Buzëmbrëmje
Veshi pallton dhe doli nga shtëpia. Donte të merrte pak ajër. Ndoshta çdo gje munduese që vërtitej në mëndjen e saj do te largohej.</p>
I ftohti i prekte duart në mënyrë mbështjellëse. Ndoshta qe afeksionuar pas butësisë së tyre. Harroi të merrte dorezat, por të kthehej mbrapsht nuk pati deshirë.</p>
“Për fat të mirë në rrugë spaska shumë njerëz ” , mendoi. Ky ishte mendimi i njëmijtë sipas llogarive të saj ,para të cilit i bie të kishte patur edhe shumë të tjera ,rreth gjithçkaje dhe asgjëje.Një erë e lehtë ndihej .Neonët e qytetit u ndezën e pjesa e mbetur nga dita u shua ngadalë nën heshtjen e vakët të buzëmbrëmjes. Ndërkohë ajo ecte pa e ndalur hapin ,me të njëjtin ritëm ( i ngadaltë apo i shpejtë ,aty për aty skishe me çfarë ta krahasoje ). Kontrolloi xhepat e palltos me mendimin që ndoshta kishte mbetur ndonjë mente apo çamçakez nga ditët që kaluan ,por nuk gjeti gjë . As portofoli nuk ishte edhe atë e pati harruar në shtëpi. Pra ishte palltoja ,ajo dhe shalli që e bleu javën e shkuar. Ah kishte dhe njëmijë mendimet të cilat ose do të vazhdonin të shtoheshin në progression gjeometrik ,ose do të veniteshin nga i ftohti. Thonë se asgjë smund të rritet në të ftohtë ,gjithcka ndal edhe kur duket se diçka lëviz. Madje i ftohti i fshin mendimet ose i detyron të heshtin. Mbase .</p>
Ecte në rrugët e ndriçuara zbehtë nga neonët dhe kokën e ngrinte shpesh lart për të parë nëse ndonjë yll i ri kishte dalë. Ndërkohë sytë i shkonin gjithnjë tek ai më i shndritshmi. Dikur i qe bërë zakon të mbante një pasqyrë të vogël me vete ,por kishte vendosur të mos e mbante më ,me preteksin se rëndonte çantën. E pse u dashka një pasqyrë në fund të fundit ? Për të parë nëse je ai që kërkon të jesh në një situatë të caktuar apo për të kontrolluar nëse je vetvetja gjithmonë ? Nuk e kishte kuptuar asnjëherë këtë gjë ,as në atë kohë kur mbante pasqyrën.</p>
I ndali hapat. Ku e kishte shallin? U kthye mbrapa asgje. Qëndroi disa minuta pa lëvizur. Hodhi flokët menjanë dhe kontrolloi me sy dhe një herë.Përsëri asgjë …Mori frymë thellë ,buzëqeshi lehtë
e vazhdoi të ecë sikur asgjë s’kishte ndodhur . Nuk i kujtohej më as në e kishte patur këtë mbrëmje atë shall. Ngriti kokën lart sërish. Në qiell s’kishte yje.</p>
Archiviato in:Lart & Poshtë, Letërsi Tagged: dorina bebja, tregime shqip
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=3762
Veshi pallton dhe doli nga shtëpia. Donte të merrte pak ajër. Ndoshta çdo gje munduese që vërtitej në mëndjen e saj do te largohej.</p>
I ftohti i prekte duart në mënyrë mbështjellëse. Ndoshta qe afeksionuar pas butësisë së tyre. Harroi të merrte dorezat, por të kthehej mbrapsht nuk pati deshirë.</p>
“Për fat të mirë në rrugë spaska shumë njerëz ” , mendoi. Ky ishte mendimi i njëmijtë sipas llogarive të saj ,para të cilit i bie të kishte patur edhe shumë të tjera ,rreth gjithçkaje dhe asgjëje.Një erë e lehtë ndihej .Neonët e qytetit u ndezën e pjesa e mbetur nga dita u shua ngadalë nën heshtjen e vakët të buzëmbrëmjes. Ndërkohë ajo ecte pa e ndalur hapin ,me të njëjtin ritëm ( i ngadaltë apo i shpejtë ,aty për aty skishe me çfarë ta krahasoje ). Kontrolloi xhepat e palltos me mendimin që ndoshta kishte mbetur ndonjë mente apo çamçakez nga ditët që kaluan ,por nuk gjeti gjë . As portofoli nuk ishte edhe atë e pati harruar në shtëpi. Pra ishte palltoja ,ajo dhe shalli që e bleu javën e shkuar. Ah kishte dhe njëmijë mendimet të cilat ose do të vazhdonin të shtoheshin në progression gjeometrik ,ose do të veniteshin nga i ftohti. Thonë se asgjë smund të rritet në të ftohtë ,gjithcka ndal edhe kur duket se diçka lëviz. Madje i ftohti i fshin mendimet ose i detyron të heshtin. Mbase .</p>
Ecte në rrugët e ndriçuara zbehtë nga neonët dhe kokën e ngrinte shpesh lart për të parë nëse ndonjë yll i ri kishte dalë. Ndërkohë sytë i shkonin gjithnjë tek ai më i shndritshmi. Dikur i qe bërë zakon të mbante një pasqyrë të vogël me vete ,por kishte vendosur të mos e mbante më ,me preteksin se rëndonte çantën. E pse u dashka një pasqyrë në fund të fundit ? Për të parë nëse je ai që kërkon të jesh në një situatë të caktuar apo për të kontrolluar nëse je vetvetja gjithmonë ? Nuk e kishte kuptuar asnjëherë këtë gjë ,as në atë kohë kur mbante pasqyrën.</p>
I ndali hapat. Ku e kishte shallin? U kthye mbrapa asgje. Qëndroi disa minuta pa lëvizur. Hodhi flokët menjanë dhe kontrolloi me sy dhe një herë.Përsëri asgjë …Mori frymë thellë ,buzëqeshi lehtë
e vazhdoi të ecë sikur asgjë s’kishte ndodhur . Nuk i kujtohej më as në e kishte patur këtë mbrëmje atë shall. Ngriti kokën lart sërish. Në qiell s’kishte yje.</p>
Archiviato in:Lart & Poshtë, Letërsi Tagged: dorina bebja, tregime shqip
Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://tiranacalling.wordpress.com/?p=3762