Isabel
</p>
</p>
“-Po Allende cfarë të ka mësuar?</p>
-Allende? C’më ka mësuar? Më ka mësuar që femra nuk është bardhë e zi, nuk është vetëm dashuri e mjaltuar, por dhe dashuri krevati, e jo vetëm dashuri krevati, po dhe ashpërsi karakteri…shkurt, që femra është një ylber ngjyrash në natyrën e saj.”</p>
Të flasësh për një shkrimtare nuk është kurrë gjë e lehtë. Nuk është e thjeshtë sepse paragjykimet janë shumë,sepse ka njerëz të bindur se Nietzche dhe Dovstoevskij janë majat e letërsisë botërore e që pas atyre asnjëri nuk është i denjë të quhet shkrimtar, e aq më pak një femër. Do të më falni, por bota nuk ka vetëm maja dhe fusha ku dëgjohet vetëm ekoja e Nietzches apo Dovstoevskijt, bota ka dhe rrugica e skute që mbulohen nga shkrimtare si Isabel Allende, bota ka plot! Personalisht më bezdisin paragjykimet,dhe pse më ndodh edhe të qesh kur lexoj fjalë si : “Se kam idenë se kush është, kujtoja mos po flisje për presidentin në fakt.”(më fal Darien për citimin). Bezdisem kur lexoj psh që femrat nuk dinë të shkruajnë sepse nuk kanë asnjë gjë për të thënë. Nejse, po ta mendosh mirë këto janë fjalë që komentohen vetë e as nuk po ju shkruaj këtu listën e dhjetëra emra shkrimtaresh që më vërdallisen në mendje. Isabel Allende është një nga këto.</p>
17 libra të publikuara,53 milionë kopje të shitura në botë,kjo shkrimtare i ka dhënë një kontribut të madh jo vetëm literaturës së Amerikës Latine por edhe asaj botërore me romane si “Shtëpia e shpirtave”, “Ferma e kafshëve”, “Eva Luna”, “Afërdita”. Ka shkruajtur duke u bazuar mbi eksperiencën e jetës së saj, por ajo që e bën të veçantë është edhe fakti që ka folur për jetën e grave të tjera,duke bashkuar në librat e saj mitin dhe realizmin. Ka pasion në heroinat e Isabel Allendes,dhe jam e bindur që ç’do femër duhet ta lexojë këtë shkrimtare. Shkrimi i saj më ka tërhequr që në fillim,dhe kur një autor me pëlqen filloj menjëherë leximin e sa më shume libra mundem. Cuditërisht fundi i ç’do libri ishte një formë dhimbjeje, një keqardhje sepse ishte e vështirë ndarja nga atmosferat e jashtëzakonshme që autorja arrin të krijojë.</p>
Romani i parë i Allende-s “Shtëpia e shpirtrave”, publikuar në 1982, nga shumë konsiderohet edhe më i arrituri i saj. “Shtëpia e shpirtrave” është historia e një familje Kilene të ‘900-ës e parë nga katër breza: nga stërgjyshja Nivea, gjyshja Klara, nëna Blanka deri tek e bija Alba. Eshtë një sagë familjare ku çështjet e personazheve në breza pasqyrojnë moskputimet dhe tensionet sociale të një epoke që shkon nga vitet e para te ‘900-ës deri në diktaturën e Pinochet. Libri i Allende-s është një mix fantazie dhe realiteti,politike dhe çështje familjare,dashuri dhe seksi, pra mendoj që është një roman perfekt për pothuajse tërë zhaneret e letërsisë. Leximi mund të jetë pak i ngadaltë sepse përshkrimet janë të imta, dhe pse asnjëherë të mërzitshme,përkundrazi. Aftësia e shkrimtares nuk duket vetëm në krijimin e një trame intrigante, ajo ka qënë e aftë të krijojë në mënyrë të thjeshtë një histori të pasur me personazhe qe zhduken dhe rikthehen vazhdimisht.</p>
Kush ka parë filmin që është marrë nga ky roman ndoshta, ashtu si unë ka kapur paplotësinë e historisë dhe mungesën e shumë personazheve që Allende rreshton kaq bukur në libër. Por këto janë detaje mbi të cilat mund edhe të kalojmë, të pakten unë e bëj kur në ekran del Jeremy Irons dhe Antonio Banderas.</p>
Ka shkrimtarë për mendimin tim,që kur shkruajnë thjesht hedhin në letër fjalë pas fjale, dhe shkrimtarë të tjerë që qëndisin histori. Ka gjëra të cilat të shkruara në një farë mënyre duken më poetike seç janë në realitet. Ka dhe shkrime që mbajnë brënda një magji të fshehtë të cilën pak persona arrijnë të nxjerrin plotësisht në sipërfaqe. Shkurt, ka shkrimtarë që dinë të shkruajnë,dhe të tjerë që dinë të tregojnë. Unë di saktësisht në cilën kategori të fus zonjën Isabel Allenden, ja pse librat e saj janë gjithmonë një dhuratë e mirëpritur.</p>
Nëse artikulli ju pëlqen ndajeni me miqtë tuaj në Facebook
</p>
Posted in Ata që na kanë shpëtuar jetën, Lart & Poshtë, Letërsi Tagged: isabel allende, letersi e huaj, shtepia e shpirtrave
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=3210
</p>
“-Po Allende cfarë të ka mësuar?</p>
-Allende? C’më ka mësuar? Më ka mësuar që femra nuk është bardhë e zi, nuk është vetëm dashuri e mjaltuar, por dhe dashuri krevati, e jo vetëm dashuri krevati, po dhe ashpërsi karakteri…shkurt, që femra është një ylber ngjyrash në natyrën e saj.”</p>
Të flasësh për një shkrimtare nuk është kurrë gjë e lehtë. Nuk është e thjeshtë sepse paragjykimet janë shumë,sepse ka njerëz të bindur se Nietzche dhe Dovstoevskij janë majat e letërsisë botërore e që pas atyre asnjëri nuk është i denjë të quhet shkrimtar, e aq më pak një femër. Do të më falni, por bota nuk ka vetëm maja dhe fusha ku dëgjohet vetëm ekoja e Nietzches apo Dovstoevskijt, bota ka dhe rrugica e skute që mbulohen nga shkrimtare si Isabel Allende, bota ka plot! Personalisht më bezdisin paragjykimet,dhe pse më ndodh edhe të qesh kur lexoj fjalë si : “Se kam idenë se kush është, kujtoja mos po flisje për presidentin në fakt.”(më fal Darien për citimin). Bezdisem kur lexoj psh që femrat nuk dinë të shkruajnë sepse nuk kanë asnjë gjë për të thënë. Nejse, po ta mendosh mirë këto janë fjalë që komentohen vetë e as nuk po ju shkruaj këtu listën e dhjetëra emra shkrimtaresh që më vërdallisen në mendje. Isabel Allende është një nga këto.</p>
17 libra të publikuara,53 milionë kopje të shitura në botë,kjo shkrimtare i ka dhënë një kontribut të madh jo vetëm literaturës së Amerikës Latine por edhe asaj botërore me romane si “Shtëpia e shpirtave”, “Ferma e kafshëve”, “Eva Luna”, “Afërdita”. Ka shkruajtur duke u bazuar mbi eksperiencën e jetës së saj, por ajo që e bën të veçantë është edhe fakti që ka folur për jetën e grave të tjera,duke bashkuar në librat e saj mitin dhe realizmin. Ka pasion në heroinat e Isabel Allendes,dhe jam e bindur që ç’do femër duhet ta lexojë këtë shkrimtare. Shkrimi i saj më ka tërhequr që në fillim,dhe kur një autor me pëlqen filloj menjëherë leximin e sa më shume libra mundem. Cuditërisht fundi i ç’do libri ishte një formë dhimbjeje, një keqardhje sepse ishte e vështirë ndarja nga atmosferat e jashtëzakonshme që autorja arrin të krijojë.</p>
Romani i parë i Allende-s “Shtëpia e shpirtrave”, publikuar në 1982, nga shumë konsiderohet edhe më i arrituri i saj. “Shtëpia e shpirtrave” është historia e një familje Kilene të ‘900-ës e parë nga katër breza: nga stërgjyshja Nivea, gjyshja Klara, nëna Blanka deri tek e bija Alba. Eshtë një sagë familjare ku çështjet e personazheve në breza pasqyrojnë moskputimet dhe tensionet sociale të një epoke që shkon nga vitet e para te ‘900-ës deri në diktaturën e Pinochet. Libri i Allende-s është një mix fantazie dhe realiteti,politike dhe çështje familjare,dashuri dhe seksi, pra mendoj që është një roman perfekt për pothuajse tërë zhaneret e letërsisë. Leximi mund të jetë pak i ngadaltë sepse përshkrimet janë të imta, dhe pse asnjëherë të mërzitshme,përkundrazi. Aftësia e shkrimtares nuk duket vetëm në krijimin e një trame intrigante, ajo ka qënë e aftë të krijojë në mënyrë të thjeshtë një histori të pasur me personazhe qe zhduken dhe rikthehen vazhdimisht.</p>
Kush ka parë filmin që është marrë nga ky roman ndoshta, ashtu si unë ka kapur paplotësinë e historisë dhe mungesën e shumë personazheve që Allende rreshton kaq bukur në libër. Por këto janë detaje mbi të cilat mund edhe të kalojmë, të pakten unë e bëj kur në ekran del Jeremy Irons dhe Antonio Banderas.</p>
Ka shkrimtarë për mendimin tim,që kur shkruajnë thjesht hedhin në letër fjalë pas fjale, dhe shkrimtarë të tjerë që qëndisin histori. Ka gjëra të cilat të shkruara në një farë mënyre duken më poetike seç janë në realitet. Ka dhe shkrime që mbajnë brënda një magji të fshehtë të cilën pak persona arrijnë të nxjerrin plotësisht në sipërfaqe. Shkurt, ka shkrimtarë që dinë të shkruajnë,dhe të tjerë që dinë të tregojnë. Unë di saktësisht në cilën kategori të fus zonjën Isabel Allenden, ja pse librat e saj janë gjithmonë një dhuratë e mirëpritur.</p>
Nëse artikulli ju pëlqen ndajeni me miqtë tuaj në Facebook
Posted in Ata që na kanë shpëtuar jetën, Lart & Poshtë, Letërsi Tagged: isabel allende, letersi e huaj, shtepia e shpirtrave
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=3210