book of dreams
Primus registratum
Alo ? .....Jam shumë mirë. Të gjithë mirë jemi.......
-Alo ? Mami ?
-Oh, Zemra e mamit ! Buçi i vogël !
-Mami si je ?
-Mirë moj zemër ! Shumë mirë jam . Të tërë mirë jemi . Ti si je ?
-Shumë mirë mami .
-Me shkollën mirë ?
-Mirë mami. Mirë .
-Zemër mos u harxho . Ne mirë jemi .Na kënaqe me këtë telefonatë . Ik tani.
-O mami , po....
-Zemër mos u harxho. Të puth mami fort.
-Edhe unë të puth fort.......Të dua shumë ! Ju dua shumë !
-Mirupafshim zemër !
.....................
-Ada çfarë ke ?
-Të lutem , nuk arrij dot të çohem nga krevati . Mund të m'i japësh pak ilaçet që janë në tavolinë ?
-Kë nga ilaçet ?
-Të tëra të lutem .Sa vajti ora ?
-Ç'ke , ç'të duhet ora ?
-Do iki në punë , Ada , s'kam zgjidhje tjetër .
-O zot , përsëri fillove ti. Po shkatërron veten.
-Ada , më lër rehat të lutem .
-Po shih si je katandisur .
-Hajde hajde se s'kam gjë . Mirë jam .
.........
E njëjta skenë përherë . .
Ajo e ulur , pranë tryezës me shoqet e saja ; përballë ka ilaçet e shumta.
"Helmet " siç i thotë dhe ajo vetë .
Ka frikë mos i mërzis me ankesat të shumta .
Sonte biseda po bëhet për një udhëtim në Spanjë që vajzat duan të organizojnë . Ajo rri e tkurrur aty në karrige dhe dëgjon e qesh .
Mendja i rri tek përgjigjia e mjekut në telefon . I gjëmon në kokë fjalia e tij e fundit . I duket sikur ato fjalë po i zinin çdo pjesë të trupit. Pa mëshirë . Duke i fshehur dritën , duke i marrë aromën . Ishte e trembur . Donte të qante , por e dinte që nuk ishte zgjidhje .Ende nuk ua kishte thënë atyre dhe po priste momentin e duhur për t'ua thënë . "Si do ta marrin ato ? Po shkolla ime? O Zot sa keq për mua ! "
-Unë mendoj që Palma në muajin shtator është shumë mirë . Ibiza është afër .
-Ua po me çfarë do shkojmë atje ?
-Me EasyJet. Nuk kushton shtrenjtë .
-Hej , fantastike fare . Ua sa do kënaqemi aty.Plot me macho.
-HA .Hej hej . Marrim një dhomë tek ato hotelet e të rinjve ....Do të jetë fantastike !
-E imagjinon... Do kemi bërë dhe plazh në Shqipëri dhe kur të shkojmë atje do jemi të nxira. ... M'i kaloni pak ato makaronat , të lutem.
-Po shumë mirë . Uaaaa , sa do kënaqemi .Si thua ti Erta ?
Kokat u kthyen nga ajo . Erta ngriti sytë drejt Aldës , dhe ndjeu që ky ishte momenti i duhur për të treguar të rejat e fundit ...
- Dr. Brouvoir tha që analizat kishin dalë pozitive .
Heshtja u ça , u tret në mijëra copa që largoheshin të frikësuara nga fjala e thënë. Çdo gjë ngriu . Besës i ra piruni nga dora , ndërsa Erta vazhdoi të hante makaronat pa fjalë dhe me kokën ulur .
Xheni që po qeshte dhe ende nuk i kishte mbaruar gazi shtoi : " Ua po shumë mirë atëhere .Shyqyr !"
Alda i ra me bërryl dhe nëpër dhëmbë i tha që Erta ishte me të vërtetë e sëmurë .
Në tryezë u krijua një situatë shumë e tendosur .Secila mendonte për Ertën . Vetèem Erta nuk mendonte për asgjë në ato momente . Që nga telefonata në drekë me doktorin , ajo nuk mundej më të mendonte . Lisharësja e ëndërrimeve në mendjen e saj ishte këputur dhe ëndërrat i ishin thyer para këmbëve .... pa zhurmë .....
Të tëra ishin duke ngrëne ... po nuk pipëtinte asgjë .Xheni ndihej shumë në faj. "Si ia kishte thënë ashtu Ertës ? Po Erta , nga çfarë vuante ?O Zot sa keq ! Në fakt dhe ajo këto kohët e fundit nuk kishte qenë mirë .Kishte patur ca probleme me barkun , dhimbje barku , por gjithçka ishte normalizuar më pas. E ëma i kishte postuar disa ilaçe dhe ato me sa duket i kishin bërë efekt ."
Alda nuk po duronte më . Ertën e kishte si motrën e saj . E ndjente dhimbjen e Ertës si të ishte duke e kaluar vetë . Nuk i besonte asaj që kishte dëgjuar . Kishte minuta të tëra që po mundohej t' i fliste Ertës , minuta që i ishin dukur jetë të tëra të kaluara . Nuk i dilte zëri . Shtrëngonte dhëmbët dhe ndezi dhe një cigare. Iu duk helm tymi i saj . Nuk kishte forca të fliste .... derisa dëgjoi në një moment zërin e saj që po e pyeste :
-Po tani ç'do bëhet ?
Erta vazhdonte të hante ngadalë . Dukej si një skenë që përsëritej. Donte dhe nuk donte ta dëgjonte këtë pyetje. "Kaq shpejt duhet të zgjidh problemet e mia?"....sytë i shkuan tek kutia e ilaçece pranë gotës së ujit.
Heshtja u bë edhe më e rëndë . Aldës i dukej sikur po mbyste kjo heshtje .
-Më thuaj , çfarë do bëjmë tani ?
Pyetja e saj humbi në boshësinë dhe u tret në frikën e shpirtrave të tyre.
Çdo lëvizje ishte e menduar ..... e frikshme , e padëshiruar.
Ajo ngriti kokën dhe e kërkoi me sy.Shikimet e tyre u kryqëzuan dhe menjëherë u turbulluan nga lotët që shpërthyen menjëherë... .
- Erta mos bëj kështu !!!- u dëgjua dhe zëri i Besës i mekur , gati duke u qarë.
Të gjitha shihnin Ertën me keqardhje . Dhe ajo shihte jetën e saj me keqardhje m
e të madhe. Mendja i shkonte tek e ëma , tek babai dhe vëllai i saj . Ata nuk dinin asgjë. Si do ta merrnin këtë lajm ? E tmerrshme .... Nuk dinte asgjë çfarë do bënte ... asgjë .
-Asgjë , - u dëgjua zëri i saj nëpër dhëmbë . Fshiu lotët që i kishin dalë dhe me një buzëqeshje të rreme kërkoi të ngrihej nga tavolina .
Me të kthyer shpatullat ajo shpërtheu në lot menjëherë .Nuk mundi ta mbante veten më . Çfarë i ngelej tjetër të bënte ?........
Në kuzhinë vajzat kishin ngelur të shokuara. Xheni po pyeste Besën për sëmundjen e Ertës.
Po ç'rëndësi kishte emri i sëmundjes në këto momente . Jeta për Ertën ishte gënjeshtare.
Asgjë nuk mund ta shpëtonte më . Asgjë . Askush .....
...........
-Alo ? Mami ?
-Oh, Zemra e mamit ! Buçi i vogël !
-Mami si je ?
-Mirë moj zemër ! Shumë mirë jam . Të tërë mirë jemi . Ti si je ?
-Shumë mirë mami . Shumë mirë .
-Me shkollën mirë ?
-Mirë mami. Mirë .
-Zemër mos u harxho . Ne mirë jemi .Na kënaqe me këtë telefonatë . Ik tani.
-O mami , po....
-Zemër mos u harxho. Të puth mami fort.
-Edhe unë të puth fort.......Të dua shumë ! Ju dua shumë !
-Mirupafshim zemër !
-.....
-Alo ? Mami ?
-Oh, Zemra e mamit ! Buçi i vogël !
-Mami si je ?
-Mirë moj zemër ! Shumë mirë jam . Të tërë mirë jemi . Ti si je ?
-Shumë mirë mami .
-Me shkollën mirë ?
-Mirë mami. Mirë .
-Zemër mos u harxho . Ne mirë jemi .Na kënaqe me këtë telefonatë . Ik tani.
-O mami , po....
-Zemër mos u harxho. Të puth mami fort.
-Edhe unë të puth fort.......Të dua shumë ! Ju dua shumë !
-Mirupafshim zemër !
.....................
-Ada çfarë ke ?
-Të lutem , nuk arrij dot të çohem nga krevati . Mund të m'i japësh pak ilaçet që janë në tavolinë ?
-Kë nga ilaçet ?
-Të tëra të lutem .Sa vajti ora ?
-Ç'ke , ç'të duhet ora ?
-Do iki në punë , Ada , s'kam zgjidhje tjetër .
-O zot , përsëri fillove ti. Po shkatërron veten.
-Ada , më lër rehat të lutem .
-Po shih si je katandisur .
-Hajde hajde se s'kam gjë . Mirë jam .
.........
E njëjta skenë përherë . .
Ajo e ulur , pranë tryezës me shoqet e saja ; përballë ka ilaçet e shumta.
"Helmet " siç i thotë dhe ajo vetë .
Ka frikë mos i mërzis me ankesat të shumta .
Sonte biseda po bëhet për një udhëtim në Spanjë që vajzat duan të organizojnë . Ajo rri e tkurrur aty në karrige dhe dëgjon e qesh .
Mendja i rri tek përgjigjia e mjekut në telefon . I gjëmon në kokë fjalia e tij e fundit . I duket sikur ato fjalë po i zinin çdo pjesë të trupit. Pa mëshirë . Duke i fshehur dritën , duke i marrë aromën . Ishte e trembur . Donte të qante , por e dinte që nuk ishte zgjidhje .Ende nuk ua kishte thënë atyre dhe po priste momentin e duhur për t'ua thënë . "Si do ta marrin ato ? Po shkolla ime? O Zot sa keq për mua ! "
-Unë mendoj që Palma në muajin shtator është shumë mirë . Ibiza është afër .
-Ua po me çfarë do shkojmë atje ?
-Me EasyJet. Nuk kushton shtrenjtë .
-Hej , fantastike fare . Ua sa do kënaqemi aty.Plot me macho.
-HA .Hej hej . Marrim një dhomë tek ato hotelet e të rinjve ....Do të jetë fantastike !
-E imagjinon... Do kemi bërë dhe plazh në Shqipëri dhe kur të shkojmë atje do jemi të nxira. ... M'i kaloni pak ato makaronat , të lutem.
-Po shumë mirë . Uaaaa , sa do kënaqemi .Si thua ti Erta ?
Kokat u kthyen nga ajo . Erta ngriti sytë drejt Aldës , dhe ndjeu që ky ishte momenti i duhur për të treguar të rejat e fundit ...
- Dr. Brouvoir tha që analizat kishin dalë pozitive .
Heshtja u ça , u tret në mijëra copa që largoheshin të frikësuara nga fjala e thënë. Çdo gjë ngriu . Besës i ra piruni nga dora , ndërsa Erta vazhdoi të hante makaronat pa fjalë dhe me kokën ulur .
Xheni që po qeshte dhe ende nuk i kishte mbaruar gazi shtoi : " Ua po shumë mirë atëhere .Shyqyr !"
Alda i ra me bërryl dhe nëpër dhëmbë i tha që Erta ishte me të vërtetë e sëmurë .
Në tryezë u krijua një situatë shumë e tendosur .Secila mendonte për Ertën . Vetèem Erta nuk mendonte për asgjë në ato momente . Që nga telefonata në drekë me doktorin , ajo nuk mundej më të mendonte . Lisharësja e ëndërrimeve në mendjen e saj ishte këputur dhe ëndërrat i ishin thyer para këmbëve .... pa zhurmë .....
Të tëra ishin duke ngrëne ... po nuk pipëtinte asgjë .Xheni ndihej shumë në faj. "Si ia kishte thënë ashtu Ertës ? Po Erta , nga çfarë vuante ?O Zot sa keq ! Në fakt dhe ajo këto kohët e fundit nuk kishte qenë mirë .Kishte patur ca probleme me barkun , dhimbje barku , por gjithçka ishte normalizuar më pas. E ëma i kishte postuar disa ilaçe dhe ato me sa duket i kishin bërë efekt ."
Alda nuk po duronte më . Ertën e kishte si motrën e saj . E ndjente dhimbjen e Ertës si të ishte duke e kaluar vetë . Nuk i besonte asaj që kishte dëgjuar . Kishte minuta të tëra që po mundohej t' i fliste Ertës , minuta që i ishin dukur jetë të tëra të kaluara . Nuk i dilte zëri . Shtrëngonte dhëmbët dhe ndezi dhe një cigare. Iu duk helm tymi i saj . Nuk kishte forca të fliste .... derisa dëgjoi në një moment zërin e saj që po e pyeste :
-Po tani ç'do bëhet ?
Erta vazhdonte të hante ngadalë . Dukej si një skenë që përsëritej. Donte dhe nuk donte ta dëgjonte këtë pyetje. "Kaq shpejt duhet të zgjidh problemet e mia?"....sytë i shkuan tek kutia e ilaçece pranë gotës së ujit.
Heshtja u bë edhe më e rëndë . Aldës i dukej sikur po mbyste kjo heshtje .
-Më thuaj , çfarë do bëjmë tani ?
Pyetja e saj humbi në boshësinë dhe u tret në frikën e shpirtrave të tyre.
Çdo lëvizje ishte e menduar ..... e frikshme , e padëshiruar.
Ajo ngriti kokën dhe e kërkoi me sy.Shikimet e tyre u kryqëzuan dhe menjëherë u turbulluan nga lotët që shpërthyen menjëherë... .
- Erta mos bëj kështu !!!- u dëgjua dhe zëri i Besës i mekur , gati duke u qarë.
Të gjitha shihnin Ertën me keqardhje . Dhe ajo shihte jetën e saj me keqardhje m
e të madhe. Mendja i shkonte tek e ëma , tek babai dhe vëllai i saj . Ata nuk dinin asgjë. Si do ta merrnin këtë lajm ? E tmerrshme .... Nuk dinte asgjë çfarë do bënte ... asgjë .
-Asgjë , - u dëgjua zëri i saj nëpër dhëmbë . Fshiu lotët që i kishin dalë dhe me një buzëqeshje të rreme kërkoi të ngrihej nga tavolina .
Me të kthyer shpatullat ajo shpërtheu në lot menjëherë .Nuk mundi ta mbante veten më . Çfarë i ngelej tjetër të bënte ?........
Në kuzhinë vajzat kishin ngelur të shokuara. Xheni po pyeste Besën për sëmundjen e Ertës.
Po ç'rëndësi kishte emri i sëmundjes në këto momente . Jeta për Ertën ishte gënjeshtare.
Asgjë nuk mund ta shpëtonte më . Asgjë . Askush .....
...........
-Alo ? Mami ?
-Oh, Zemra e mamit ! Buçi i vogël !
-Mami si je ?
-Mirë moj zemër ! Shumë mirë jam . Të tërë mirë jemi . Ti si je ?
-Shumë mirë mami . Shumë mirë .
-Me shkollën mirë ?
-Mirë mami. Mirë .
-Zemër mos u harxho . Ne mirë jemi .Na kënaqe me këtë telefonatë . Ik tani.
-O mami , po....
-Zemër mos u harxho. Të puth mami fort.
-Edhe unë të puth fort.......Të dua shumë ! Ju dua shumë !
-Mirupafshim zemër !
-.....
