Re: Dashurija e Pare
Spesh Masditeve kur kthehem prej Punet, Koha perjashta asht e ftoft e me Shi, ulem ne Vendin tem te preferum, i cili me kalimin e Kohes Formen e Trupit tem ka marre, me Spress me provu ate Ndjenjen e knaqsisse qe dikur me aq Lehtsi pothujse perdit provojsha. Largohem prej Realitetit e filloj me udhetu ne te Kalumen tuj kujtu Njerzit, Rruget, ah..., Dashnin e pare edhe pa e kuptu qeshi me vedi. Me pelqen kjo Aftessi e Qenjes teme me udhetu ne Kohe e shpesh pa Dashje marr me Vedi edhe Aftessine e sotme qi kam per me mendu e me gjyku. Qeshi me Naivitetin e dikurshem ( e mshehi Fytyren kur kujtoj Situata ose Momente plot Naivitet) Lodhem e trishtohem kur rijetoj Padrejtsite e mija e kerkoj me fol e me shpjegu, me Deshire e Shpress me pru gjithcka ne rregull.
Pjessa ma e bukur gjate ketij Udhtimi asht Dashnija e pare. Shkoj te Vendi jone i Takimit ( Ajo ka edhe nji Ore messimit) e ulem ne Stolin e ftoht ku sapo ka fillu me i ra Dielli. E ndij Ngrohtessine e tij e mezi shpress me kalu Koha. Ne Mendje perfytyroj Fetyren e saj, Eren e Flokeve te saj, Syte plot Paqe. E ndij qe po marr Frym me zor e turfulloj permi Ngadalsine e Kohes...................., Zilja e Telefonit bjen, Heeeeeeeee!!!!!!
Ku e gjete itash me i ra Telefonit, shfryj me vedi. Mirese te gjej o e Perditshme!!
Ah, se perpak harrova: Kujtimet diftojne se sa me vetdije e ke jetu Jeten dhe kur kerkon me i ik te Perditshmes tuj kerku nÁrken e Kujtimeve Kujtimet ma te bukura, kupton edhe sheh se kur ti ke kene i lumtun Heren e fundit.
te fala
Skipe