Nacionalizmi shqiptar na pret...
Duke pershendetur kastriotin, sjelles i botimeve te "Rimekembja" ne forum, ju ftoj te diskutojme per nacionalizmin shqiptar, per perfaqesuesit e tij ne Shqiperi e ne diaspore dhe botimet e tyre.
Sigurisht, per kreun e partise nacionaliste shqiptare, Partia Rimekembja Kombetare Shqiptare, z. Abdi Bleta, ka pasur dhe do tekte debate. Por ne fund do te triumfoje fakti, historia dhe politika. Rrugacet, edhe pse nuk do te mund t'u fshihen postimet, do te marrin pergjigjet e merituara, sipas rastit.
Ja nje artikull i fundit(i marre nga siti www.groups.yahoo.com/group/rimekembja) i dates 28 janar 2003(se Rimekembja del vetem per te marte), ku dikutuesit mund te gjykojne vete per Abdi Baleten:
TË PABESËT NUK MUND TË KENË BESË
TË PATURPSHMIT NË TURP S’ DUAN PJESË
GËNJESHTARËT TË NGOPIN ME SHPRESË
KUSH U BESON GJITHNJË E MERR KRESË
Këto mendime na i nxiti titulli i gazetës “Albania” të datës 26 janar “Berisha: Një herë i zura besë Nanos”.
Sa qesharake dhe e pështirë do të ishte të dëgjosh një punonjëse me përvojë në shtëpitë publike të pretendonte se vetëm këtë herëm e fundit i zuri besë një klienti të veçantë dhe humbi ndershmërinë, por këtë gabim nuk do të bëjë më! Ky lloj pohimi nuk do të kishte as atë motivimin “ për mirësjellje” të asaj historisë kur dy kolege në zanat në shtëpi të ndryshme publike letrat që shkëmbenin i nisnin me fjalët : “ shumë të ndreshmes zonjushe...”.
Si ia nxe goja Berishës të thotë : “njëherë i zura besë Nanos”?! Berisha kurrë nuk i ka zënë me të vërtetë besë Nanos dhe as Nano Berishës. Berisha e Nano kurrë nuk i kanë zënë e nuk kaë për t’i zënë me të vërtetë besë as ndokujt tjetër. Është provuar më së miri edhe në rastin e veprimtarisë së tyre politike nga viti 1990 se të pabesët nuk mund të kenë besë dhe as kërkojnë sinqerisht besë. Berisha e Nano kurrë nuk e kanë pranuar dhe nuk do ta pranojnë turpin për besëthyerje, apo për mosrespektim ujdishë të pabesa e kontratash të pandershme. Berisha e Nano kanë prodhuar më shumë se gjithkush turp në politikën dhe jetën shtetërore shqiptare gjatë këtyre 12 viteve dhe asnjëherë nuk kanë kërkuar e nuk kanë pranuar as pjesën më të vogël të këtij turpi në llogari në tyre.
Berisha shumë herë “i ka zënë besë” Nanos në qoftë se me besë do të kuptojmë pazaret e ujditë e tyre të kohëpaskohëshme. Berisha i zuri besë Nanos në fillim të vitit 1991 kur bënte allishverishet me Ramiz Alinë dhe Fatosi po ngjiste shkallët drejt kreut të PPSH-së pas “rinovimit”. Berisha i zuri besë Nanos kur pranoi të bënte lojën e kurdisur nga kryeministri Fatos për të zëvendësuar përkohësisht qeverinë socialiste që nuk e mbanin më këmbët me qeverinë e stabilitteit në qershor të vitit 1991. Saliu i zuri besë Ramizit e Fatosit bashkë kur pranoi që zgjedhjet e parakohëshme të shërbenin për një “kalim në hangarët e riparimit” në vititn 1992 të avionit të pushtetit monist komunist pas uljes së butë që bëri piloti Ramizi me ndihmës Nanon në pistën gjithë gropa të pluralizmit në vitin 1990-91. Berisha dhe Nano i zunë plotësisht dhe me të njëjtën dëshirë besë njëri tjetrit kur miratuan në korrik të vitit 1991 ligjin famëkeq e shkatërrimtar 7501 për tokën bujqësore që edhe sot e kësaj dite vazhdon të mjerojë e ngatërrojë Shqipërinë. Berisha dhe Nano i besuan njëri tjetrit kur në shkurt të vitit 1992 deshën të mbanin OMONIA-n si subjekt elektoral, pra të federalizonin shtetin shqiptar. Berisha bashkë me A. Meksin i zunë besë Nanos kur bënë marrëveshjen në Trieste me ndërmjetësinë e Mentor Çokut dhe nën mbikqyrjen e Xhani de Mikelis për të ndarë pushtein midis Nanos ( president), Berishës (kryenministër) dhe Meksi ( kryetar i Kuvendit) në prag të kalimit gati ceremonial të pushtetit qeverisës tek PD-ka në “zgjedhjet” e quajtura plebishit për shkëputje nga kominizmi të 22 marsit 1992.
Tani po del se për marrëveshjen e pjesëtimit të pushtetit treshja Nano-Meksi-Berisha për mblesës kryesor ka pasur “Shën Exhidion” dhe Vinçenco Palian. Prandaj gjatë vizitës së fundit që bëri Palia me një batalion priftërinjsh italianë në Shqipëri “që të merrte një dekoratë” mori nga Berisha lëvdatën se ai ka qenë pjesë e ringjalles së Shqipërisë. Në zbatimin e asaj marrëveshjeje ndodhi edhe “pabesia” ogurzezë nga do të niste seria e “pabesive Nano-Berisha”, e përleshjeve të klaneve të gjithfarëshme për pushtet që do të kulmonte me marrëzinë e PD-së në zgjedhjet e 26 majit të vitit 1996 dhe me tragjedinë e Shqipërisë, të kurdisur nga socialistët e të lejuar nga demokratët në pranverën e vitit 1997. Kur Berisha i doli i pabesë Nanos në vitin 1992 duke marrë vet postin e presidentit e duke lënë vendin e kryeministrit për Meksin duket se pabesia u shoqërua edhe me një “besë tragji-komike”. Nanos i doli për mirë “arrestimi” pikërisht në ditët kur u tha se atij do t’i kërkohej llogari në forumin drejtues të PS-së për marërveshjen që kishte bërë në Trieste. Pabesia e Berishës ndaj Nanos përveç ambicies së Saliut për të qenë udhëheqës autrokrat i Shqipërisë, president që mund të sillej në raste të caktuara edhe si kryeministër, do të ketë pasur si shkak edhe një gabim që ishte bërë në marërveshjen e Triestes.
Pas fitores së madhe të PD-së dikush mendoi se ishte bërë gabim që në treshen pushtetore në Shqipëri kishte dy ortodoksë e një mysliman ( ashtu sikurse janë bërë tani, president e kryeministër ortodoks, vetëm kryetari i parlamentit mysliman, post që do të ishte zënë nga një goran nëse nuk do të kishin larguar pak më parë Namik Doklen). Mungonte, pra, në pushtein e parë demokratik një katolik. Zgjidhja më e shkurtër ishte të mënjanohej Nano, në nxirrej në rezervë për më vonë, të zhvendosej Meksi, të hapej vendi i kryetarit të Kuvendit për Arbnorin. Këto manovrime në rrethe të ngushta jo në forume partiake dëshpëruan Gramoz Pashkon ( ish-nënkryeministrin e Qeverisë së Stabilitetit) tërbuan Imamin që konkuroi për vendin e Arbnorit, çuan në fraksionimin mocionist në PD dhe i shtuan një gjeneral andart intevencionit grek e rebelimit labo-komunist në vitin 1997.
Por Arbnori, u bë kryetar i Kuvendit dhe Alfred Serreqi, i kthyer me ngut nga Kanadaja, ku kishte shkuar të qëndronte si emigrant, si katolik mori postin e ministrit të jashtëm të planifikuar nga Berisha për Besnik Mustafajn, që u dërgua ta mësonte diplomacinë më në bazë, si ambasador në Paris. Ky ishte “korgjimi i gabimit” nga Shën Exhidio, e cila më vonë do të kujdesej edhe për të bërë marrëveshjen e “armëpushimit” dhe të kalimit të pushtetit nga Berisha tek Nano në vitin 1997, për të ndrequr kështu edhe ngatërresën që u bë në vitin 1992 kur u la jashtë pushtetit dhe më pas y mbyll në burg Nano duke u shkelur marrëveshja eTriestes. Pra, edhe në “pabesinë e atëhershme” Berisha nuk ka ka qenë krejtësisht i pabesë ndaj Nanos. Këtë e ka pohuar edhe Nano kur nga burgu i kërkonte “ Sali hajde ta rifillojmë atje ku e lamë”.
Edhe Nano nuk u treguar aq i pabesë ndaj Berishës në qershor 1997 kur e frenoi revanshin e mundshëm dhe të logjikshëm. Ata sikur ia ruajtën njëri tjetrit njëfarë “bese në pabesi” atëherë. Socialistët mëkatet më të rënda ia lanë në kurriz Bashkim Gazidedes dhe Agim Shehut, të cilin e ka sulmuar në mënyrë të veçantë e të pabesë Aleksandër Meksi. Gazidede “u arratis” duke marë mëkatet me vete dhe duke lënë Berishën e Meksin rehat, pa shumë vardisje nga socialistët. Mos edhe kjo ka qenë ndonjë marërveshje si marërveshja që u bë në vitin 2002 që tërë mëkatet që i ishin numruar Nanos nga Berisha, ky në marrëveshje me Nanon pranoi t’i shënonte në kartelën e Fatos Klosit dhe të quhen të amnistuara me shkarkimin e Klosit?! Edhe në ngjarjet e shtatorit të vitit 1998 të dy ia kanë mbajtur njëfarë bese njëri tjetrit.
Berisha përpiqet tani të thotë se e vetmja “besëlidhje” që paska bërë me Nanon qenka ajo e vitit 2002 për të zgjedhur presidentin konsensual dhe për të filluar “politikën e reformimit” bashkërisht. Tani Berisha po na thotë se edhe kjo marrëveshje ka mbaruar për shkak të thasëve me krunde që mposhtën Fahri Balliun në Elbasan. Sado borxh të jetë Berisha para Balliut nuk mjafton humbja e Balliut për të prishur marërveshjen me Nanon dhe për të pohuar publikisht se Nano i ka dalë i pabesë. Nuk mjafton dështimi i Balliut në Elbasan për të shtyrë Këshilli Kombetar të PD-së “ta cilësojë marrëveshjen Nano-Berisha si eksperiment tragjik” ( shih”Albania” 26 janar 2003). Eksperiment tragjik me gjithë Shqipërinë, me demokracinë janë tërë politika që ka bërë Berisha, tërë pabesitë që ai ka bërë ndaj shokëve, dashamirëve, qëndrestarëve; tërë përkëdhelitë që ai u ka bërë e po bë ndaj anti-kombëtarëve që po i thërret përsëri në PD. Eksperiment tragjik më Shqipërinë e demokracinë janë pazaret që ka bërë Berisha me Ramiz Alinë, me Nnaon, me Greqinë e Geixhin, me Shën Exhidion, me djallin e dreqin vetëm për të qnëndruar në pushtet, për të qenë protagonist në politikë. Edhe herën e fundit ai nuk i zuri besë Nanos, por bëri pazarin me Nanon me shpresë se mund të fitonte diçka më shumë. Tani po bën përsëri rrotullime se e sheh që Nano është i pabesë, por më i qëndrueshëm në të vetën.
Ka një ndryshim në besëprerjet nga Nano dhe në besëprerjet nga Saliu. I pari ka pasur dhe ndjekur një linjë të qartë besëprerjeje, gjithmonë në përftim të të vetëve. Nano ka qenë gjithnjë i qartë para shqiptarëve se në cilat drejtime do të priste në besë kombin e shtetin shqiptar. Nano nuk është maskuar aq shumë. Nano nuk ka prerë në besë as komunizmin, as socializmin, por ka manovruar si besëprerës ndaj tyre kur është dashur të maskohet politika, të sakrifikohet taktika që të ecë strategjia. Berisha ka prerë në besë aspiratat e demokracisë. Ka prerë në besë ata që i besuan se do të luftonte si duhej për çëshjtjen kombëtare. Berisha i ka prerë në besë ata që e ndihmonin më shumë. Ai po pret në besë ata që u sakrifikuan sidomos pas vitit 1997 duke u thënë se shpëtimi i tyre tani qenka Preç Zogaj me Arben Imamin. Janë të shumta besëprerjet e Berishës dhe më të shëmtuara në krahasim me ato të Nanos. Prandaj, kur Berisha përpiqet të bindë shqiptarët “ se njëherë i zuri Besë Nanos, se ky e preu në besë dhe Berisha nuk do të gënjehet më ( nuk do të gënjejë më)”’ duhet të dinë të gjithë se Berisha përgatit një besëprerje të re për shqiptarët dhe një ujdi të re të mëpasme me Nanon.
Dy faktorë duhen mbajtur parasysh në lëvizjet e fundit të Berishës. Bashhkimi i të djathtës është nismë e ndërmarrë pas një vizite që bëri në Shqipëri para disa kohësh Karamanlisi, kreu i Nea Demokracisë greke, e cila në vitin 1992 ndihmoi shumë Berishën e Meksin të merrnin pushtetin dhe tani Berisha shpreson shumë tek ajo. Në vitin 1999, kur kryteministri Simitis erdhi në Shqipëri përpunoi skemën e dominimit të opozitës shqiptare nëpërmjet “misionit Pollo”. Karamanlisi duket është kujdesur që skena politike shqiptare të dominohet nga të dyja partitë greke, sipas garës që bëjnë në Greqi. Prandaj tani vihet në lëvizje skema e bashkimit të opozitës shqiptyare që të futen në të të gjitha formacionet dhe individët e njohur për lidhjet servile me politikën greke. Prandaj po projektohet që edhe PBDNJ të hyjë në partinë e ose koalicionin e djathtë që të këtë sa më shumë skalione greke në këtë parti.
Edhe vizita e Vinçenco Palias duhet të jetë nxitje që marrëveshja Nano-Beerisha të mos çlirohet nga hija e pabesive që e favorizon tutelën ndërkombëtare në çdo kohë. Të huajt nuk mud të luajnë mirë vetëm me një portë në Shqipëri, as të fitojnë në bixhoz pa i shtyyrë shqiptarët të bëjnë me hile njëri tjetrit, por nga loja të mos ikin..
Nano e Berisha janë shumë të papërtuar të mbajnë e të ngopin shqiptarët me rrena e me shpresa. U raftë kresë atyre që shkojnë me shpresë se kur Berisha e Nano miqësohen ose zemërohen përfiton ndonjë gjë Shqipëria. Kur politikanët për 12 lidhin e presin besë, rrejnë të ngjallin kot shpresë duhet menduar të pastrohen me fshesë. Por natyrisht nuk është kollaj të gjendet e përdoret fshesa. Të paktën njerëzit të mos shkojnë qorrazi pas besëlidhjeve e besëprerjeve të Nanos e të Berishës.
27.01.2003 Abdi Baleta
<span style="font-weight: bold">Kush nuk kerkon ta lexoje shkrimin, eshte i lutur te postoje te thashethemet. Gjithsesi, edhe te paditurit(injorantet) mund te shkruajne gjithcka, sepse ketu pretendohet te ndricohet e figura e Baletes...</span>
Duke pershendetur kastriotin, sjelles i botimeve te "Rimekembja" ne forum, ju ftoj te diskutojme per nacionalizmin shqiptar, per perfaqesuesit e tij ne Shqiperi e ne diaspore dhe botimet e tyre.
Sigurisht, per kreun e partise nacionaliste shqiptare, Partia Rimekembja Kombetare Shqiptare, z. Abdi Bleta, ka pasur dhe do tekte debate. Por ne fund do te triumfoje fakti, historia dhe politika. Rrugacet, edhe pse nuk do te mund t'u fshihen postimet, do te marrin pergjigjet e merituara, sipas rastit.
Ja nje artikull i fundit(i marre nga siti www.groups.yahoo.com/group/rimekembja) i dates 28 janar 2003(se Rimekembja del vetem per te marte), ku dikutuesit mund te gjykojne vete per Abdi Baleten:
TË PABESËT NUK MUND TË KENË BESË
TË PATURPSHMIT NË TURP S&#8217; DUAN PJESË
GËNJESHTARËT TË NGOPIN ME SHPRESË
KUSH U BESON GJITHNJË E MERR KRESË
Këto mendime na i nxiti titulli i gazetës &#8220;Albania&#8221; të datës 26 janar &#8220;Berisha: Një herë i zura besë Nanos&#8221;.
Sa qesharake dhe e pështirë do të ishte të dëgjosh një punonjëse me përvojë në shtëpitë publike të pretendonte se vetëm këtë herëm e fundit i zuri besë një klienti të veçantë dhe humbi ndershmërinë, por këtë gabim nuk do të bëjë më! Ky lloj pohimi nuk do të kishte as atë motivimin &#8220; për mirësjellje&#8221; të asaj historisë kur dy kolege në zanat në shtëpi të ndryshme publike letrat që shkëmbenin i nisnin me fjalët : &#8220; shumë të ndreshmes zonjushe...&#8221;.
Si ia nxe goja Berishës të thotë : &#8220;njëherë i zura besë Nanos&#8221;?! Berisha kurrë nuk i ka zënë me të vërtetë besë Nanos dhe as Nano Berishës. Berisha e Nano kurrë nuk i kanë zënë e nuk kaë për t&#8217;i zënë me të vërtetë besë as ndokujt tjetër. Është provuar më së miri edhe në rastin e veprimtarisë së tyre politike nga viti 1990 se të pabesët nuk mund të kenë besë dhe as kërkojnë sinqerisht besë. Berisha e Nano kurrë nuk e kanë pranuar dhe nuk do ta pranojnë turpin për besëthyerje, apo për mosrespektim ujdishë të pabesa e kontratash të pandershme. Berisha e Nano kanë prodhuar më shumë se gjithkush turp në politikën dhe jetën shtetërore shqiptare gjatë këtyre 12 viteve dhe asnjëherë nuk kanë kërkuar e nuk kanë pranuar as pjesën më të vogël të këtij turpi në llogari në tyre.
Berisha shumë herë &#8220;i ka zënë besë&#8221; Nanos në qoftë se me besë do të kuptojmë pazaret e ujditë e tyre të kohëpaskohëshme. Berisha i zuri besë Nanos në fillim të vitit 1991 kur bënte allishverishet me Ramiz Alinë dhe Fatosi po ngjiste shkallët drejt kreut të PPSH-së pas &#8220;rinovimit&#8221;. Berisha i zuri besë Nanos kur pranoi të bënte lojën e kurdisur nga kryeministri Fatos për të zëvendësuar përkohësisht qeverinë socialiste që nuk e mbanin më këmbët me qeverinë e stabilitteit në qershor të vitit 1991. Saliu i zuri besë Ramizit e Fatosit bashkë kur pranoi që zgjedhjet e parakohëshme të shërbenin për një &#8220;kalim në hangarët e riparimit&#8221; në vititn 1992 të avionit të pushtetit monist komunist pas uljes së butë që bëri piloti Ramizi me ndihmës Nanon në pistën gjithë gropa të pluralizmit në vitin 1990-91. Berisha dhe Nano i zunë plotësisht dhe me të njëjtën dëshirë besë njëri tjetrit kur miratuan në korrik të vitit 1991 ligjin famëkeq e shkatërrimtar 7501 për tokën bujqësore që edhe sot e kësaj dite vazhdon të mjerojë e ngatërrojë Shqipërinë. Berisha dhe Nano i besuan njëri tjetrit kur në shkurt të vitit 1992 deshën të mbanin OMONIA-n si subjekt elektoral, pra të federalizonin shtetin shqiptar. Berisha bashkë me A. Meksin i zunë besë Nanos kur bënë marrëveshjen në Trieste me ndërmjetësinë e Mentor Çokut dhe nën mbikqyrjen e Xhani de Mikelis për të ndarë pushtein midis Nanos ( president), Berishës (kryenministër) dhe Meksi ( kryetar i Kuvendit) në prag të kalimit gati ceremonial të pushtetit qeverisës tek PD-ka në &#8220;zgjedhjet&#8221; e quajtura plebishit për shkëputje nga kominizmi të 22 marsit 1992.
Tani po del se për marrëveshjen e pjesëtimit të pushtetit treshja Nano-Meksi-Berisha për mblesës kryesor ka pasur &#8220;Shën Exhidion&#8221; dhe Vinçenco Palian. Prandaj gjatë vizitës së fundit që bëri Palia me një batalion priftërinjsh italianë në Shqipëri &#8220;që të merrte një dekoratë&#8221; mori nga Berisha lëvdatën se ai ka qenë pjesë e ringjalles së Shqipërisë. Në zbatimin e asaj marrëveshjeje ndodhi edhe &#8220;pabesia&#8221; ogurzezë nga do të niste seria e &#8220;pabesive Nano-Berisha&#8221;, e përleshjeve të klaneve të gjithfarëshme për pushtet që do të kulmonte me marrëzinë e PD-së në zgjedhjet e 26 majit të vitit 1996 dhe me tragjedinë e Shqipërisë, të kurdisur nga socialistët e të lejuar nga demokratët në pranverën e vitit 1997. Kur Berisha i doli i pabesë Nanos në vitin 1992 duke marrë vet postin e presidentit e duke lënë vendin e kryeministrit për Meksin duket se pabesia u shoqërua edhe me një &#8220;besë tragji-komike&#8221;. Nanos i doli për mirë &#8220;arrestimi&#8221; pikërisht në ditët kur u tha se atij do t&#8217;i kërkohej llogari në forumin drejtues të PS-së për marërveshjen që kishte bërë në Trieste. Pabesia e Berishës ndaj Nanos përveç ambicies së Saliut për të qenë udhëheqës autrokrat i Shqipërisë, president që mund të sillej në raste të caktuara edhe si kryeministër, do të ketë pasur si shkak edhe një gabim që ishte bërë në marërveshjen e Triestes.
Pas fitores së madhe të PD-së dikush mendoi se ishte bërë gabim që në treshen pushtetore në Shqipëri kishte dy ortodoksë e një mysliman ( ashtu sikurse janë bërë tani, president e kryeministër ortodoks, vetëm kryetari i parlamentit mysliman, post që do të ishte zënë nga një goran nëse nuk do të kishin larguar pak më parë Namik Doklen). Mungonte, pra, në pushtein e parë demokratik një katolik. Zgjidhja më e shkurtër ishte të mënjanohej Nano, në nxirrej në rezervë për më vonë, të zhvendosej Meksi, të hapej vendi i kryetarit të Kuvendit për Arbnorin. Këto manovrime në rrethe të ngushta jo në forume partiake dëshpëruan Gramoz Pashkon ( ish-nënkryeministrin e Qeverisë së Stabilitetit) tërbuan Imamin që konkuroi për vendin e Arbnorit, çuan në fraksionimin mocionist në PD dhe i shtuan një gjeneral andart intevencionit grek e rebelimit labo-komunist në vitin 1997.
Por Arbnori, u bë kryetar i Kuvendit dhe Alfred Serreqi, i kthyer me ngut nga Kanadaja, ku kishte shkuar të qëndronte si emigrant, si katolik mori postin e ministrit të jashtëm të planifikuar nga Berisha për Besnik Mustafajn, që u dërgua ta mësonte diplomacinë më në bazë, si ambasador në Paris. Ky ishte &#8220;korgjimi i gabimit&#8221; nga Shën Exhidio, e cila më vonë do të kujdesej edhe për të bërë marrëveshjen e &#8220;armëpushimit&#8221; dhe të kalimit të pushtetit nga Berisha tek Nano në vitin 1997, për të ndrequr kështu edhe ngatërresën që u bë në vitin 1992 kur u la jashtë pushtetit dhe më pas y mbyll në burg Nano duke u shkelur marrëveshja eTriestes. Pra, edhe në &#8220;pabesinë e atëhershme&#8221; Berisha nuk ka ka qenë krejtësisht i pabesë ndaj Nanos. Këtë e ka pohuar edhe Nano kur nga burgu i kërkonte &#8220; Sali hajde ta rifillojmë atje ku e lamë&#8221;.
Edhe Nano nuk u treguar aq i pabesë ndaj Berishës në qershor 1997 kur e frenoi revanshin e mundshëm dhe të logjikshëm. Ata sikur ia ruajtën njëri tjetrit njëfarë &#8220;bese në pabesi&#8221; atëherë. Socialistët mëkatet më të rënda ia lanë në kurriz Bashkim Gazidedes dhe Agim Shehut, të cilin e ka sulmuar në mënyrë të veçantë e të pabesë Aleksandër Meksi. Gazidede &#8220;u arratis&#8221; duke marë mëkatet me vete dhe duke lënë Berishën e Meksin rehat, pa shumë vardisje nga socialistët. Mos edhe kjo ka qenë ndonjë marërveshje si marërveshja që u bë në vitin 2002 që tërë mëkatet që i ishin numruar Nanos nga Berisha, ky në marrëveshje me Nanon pranoi t&#8217;i shënonte në kartelën e Fatos Klosit dhe të quhen të amnistuara me shkarkimin e Klosit?! Edhe në ngjarjet e shtatorit të vitit 1998 të dy ia kanë mbajtur njëfarë bese njëri tjetrit.
Berisha përpiqet tani të thotë se e vetmja &#8220;besëlidhje&#8221; që paska bërë me Nanon qenka ajo e vitit 2002 për të zgjedhur presidentin konsensual dhe për të filluar &#8220;politikën e reformimit&#8221; bashkërisht. Tani Berisha po na thotë se edhe kjo marrëveshje ka mbaruar për shkak të thasëve me krunde që mposhtën Fahri Balliun në Elbasan. Sado borxh të jetë Berisha para Balliut nuk mjafton humbja e Balliut për të prishur marërveshjen me Nanon dhe për të pohuar publikisht se Nano i ka dalë i pabesë. Nuk mjafton dështimi i Balliut në Elbasan për të shtyrë Këshilli Kombetar të PD-së &#8220;ta cilësojë marrëveshjen Nano-Berisha si eksperiment tragjik&#8221; ( shih&#8221;Albania&#8221; 26 janar 2003). Eksperiment tragjik me gjithë Shqipërinë, me demokracinë janë tërë politika që ka bërë Berisha, tërë pabesitë që ai ka bërë ndaj shokëve, dashamirëve, qëndrestarëve; tërë përkëdhelitë që ai u ka bërë e po bë ndaj anti-kombëtarëve që po i thërret përsëri në PD. Eksperiment tragjik më Shqipërinë e demokracinë janë pazaret që ka bërë Berisha me Ramiz Alinë, me Nnaon, me Greqinë e Geixhin, me Shën Exhidion, me djallin e dreqin vetëm për të qnëndruar në pushtet, për të qenë protagonist në politikë. Edhe herën e fundit ai nuk i zuri besë Nanos, por bëri pazarin me Nanon me shpresë se mund të fitonte diçka më shumë. Tani po bën përsëri rrotullime se e sheh që Nano është i pabesë, por më i qëndrueshëm në të vetën.
Ka një ndryshim në besëprerjet nga Nano dhe në besëprerjet nga Saliu. I pari ka pasur dhe ndjekur një linjë të qartë besëprerjeje, gjithmonë në përftim të të vetëve. Nano ka qenë gjithnjë i qartë para shqiptarëve se në cilat drejtime do të priste në besë kombin e shtetin shqiptar. Nano nuk është maskuar aq shumë. Nano nuk ka prerë në besë as komunizmin, as socializmin, por ka manovruar si besëprerës ndaj tyre kur është dashur të maskohet politika, të sakrifikohet taktika që të ecë strategjia. Berisha ka prerë në besë aspiratat e demokracisë. Ka prerë në besë ata që i besuan se do të luftonte si duhej për çëshjtjen kombëtare. Berisha i ka prerë në besë ata që e ndihmonin më shumë. Ai po pret në besë ata që u sakrifikuan sidomos pas vitit 1997 duke u thënë se shpëtimi i tyre tani qenka Preç Zogaj me Arben Imamin. Janë të shumta besëprerjet e Berishës dhe më të shëmtuara në krahasim me ato të Nanos. Prandaj, kur Berisha përpiqet të bindë shqiptarët &#8220; se njëherë i zuri Besë Nanos, se ky e preu në besë dhe Berisha nuk do të gënjehet më ( nuk do të gënjejë më)&#8221;&#8217; duhet të dinë të gjithë se Berisha përgatit një besëprerje të re për shqiptarët dhe një ujdi të re të mëpasme me Nanon.
Dy faktorë duhen mbajtur parasysh në lëvizjet e fundit të Berishës. Bashhkimi i të djathtës është nismë e ndërmarrë pas një vizite që bëri në Shqipëri para disa kohësh Karamanlisi, kreu i Nea Demokracisë greke, e cila në vitin 1992 ndihmoi shumë Berishën e Meksin të merrnin pushtetin dhe tani Berisha shpreson shumë tek ajo. Në vitin 1999, kur kryteministri Simitis erdhi në Shqipëri përpunoi skemën e dominimit të opozitës shqiptare nëpërmjet &#8220;misionit Pollo&#8221;. Karamanlisi duket është kujdesur që skena politike shqiptare të dominohet nga të dyja partitë greke, sipas garës që bëjnë në Greqi. Prandaj tani vihet në lëvizje skema e bashkimit të opozitës shqiptyare që të futen në të të gjitha formacionet dhe individët e njohur për lidhjet servile me politikën greke. Prandaj po projektohet që edhe PBDNJ të hyjë në partinë e ose koalicionin e djathtë që të këtë sa më shumë skalione greke në këtë parti.
Edhe vizita e Vinçenco Palias duhet të jetë nxitje që marrëveshja Nano-Beerisha të mos çlirohet nga hija e pabesive që e favorizon tutelën ndërkombëtare në çdo kohë. Të huajt nuk mud të luajnë mirë vetëm me një portë në Shqipëri, as të fitojnë në bixhoz pa i shtyyrë shqiptarët të bëjnë me hile njëri tjetrit, por nga loja të mos ikin..
Nano e Berisha janë shumë të papërtuar të mbajnë e të ngopin shqiptarët me rrena e me shpresa. U raftë kresë atyre që shkojnë me shpresë se kur Berisha e Nano miqësohen ose zemërohen përfiton ndonjë gjë Shqipëria. Kur politikanët për 12 lidhin e presin besë, rrejnë të ngjallin kot shpresë duhet menduar të pastrohen me fshesë. Por natyrisht nuk është kollaj të gjendet e përdoret fshesa. Të paktën njerëzit të mos shkojnë qorrazi pas besëlidhjeve e besëprerjeve të Nanos e të Berishës.
27.01.2003 Abdi Baleta
<span style="font-weight: bold">Kush nuk kerkon ta lexoje shkrimin, eshte i lutur te postoje te thashethemet. Gjithsesi, edhe te paditurit(injorantet) mund te shkruajne gjithcka, sepse ketu pretendohet te ndricohet e figura e Baletes...</span>
qe u kthyen me deshire ne myslimane.