. Kur ishim spostuar disi, më foli si nën zë: "Ore Nexho, pse nuk e ke zbatuar atë urdhrin që të ka dhënë Koçi? Si mund ta bësh një gjë të tillë, kur një kuadër i lartë i Partisë ju lë një detyrë të tillë, dhe ju as që doni t'ia dini?". "Dëgjoni, shoku kryeministër, - ia ktheva. - Unë jo më kot nuk e zbatova. Ai ishte një urdhër që binte ndesh me të gjitha ligjet dhe normat e shtetit tonë që po ndërtojmë. Pastaj, në qoftë se ju jeni dakord që unë të zbatoj një urdhër që prek kaq shumë interesat e njerëzve, ma jepni me shkrim si kryeministër, dhe unë jam gati ta zbatoj me pikë e me presje". Ai, pas kësaj, qeshi dhe më ra krahëve si me qesëndi, por e pashë që nuk u ndje mirë nga përgjigjja ime.
Si vepruat pas kësaj?
Absolutisht s'bëra asgjë. Nuk ma mbante që unë të zbatoja një urdhër të tillë. Ku e dija unë se shteti do të bënte kërdinë në ditët që do të vinin, ndërsa unë mendoja se do të vinte një ditë që të përgjigjesha për atë që do të bëhej.
Pse, çfarë u bë?
Unë u shkarkova menjëherë nga detyra në rend dhe kalova zëvendësministër i Arsimit, ndërsa ministër ishte Sejfulla Malëshova. Në vendin tim u emërua Nesti Kerenxhi. U shkarkua edhe Haxhi Lleshi dhe në vendin e tij erdhi vetë Koçi Xoxe. Pas kësaj, ajo ministri u fuqizua dhe u konsolidua me ekipe speciale dhe me shumë kuadro, që Koçi më së shumti i solli nga Korça, dhe si përfundim u bë llahtar për popullin.
I sekuestroi vilat?
Jo 10 vila, por plot 80 të tilla, të cilat u bënë brenda 10 ditësh. Pas tyre, brenda një periudhe të shkurtër, u sekuestruan plot 360 vila. Shkonte makina te dera dhe, pa paralajmërim, i flisnin të zotit të shtëpisë që të hidhte shpejt plaçkat në makinë, se nuk kishte kohë për të humbur, pasi ishte në listën e të dëbuarve. Pastaj filloi faza e dytë e kësaj historie, kur në shtëpitë e shumë pronarëve u futën njerëz të thjeshtë dhe të zotit të shtëpisë i liheshin një ose dy dhoma, ndërsa në të shumtën e rasteve i lihej bodrumi.
Si e mbushi Enver Hoxha buxhetin e boshatisur të shtetit të pasluftës
Ishin vitet e para të çlirimit ku qeveria e Enver Hoxhës, e cila kishte pak kohë që kishte ardhur në pushtet, nuk trashëgonte nga administrata e qeverisë së vjetër asnjë fond financiar, përveç një sasie dokumentesh arkivore që gjithsesi do të përbënin bazën e pushtetit të ri.
E veçanta ishte se në një situatë të tillë ekonomike, zyrtarët e asaj periudhe gjenin kurajo dhe optimizëm për të marrë iniciativa të pabesueshme, të cilat kishin kosto të jashtëzakonshme financiare për mundësitë e kohës. Bëhet fjalë për një periudhë kur jo vetëm zyrtarët e lartë të shtetit, por deri te ministrat, madje edhe vetë Enver Hoxha, hanin bukë pa paguar në hotel "Dajti", në të cilin mbahej vetëm bordero"TIP".
Megjithatë, mes bujës dhe propagandës së jashtëzakonshme me të cilën vazhdonte të instalohej, pavarësisht buxhetit krejt të zbrazur që zotëronte në ato momente, pushteti i ri komunist vazhdonte të bënte premtime dhe të merrte masa, të cilat kërkonin përditë rritje të konsiderueshme shpenzimesh. Mësohet se financierët e paktë të trashëguar nga koha e mëparshme ishin krejt të paorientuar dhe madje të shokuar me atë çka shikonin në realitet.
Por gjithçka ishte parashikuar për më vonë, kur me një sulm të fuqishëm nën një propagandë dhe presion të jashtëzakonshëm, filloi të plotësohej në mënyrë të rrufeshme dificiti financiar i trashëguar i shtetit komunist,
duke filluar nga vitet 1945 dhe deri në '70-n, madje edhe më vonë. Filluan sekuestrimet mbi tregtarët shqiptarë që mbanin në magazinat e tyre stofra, metrazhe të ndryshme, pije, ilaçe e të tjera, të cilat ishin përcaktuar në një buletin qeveritar. Ndërkohë, filluan tatimet mbi baza abstrakte, por këto veprime ushtroheshin bazuar mbi një presion ligjor ekstrem, i cili sanksiononte me nene deri dhe dënime me vdekje. Më e veçanta dhe më pikantja qe se për njerëzit me mirëqenie nuk do të përbënte kurrfarë problemi ajo që po bënte qeveria e re mbi ta, në qoftë se në fund nuk do t'u sekuestronte edhe shtëpitë e tyre luksoze, të cilat i kishin bërë me shkathtësinë dhe mundin e tyre, pas një pune shumëvjeçare në tregti. Pas kësaj ata do të akuzoheshin edhe si armiq apo bashkëpunëtorë të pushtuesit të fundit të Shqipërisë, apo diçka tjetër, derisa të përfundonin në burg apo edhe në pushkatim.
Komunistët sekuestruan në vitin 1947 mbi 360 vila private
Që në vitin 1945, nga qeveria shqiptare e porsaardhur në pushtet pas luftës, doli urdhri i parë verbal për të dëbuar 10 familje nga vilat e tyre personale, ku do të hynin specialistët sovjetikë, të cilët po vinin atë periudhë me shumicë. Deri në fund të vitit 1947 u arrit të sekuestroheshin deri në 360 vila. Pas kësaj, familjarët e tyre dëboheshin në rrethe të ndryshme të vendit. Paralelisht me këtë veprim, nga fillimi i vitit 1946 po përdorej edhe metoda tjetër për të strehuar bashkë me pronarët ekzistues të shtëpive private edhe familje të tjera. Në këtë rast, nuk ka të dhëna krejt të sakta, por llogariten qindra familje që u strehuan nga pushteti i ri brenda banesave private, dhe në jo pak raste pronarëve u caktohej si vendbanim bodrumi i shtëpisë që kishin ndërtuar vetë. Më pas u ngrit komisioni qendror i tatimit të tregtarëve, kryetar i të cilit u caktua Abdyl Këllezi dhe nënkryetar nënkoloneli Beqir Balluku. U sekuestruan dhjetëra kilogramë flori, si dhe stofrat e ndryshme, që llogariteshin në qindra tonë. U sekuestruan gjithashtu pije dhe barna të ndryshme mjekësore të ndryshme, të cilat ishin përcaktuar në buletinin e qeverisë si të sekuestrueshme, siç ishin pijet: "Kulmek", "Dopiokumelk", "Fjoralpin", "Vermut", "Brand" etj. Pas këtyre veprimeve ekstreme, magazinat e shtetit filluan të kishin mbingarkesë furnizimi
Flet zëvendësministri i parë i Rendit pas çlirimit, Nexhmi Ballka. "Çuditë e punës sime për urdhërat e papritur që më vinin dhe pse i kërkova Enver Hoxhës të m'i jepte me firmë"
"Enveri më urdhëroi të sekustroja vilat e pasanikëve"
--------------------------------------------------------------------------------
Nexhmi Ballka, një prej ish-kuadrove më të lartë të Ministrisë së Rendit, i cili kishte ardhur në detyrën e lartë që në ditët e para të çlirimit të vendit, rrëfen për gazetën ato që përjetoi kur mori detyrën e papritur. Çfarë ndodhi kur u takua me ministrin e parë të pasluftës, Haxhi Lleshin, dhe porositë e marra prej tij? Si e konceptoi strukturën e parë të kësaj ministrie menjëherë sa filloi punën dhe odiseja e gjatë që u ndoq nga funksionarët e parë për të gjetur ambientin në të cilin do të instalohej dikasteri, që më vonë "do të bënte hije" mbi popullin e thjeshtë? Përplasja e papritur e tij me njeriun e fuqishëm të Partisë Komuniste, Koçi Xoxen, për shkak të emrit që do të merrte organi i rendit në të ardhmen. Pse Koçi dha urdhrin e prerë për të pasur emrin "Milici popullore", ndërsa Ballka këmbëngulte për t'u quajtur "Polici popullore"? Si ndërhyri Enver Hoxha dhe pse ai i dha të drejtë funksionarit Ballka? Këto dhe shumë hollësi të tjera i lexuat në numrin e kaluar të intervistës së 90-vjeçarit Nexhmi Ballka. Ndërkohë, në vazhdimin e intervistës së tij në numrin e sotëm do të lexoni për situatën ekonomike në të cilën ndodhej shteti komunist i porsadalë nga lufta dhe si hanin bukë qeveritarët në restorantin e hotel "Dajtit", duke regjistruar emrat në listën e borxheve. Urdhri i Koçi Xoxes për të detyruar Nexhmi Ballkën që me forcat e policisë që zotëronte në atë kohë, të dëbonte nga shtëpitë njerëzit e thjeshtë, që kishin vila private, të përshtatshme për të banuar këshilltarët jugosllavë, të cilët po vinin kohët e fundit me shumicë në Tiranë. Kundërshtimi i prerë që i bëri Ballka një gjëje të tillë dhe si vijoi situata e mëtejshme pas këtij incidenti. Çfarë debati bëri ai me Enver Hoxhën ndërsa hanin drekë në restorantin "Vakëf" të hotel "Dajtit". Guximi e Nexhmi Ballkës, i cili atëherë ishte veç 30 vjeç, për t'i kërkuar kryeministrit Hoxha çdo urdhër me shkrim dhe asnjëherë verbal etj. Gjithçka do ta ndiqni në intervistën e mëposhtme të Ballkës, i cili ndonëse tashmë i ka kaluar 90 vjetët, gjithsesi ka një gjendje fizike të admirueshme.
(Vijon nga numri i kaluar)
Zoti Ballka, si e programonit kohën e punës, ndërkohë që shtetit i mungonin institucionet.
Ishin kohë shumë të vështira, kur e nisnim punën që në orën 05.00 dhe e përfundonim atë pas orës 24.00 apo edhe 01-02.00 pas mesnate. Kthehesha në shtëpi i sfilitur, haja ndonjë trahana me qepë apo ç'të gjeja tjetër, dhe binim të flinim si të vdekur, pasi na priste të nesërmen sërish një ditë plot ankth dhe tension, apo kushedi se çfarë peripecie e re ishte ruajtur, pasi çdo ditë nuk shpëtonim dot nga ndonjë e tillë.
Gjenit dëshirë për të punuar në atë mënyrë, me shpërblime minimale?
Kishim një gjë në atë kohë. Nuk e di, por kishim një besim të madh në të ardhmen e popullit dhe të fëmijëve tanë, pasi dinim se ajo do të bëhej me të vërtetë e bukur dhe e begatë. Ne në atë kohë vinim nga lufta dhe vendi kudo binte era barut, kështu që idealizmi nuk na lëshonte kollaj. Besimin se do të vinin ditë të lumtura nuk mund të na i hiqte kush. Kjo, dihej, kishte ardhur, pasi kishte zënë mirë vend në ndërgjegjen tonë propaganda komuniste për një të ardhme të lumtur. Duke u mbështetur mbi këtë ndërgjegje tonën, ne nuk pyetnim për oraret dhe as për veten tonë, në qoftë se na ndodhte gjë nga të papriturat e shumta me të cilat ndesheshim kudo në punën tonë.
Çfarë quani të papritura?
Unë, deri sa do të më thërriste Koçi Xoxe, nuk dija gjë se si do të vinte saktësisht e ardhmja dhe as kisha idenë se çfarë planesh kishte në mendje udhëheqja më e lartë e shtetit, të cilat më vonë do t'i kthente në vendime qeverie dhe do të përcaktonte parimet mbi të cilat do të ecte shteti në të ardhmen. Këtë e mora vesh pikërisht kur më thanë se më kërkonte urgjentisht në zyrën e tij sekretari organizativ i Partisë dhe një nga njerëzit e fuqishëm të shtetit, Koçi Xoxe. Ishte vera e vitit 1945, kur mora njoftimin se më kërkonte urgjentisht në zyrën e tij Koçi Xoxe. Atje kuptova se Koçi ishte në dijeni të të gjitha reformave të ardhshme që do të ndërmerrte shteti komunist. Ai kishte kompetenca të atilla, saqë i imponohej kujtdo qoftë. Sa shkova në zyrën e tij, madje pa arritur as dhe të përshëndesja, ai, pa m'i drejtuar fare sytë, por duke vazhduar të lexonte, a thua do të jepte ndonjë urdhër për pastrim oborri dhe jo një urdhër që do të merrte në qafë dhjetëra e dhjetëra njerëz, më tha që të shikoja nëpër Tiranë për të verifikuar mbi 10 vila të mira. Sqaroi se vilat private, ku tashmë banonin pronarët e tyre, duhej të shikoheshin nga ana funksionale, paraqitja e jashtme, të kishin lule apo gjelbërim, të ishin me oborre dhe në pozicione të mira. Unë, pa e ditur se përse bëhej fjalë, më tej i them Koçit se këtë gjë e mbaroj unë që të nesërmen, dhe pa e zgjatur e pyeta nëse mund të largohesha. Ai ma bëri me kokë, duke dashur të thotë se nuk kishte gjë tjetër për të thënë, vetëm se ishte në pritje të zbatimit të urdhrit të dhënë.
E zbatuat?
Isha i detyruar. Por e çuditshmja ishte se as nuk e dija përse i donte Koçi këto evidentime dhe as e pyeta. Mua nuk më shkonte mendja kurrë se ato i donin për të futur funksionarët jugosllavë, që atë periudhë po vinin me shumicë në Tiranë si këshilltarë. Ishin, siç të shpjegova pak më parë, ditët e para, dhe nuk e kishim idenë se si kishte ndër mend të ecte shteti komunist. Kështu që të nesërmen thërrita në zyrën time drejtorin e përgjithshëm të policisë, Namik Xhafën, të cilit i dhashë urdhrin e marrë nga Xoxe. Unë, për të qenë më korrekt, i thashë drejtorit të policisë që të mos verifikonte dhjetë, por shumë, mbi tridhjetë apo edhe pesëdhjetë të tilla. Namiku, menjëherë sa mori urdhrin, shkoi të rreshtonte forcat dhe të zbatonte detyrën e ditës.
A i konstatoi?
Atëherë kishte vila shumë të bukura të tregtarëve të Tiranës apo të tiranasve të vjetër që kishin hyrë e dalë në shumë shtete. Por, kryesisht ata që ishin marrë me tregti, kishin bërë shumë vila të hijshme, të cilat ishin me oborre të bukura, mbjellë me portokalle apo limona. Kishin hijeshi të jashtëzakonshme dhe ndodheshin gjithashtu edhe pozicione të mira. Namik Xhafa u kishte vënë në dispozicion vartësve të vet dy makina tip "breshke", të cilat kishin ngelur nga gjermanët, dhe i kishte urdhëruar ata që t'i binin kryq e tërthor Tiranës për të zbatuar detyrën. Nga mbrëmja më thotë se ka evidentuar, me adresa shumë të sakta, jo dhjetë e njëzet vila, por plot 60 të tilla, që "janë shumë të mira, me ato kërkesa që na janë thënë". I mora adresat në dorë dhe, pasi pashë vendndodhjen e tyre dhe duke pyetur për sqarime dhe drejtorin, piketova dhjetë më të mirat, dhe shkova të nesërmen në zyrën e Koçit.
E mësuat përse i donte Koçi?
E mësova patjetër, se ajo për mua nuk ishte një gjë e thjeshtë, por gjëja më e pamundur që mund të më ndodhte në ato momente. I shpjegova Koçit se vilat luksoze ndodheshin në kodrat e Fuat Beut, te Shkolla e Kuqe, Rruga e Durrësit dhe Rruga e Dibrës. Ai, si dëgjoi me vëmendje, në mënyrë krejt të natyrshme më dha urdhrin e papritur. " Mirë, dakord për sa më the. Tani duhet të shkosh të marrësh forcat e policisë dhe t'i zbrazësh menjëherë, pasi na duhen të lira". Në atë kohë m'u rrotullua vendi dhe iu ktheva Koçit se ato ishin të pronarëve dhe nuk mund të na lejonte kush të bënim një gjë të tillë. Pronarët e tyre nuk do të kishin aspak dëshirë për të dalë nga ato shtëpi. "Ku mund t'i çojmë ata?" e pyeta. "Ku të duash, - ma ktheu. - Nuk dua të di për këtë gjë të vogël. Pronarët çoji po deshe në Myzeqe, apo po deshe në malësi. Mua deri nesër do të më raportosh që vilat janë gati, pasi është menduar që në to të banojnë këshilltarët jugosllavë". Toni i Xoxes për mënyrën e kundërshtimit tim këtë herë ishte bërë shumë i ashpër. Unë nuk dija çfarë të bëja. Këtë gjë, që mund të nxjerrësh tjetrin nga banesa dhe t'i thuash që "ik ti, se do të vijë ky tjetri", as e kisha parë dhe as e kisha dëgjuar. Nuk mund të kuptoja atëherë se mbi këtë bazë do të ecte rregullisht shteti.
Çfarë bëtë?
E çfarë mund të bëja, veçse në atë inat që më kishte kapur, s'më ngelej veç të mbërthehesha me Koçin, megjithëse e dija që ishte me rrezik për të ardhmen time. Megjithatë, u lëshova: "Dëgjo këtu, zoti Koçi, unë nuk mund ta zbatoj këtë urdhër, pasi nuk mund ta kuptoj se si mund të nxjerrësh tjetrin nga shtëpia dhe t'i thuash që 'nuk dua të di se ku do të shkosh këtej e tutje', kur ai për vite të tëra, madje edhe për breza, ka arritur të bëjë një shtëpi të tillë. "Me ç'të drejtë, shoku Koçi, - vijova më tej, - ato gra dhe fëmijë që jetojnë në shtëpitë e burrave dhe të prindërve të tyre t'i nxjerrim jashtë?". Ai, me një gjakftohtësi të habitshme dhe pa e humbur toruan, ma ktheu me një ton të qetë: "Me të drejtën e nevojës. Unë nuk dua të di se ku do të përfundojnë ata borgjezë, por mua më interesojnë vilat e tyre për misionarët jugosllavë që vijnë këtu për të mirën dhe progresin e vendit tonë. Unë po të them se së shpejti këtu do të jenë dhjetë familje të tilla, për të ndihmuar administratën më të lartë të shtetit dhe ata duhen sistemuar bashkë me familjet e tyre".
E zbatuat urdhrin?
Vijova akoma debatin, duke i thënë së fundmi Koçit: "Unë jam për zbatimin e ligjshmërisë së pushtetit popullor dhe jo për shkeljen e saj. Kështu, po ju them se këtë urdhër nuk do ta zbatoj". Atëherë Koçi, çuditërisht i nxehur për sa i fola, ma ktheu: "Unë po ju them se do ta çoj problemin deri te kryeministri". Pas kësaj dola, pa e kthyer më kokën, duke thënë me vete: "Të bëjnë çfarë të duan".
Shkoi çështja deri te Enveri?
Patjetër që shkoi, se unë isha i vendosur që të mos e zbatoja urdhrin. Por, nga sa kuptova, jo vetëm që Enveri u informua saktësisht për përgjigjen time, por ai ishte personi që i kishte dhënë direkt ato urdhra, por e kishte taktikë të vinte para Koçin.
Nga e kuptuat këtë?
Një drekë, pasi kishin kaluar 4-5 ditë nga koha kur kisha debatuar me Koçin për problemin që fola, shkova në restorantin e hotel "Dajtit" për të drekuar, pasi aty haja edhe unë, si të gjithë kuadrot e larta, ndërsa regjistrimet e shpenzimeve bëheshin në një bllok të posaçëm. Sa hyra në restorant, pashë që së largu se diku në skaj të lokalit ishte ulur Sejfulla Malëshova dhe po hante bukë. Ai ishte vetëm dhe ma bëri me dorë. Në atë periudhë Sejfullai ishte anëtar i Byrosë Politike të Komitetit Qendror të Partisë dhe ministër i Arsimit. U ula te miku im i vjetër, duke kthyer krahët nga dera. Nuk kishin kaluar veç pak çaste që isha ulur, kur një dorë më bie si me delikatesë mbi sup nga mbrapa. Kthej kokën, ndërsa shikoja Sejfullain që po qeshte me domethënie, dhe pashë që ishte vetë kryeministri Hoxha. Kishte ardhur të hante drekën së bashku me Koçin dhe Nakon, të cilët në ato momente kishin zënë vend diku në njërën nga tavolinat e rezervuara për udhëheqjen më të lartë. Ai, pasi më dha dorën, më tërhoqi disi, si për të më dhënë të kuptoja se kishte diçka me mua. Kur ishim spostuar disi, më foli si nën zë: "Ore Nexho, pse nuk e ke zbatuar atë urdhrin që të ka dhënë Koçi? Si mund ta bësh një gjë të tillë, kur një kuadër i lartë i Partisë ju lë një detyrë të tillë, dhe ju as që doni t'ia dini?". "Dëgjoni, shoku kryeministër, - ia ktheva. - Unë jo më kot nuk e zbatova. Ai ishte një urdhër që binte ndesh me të gjitha ligjet dhe normat e shtetit tonë që po ndërtojmë. Pastaj, në qoftë se ju jeni dakord që unë të zbatoj një urdhër që prek kaq shumë interesat e njerëzve, ma jepni me shkrim si kryeministër, dhe unë jam gati ta zbatoj me pikë e me presje". Ai, pas kësaj, qeshi dhe më ra krahëve si me qesëndi, por e pashë që nuk u ndje mirë nga përgjigjja ime.
Si vepruat pas kësaj?
Absolutisht s'bëra asgjë. Nuk ma mbante që unë të zbatoja një urdhër të tillë. Ku e dija unë se shteti do të bënte kërdinë në ditët që do të vinin, ndërsa unë mendoja se do të vinte një ditë që të përgjigjesha për atë që do të bëhej.
Pse, çfarë u bë?
Unë u shkarkova menjëherë nga detyra në rend dhe kalova zëvendësministër i Arsimit, ndërsa ministër ishte Sejfulla Malëshova. Në vendin tim u emërua Nesti Kerenxhi. U shkarkua edhe Haxhi Lleshi dhe në vendin e tij erdhi vetë Koçi Xoxe. Pas kësaj, ajo ministri u fuqizua dhe u konsolidua me ekipe speciale dhe me shumë kuadro, që Koçi më së shumti i solli nga Korça, dhe si përfundim u bë llahtar për popullin.
I sekuestroi vilat?
Jo 10 vila, por plot 80 të tilla, të cilat u bënë brenda 10 ditësh. Pas tyre, brenda një periudhe të shkurtër, u sekuestruan plot 360 vila. Shkonte makina te dera dhe, pa paralajmërim, i flisnin të zotit të shtëpisë që të hidhte shpejt plaçkat në makinë, se nuk kishte kohë për të humbur, pasi ishte në listën e të dëbuarve. Pastaj filloi faza e dytë e kësaj historie, kur në shtëpitë e shumë pronarëve u futën njerëz të thjeshtë dhe të zotit të shtëpisë i liheshin një ose dy dhoma, ndërsa në të shumtën e rasteve i lihej bodrumi.
Si e mbushi Enver Hoxha buxhetin e boshatisur të shtetit të pasluftës
Ishin vitet e para të çlirimit ku qeveria e Enver Hoxhës, e cila kishte pak kohë që kishte ardhur në pushtet, nuk trashëgonte nga administrata e qeverisë së vjetër asnjë fond financiar, përveç një sasie dokumentesh arkivore që gjithsesi do të përbënin bazën e pushtetit të ri.
E veçanta ishte se në një situatë të tillë ekonomike, zyrtarët e asaj periudhe gjenin kurajo dhe optimizëm për të marrë iniciativa të pabesueshme, të cilat kishin kosto të jashtëzakonshme financiare për mundësitë e kohës. Bëhet fjalë për një periudhë kur jo vetëm zyrtarët e lartë të shtetit, por deri te ministrat, madje edhe vetë Enver Hoxha, hanin bukë pa paguar në hotel "Dajti", në të cilin mbahej vetëm bordero"TIP".
Megjithatë, mes bujës dhe propagandës së jashtëzakonshme me të cilën vazhdonte të instalohej, pavarësisht buxhetit krejt të zbrazur që zotëronte në ato momente, pushteti i ri komunist vazhdonte të bënte premtime dhe të merrte masa, të cilat kërkonin përditë rritje të konsiderueshme shpenzimesh. Mësohet se financierët e paktë të trashëguar nga koha e mëparshme ishin krejt të paorientuar dhe madje të shokuar me atë çka shikonin në realitet.
Por gjithçka ishte parashikuar për më vonë, kur me një sulm të fuqishëm nën një propagandë dhe presion të jashtëzakonshëm, filloi të plotësohej në mënyrë të rrufeshme dificiti financiar i trashëguar i shtetit komunist,
duke filluar nga vitet 1945 dhe deri në '70-n, madje edhe më vonë. Filluan sekuestrimet mbi tregtarët shqiptarë që mbanin në magazinat e tyre stofra, metrazhe të ndryshme, pije, ilaçe e të tjera, të cilat ishin përcaktuar në një buletin qeveritar. Ndërkohë, filluan tatimet mbi baza abstrakte, por këto veprime ushtroheshin bazuar mbi një presion ligjor ekstrem, i cili sanksiononte me nene deri dhe dënime me vdekje. Më e veçanta dhe më pikantja qe se për njerëzit me mirëqenie nuk do të përbënte kurrfarë problemi ajo që po bënte qeveria e re mbi ta, në qoftë se në fund nuk do t'u sekuestronte edhe shtëpitë e tyre luksoze, të cilat i kishin bërë me shkathtësinë dhe mundin e tyre, pas një pune shumëvjeçare në tregti. Pas kësaj ata do të akuzoheshin edhe si armiq apo bashkëpunëtorë të pushtuesit të fundit të Shqipërisë, apo diçka tjetër, derisa të përfundonin në burg apo edhe në pushkatim.
Komunistët sekuestruan në vitin 1947 mbi 360 vila private
Që në vitin 1945, nga qeveria shqiptare e porsaardhur në pushtet pas luftës, doli urdhri i parë verbal për të dëbuar 10 familje nga vilat e tyre personale, ku do të hynin specialistët sovjetikë, të cilët po vinin atë periudhë me shumicë. Deri në fund të vitit 1947 u arrit të sekuestroheshin deri në 360 vila. Pas kësaj, familjarët e tyre dëboheshin në rrethe të ndryshme të vendit. Paralelisht me këtë veprim, nga fillimi i vitit 1946 po përdorej edhe metoda tjetër për të strehuar bashkë me pronarët ekzistues të shtëpive private edhe familje të tjera. Në këtë rast, nuk ka të dhëna krejt të sakta, por llogariten qindra familje që u strehuan nga pushteti i ri brenda banesave private, dhe në jo pak raste pronarëve u caktohej si vendbanim bodrumi i shtëpisë që kishin ndërtuar vetë. Më pas u ngrit komisioni qendror i tatimit të tregtarëve, kryetar i të cilit u caktua Abdyl Këllezi dhe nënkryetar nënkoloneli Beqir Balluku. U sekuestruan dhjetëra kilogramë flori, si dhe stofrat e ndryshme, që llogariteshin në qindra tonë. U sekuestruan gjithashtu pije dhe barna të ndryshme mjekësore të ndryshme, të cilat ishin përcaktuar në buletinin e qeverisë si të sekuestrueshme, siç ishin pijet: "Kulmek", "Dopiokumelk", "Fjoralpin", "Vermut", "Brand" etj. Pas këtyre veprimeve ekstreme, magazinat e shtetit filluan të kishin mbingarkesë furnizimi
Re: PRONAT
pronen duhet ta ket atij qe i takon.
sesi do ti kthehen pronat pronarit kete gje le tja leme specialisteve qe merren me ate pune , por parimi nuk duhet cenuar.
eshte principi qe duhet zbatuar ANGEL.Fillimisht postuar nga *Angel*:
[qb] Kam ca prona nga te dy prinderit po e di cfare ?
As qe i dua fare , se jan vrare kot njerez per i cop toke mua per vete me duket budallallek , le ti mbajne as qe i du fare , prona leshi lol [/qb]
pronen duhet ta ket atij qe i takon.
sesi do ti kthehen pronat pronarit kete gje le tja leme specialisteve qe merren me ate pune , por parimi nuk duhet cenuar.
Re: PRONAT
problemi eshte qe akoma nuk ka qartesi aspak se kujt i takojme vertet
ilireve, kastrioteve, turkut, atyre qe i moren nga turku, atyre qe i moren nga "mbreti", shtetit shqipetar, atyre qe i moren nga shteti shqipetar, kooperativave, atyre qe i moren nga shteti demokratik shqipetar?????????????????????????
kush jane pronaret e ligjshem nder keta??????????
problemi eshte qe akoma nuk ka qartesi aspak se kujt i takojme vertet
ilireve, kastrioteve, turkut, atyre qe i moren nga turku, atyre qe i moren nga "mbreti", shtetit shqipetar, atyre qe i moren nga shteti shqipetar, kooperativave, atyre qe i moren nga shteti demokratik shqipetar?????????????????????????
kush jane pronaret e ligjshem nder keta??????????
Re: PRONAT
eshte e lehte te gjejme fajtoret. :shrug:
le te pyesim bregdetarin qe hapi edhe temen se kush ja mori PRONAT e familjes se tij.Fillimisht postuar nga -gene-:
[qb] problemi eshte qe akoma nuk ka qartesi aspak se kujt i takojme vertet
ilireve, kastrioteve, turkut, atyre qe i moren nga turku, atyre qe i moren nga "mbreti", shtetit shqipetar, atyre qe i moren nga shteti shqipetar, kooperativave, atyre qe i moren nga shteti demokratik shqipetar?????????????????????????
kush jane pronaret e ligjshem nder keta?????????? [/qb]
eshte e lehte te gjejme fajtoret. :shrug:
Re: PRONAT
Nese keni dokumenta dhe tapi te pronave nga koha e ilireve, bujrum, kerkojini. Po flitet per tokat dhe banesat e atyre njerezve qe kur erdhi Dulla i perzuri nga shtepia dhe vuri llojin e vet qe ti okupoje keto shtepi. A nuk ka te drejte pronari qe ka tapine qe ta kerkoje shtepine e tij?
Pyetja se cfare te behet me ato fshatare qe kane okupuar tokat e te tjereve pa leje, jane ligje qe Bota e zhvilluar ka shekuj qe i perdor dhe ne mjaftojme ti kopjojme. Nese nuk duam ti prishim shtepite atij tropojanit qe u zhvendos me familje dhe ndertoj pa leje shtepi ne token time, te pakten te me paguaje nje qira dhe jo te jetoje si me qen toka qe i ka ble baba vet dhe jo baba im.
Si do na vinte sikur nje dite te vinin nje grup njerezish hallexhinj se nuk kane makine dhe te merrnin makinat tuaja sepse ashtu i vjen qejfi? Te merrnin rrobat tuaja sepse i duhen? Kjo quhet vjedhje per mendimin tim dhe vjedhja denohet.
Nese keni dokumenta dhe tapi te pronave nga koha e ilireve, bujrum, kerkojini. Po flitet per tokat dhe banesat e atyre njerezve qe kur erdhi Dulla i perzuri nga shtepia dhe vuri llojin e vet qe ti okupoje keto shtepi. A nuk ka te drejte pronari qe ka tapine qe ta kerkoje shtepine e tij?
Pyetja se cfare te behet me ato fshatare qe kane okupuar tokat e te tjereve pa leje, jane ligje qe Bota e zhvilluar ka shekuj qe i perdor dhe ne mjaftojme ti kopjojme. Nese nuk duam ti prishim shtepite atij tropojanit qe u zhvendos me familje dhe ndertoj pa leje shtepi ne token time, te pakten te me paguaje nje qira dhe jo te jetoje si me qen toka qe i ka ble baba vet dhe jo baba im.
Si do na vinte sikur nje dite te vinin nje grup njerezish hallexhinj se nuk kane makine dhe te merrnin makinat tuaja sepse ashtu i vjen qejfi? Te merrnin rrobat tuaja sepse i duhen? Kjo quhet vjedhje per mendimin tim dhe vjedhja denohet.